Τετάρτη 16 Δεκεμβρίου 2009

Κυκλοθυμική ζωή



Ρεσιτάλ κυκλοθυμίας έχει δώσει η διάθεσή μου τις τελευταίες εβδομάδες. Θα έλεγα ότι απλά ζω μια κυκλοθυμική ζωή που σίγουρα είναι πιο ενδιαφέρουσα από μια βαρετή, αλλά οπωσδήποτε είναι εξουθενωτική!
Εντάξει, η αλήθεια είναι ότι είμαι από τους ανθρώπους που προτιμούν να βλέπουν το ποτήρι μισογεμάτο, έχω τα πάνω και τα κάτω μου αλλά κυρίως τα πάνω μου και όταν έχω μια δύσκολη μέρα στο τέλος της σκέφτομαι ως άλλη Σκάρλετ Ο΄Χάρα: "Αύριο είναι μια καινούρια μέρα..."
Η προηγούμενη εβδομάδα ήταν λίγο καλύτερη από την προ-προηγούμενη που ήταν απλά...άθλια!
Πριν 2 Τετάρτες είχα μια μέρα που πραγματικά όλα πήγαιναν καταδιαόλου. Μεταξύ αυτών έμαθα και ότι δε μπορώ να πάρω άδεια για τα Χριστούγεννα, πρώτη φορά που ζήτησα κάτι τέτοιο μετά από 18 χρόνια δουλειάς.blue sad Pictures, Images and Photos
Γενικά, ό,τι νέα έφταναν σημαντικά και λιγότερο σημαντικά ήταν δυσάρεστα.
Εκείνη τη μέρα φύγαμε από το σπίτι με το Χρήστο και είδαμε 2 κωμωδίες στο σινεμά στο καπάκι και ξεχαστήκαμε λιγάκι.( Η μία ήταν το "Whatever Works" η νέα ταινία του Woody Allen, που τη συνιστώ ανεπιφύλακτα και που έκανε μια χαρά τη δουλειά της στο ανέβασμα της διάθεσής μας)
Η κατάθλιψη δεν κράτησε πολύ, αποφάσισα, την επόμενη κιόλας μέρα να πάρω την κατάσταση στα χέρια μου και να κάνω ό,τι μπορώ για να βρω λύσεις.
Κάποια πλάνα πέτυχαν, κάποια όχι, σε άλλα θα δείξει.
Για κάποιες μέρες υπήρξε μια στασιμότητα, μια αναμονή, μέχρι που ήρθε αυτή η εβδομάδα, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, να δώσει μια δυνατή νότα αισοδοξίας στη ζωή μας.
Από τη Δευτέρα όλα πηγαίνουν κατ ευχήν, λες και ξαφνικά άλλαξαν θέση οι πλανήτες και το σύμπαν συνομώτησε πάλι να μας κάνει τα χατήρια!
Με φωτεινή εξαίρεση τις βάρδιες στη δουλειά που είναι χάλια(αλλά ποιος τη χέζει τη δουλειά, η σωματική κόπωση ποτέ δε με τρόμαξε), δρόμοι κλειστοί άνοιξαν, προβλήματα βρήκαν λύσεις και η Ελπίδα έριξε άπλετο φως στη ζωή μας. Μέχρι και την άδεια πήρα!
Σπουδαία "εφεύρεση" αυτή η Ελπίδα τελικά, εμφανίζεται και όλα μοιάζουν ομορφότερα και ευκολότερα.
Γι αυτό κι εγώ, αν αποκτήσω ποτέ κόρη, Ελπίδα θα τη βγάλω...για να πεθάνει τελευταία, χαχαχα!