Παρασκευή 18 Οκτωβρίου 2013

Ταξιδιάρα ψυχή

"Δεν έκανα ταξίδια μακρινά, ταξίδεψε η ψυχή κι αυτό μου φτάνει...". Ποτέ μου δε συμπάθησα αυτούς τους στίχους!
1ον, γιατί έκανα ταξίδια μακρινά και
2ον, γιατί δε μου φτάνει να ταξιδέψει η ψυχή μου, θέλω και το σώμα μου να είναι εκεί!
Πάντα λάτρευα τα ταξίδια και ευτυχώς ευτύχησα στη ζωή μου να κάνω πολλά, αλλά δε μου φτάνουν!
Τώρα στα 44, έγκυος στο 2ο παιδάκι μου, δεν έχω πολλά απωθημένα.
Ανήκω στη γενιά την, ως τώρα, ανέμελη, με ανέφελη εφηβική και φοιτητική ζωή, με τη σιγουριά του "λεφτά υπάρχουν" όχι για καμιά υπερπλούσια ζωή, αλλά σίγουρα για διασκέδαση και ταξίδια.
Έτσι, με πρώτη μου προτεραιότητα τα ταξίδια, με το μισθό μου, μια σχετική βοήθεια από τους γονείς και τον τότε σύντροφό μου να κουβαλάει την ίδια τρέλα με μένα..."είδαν πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές του κόσμου"!
Ωστόσο η δίψα μου για τα ταξίδια δεν έχει σβήσει.
Οι συνθήκες οι σημερινές, οι οικονομικές αλλά και της οικογενειακής μου ζωής δεν μου επιτρέπουν να κουνήσω ρούπι.
Αλλά, που θα πάει; Ονειρεύομαι κρουαζιέρα στη Βαλτική, ταξίδι στην Ισπανία, στην Κωνσταντινούπολη, στην Ιαπωνία. Να περάσουμε μια "βολτίτσα" και από το Χονγκ Κονγκ, να δούμε τον φίλο και συγκάτοικο του καλού μου, τον Άλαν, δεν πρέπει;
Ούτε ταξίδι του μέλιτος δεν καταφέραμε να πάμε! Ποια, εγώ, που με ξέρανε στη Λουφτχάνσα με το μικρό μου, χαχαχα!
 Έχω και τον άλλον, τον πρώην ντε (κρατάμε μια μικρή φιλική σχέση, ελέω του καλού μου, Σουηδία και πολιτισμός λέμε), που στη ζωή του μπορεί να μην προχώρησε αλλά τα ταξίδια ταξίδια. Την Άνοιξη, τελείως ανυποψίαστη, επίτηδες φυσικά, έλαβα μια κάρτα από την κρουαζιέρα στην Αυστραλία και πριν λίγες μέρες από τα Φιλανδικά φιόρδς. Περιττό να πω ότι πρασίνισα από τη ζήλια μου! Μετά, ήσυχα ήσυχα, πήρα αγκαλιά τον αντρούλη μου και την κορούλα μου και είπα στον εαυτό μου: 'Ελα μωρέ, εγώ έχω τα πάντα, ποιος χέστηκε για την όπερα του Σίδνευ;!
Πειράζει όμως που τα θέλω όλα;
Ααα, δεν ξέρω, κρίση ξεκρίση, θα κάνουμε το σκατό μας παξιμάδι και μόλις ξετσουμίσει και ο μπέμπης, ο Χρήστος μου το έχει τάξει: "Κρουαζιέρα θα σε πάω, α α α, γιατί σε νοιάζομαι και σ' αγαπάω..."
Προς το παρόν βέβαια: "Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη σου, στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη σου", που είναι και ανέξοδο, και κατάλληλο για την κατάστασή μου. :(
Που θα πάει όμως;
Γι αυτό: "Χρήστο είσαι σπίτι; Τότε ετοιμάσου για Χαβάη..."



