Κυριακή 29 Μαρτίου 2009

Αγγλία - Σκωτία μέρος 3ο, Εδιμβούργο


Μετά τη σύντομη επίσκεψή μας στο Leeds συνεχίσαμε βόρεια, περάσαμε τα όρια της Αγγλίας και μπήκαμε στη Σκωτία.
Σταθμός μας το Εδιμβούργο, για το οποίο είχαμε ακούσει πολλά καλά λόγια και επίσης έχω μια φίλη και συνάδελφο που κάνει διδακτορικό εκεί, την Κλαίρη.
Μείναμε σε ένα γραφικό ξενώνα, με πολύ καλά σχόλια από το booking.com, το The Lairg, πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης και δίπλα στο σταθμό του τρένου Haymarket. Πολύ καλή και οικονομική επιλογή καθώς με 55 λίρες τη βραδιά/το δωμάτιο είχαμε όλα τα κομφόρ ενός αξιοπρεπέστατου 3* ξενοδοχείου και ένα γευστικότατο πλούσιο πρωινό, το καλύτερο από τα 3 ξενοδοχεία που μείναμε.

Ο δρόμος του ξενοδοχείου

Το Εδιμβούργο, πρωτεύουσα της Σκωτίας δεν είναι η μεγαλύτερη πόλη της, αλλά σίγουρα είναι η πιο όμορφη.
Έχει γύρω στους 500 χιλιάδες κατοίκους, ενώ η Γλασκώβη φτάνει το 1,2 εκατομμύρια με τη Σκωτία, αρκετά αραιοκατοικημένη μετά την εκκένωση των Υψιπέδων της (sic, highlands!), φτάνει μόλις τα 6 εκατομμύρια κόσμο.
Είναι χτισμένο όλο με μαύρη πέτρα που του δίνει μια απόκοσμη, λίγο θλιβερή και μεσαιωνική όψη, σα να το βομβάρδισαν πρόσφατα ή να έγινε μια μεγάλη πυρκαγιά.
Αυτό μας έκανε μεγάλη εντύπωση αλλά δικαιολογήθηκε γρήγορα από τη γνώση ότι το Εδιμβούργο χτίστηκε στον κρατήρα αρχαίου ηφαιστείου (!) και όλα τα πετρώματα είναι άρα ηφαιστειογενή, μαύρα, λάβα!Βλέπετε πόσο μαύρα είναι τα κτήρια;

Το "πρόβλημα" του κέντρου αυτή την περίοδο είναι ότι φτιάχνουν γραμμές τραμ, με αποτέλεσμα να είναι κλειστοί οι κεντρικοί δρόμοι και η κυκλοφορία να γίνεται, με δυσκολία, από περιφερειακές διαδρομές. Προτιμήστε να πάτε σε κανένα χρόνο, να έχετε και τράμ.

Σε αυτή τη βραδυνή λήψη φαίνονται και οι κορίνες που κλείνουν το δρόμο

Το κέντρο περπατιέται άνετα και ευχάριστα, αν φυσικά το επιτρέπει ο καιρός.
Η αλήθεια είναι ότι κάνει αρκετό κρύο και βρέχει πολύ συχνά κι εμείς οι Έλληνες ίσως να μηντο αντέχαμε για περίπτωση μόνιμης εγκατάστασης.

Το κάστρο του Εδιμβούργου

Για επίσκεψη πάντως είναι μια χαρά. Εμείς μάλιστα ήμασταν και τυχεροί καθώς τις 3 μέρες που μείναμε έκανε καλό και σχετικά ζεστό καιρό.
Η πόλη έχει αξιοθέατα και κάστρο και γοτθικά μνημεία και μουσεία, γενικά υπάρχουν πράγματα να κάνει και να δει κάποιος.

