Παρασκευή 31 Οκτωβρίου 2008

Κρίση...βαρεμάρας!



Κρίση, με πιάνει κρίση!
Όχι, δεν αναφέρομαι στο γνωστό, υπέροχο (!?) άσμα, κρίση βαρεμάρας για μπλογκάρισμα, εννοώ!
Έχω 2-3 ιδέες και θα έβρισκα και χρόνο αν ήθελα, αλλά βαριέμαι ρε παιδί μου!
Σκέφτομαι μήπως τελικά το μπλόγκινγκ έχει ημερομηνία λήξης, αλλά από την άλλη, μέσα από το "Αντιβιοτικό" γνώρισα τον καλό μου (α, ναι, δεν το ξέρατε;) και την αγαπάω την ιστοσελιδούλα μουI love my BLOG Teddy Pictures, Images and Photos, δε θέλω να το κλείσω το μαγαζί.
Σκέφτομαι ότι έχω παραμελήσει και αγαπημένους μπλογκοφίλους και μου τη σπάει, αλλά αυτή την περίοδο, το μόνο που κάνω στο p.c. είναι να παίζω ένα χαζοπαίχνιδο, το "jojo's fashion show", όπου ντύνω μοντέλα με διάφορα στυλ για πασαρέλα, η ...φασιονίστα!!!

Jojos Fashion Show Pictures, Images and Photos
Ε, και μιλάω με τον αγαπημένο στο msn, όποτε έχει διανυκτέρευση.

Κατά τα άλλα, ψάχνω κανένα φτηνό εισιτήριο και that's all!
Για να πω την αλήθεια νιώθω καλύτερα να ζω έξω από το πισί και δεν μ'ενοχλεί και το αυχενικό μου!
Πάντως νομίζω ότι αυτή η κρίση είναι κάτι προσωρινό και ελπίζω ότι θα επανέλθω σύντομα!
(Τζονάκο μην γκρινιάζεις, κι εσύ χάθηκες!)
Πολλά φιλιά kisses Pictures, Images and Photosκαι...
Ι'll be back
(it's not a promise, it's a threat!)

Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

I want to call the shots* αλλά εκείνες δεν απαντάνε!!!




Αυτό το νοσοκομείο που δουλεύω νοσεί πλέον πολύ σοβαρά!


Και δε μπορούμε και να το βάλουμε στην Εντατική!


Γιατί, στην εντατική μας, το μόνο που μπορεί να βρει κανείς σε αφθονία είναι...ασθενείς.



Ναι, είναι το μόνο (μα το μόνο) είδος που είναι σε επάρκεια.



Τα μαύρα μας τα χάλια έχουμε πάντα αλλά τις τελευταίες εβδομάδες το κακό έχει παραγίνει. Προσπαθούμε να κάνουμε τη δουλειά μας χωρίς υλικά ζωτικής σημασίας όπως, ας πούμε, σύριγγες ή γάντια!



Δεν έχει η αποθήκη σύριγγες, λέει. Ούτε των 60ml, ούτε των 20ml, ούτε των 10ml.







Και καλά, ρε παιδιά, εμείς τις διαλύσεις των φαρμάκων και τον εμπλουτισμό των ορών πως σκατά θα τις κάνουμε; Θα βάζουμε 250ml υλεκτρολύτες στον ορό με την 5άρα;;;



Μήπως να γυρίσουμε στην εποχή με τις γυάλινες σύριγγες πολλαπλών χρήσεων;



Και τους ασθενείς ελάτε εσείς να τους ξεσκατίσετε χωρίς γάντια ή με XL που μας δίνετε μόνο.






Και αν τα καταφέρετε και δε λερωθείτε, εγώ θα κάτσω να με ***μπιπ.



Εξάλλου, αυτό δε μας κάνετε τόσα χρόνια; Παραφύσην, κατ' εξακολούθησην και χωρίς βαζελίνη!



Μα γιατί όχι;




Από αυτήν μας στέλνετε!



Είναι φτηνή, μάλλον!


*Η φράση "call the shots" σημαίνει ποιος κάνει κουμάντο, αλλά εγώ στον τίτλο έπαιξα με την κυριολεκτική έννοια των λέξεων.


