Εξεταστική Vs Κρίση μέσης ηλικίας;!

Είχα επιτήρηση στα ΤΕΙ...

Είμαι καθηγήτρια εφαρμογών (παράλληλα με τη δουλειά μου) τα τελευταία 10 χρόνια. Πάντα αισθανόμουν πολύ κοντά στους σπουδαστές μου και ηλικιακά (εξάλλου στην αρχή είμασταν σχεδόν συνομήλικοι) αλλά και γενικότερα, στην ψυχολογία και στην επικοινωνία μαζί τους.

Αυτό δεν έχει αλλάξει.

Εκεί που επιτηρούσα όμως και έβλεπα τα παιδιά του 1ου και του 2ου εξαμήνου, φρέσκα, λαμπερά προσωπάκια, ν' αγχώνονται για τα sos, να σκέφτονται πότε θα τελειώσουν οι εξετάσεις για να τρέξουν στις παραλίες (τα καημένα, διάβασμα, μέσα στον καύσωνα!),

ξαφνικά σκέφτηκα ότι πια, αυτά τα παιδιά έχουν τα μισά μου χρόνια και θα μπορούσαν να είναι παιδιά μου!

Απίστευτο!

Με πλημμύρησε μια μελαγχολία,ένας πανικός, ένα κάτι τέλος πάντων, ώσπου κατάλαβα τι έχω!

Έπαθα μια μίνι κρίση μέσης ηλικίας!

Αλήθεια, πότε έγινα 38 χρονών; Γιατί αισθάνομαι τουλάχιστον 10 χρόνια νεότερη; Πόσο φαίνομαι, αλήθεια; Πότε θα γίνω μάνα; (κλασική κρίση που με πιάνει τα τελευταία 15 χρόνια) Πως με βλέπουν, άραγε, αυτά τα παιδιά;

Θέλω να μου μιλούν με ένα σχετικό σεβασμό, λόγω της θέσης μου, θέλω να είμαι και φίλη τους (σε λίγο θα είμαστε συνάδελφοι) και η αλήθεια είναι ότι μέχρι τώρα ξεχνούν, συχνά, τα προσχήματα και με αντιμετωπίζουν ως ίση.

Θα συνεχιστεί αυτό; Μέχρι πότε;

Το θέλω, ουσιαστικά, γιατί με κολακεύει, όπως με κολακεύει και το να με περνούν για σπουδάστρια, ακόμα και τώρα!

Παλιμπαιδισμός; Ανάγκη επιβεβαίωσης; Φόβος για τα γηρατειά και τη φθορά;

Ω, ναι! Όλα αυτά!

Έπαθα σοκ όταν συνειδητοποίησα ότι η καθηγήτρια, της οποίας το μάθημα επιτηρούσα και ήταν και δική μου, είχε τότε μικρότερη ηλικία απ' όσο εγώ σήμερα κι όμως, τότε, τη θεωρούσα γριά!!!

Είναι και αυτή η συνάντηση των παλιών συμμαθητών απόψε...

20 χρόνια από την αποφοίτηση!

Πως θα τους δω;

Θα είναι γερασμένοι;

Θα πρέπει να δίνω εξηγήσεις γιατί δεν παντρεύτηκα ή τι έκανα στη μέχρι τώρα ζωή μου;

Και ακυρώνονται όλα, η ζωή μου ολόκληρη, επειδή δεν έκανα γάμο και παιδιά;

Έχω λίγο άγχος για να πω την αλήθεια!

Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να το αντιμετωπίσω!

Καλύτερα να είχα διάβασμα και άγχος για τα μαθήματα και την επαγγελματική μου αποκατάσταση.

Ελπίζω να έχω το κουράγιο να γράψω μετά γι αυτή τη συνάντηση!

Γιατί θα πάω. Δε θα δειλιάσω, δεν θ' αφήσω να φανεί η κρίση.

Θα γίνω όμορφη, νέα, λαμπερή (όσο γίνεται, μετά την αποψινή νυχτερινή βάρδια, φυσικά) και θα πάω...

Έλα Ενεσούλα, βαθιά ανάσα... πάμε!

Mαντιναδάτσια, για να γελάσομενε!

Η Κρήτη μου έχει πολλά καλά και πολλά κακά!
Και τα κακώς κείμενα θα τα πω κάποια στιγμή που θα έχω νεύρα, προς το παρόν όμως να γελάσουμε λίγο με μερικές αστείες μαντινάδες, γιατί η Κρήτη μου έχει και χιούμορ!