Το υπερμοντέρνο καινούριο κτήριο της βουλής, που δε μοιάζει με κανένα άλλο και δε μου φαίνεται να "κολλάει" στο τοπίο

Πήραμε μια ξενάγηση με λεωφορείο (από αυτά τα hop on-hop off που έχει σε διάφορες πόλεις του κόσμου) και είχαμε έναν 70άρη ξεναγό που είχε πάρα πολύ πλάκα.
Είπε π.χ.: Σε αυτό το παρεκκλήσι έκανε η Αγκάθα Κρίστι το 2ο γάμο της με έναν αρχαιολόγο. πολύ καλή επιλογή γιατί όσο εκείνη γερνούσε, τόσο αυτός έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον!
Μας άρεσε τόσο αυτός ο τύπος που κάναμε τη διαδρομή από την αρχή ως το τέλος για να τον ακούμε.Το Scott Monument, βικτοριανό και γοτθικό, δεσπόζει στο κέντρο της πόλης

Έχει 3 διαδρομές με αυτά τα λεωφορεία, 10 λίρες κάθε μία για 24 ώρες ή 13 όλες.
Ξεκινάνε και καταλήγουν όλα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό Waverley, που είναι στο κατάκεντρο της πόλης στην Princes street.

Η Ρrinces με τα εμπορικά, κλειστή, λόγω έργων, για αυτοκίνητα

Για την 3η μέρα της παραμονής μας κλείσαμε εκδρομούλα με την γνωστή παγκοσμίως εταιρία Grey Lines, Highlands and Lochness, διάρκειας 12 ωρών, με 35 λίρες το άτομο.
Τα highlands

Τα τοπία ήταν πολύ ωραία, τα υψίπεδα άγρια και επιβλητικά, ο καιρός πέρασε και από τις 4 εποχές, η λίμνη μεγάλη και οι μύθοι για το τέρας καλλιεργούνται από όλους!
H Loch Ness με ουράνιο τόξο!

Ακόμα και η Σκωτσέζικη Βουλή όταν πρωτοσυστάθηκε έβγαλε το πρώτο της ψήφισμα για τη Νέσσυ, αν είναι δυνατόν, ε; Πληροφορίες για τη Νέσσυ εδώ.
To κάστρο Urquhart, στην άκρη της λίμνης, με τη δική του, μακριά, μεσαιωνική ιστορία

Όπως και να έχει έμεις τέρας δεν είδαμε αλλά περάσαμε πολύ καλά και πήγα και στο Ινβερνές που το είχα καημό από τότε που διάβασα το βιβλίο "Χειμερινό Ηλιοστάσιο".
Το Ινβερνές το είδα μόνο με βροχή και μέσα από το πούλμαν βέβαια, αλλά φαίνεται ωραία, γραφική πόλη. Tουλάχιστον: Inverness, been there, done that!

Η κτηνοτροφία είναι η αποκλειστική απασχόληση των βουνίσιων. Έχουν πρόβατα με μαύρο κεφάλι και μια πολύ όμορφη αγελάδα-πρόβατο, πολύ χαρακτηριστική.
Αυτός είναι ο Hamish

Η παραδοσιακή φορεσιά των Σκωτσέζων (των Χαιλάντερς όμως μόνο) είναι το Κιλτ, η φουστίτσα η καρρώ, κάτι σαν τη δικιά μας φουστανέλλα και η Γκάιντα είναι το παραδοσιακό τους μουσικό όργανο. Tο ύφασμα ονομάζεται tartan και κάθε οικογένεια (clan) έχει το δικό της σχέδιο. Yπάρχουν, νομίζω, 250 διαφορετικά σχέδια.
Λένε ότι οι σκωτσέζοι δε φοράνε τίποτα κάτω από το κιλτ τους. Αλήθεια ή μύθος;
Ανακαλύψτε το εδώ.
Όσο για τον Braveheart, μας είπαν πολλά πράγματα για την αληθινή ιστορία του William Wallace πολύ διαφορετικά από την ταινία. Το πιο αστείο από αυτά είναι ότι ο πραγματικός ήρωας ήταν πάρα, πάρα, πάρα πολύ ψηλός και το σπαθί του, που υπάρχει σε κάποιο μουσείο, είναι 1,5 ίντσα πιο μεγάλο από τον Μελ Γκίμπσον!
Δε θα σας κουράσω άλλο.
Νομίζω ότι σας έπεισα ότι η Σκωτία είναι ένας προορισμός που αξίζει τουλάχιστον μία επίσκεψή μας.
Και εις άλλα, με υγεία!