Τετάρτη 22 Οκτωβρίου 2008

Νοσηλευτικά της πλάκας

Ποια είναι η διαφορά μετάξύ νοσηλεύτριας και καλόγριας;
Η καλόγρια υπηρετεί μόνο
ένα Θεό!

Μια νοσηλεύτρια πεθαίνει και πάει στον παράδεισο. Χτυπάει την πόρτα, της ανοίγει ο Άγιος Πέτρος κι εκεί που μιλούν βλέπει πίσω του, σε ένα σύννεφο, έναν κύριο με γενειάδα, λευκή ρόμπα και στηθοσκόπιο στο στήθος.
"Ωχ αδερφέ μου ,ένας γιατρός!" αναφωνεί.
ο Αγ. Πέτρος τη χτυπά καθησυχαστικά στον ώμο και της λέει:"Όχι, ο Θεός είναι, απλά
νομίζει ότι είναι γιατρός!"

Γιατί οι νοσηλεύτριες προτιμούν να βάζουν θερμόμετρο ορθού για τη μέτρηση της θερμοκρασίας;
Γιατί στη σχολή τους έμαθαν να κοιτούν πάντα τα καλά σημεία του ασθενή τους!

Μια βοηθός νοσηλεύτρια, μια νοσηλεύτρια και η προϊσταμένη τους κάθονται για διάλειμμα στο οφίς όταν ξαφνικά ανοίγει η πόρτα και μπαίνει μέσα μια κυρία ντυμένη στα μεταξωτά και φορτωμένη κοσμήματα.
"Είμαι η Μαίρη η Μεγαλοπρεπής" τους ανακοινώνει με στόμφο "και επειδή είμαι πολύ ευχαριστημένη με τον τρόπο που φροντίσατε τη θεία μου ήρθα να σας εκπληρώσω τρεις ευχές" και για ν' αποδείξει τα λόγια της χτυπάει τα δάκτυλά της και μέσα από ένα σύννεφο καπνού γεμίζει το δωμάτιο λουλούδια, γλυκά και ποτά.
"Πήγαινέ με στην Καραϊβική" της λέει πρώτη η βοηθός, "με πολλούς ημίγυμνους, ελεύθερους άντρες να μου βάζουν αντηλιακό και να με ταΐζουν εξωτικά φρούτα στο στόμα" είπε και εξαφανίστηκε από μπροστά τους.
"Εγώ θέλω να πάρω σύνταξη τώρα και να βρεθώ σε χιονοδρομικό θέρετρο στις Άλπεις, με πολλούς ρωμαλέους σκιέρ, να με μαθαίνουν σκι και να ξεκουραζόμαστε στα σαλέ πίνοντας ζεστή σοκολάτα και τρώγοντας στρούντελ" είπε η νοσηλεύτρια και εξαφανίστηκε από μπροστά τους.
"Κι εσύ, τι θέλεις; Έχετε ακόμα μια ευχή", ρώτησε την προϊσταμένη η Μεγαλοπρεπής Μαίρη.
"Θέλω και τις δύο πίσω, μέχρι το τέλος του διαλείμματος!"
Γιατί οι νοσηλεύτριες βάζουν τα μπόνερ (πάνες κρεβατιού) στο ψυγείο;
Γιατί από την κατάψυξη έβγαζαν πολύ δέρμα!




Αυτά τα ολίγα και ελπίζω να σας άρεσαν!

Σάββατο 18 Οκτωβρίου 2008

Aνακουφιστικό άγγιγμα


Η συνάδερφος και φίλη Στέλλα είναι αυτό που λέμε "επιστήμων νοσηλεύτρια".
Εγώ την έλεγα "σπασικλάκι" όταν, κατά τις νυχτερινές βάρδιες που όλοι διαβάζαμε στην καλύτερη περίπτωση λογοτεχνία και στη χειρότερη περιοδικά υψηλής κουτσομπολίστικης τέχνης, εκείνη διάβαζε επιστημονικά άρθρα!!!
Πανεπιστημιακής εκπαίδευσης και με διατριβή πλέον, μετά από μια δεκαετία σε μάχιμη θέση στη Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, τοποθετήθηκε πρόφατα, πολύ δίκαια πιστεύω, στο Γραφείο Εκπαίδευσης του νοσοκομείου.
Η δραστηριοποίησή της είναι ήδη μεγάλη και αυτές τις μέρες έφτασε στα χέρια μας και ένα προσεγμένο ενημερωτικό φυλλάδιο με τελευταίες ενδιαφέρουσες νοσηλευτικές δημοσιεύσεις, νέα και συνέδρια.
Εκεί διαβάσαμε και για μια μελέτη για το πόσο ανακουφιστική μπορεί να είναι μια 15' συνεδρία με ...μαλάξεις (σε πλάτη, ώμους και αυχένα όμως, ε;) για τον πόνο των ασθενών!