• Για το ίντερνετ:

εκείνος: Θα βάλω υπολογιστή

μωρό μου στο μιτάτο

για να πουλώ στο ιντερνέτ

το γάλα των προβάτων.

εκείνη: Μη βάλεις υπολογιστή

καλέ μου στο μιτάτο

η ογρασιά του αοριού

το ίντερνετ χαλά το.

• Η μαντινάδα του αυτονόητου:

Τη γλάστρα απού'νε στα ζερβά

στη σκάλα, όντε ανεβαίνεις

θα τη θωρείς στα δεξιά

όντε θα κατεβαίνεις.

• Ζαρζαβατικά:

Μέσα στον κήπο τση καρδιάς

φυτρώξανε παπούλες

τσι ράντισα με ράουντ απ

και ξεραθήκαν ούλες.

Οσάν τον αγκιναρόδαυλο

που στέκει ορθός στο γύρο

έτσι πομένω όντες σε δω

και δε μπορώ να ξεσύρω!

• Των αερίων:

Την πρώτη μου αγάπη

τη λέγανε Αννέτα

μα την παράτησα κι αυτή

απ' τσι κλανιές που επέτα.

Σαν την κλανιά μες το άντερο

σ' έχω και σε φυλάσσω

και σφίγγομαι ολημερίς

μην κλάσω και σε χάσω!

• Σίσσες:

Από τσι Σίσσες είσαι συ

από τσι Σίσσες είσαι

και από τσι ομορφότερες

Εσύ 'σαι, εσύ 'σαι, εσύ 'σαι.

(λέγεται δυνατά)

• Και της εντατικής:

Βρίχνουμαι στην εντατική

και απάνω που έμαθέ ντο

εβγήκε και ξεφάντωσε,

κοντό και χάρηκέ ντο;

Τώρα, θέλετε και μετάφραση;;;

Μπα, άστο!

Ό,τι καταλάβατε, καταλάβατε!

Θα χάσουν το νόημά τους...

Καυτή Δευτέρα :-(

Πολύ ζέστη σήμερα, ε;
Όσοι μπόρεσαν την "έκαναν" για τις παραλίες!

Τυχερούληδες! Εγώ, λόγω δουλειάς την έβγαλα με ντουζάκια και aircondition.
Και τώρα;
Είχαμε που είχαμε τον καύσωνα, πλάκωσε και η Δευτέρα!

Δεν τις χωνεύω τις Δευτέρες, λέμε!
Με τίποτα όμως!
Σιγά το πρωτότυπο, θα μου πείτε.
Κανείς δεν τις χωνεύει, είναι μετά το σαβατοκύριακο!

Μα εγώ συχνά, όπως αυτό που πέρασε, δουλεύω τα σαββατοκύριακα!
Ακόμα κι έτσι όμως, η Δευτέρα είναι μια πολύ δύσκολη μέρα, που προτιμώ να μην δουλεύω.

Αυτή την εβδομάδα, ωστόσο δεν θα τη γλυτώσω!
Γιατρέεεε, νιώθω ένα βάρος!

Ναι, ναι, ξέρω!
Είναι μόνο μια φορά την εβδομάδα...
Αλλά, φτου, #@^*%?#!, είναι ΣΗΜΕΡΑ!
θα συνεχιστεί λένε και η ζέστη...


Τι να κάνουμε, όμως;
Να το παλέψουμε, όπως μπορούμε, λέω εγώ!
Ψηλά το ηθικό, λοιπόν.
Να έχετε όλοι μια ΥΠΕΡΟΧΗ, ΚΑΥΤΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ!

Όλα για τον ασθενή!

Τι να κάνουμε κι εμείς; Ό,τι μπορούμε για να σώσουμε έναν άνθρωπο που πεθαίνει!
(από Βέλγικη, απαγορευμένη διαφήμιση)