Παρασκευή 20 Μαρτίου 2009

Αγγλία - Σκωτία μέρος 2ο, Leeds




Συνεχίζουμε σήμερα με ένα μικρό 2ο ποστάκι για την επίσκεψή μας στο Λιντς.
Το Λιντς είναι μια "μικρή" πόλη της βόρειας Αγγλίας, με περίπου 450 χιλιάδες πληθυσμό.
Το κέντρο της είναι μικρό και περπατήσιμο (αν υπάρχει τέτοια λέξη!) και ως αξιοθέατα δεν έχει κάτι ιδιαίτερο να επιδείξει.
Και σε αυτή την πόλη υπάρχουν αρκετοί Έλληνες για σπουδές και για δουλειά.
Εμείς κάναμε στάση εκεί για να δούμε τη φίλη μου την Αντιγόνη, που είναι εκεί για μεταπτυχιακό και το φίλο του καλού μου Κώστα, που είναι εκεί με τη σύντροφό του και ξεκίνησαν δουλειά ως οδοντίατροι.
Το Λιντς ονομάζεται και "η πόλη του κόκκινου τούβλου" για τον ευνόητο λόγο ότι όλα τα κτήρια είναι κτισμένα με αυτό!
Τα κορίτσια της πόλης έμαθα ότι είναι "εύκολα" και χωρίς πολλές αναστολές, για όποιον ενδιαφέρεται!
Το πνευματικό επίπεδο δεν είναι ιδιαίτερα υψηλό και το αλκοόλ τα βράδια ρέει άφθονο στις παμπ της πόλης.
Αν θέλετε να δείτε ωραία Αγγλική εξοχή (εμείς δεν προλάβαμε), πάρτε το τρένο και σε 20 λεπτά θα βρεθήτε στο York, που μας είπαν ότι είναι πολύ γραφικό.
Μείναμε σε ένα καλό ξενοδοχείο 4* κοντά στο κέντρο της πόλης και δίπλα στο σιδηροδρομικό σταθμό, το Novotel, με 70 λίρες το δίκλινο.
Σημείωση "καμμένης" ταξιδιώτισσας: Αν σκοπεύετε να μετακινηθείτε εντός Μεγάλης Βρετανίας με τρένο φροντίστε να βγάλετε εγκαίρως τα εισητήριά σας μέσω ίντερνετ και με επιστροφή για να κερδίσετε αρκετά χρήματα. Εμείς δεν το κάναμε και έτσι οι συνολικές χρεώσεις για τις μετακινήσεις μας ανήλθαν στις 320 λίρες, κόντεψαν δλδ να ξεπεράσουν τ'αεροπορικά!
Αφήνω όμως τη φλυαρία και σας δείχνω μερικές φωτογραφίες της πόλης.

Αυτό το ανάγλυφο βρισκόταν μέσα στα κεντρικά Starbucks της πόλης σε ένα παλιό, του 1824, αρχοντικό.

Η πόλη, ομορφότερη, το σούρουπο!

Market street, με τα εμπορικά, φυσικά!

Το παλιό και το μοντέρνο συνυπάρχουν.

Αυτά τα ολίγα λοιπόν.
Θα ακολουθήσει το 3ο και τελευταίο μέρος του ταξιδιού μας (και το πιο ενδιαφέρον) με το Εδιμβούργο και το Λοχνές! Άραγε την είδαμε τη Νέσσυ; Μείνετε συντονισμένοι και θα μάθετε σύντομα, χαχαχα!