Ε, δεν ήθελε και πολύ!
Χθες τη νύχτα, σε μια βάρδια δύσκολη που σχεδόν δεν καθήσαμε σε καρέκλα, ο συνάδερφος, φίλος (και γιατρός του υπολογιστή μου) Γιώργος, όλο το βράδυ μας έλεγε ότι είναι ασθενής και ότι έχει ανάγκη από το "ανακουφιστικό μας άγγιγμα"!
Μπορεί, είπε, να μη χρειαστούν καν 15 λεπτά μαλάξεις για την ανακούφισή του!!!
χαχαχαLOL Pictures, Images and Photos
...Μετά διευκρίνιζε ότι εννοεί το πιάσιμο που έχει στον αυχένα (βρε κουτά, που πήγε το πονηρό μυαλό σας;) και ότι εντάξει, μπορεί να αρκεστεί στο πεδίο που καθορίζει η έρευνα και δε χρειάζονται τα αγγίγματα "κάτω από τη ζώνη"!!!

Όχι Κ Παπαδόπουλε, δε θα γίνει εκεί το ανακουφιστικό μου άγγιγμα!

Πέρα από την πλάκα όμως, που είναι και αναμενόμενη και θεμιτή, έχω και προσωπικά παρατηρήσει τόσο ηρεμούν οι ασθενείς μας όταν το πρωί, μαζί με το πλύσιμο τους κάνουμε ένα, έστω και βιαστικό, μασαζάκι με υδατική κρέμα στην πλάτη, και πόσο ένα άγγιμα μπορεί να τους βοηθήσει, ακόμα και στο να πέσει η πίεση ή να μαλακώσει ο πόνος.
Προσπαθώ συχνά να τους αγγίζω και χωρίς γάντια, όταν είναι εφικτό, να τους κρατήσω λίγο το χέρι, ή να βάλω την παλάμη μου στο μέτωπό τους.
Η ανθρώπινη επαφή, ακόμα και το απλό άγγιγμα, συμφωνώ ότι είναι ανακουφιστικά, ως, ίσως και θεραπευτικά.

Είπα στο Γιώργο ότι θα τον..."ξεφωνίσω" με ποστ και όχι μόνο συμφώνησε αλλά είπε και να στείλουμε το λινκ με μέηλ στη Στέλλα για να δει την επιτυχία του φυλλαδίου της!
Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα είναι συμπτωματική, :Ρ!

Τετάρτη 15 Οκτωβρίου 2008

Ιστορίες από την κρύπτη. "Να δέσω το γάιδαρό μου."

(σ.σ. Επέλεξα το πρώτο πρόσωπο στο κείμενο γιατί έτσι μου άρεσε αλλά αυτή η ιστορία δεν, επαναλαμβάνω δεν είναι προσωπική. Για να μη ρωτάτε πάλι...)


Ήμουν σχεδόν 29 όταν γνώρισα το Γιάννη. Θυμάμαι ακόμα πόση εντύπωση μου έκανε με την πρώτη ματιά. Ψηλός, μελαχροινός με μάτια στο χρώμα της θάλασσας και σκοτεινό βλέμμα.

Ο μικρός αδερφός της καινούριας κολλητής μου από τη δουλειά, της Χαράς.

Δεν το πίστευα ότι ήταν μόνο 23 χρονών! Φαινόταν μεγαλύτερος, σίγουρα μεγαλύτερος από μένα, έτσι μικροκαμωμένη που είμαι, έδειχνα 18 τότε!

Του άρεσα κι εκείνου, το είδα στα μάτια του, αλλά ήταν πολύ σοβαρός και ντροπαλός για να εκδηλωθεί.