Aνθρώπινη καβάντζα

Η καβάντζα είναι ένας ρόλος, άχαρος και μικρός.
Κομπάρσου, σχεδόν!
Σπάνια αλλάζει αυτό.
Όσκαρ δε θα πάρει ποτέ.
Μερικές φορές μπορεί να την προσέξουν και να πάρει πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά αυτό είναι η εξαίρεση.
Η καβάντζα δεν έχει φύλο, ηλικία ή μορφωτικό επίπεδο.
Δεν καταλαβαίνει το ρόλο της, παρά όταν πια έχει γίνει η διανομή και έχουν ξεκινήσει οι παραστάσεις.
Τότε συνήθως είναι αργά για να φύγει, έχει υπογράψει συμβόλαιο.
Κάθεται λοιπόν, δυστυχής και περιμένει να έρθει η ώρα της και να πει τις 2 ατάκες της.
Ελπίζει ότι ο σκηνοθέτης θα καταλάβει τι αξίζει, χαίρεται με το χαμόγελο που οι πρωταγωνιστές θα της ρίξουν, ενθουσιάζεται με ένα κλείσιμο του ματιού και πετά στα ουράνια με μια γλυκιά κουβέντα!
Η καβάντζα ζει στο περιθώριο. Κι ας αξίζει για περισσότερα, τις πιο πολλές φορές.
Κι ας έχει τόσα να δώσει...
Τι θλιβερό!
Ξύπνα, χαζή καβάντζα! Δεν είσαι μια παρακαταθήκη για τις δύσκολες ώρες!
Δεν είσαι ένα αποκούμπι. Δεν σου αξίζει να περιμένεις για να έχεις αυτά που πρέπει!
Φύγε!!!

...η μικρή Καβάντζα κάθεται και κλαίει, γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της...

"...Μ΄αυτή η αγάπη χάνει χρόνια,
χάνει όρκους, χάνει λέξεις και στιγμές
κι εγώ αντέχω που δε σ' έχω κι όμως σ' έχω,
έλα σ' αφήνω, στην καρδιά μου, αν το θες..."

Καφεδάκι;

Αχ, ο καφές!
Τι απόλυτη, λατρεμένη εξάρτηση!
Λατρεύω το άρωμα, τη γεύση, την επίδραση στον οργανισμό μου, τα πάντα γύρω από τον καφέ!
Ζεστός ή κρύος (ζήτω η Ελληνική φαντασία), φίλτρου, ελληνικός, εσπρέσο, ή στιγμιαίος, σε διάφορες ποικιλίες και αρώματα, είναι πάντα μια καλή συντροφιά και το πιο αγαπημένο ρόφημα.
Η κουλτούρα του Έλληνα και ο τρόπος ζωής του έχουν συνδεθεί με τον καφέ, πολλά χρόνια τώρα.
Η έκφραση "πάμε για καφέ" μπορεί να σημαίνει πολλά, από το "έχω να σου πω", "θέλω να σε γνωρίσω", ως το "θέλω να κάνουμε σεξ"!
Ο καφές είναι κομμάτι της ζωής μας! Μια διαδικασία μοναχική ή συντροφική, ανάλογα τη στιγμή και τη διάθεση. Τόσες σκέψεις και τόσες συζητήσεις έχουν γίνει με ένα φλυτζάνι καφέ στο χέρι!

Ας δούμε όμως και λίγα στοιχεία από την ιστορία του καφέ

Η ιστορία του καφέ
χρονολογείται χιλιάδες χρόνια πίσω και είναι τόσο πλούσια όσο και η γεύση του.

Τα πρώτα φυτά καφέ εμφανίστηκαν στην Μαύρη ήπειρο και συγκεκριμένα στην Αιθιοπία. Γηγενείς φυλές συνήθιζαν να αναμειγνύουν άνθη καφέ με ζωικό λίπος φτιάχνοντας έναν πολτό. Στη συνέχεια το έπλαθαν σε μικρά μπαλάκια τα οποία κατανάλωναν στις μάχες οι πολεμιστές για να παίρνουν ενέργεια.
Στα αρχαία χρόνια πολλοί πίστευαν ότι οι διεγερτικές ιδιότητες του καφέ ήταν αποτέλεσμα θρησκευτικής έκστασης.
Το ρόφημα πολύ γρήγορα προσέλαβε υπερφυσικές δυνατότητες συνδέοντας το όνομα του με ιερείς και γιατρούς.
Ο καφές έχει εμπνεύσει πληθώρα θρύλων, παραδόσεων και δοξασιών.