Δευτέρα 16 Μαρτίου 2009

Αγγλία - Σκωτία μέρος 1ο, Λονδίνο

Γυρίσαμε λοιπόν!
"...Είδαν πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές του κόσμου..." που λέει και το τραγουδάκι και συγκεκριμένα τις γειτονιές της Γηραιάς Αλβιώνας και, όπως πάντα, λαχταρώ να τα μοιραστώ μαζί σας.
Το ταξίδι μας στη Μεγάλη Βρετανία περιελάμβανε διανυκτερεύσεις σε 3 πόλεις, το Λονδίνο, το Leeds και το Εδιμβούργο. Σε κάθε πόλη είχαμε να δούμε φίλους, εξάλλου ποιος άλλος λόγος θα μας έκανε να σταματήσουμε στο Λιντς, δεν είμαστε και τόσο τρελοί (ή είμαστε;):Ρ.

Το Λονδίνο, αγαπημένος προορισμός για πολλούς Έλληνες ταξιδιώτες - shopaholics, ήταν μέρος γνωστό για μένα και τόπος διαμονής του καλού μου για 4 χρόνια, μιας κι εκεί σπούδασε.
Ήταν μια καλή ευκαιρία να το δω μέσα από τα μάτια του, αλλά κι εκείνος να το ξαναδεί με τα μάτια του τουρίστα.
Είπαμε να κάνουμε τα κλασικά τουριστικά κι έτσι πήγαμε στο μουσείο της Μαντάμ Τισσό με τα κέρινα ομοιώματα, κάναμε κρουαζιέρα στον Τάμεση, ανεβήκαμε στο London Eye, βολτάραμε στην υπαίθρια αγορά του Πορτομπέλο στο Νότινγκ Χιλλ και κάναμε ένα Ελληνικότατο "shop 'till you drop"στην Oxford str.

To London Eye το βράδυ

Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες τη Βουλή και το Big Ben καθώς και την London Bridge, φάγαμε σε κινέζικα μπουφέ και fish 'n' chips, ανεβοκατεβήκαμε πολλές φορές το εξυπηρετικότατο μετρό της πόλης και βγάλαμε βραδινές φωτογραφίες στο Piccadily Circus.



Aυτά που δεν κάναμε (και δεν μας έλειψαν εν τέλει) ήταν βόλτες στα πάρκα, να πιούμε μπύρα σε παμπ, να δούμε την αλλαγή φρουράς στο Μπάκινχαμ, να επιμορφωθούμε σε κάποιο μουσείο ( enough is enough, lol), να ψωνίσουμε στα Harrods (πανάκριβο ντε, ωραίες βιτρίνες, όμως) και να παρακολουθήσουμε κάποιο μιούζικαλ του West End billy elliot the musical Pictures, Images and Photos(εμένα δλδ δε θα με χαλούσε καθόλου να δω μερικά αλλά εκείνος, κλασικός άντρας, δεν το έχει καθόλου με αυτά τα... "γκέι μουσικά"!).
Ωραία ήταν!
Το καταευχαριστηθήκαμε!
Η θέα από τη γέφυρα στο Embarkment το βράδυ