Εγώ πάλι δεν είχα καμιά από τις δύο ιδιότητες. Είχα τις περιπετειούλες μου μέχρι τότε και γενικά ήμουν αρκετά "κοινωνική" με το άλλο φύλο.

Η μαμά μου, φυσικά, ανησυχούσε. "Άντε Αφροδίτη, τα χρόνια περνούν. Να βρεις έναν άντρα, να παντρευτείς, να δέσεις το γάιδαρό σου. Για πόσο ακόμα, νομίζεις θα περνάει η μπογιά σου; Πρόσεξε κακομοίρα μου, να είσαι σοβαρή. Οι άντρες δεν παντρεύονται τις εύκολες. Αχ, θα μου μείνεις στο ράφι και δε θα δω εγγονάκια από σένα!"
Όλο τέτοια άκουγα, αλλά δεν ίδρωνε το αυτί μου. Εξάλλου ήμουν ακόμα πολύ νέα και δροσερή, όπως το έδειχναν και οι μεγάλες επιτυχίες μου στους άντρες! Όποιον ήθελα τον είχα και τον έσερνα, κατά την γνωστή παροιμία περί αιδίου και πλοίου!

Τώρα όμως είχα βάλει στο μάτι το Γιάννη. Και δεν θα ησύχαζα αν δεν το έριχνα το τεκνάκι. Α, είμαι πεισματάρα εγώ. Σκορπιός με ωροσκόπο Λιοντάρι! Εκρηκτικός συνδυασμός!

Α, εδώ το πράγμα θέλει προσεκτική προσέγγιση, σκέφτηκα! Είναι βέβαια μικρός και αδερφός της κολλητής μου, αλλά τι πειράζει; Σαν πως θα τον παντρευτώ ή θ' αποπλανήσω το... ανήλικο;

Εκείνο το βράδυ δεν έδειξα τίποτα αλλά φρόντισα να τον ξαναδώ, πάλι μέσω της Χαράς, χωρίς να της πω τίποτα από τα σχέδιά μου.

Κάτι υπονοούμενα που έριξα στην αρχή για να κόψω κίνηση είχαν αρνητική αντιμετώπιση από μέρους της. Κατάλαβα ότι δεν θα την έχω σύμμαχο και ότι έπρεπε να κρατήσω πολύ χαμηλό προφίλ στις κινήσεις μου.

Και να οι βόλτες όλοι μαζί, να τα μπάνια στη θάλασσα (όπου φρόντιζα να εκθέτω όσο πιο προκλητικά γινόταν τα κάλλη μου), ε, πολύ θέλει; Κανονίσαμε στα κρυφά ένα ραντεβού και...
Ω, Θεέ μου! Το καλύτερο σεξ της ζωής μου! Καλά λένε ότι Ταύρος με Σκορπιό ταιριάζουν καταπληκτικά στο κρεβάτι!

Ε, γλυκάθηκε και ο μικρός μετά και έπεσε με τα μούτρα!

Η Χαρά στο εντωμεταξύ δεν ήξερε τίποτα. Το έμαθε με "ωδυνηρό" τρόπο όταν μας έπιασε "επ' αυτοφόρω" στην αποθήκη του σπιτιού τους στο χωριό, ένα μεσημέρι που νομίζαμε ότι κοιμούνται όλοι.

Μάλλον θα ξεχάστηκα και θα φώναζα, το παθαίνω πάνω στο πάθος!

Μαζί με τη Χαρά το έμαθε και όλη η οικογένεια!

Με μίσησαν, με πολέμησαν, ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες.

Ήμουν (με λίγα λόγια) μια γρια πουτάνα που τους κορόιδευα για να τυλίξω τον κανακάρη τους.

Άσε με, μωρέ, με τους κομπλεξικούς, οπισθοδρομικούς, χωριάτες!

Ο Γιάννης δεν πήρε θέση.

Σχεδόν δεν μίλησε για το θέμα.

Εγώ έκοψα κάθε σχέση με την οικογένειά του, μέχρι που άλλαξα και τμήμα στη δουλειά για να μη συναντιόμαστε με την αδερφή του, η οποία είπε σε όλους για την "προδοσία" μου.