Το σάουντρακ του ποστ, του χουμ ιτ μέυ κονσέρν:

Ταξιδιάρα ψυχή
  Δεν έκανα ταξίδια μακρινά
Όλα δικά σου μάτια μου
 Κρουαζιέρα θα σε πάω
  Ετοιμάζω ταξίδι
  Πάμε Χαβάη

Παρασκευή 20 Σεπτεμβρίου 2013

" Όποιος δεν αποστρέφεται τη βία, την κουβαλά μέσα του."

Eίναι λοιπόν τα γεγονότα των τελευταίων ημερών που με έχουν ταράξει, με έχουν βγάλει από το λήθαργο της εγκυμοσύνης μου και, δεν το κρύβω, με έχουν τρομοκρατήσει.



 Φοβάμαι εδώ και πολύ καιρό αυτή την ανησυχητική αύξηση του φασισμού στην Ελλάδα, βλέπω στοιχεία που μου θυμίζουν τον Εμφύλιο, νιώθω ανήμπορη για μια ακόμα φορά και έρμαιο μιας κατάστασης που έχει ξεφύγει.
Ειδήσεις στην τηλεόραση δε βλέπω, εδώ και χρόνια. Αγανακτώ όταν φτάνουν στ' αυτιά μου οι παπαριές που μας πουλάνε και πραγματικά απορώ για το πόσο αποτελεσματική είναι η κατευθυνόμενη προπαγάνδα τους. Τελικά οι Έλληνες δεν είμαστε και τόσο έξυπνοι, όσο νομίζουμε...
Προσπαθώ να ενημερώνομαι από το ίντερνετ αλλά κι εδώ οι πληροφορίες είναι τόσες πολλές και τόσο αντικρουόμενες που ακόμα κι αν έχεις κάποια σάιτ που εμπιστεύεσαι ή κάποιους ανθρώπους που "ακολουθείς" γιατί τους πιστεύεις, έρχεται η στιγμή που σε απογοητεύουν.
Δε βαριέσαι, καλύτερα να μην έχουμε παρωπίδες και να κρατάμε τα μάτια και το μυαλό μας ανοικτά.
Στο www.protagon.gr είχε αυτό το καταπληκτικό άρθρο που με εκφράζει απόλυτα :
Οι καλοσυνάτες υποχθόνιες γιαγιάδες , από εκεί και ο τίτλος του ποστ.