Και η γέφυρα τη μέρα

Ο καιρός ήταν αρκετά καλός, ψυχρούτσικος βέβαια και με μια γερή μπόρα την Κυριακή 8/3 το απόγευμα, αλλά γενικά δε μας ταλαιπώρησε.
Οι Λονδρέζοι, πολυφυλετικοί και πολυπολιτισμικοί (τι λέξεις!), είναι ευγενικοί, ως Βρετανοί, αλλά με τη γνωστή διάβρωση της προσωπικότητας που προκαλεί η ζωή σε τόσο μεγάλη πόλη.
Είχε πλάκα να βλέπεις ζευγάρια σε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς φυλής, ηλικίας, μεγέθους, φύλου κτλ.
Ο καθένας μπορεί να φορέσει στην κυριολεξία ό,τι του κατέβει και κανένας δε νοιάζεται αν βγεις με βατραχοπέδιλα στην Baker street.
Οι μετακινήσεις είναι πολύ ακριβές. Τα γνωστά μαύρα ταξί είναι απλησίαστα και τα βλέπεις μόνο ως αξιοθέατο και όχι ως μέσον μεταφοράς. Η απλή διαδρομή με μετρό κοστίζει 4 λίρες (!) ενώ η ημερήσια κάρτα 5,2.
Mind the Gap Pictures, Images and Photos
Είμαστε τυχεροί που η λίρα έχει πέσει σχεδόν στο επίπεδο του Ευρώ και έτσι είναι πολύ φτηνότερα ρούχα και παπούτσια, ενώ οι επιλογές στο φαγητό είναι πραγματικά απεριόριστες και για όλα τα γούστα και βαλάντια.
Οι Βρετανοί δε φημίζονται για την καθαριότητά τους επίσης γι αυτό προσέξτε.
Τα ξενοδοχεία στο Λονδίνο (μόνο και θα σας πω στα επόμενα ποστ) είναι στενά και πολύ ακριβά γι αυτά που προσφέρουν.
Εμείς μείναμε σε ένα μικρό 3* στο κέντρο της πόλης (δίπλα στο μουσείο με τα κέρινα) το Bladford που ήταν καθαρό και αξιοπρεπές και δώσαμε 135€ τη βραδιά για το δίκλινο με πρωινό. Για τα δεδομένα του Λονδίνου ήταν πολύ καλά, όπως συμφωνεί και ο κολλητός μου που δούλεψε και ως ταξιδιωτικός πράκτορας, πριν αφιερωθεί στη μόρφωση των εφήβων του νομού Ηρακλείου!!!
Στο Λονδίνο είχα πάει πρώτη φορά πριν 19 χρόνια, όταν έκανε επέμβαση καρδιάς ο πατέρας μου.
Μικρή εγώ, πολύ φάσιον βίκτιμ της εποχής, ήμουν ενθουσιασμένη με τα πάντα!

Μου φαίνονταν όλα τόσο μοντέρνα, τόσο προχωρημένα! Τα πολυκαταστήματα, τα δισκοπωλεία, το μετρό, οι υπαίθριες αγορές, το mood της πόλης, η αύρα της, ταίριαζαν πολύ με την εφηβική μου ιδιοσυγκρασία. Είχα φάει πρώτη φορά σε Pizza Hut και σε Mc Donalds, είχα πάρει αρκετά cd, (ή βινίλια, ούτε που θυμάμαι), είχα δει ταινία σε multiplex (χωρίς διάλειμμα και με γλυκά ποπκορν ανα χείρας), είχα πιει μισή μπύρα σε παμπ (τι απογοήτευση που δεν είχε μουσική!) είχα φάει το μετρό με το κουτάλι και αφού όλα πήγαιναν καλά και με την υγεία του μπαμπά μου, πέρασα τέλεια.
Τώρα πια η αίγλη στα μάτια μου έχει χαθεί.

Αν και το Λονδίνο θα είναι πάντα για μένα ένας γοητευτικός προορισμός, ακόμα, ίσως και ένα μέρος που θα μπορούσα να ζήσω, βλέπω τα σκουπίδια, τη φθορά, το αρχαίο και ταλαιπωρημένο μετρό, βλέπω την οικονομική κρίση να αφήνει τα σημάδια της παντού και την πάλαι ποτέ κραταιή Βρετανική Αυτοκρατορία στη χειρότερη παρακμή της.
Κάποια πράγματα μου φαίνονται ακόμα και τριτοκοσμικά και αυτό είναι θλιβερό.
Αλλά το Λονδίνο δεν παύει να είναι το Λονδίνο και εφόσον η Aegean έχει τέτοιους φτηνούς ναύλους και εφόσον υπάρχουν πράγματα να ψωνίσω και άνθρωποι να δω εκεί, πάντα, πολύ ευχαρίστως θα επιστρέφω...