Με το Γιάννη όμως συνεχίσαμε. Είχαμε τα σκαμπανεβάσματά μας, τους καβγάδες μας, τα πισωγυρίσματά του.

Πέρασαν εποχές που συζούσαμε, που δε μιλούσε στους δικούς του, που χωρίζαμε, αλλά πάντα τα ξαναβρίσκαμε στο κρεβάτι.
Είχα φτάσει πια 37 χρονών.

Ακόμα μια μαζί με το Γιάννη και μια χώρια. Έπρεπε πια κάτι να γίνει, 8 χρόνια σχέση μετράγαμε. Εκείνος στα 31 δεν καιγόταν. Σκεφτόταν και τις αντιδράσεις των δικών του και κώλωνε. Όμως δεν είχα άλλα περιθώρια. Είχε έρθει, αν όχι παρέλθει, η ώρα να δέσω κι εγώ το γάιδαρό μου. Το έβαλα το μαχαίρι στο λαιμό με τελεσίγραφο: "ή με παντρεύεσαι ή χωρίζουμε". Δεν ήθελα να χωρίσουμε. Να πιέσω ήθελα. Κι όμως, χωρίσαμε...
Ο Γιάννης δεν άντεξε την πίεση και μου είπε ότι είναι καλύτερα να χωρίσουμε, να μη μου κάνει άλλο κακό, να βρω κι εγώ έναν άνθρωπο να κάνω οικογένεια, αφού το θέλω τόσο.

Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου...

Έμεινα μόνη, στα 37, τόσα χρόνια χαμένα, ποιον θα έβρισκα τώρα;

Έκλαιγα για μέρες, κάπνισα ένα βουνό τσιγάρα, ήπια ένα ποτάμι ουίσκι και άκουγα το τότε cd του Ρέμου, που μιλούσε για χωρισμό, ξανά και ξανά, ακόμα και στη δουλειά. Όλοι είχαν μάθει, όλοι με συμπονούσαν. Αλλά ήταν μόνο στο δικό μου χέρι ν'αλλάξει η κατάσταση.

Ήθελα το Γιάννη, τον αγαπούσα και ήταν, τώρα πια και θέμα πείσματος , δε θα έχανα έτσι τη μάχη. Δε θα με νικούσαν αυτοί, εγώ θα νικούσα.

Έκανα το σχέδιό μου πολύ προσεκτικά. Μελέτησα, οργάνωσα, σχεδιάσα. Ήθελα μόνο και λίγη τύχη...

Τον κάλεσα στο σπίτι, ήπιαμε, κλάψαμε, κάναμε απελπισμένο έρωτα και σε ένα μήνα τον πήρα τηλέφωνο να του ανακοινώσω ότι... θα γίνει πατέρας!
And the rest is history, που λένε.

Είχαμε τις αντιδράσεις τους, αλλά τελικά υποχώρησαν.

Δεν με νοιάζει τι ειπώθηκε πίσω από την πλάτη μου, εγώ, τελικά, τον έδεσα το γάιδαρό μου!

Τώρα είμαι 41, έχουμε 2 κοριτσάκια, γιατί έκανα αμέσως και το 2ο παιδί, να τον δέσω καλά και μια ευτυχισμένη οικογένεια.

Ε, χάλασε βέβαια λίγο το υπέροχο σώμα μου από τις 2 γένες, αλλά νομίζω κρατιέμαι καλά, ακόμα. Εξάλλου, τι πειράζει; Είμαι μάνα και σύζυγος τώρα!

Ε, εντάξει, δεν κάνουμε πια και τόσο συχνά σεξ, υποχρεώσεις βλέπεις, κούραση, τα παιδιά.

Ε, ούτε και στοματικό του κάνω. Τέρμα αυτά πια. Τι περιμένει; Με το ίδιο στόμα που φιλάω τα παιδιά μου; Να ξεχάσει αυτά που ήξερε!

Ε, γκρινιάζει λίγο βέβαια, αλλά του περνάει!

Ο Γιάννης μου είναι καλός σύζυγος και υπέροχος πατέρας.

Είναι, νομίζω, πολύ τυχερός που επέμεινα!





Πέμπτη 9 Οκτωβρίου 2008

Εβδομαδιαίον πρόγραμμα, δι απντέιτ!