Σύμφωνα με την πιο δημοφιλή, ένας γιδοβοσκός που παρατήρησε ότι το κοπάδι του γίνεται πολύ ζωηρό κάθε φορά που οι γίδες του μασουλούσαν τους κόκκινους καρπούς από κάτι άγριους θάμνους, αποφάσισε να τους δοκιμάσει και ο ίδιος. Ενθουσιασμένος με τα αναζωογονητικά αποτελέσματα της ανακάλυψής του άρχισε να χορεύει μαζί με τις γίδες του. Τον είδε όμως μια ομάδα μοναχών που περνούσε και πολύ σύντομα οι ίδιοι οι μοναχοί άρχισαν να βράζουν τους καρπούς και να χρησιμοποιούν το ρόφημα για να μένουν ξύπνιοι στις αγρυπνίες.
Η συστηματική καλλιέργεια του καφέ άρχισε τον 15ο αιώνα. Για πάρα πολλούς αιώνες η περιοχή της Υεμένης στην Αραβία ήταν η μοναδική πηγή καφέ παγκόσμια. Επειδή όμως η ζήτηση για το ρόφημα αυτό ήταν ιδιαίτερα υψηλή, οι κόκκοι καφέ έφευγαν από το λιμάνι της Μόκας κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας.
Παρά τα αυστηρά μέτρα φύλαξης όμως προσκυνητές στην Μέκκα κατάφεραν να βγάλουν λαθραία από τη χώρα φυτά καφέ τα οποία και μεταφύτεψαν αρχικά στην Ινδία.
Ο καφές πέρασε στην Ευρώπη από την Βενετία όπου άνθιζε το εμπόριο αρωμάτων, βαφών, υφασμάτων και τσαγιού από άραβες εμπόρους στον δρόμο των μπαχαρικών. Επίσης, πολλοί ευρωπαίοι έμποροι που είχαν συνηθίσει να πίνουν καφέ στις χώρες που επισκέπτονταν τον έφεραν μαζί τους. Ο καφές έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής όταν μικροπωλητές άρχισαν να τον πωλούν στο δρόμο.
Τον 17ο αιώνα οι Ολλανδοί διέδωσαν τον καφέ στις αποικίες τους στην Ινδονησία ενώ οι Γάλλοι ήταν οι πρώτοι που μετέφεραν την καλλιέργεια του στην Αμερική.
Σήμερα, ο καφές είναι το δεύτερο σε πωλήσεις προϊόν στον πλανήτη- το μόνο προϊόν που το ξεπερνάει είναι …το πετρέλαιο.
Πηγή: www.Starbucks.com.gr

Aκόμα, διάβασα κάπου την "κουφή" θεωρία ότι ο Μελάς Ζωμός των Λακεδαιμονίων ήταν κατά πάσα πιθανότητα ο κόκκος του καφέ, κατά δε την Ομήρου Οδύσσεια, η ουσία που η Ελένη ανακάτευε με κρασί και την έκανε να ξεχνά την στεναχώρια και το μίσος, ήταν ο καφές!!!

Η λέξη καφές, που σημαίνει ρόφημα προέρχεται από την Αραβική λέξη qahwah.

Φάρμακο ή ναρκωτικό; Και τα δύο!
Αρχικά ο καφές στην Ευρώπη θεωρείτο φάρμακο για να καταπραΰνει ασθένειες όπως αρθρίτιδα, πέτρα στα νεφρά, ιλαρά, βήχα, καταπολέμηση της ναυτίας, μέθης από τους φαρμακοποιούς και ομοιοπαθητικούς.
Στην Ιαπωνία θεωρούσαν ότι ο καφές έχει ουσίες που κάνουν καλό στο δέρμα, για αυτό οι άνθρωποι κυριολεκτικά θάβονταν μέσα σε καβουρδισμένο καφέ, για ώρες.
Άλλοι θεωρούσαν τον καφέ ως διεγερτικό που ξυπνά το μυαλό και την κινητικότητα.
Σε κάθε κόκκο καφέ εμπεριέχεται 2-3% καφεΐνη. Ένα φλιτζάνι κάθε περιέχει περίπου 60-90γρ. Ο ποικιλία Robusta περιέχει περισσότερο ποσοστό καφεΐνης από την ποικιλία Arabica,
H καφεΐνη δίνει στον οργανισμό ενεργεία και διεγείρει το κεντρικό νευρικό σύστημα. Ανακουφίζει από τον πονοκέφαλο βοηθά στο κρύωμα και παρά πολλά φάρμακα εμπεριέχουν καφεΐνη.
Η υπερβολική δόση καφεΐνης μπορεί να προκαλέσει ταχυκαρδία η τρέμουλο των χεριών, ανησυχία, αϋπνία, επίσης είναι καλό για γυναίκες που είναι έγκυες να καταναλώνουν ελάχιστη ποσότητα καφέ, διότι η καφεΐνη μπορεί να μεταφερθεί στο έμβρυο.
Πηγή:www.espresso.gr

Η καφεΐνη είναι το δημοφελέστερο ψυχοδραστικό ναρκωτικό στον κόσμο.
Κυκλοφορεί ελεύθερα και υπάρχει στον καφέ, στο τσάι, στη σοκολάτα, στα αναψυκτικά τύπου Cola κ.α.
Το περιοδικό National Geographic, στο τεύχος Ιανουαρίου 2005, είχε ένα καταπληκτικό αφιέρωμα. Ένα 4λεπτο βιντεάκι μπορείτε να δείτε εδώ:

Καφεϊνη


Caffeine junkie ή coffee addict, λοιπόν, θα δεκτώ και τους δύο όρους!