H φανταστική διαφήμιση της Aegean!

Συνεχίζεται με την επίσκεψη στο Leeds.

Τρίτη 3 Μαρτίου 2009

Έπεα πτερόεντα (λόγια του αέρα)


Πέρασαν λοιπόν και οι Aπόκριες και ημερολογιακά τουλάχιστον είμαστε ήδη στην Άνοιξη, που φυσικά θ'αργήσει λιγάκι ακόμα.
Το Σαββατοκύριακο πήγαμε μια ωραία εκδρομούλα στα πανέμορφα Χανιά, αλλά δεν τιμήσαμε με την παρουσία μας το πιο διάσημο Κρητικό καρναβάλι το Ρεθεμνιώτικο, καθώς βαριόμαστε λίγο το τζέρτζελο και τα μασκαριλίκια. Ίσως όταν και αν αποκτήσουμε παιδιά!
Στα Χανιά, μεταξύ άλλων, φάγαμε στο "Μοναστήρι" φαγητά όπως: "Το λάθος της καλόγριας", "Αμαρτία", "Διαβολάκος" και "Ηγούμενος" και ήπιαμε καφέ σε ένα πολύ χαριτωμένο μικρό καφέ με τον κουλτουρέ και ψιλοδήθεν τίτλο "έπεα πτερόεντα" που δεν αντιστοιχεί στην εικόνα του και έκλεψα κι εγώ για τίτλο του ποστ, χαχαχα!
Ήπιαμε και το καφεδάκι μας στην "Κουκουβάγια", δίπλα στους τάφους των Βενιζέλων, με μοναδική θέα στην πόλη των Χανίων και το συνοδέψαμε με πεντανόστιμα, δικής τους παραγωγής γλυκά, σε τεράστιες μερίδες.
Ω, Θεέ μου, τι θερμιδικό όργιο ήταν πάλι αυτό! Ο, πάντα ενοχικός και ακόμα χοντρούλης εαυτός μου θέλει να ξεχάσει αυτό το μελανό σημείο της εκδρομής, πάμε παρακάτω λοιπόν!
Αντί του καρναβαλιού λοιπόν, προτιμήσαμε να πάμε 55 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά των Χανίων και να επισκεφτούμε την πανέμορφη Μηλιά, ένα παραδοσιακό ξενώνα σε ένα βουνό των Χανίων, τουλάχιστον για φαγητό, αφού δεν καταφέραμε να βρούμε δωμάτιο.
Έχω άδεια ακόμα, αναρρωτική μάλιστα(καλά είμαι, μην ανησυχείτε), μετά από ένα μικρό χειρουργείοPlastic Surgery Pictures, Images and Photos που δε μου επιτρέπει μεν να επιστρέψω στη δουλειά, αλλά δε μου στερεί και μια σχεδόν φυσιολογική ζωή και έτσι ζω ένα μίνι μήνα του μέλιτος με εκείνον που είχα τόσο στερηθεί για ένα χρόνο. Το χρειαζόμαστε αυτό και οι δύο.
Την Παρασκευή μάλιστα φεύγουμε και ταξιδάκι.
Αγγλία-Σκωτία για αναψυχή, επίσκεψη σε φίλους και περιήγηση στα μέρη που έζησε για χρόνια ο Πίκος μου.
Υπόσχομαι αναλυτικό ποστ με πολλές φωτογραφίες, μη με μισήσετε πάλι, κοντά 1,5 χρόνο έχω να βγω εκτός Ελληνικών συνόρων!
Μέχρι τότε ελπίζω να έχω καταφέρει και μια βολτούλα στην μπλογκογειτονιά. Αν όχι, να ξέρετε ότι ούτως ή άλλως, δε σας ξεχνώ!
Φιλάκια σε όλους και... Καλή Σαρακοστή!