Απολογισμός λοιπόν, λίγο πριν φύγω για το νοσοκομείο για το τελευταίο νυχτερινό, πριν το μίνι ταξιδάκι μου.

*Το πρόγραμμα "Ενεσούλα και ομορφιά" πήγε καλά. Πήγα και γυμναστήριο!

*Η βαλίτσα εντάξει (ελπίζω!)

*Στην ταβέρνα δεν πήγα, ευτυχώς γιατί δεν είχε καλό φαγητό και ήταν και ακριβή.

Πέρασα την επόμενη από τους φίλους μου, στα πεταχτά και έδωσα και τις πρώτες βοήθειες στην Κατερινούλα που κάηκε τηγανίζοντας καλαμάρια. Δεν πρόλαβα να τα τιμωρήσω προσωπικά, καταβροχθίζοντάς τα :(

*Τη φίλη του Λουκά την είδα και μάλιστα 2 φορές, ευτυχώς γιατί τη συμπάθησα πολύ!

*Με το Πικουλίνι μιλήσαμε πολύ, όπως πάντα, αλλά ποτέ δεν είναι αρκετό... ;)love Pictures, Images and Photos

*Τα ρούχα έχουν αλλάξει στην ντουλάπα μου σε φθινοπωρινά. Ε, εντάξει, στο Ηράκλειο ζω, τα μάλλινα μπορούν να περιμένουν (και να περιμένουν...μέχρι το επόμενο ταξιδάκι!)

*Τα δώρα των Δημήτρηδων θα περιμένουν την επιστροφή μου. Αντιθέτως αγοράστηκε του Λουκά, που έχει κοντά γιορτή και γενέθλια. Ελπίζω να του αρέσει.Sakura present Pictures, Images and Photos

*Τη βέσπα την πήρα τη Δευτέρα το απόγευμα, λίγο πριν το γυμναστήριο και ευτυχώς μου στοίχισε πολύ φτηνά, γιατί ήθελε ένα απλό τσεκ-απ και όχι κανονική "νοσηλεία".Vespa Pictures, Images and Photos

*Προέκυψαν διάφορα ψιλοθεματάκια με ραντεβού που έπρεπε να διευθετηθούν κτλ, αλλά τακτοποιήθηκαν όλα.

*Είδα και τη χειρουργημένη φιλενάδα που είναι τώρα σε χαλαρή αναρρωτική. Ξεκουράσου Ρενάκι, η ΜΕΘ μπορεί να περιμένει!

*Πήρα και τ' αρχεία από το πεθαμένο πισί, αν και όχι το Σάββατο αλλά την Τρίτη το βράδυ με μια επιστροφή απόψε για κάποια βίντεο που δεν μεταφέρθηκαν σωστά στον εξωτερικό σκληρό.dead computer Pictures, Images and Photos

Όλα καλά, ο Γιώργος πάλι με έσωσε! Φιλιά, ρε!kiss on cheek Pictures, Images and Photos

*Το ΤΕΙ ο.k, ευκολάκι!

*Στη δουλειά οι βάρδιες κύλησαν από μέτρια έως εκνευριστικά, με κορύφωση τη Δευτέρα το πρωί (μισώ τις Δευτέρες!) που διαπληκτίστηκα με μια γιατρό μας, προσπαθώντας να κάνω οικονομία σε υλικά ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία της μονάδας, των οποίων έληξε η σύμβαση.Ino Sakura argueing Pictures, Images and Photos

Φυσικά είχα δίκιο, αλλά εκνευρίστηκα τόσο που δεν μπόρεσα να χαλαρώσω καθόλου το μεσημέρι:(

Γενικά, πάλι, ο ύπνος θυσιάστηκε στο βωμό των υποχρεώσεων!
Παρ' όλα αυτά, σήμερα το πρωί που με κοίταζα στον καθρέπτη είπα:
Χμμ, τίποτα που δε διορθώνεται με έναν καλό ύπνο!
Χαχαχα, η ψωνάρα!

Πάω λοιπόν να ξεκουραστώ στην αγκαλιά του καλού μου, δε θα λείψω πολύ, να, ούτε που θα το καταλάβετε!

Φιλάκια πολλά σε όλους!