Έτσι είναι. Πρέπει να φοβόμαστε όλους αυτούς τους "καλοσυνάτους", θεοσεβούμενους ανθρώπους που δεν αποστρέφονται τη βία, δεν την καταδικάζουν και, φυσικά, την υποθάλπτουν με άμεσο ή έμμεσο τρόπο.
Από την άλλη, ενώ οι ειδήσεις διατείνονται ότι η ανεργία πέφτει (?!), όλο και περισσότεροι γνωστοί, φίλοι και συγγενείς μένουν άνεργοι, ενώ κι εκείνοι που έχουν δουλειά δεν μπορούν πια ν'ανταπεξέλθουν σε βασικές υποχρεώσεις, όπως ΔΕΗ, Εφορία, ενώ δυσκολεύονται να βγουν ακόμα και για ένα καφέ.
Στο Πανεπιστήμιο Κρήτης (όπου δουλεύει και η αδερφή μου στη Βιβλιοθήκη, με τεράστιες ελλείψεις σε προσωπικό) έμαθαν χθες βράδυ, από έγκυρες δημοσιογραφικές πηγές ότι θα βγάλουν σε διαθεσιμότητα 96 άτομα, από τα 300 περίπου. Δηλαδή, ο ένας στους τρεις. Και, καθώς οι πρυτάνεις αρνήθηκαν να στείλουν λίστες με υπεράριθμους (και έστειλαν αντιθέτως, λίστες με ελλείψεις) κανείς δεν ξέρει ποιοι και με ποια κριτήρια θα φύγουν.
Οι περισσότεροι, λέει, (από τους 1655 πανελλαδικά, οι 1250), θα επανατοποθετηθούν σε άλλα ιδρύματα όπου υπάρχουν ανάγκες. Οκ, στείλτε από την Κρήτη στην Κομοτηνή, να κινηθεί και η οικονομία της χώρας!
Όλα αυτά βέβαια με μουλωχτή υπουργική απόφαση, όπως όλες οι αντισυνταγματικές αποφάσεις του τελευταίου χρόνου.
Αποφασίζομεν και διατάσσομεν! Ε, ναι, δεν έχουμε πια Δημοκρατία σε αυτή τη χώρα και ας αποφασίσουμε τι θα κάνουμε γι αυτό.
Η υπουργάρα μας, ο τραγικός Άδωνις, πριν λίγο καιρό είπε ότι προς το παρόν εξαιρούνται γιατροί και νοσηλευτές από τη διαθεσιμότητα. Οϊμέ, οι ελλείψεις νοσηλευτικού προσωπικού στα νοσοκομεία είναι μεγαλύτερες από ποτέ!
Κι όμως! Χθες έμαθα ότι βγήκε σε διαθεσιμότητα νοσηλεύτρια του Κυανού Σταυρού. Άλλες λεπτομέρειες δεν ξέρω, όμως το ότι φτάσαμε στο τελευταίο προπύργιο των δημοσίων υπαλλήλων δείχνει το μέγεθος της απελπισίας και της βλακείας τους.
Πρέπει να φύγουν ΤΩΡΑ!
Δε νομίζω ότι τα περιθώρια για άμεση ανάκαμψη είναι ευρεία, αλλά καμιά κυβέρνηση δεν θα είναι χειρότερη από αυτή!
Και να βγάλουν τη Χρυσή Αυγή εκτός νόμου. Είναι εγκληματίες και τραμπούκοι. Εκτός εάν, ισχύει το άλλο σενάριο που θέλει την κυβέρνηση να υποθάλπτει τα εγκλήματά τους για να στρέψει την προσοχή του κόσμου αλλού. 'Ετσι η μεγαλύτερη διαδήλωση και πιθανόν η πρώτη κοινή όλης της εκπαίδευσης από νηπιαγωγείο ως πανεπιστήμιο, πέρασε στο ντούκου. Τραβηγμένο το σενάριο;
Τίποτα δεν αποκλείω πια...

Εξάλλου, για όλα φταίει ο ΣΥΡΙΖΑ! Γι αυτό σταμάτησα να διαβάζω και τα ΝΕΑ...

Κρίμα που δεν υπάρχει τίποτα θετικό για να γράψω.
Κρίμα που καταντήσαμε έτσι.
Κρίμα που μετράμε νεκρούς καθημερινά.
Ας προσπαθήσουμε να ανατρέψουμε την κατάσταση και να σώσουμε οτιδήποτε αν σώζεται, όσο υπάρχει κάτι να σωθεί...


Τρίτη 3 Σεπτεμβρίου 2013

Λες να επανέλθω;

Κοίταζα μια παλιά ανάρτηση στο ιστολόγιό μου και για να πω την αλήθεια με έπιασε μια νοσταλγία, μια μελαγχολία που το είδα να πλέει έτσι ανενεργό και χωρίς κυβερνήτη στις βαθιές θάλασσες του διαδικτύου.
Η αλήθεια είναι ότι η ενασχόλησή μου με το ίντερνετ παραμένει η ίδια, αν όχι μεγαλύτερη τους τελευταίους μήνες μιας και καθώς διανύω τον 5ο μήνα εγκυμοσύνης, απέχω από τη δουλειά.
Επίσης πάντα έχω κάτι να πω, η φλυαρία δεν θεραπεύεται, χαχαχα.blah blah photo: Blah, Blah blah_blah.gif

Όμως, το Facebook περισσότερο αλλά και το Tweeter μονοπωλούν το ενδιαφέρον μου, καθώς όλοι οι φίλοι μου είναι εκεί και η διαδραστικότητα είναι πολύ μεγαλύτερη.
Μου άνοιξε η όρεξη όμως και για κανένα ποστάκι πότε πότε.
Λες να επανέλθω;