Πέμπτη 14 Ιουνίου 2007

Ο μυστικός κήπος

Αδιέξοδο;

Αδιέξοδο!Δε μπορεί! Κάπου θα υπάρχει μια πόρτα, κάτι. Θα ψάξω καλά.



Λένε ότι πάντα υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ. (Να προσέξω μόνο, μην είναι το τρένο!)

Βγαίνω από το τούνελ, αλλά διέξοδος ακόμα δε φαίνεται... Προχωρώ τυφλά, στο σκοτάδι.
Α, να ένας τοίχος!
Ψηλός είναι.
θα το παλέψω.
Παίρνω φόρα.
Ας πιαστώ από εδώ, το πόδι σε αυτή την προεξοχή, κουράγιο, λίγο ακόμα, φτάνω, λίγοι πόντοι για την κορυφή!



Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket
Τα χέρια μου ματώνουν, τα νύχια μου σπάνε, το καλσόν μου σκίστηκε, τα πόδια μου τρέμουν!
Μα, κοίτα!
Ένας μυστικός κήπος!
Να και η πόρτα του, καλά κρυμμένη, δύσκολο να τη βρεις, ακόμα πιο δύσκολο να την ανοίξεις!
Βάζω όλη μου τη δύναμη και τα καταφέρνω!


Τρέχω να φέρω Εκείνον εδώ.
Να του δείξω τι ανακάλυψα! Τι νόημα έχει όλη αυτή η ομορφιά αν είμαι μόνη;
Είναι ο κήπος μας, αυτός, μωρό μου. Μόνο δικός μας.
Άξιζε κάθε ταλαιπωρία, δυσκολία, αβεβαιότητα, προσπάθεια, πόνο, αναμονή!
Έτσι δεν είναι;






Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

7 σχόλια:

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Δε θα πω αυτό που μπορεί εσφαλμένα να κατάλαβα, μόνο να λείψουν οι ταλαιπωρίες, δυσκολίες, ο πόνος και η προσπάθεια και αναμονή

Γλαρένιες αγκαλιές

Ενεσούλα είπε...

Γλαρένια μου, δεν υπάρχει "εσφαλμένα" στις παραβολές.
Ό,τι καταλαβαίνει ο καθένας, αυτό είναι!
Ευχαριστώ πολύ για την ευχή σου.
Η αλήθεια είναι ότι ήμουν λίγο "ακραία" σε αυτό το ποστ.
Σαν χαρακτήρας είμαι, συνήθως, λιγότερο επικολυρική.
Είναι όμως και αυτό μια πλευρά μου, έστω κι αν βγαίνει σπάνια.
Ελπίζω τουλάχιστον να πέρασα κάποιο μήνυμα.
Καλή σου νύχτα.

Σπύρος είπε...

Εύχομαι να μέινετε στο κήπο για πάντα ! στον δικό σας παράδεισο!

Ενεσούλα είπε...

Αχ, Καρδούλα μου, μάλλον θα πέσω από τον τοίχο και δε θα βρω τον κήπο, σε ευχαριστώ πάντως!
@Γεωργία μου, κρατήσου γερά!
Η αγάπη δίνει μεγάλη δύναμη!
Θα το παλέψουμε!

Πίκος Απίκος είπε...

Όλοι οι άνθρωποι έχουν πολλές πλευρές
... χαίρομαι απλά που γνώρισα και αυτή την πλευρά σου έστω μέσα από ένα κείμενο.

Μου άρεσαν πολύ οι εικόνες που συνόδευαν το κείμενό σου παρεπιπτόντως.

Αυτά για την ώρα δεσποινίς, τα λέμε αργότερα!

Ενεσούλα είπε...

Πίκο μου!
Με συγκινείς (κι εσύ) με αυτές σου τις κουβέντες!
Χαίρομαι που υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι σαν εσένα (και τους άλλους μπλογκοφίλους μου)που μπόρεσα να γνωρίσω και να πούμε μερικές ουσιαστικές κουβέντες!
Χαίρομαι που ακόμα και η πιο ακραία πλευρά μου μπορεί ν' "αγγίξει" έστω και έναν άνθρωπο.
Δεν το είχα φανταστεί και είναι πολύ όμορφο.

Kioutsoukof είπε...

Τόσον καιρό που είμασταν μαζί σε κοιτούσα αλλά δεν ήξερα τι έβλεπα.
Τώρα ξέρω ότι δεν κοιτούσα μέσα σου αλλά...

Άστο καλύτερα γιατί νυστάζω...
Προσπάθησα αλλά το πρώτο μου σχόλιο στο ημερολόγιό σου στεύθηκε με απόλυτη και τραγική αποτυχία.

...και αυτή η γα****νη έμπνευση δεν είναι εκεί όταν τη θες.

Φιλάκια