Κι αν ο φίλος μου, ο Tzonakos, έκανε τη σύγκριση:Μπύρα Vs Μουνί , εγώ θα τολμήσω να πω ότι ο καφές μοιάζει με τους άντρες!
Ο καλύτερος είναι ο δυνατός, καυτός, που μπορεί να σε κρατήσει ξύπνια όλη τη νύχτα!
Τον "φτιάχνουμε" εύκολα, δεν μας αρέσει χλιαρός και ακόμα κι αν μας προκαλεί ταχυκαρδία, μας ανεβάζει την πίεση και μας τσακίζει τα νεύρα, δεν τον αποχωριζόμαστε με τίποτα!






Και ένα ψυχολογικό τεστάκι για το τέλος:
Πείτε την πρώτη φράση που θα σας έρθει στο νου, που να περιέχει μέσα τη λέξη καφές!
π.χ.
(η απάντηση, στο πρώτο σχόλιο!)

Στο "Παρά 5' με ευαισθησία

Τελείωσε λοιπόν τη Δευτέρα μία από τις πιο επιτυχημένες τηλεοπτικές σειρές της Ελληνικής τηλεόρασης, με το τελευταίο επεισόδιο να έχει πιάσει 80% θεαματικότητα!!!
Εγώ το είδα απόψε και η αλήθεια είναι ότι με συγκίνησε αρκετά!
Το είχα ψιλοβαρεθεί και παρατήσει φέτος, εξάλλου τον τελευταίο καιρό δεν την ανοίγω καθόλου τη ρημάδα, αλλά ομολογώ ότι άξιζε να το δω αυτό. Ήταν καλογραμμένο, καλοπαιγμένο και καλογυρισμένο.
Δε θα περάσω σε αναλύσεις, σχόλια και απόψεις για τη σειρά. Ο απόηχος θα κρατήσει μέρες, έτσι κι αλλιώς. Οι "ειδήμονες" θα περάσουν από κόσκινο κάθε σκηνή, για να κερδίσουν κι εκείνοι λίγη από τη λάμψη και τη δημοτικότητα της σειράς!
Θέλω να πω μόνο κάτι, που μου έκανε ιδιαίτερα καλή εντύπωση.

Στο τελευταίο επεισόδιο λοιπόν, ο δημοσιογράφος Φώτης παίρνει συνέντευξη από μία οροθετική (φoρέα του ΑΙDS).
H κάμερα εστιάζει πολύ προσεκτικά στο γυμνό της χέρι που βάζει παγάκια στο φραπέ του, ενώ ο Φώτης τρώει με βουλιμία το κέικ που εκείνη έφτιαξε.
Δεν ξέρω πόσοι πήραν το μήνυμα. Ελπίζω να είναι αρκετοί.
Όλη η σκηνή είχε μια ειλικρίνεια και μια αισιοδοξία.
Μπράβο λοιπόν στο Γιώργο Καπουτζίδη για την ευαισθησία και τα κοινωνικά μηνύματα.

Μπάλος - Ελαφονήσι - Χανιά

Σε μικρή απόσταση από τα Χανιά βρίσκονται δύο πανέμορφες παραλίες, πολλοί λένε οι καλύτερες της Ευρώπης.



Μπάλος.
Μετά το Καστέλι Κισσάμου, το χωριό Καλυβιανή και 9 χιλιόμετρα χωματόδρομο ακολουθούμε ένα σχετικά εύκολο μονοπάτι και σε λίγο αντικρίζουμε αυτό το μοναδικό θέαμα!


Η κατάβαση είναι εύκολη (20 περίπου λεπτά), αλλά η ανάβαση μπορεί να είναι πολύ κουραστική, ιδιαίτερα αν κουβαλάτε πράγματα (αμμόλοφος και σκαλοπάτια)

Αξίζει όμως κάθε κόπο.





Προστατευόμενη περιοχή, αλλά μπορεί να κατασκηνώσει κάποιος για ένα βράδυ.





Ψάχνοντας για κοχύλια...





Κόκκινη η αμμουδιά από σπασμένα κοράλλια...










Πανέμορφο το ηλιοβασίλεμα










Ελαφονήσι

Ένα κομμάτι από παράδεισο, στο νοτιοδυτικό άκρο της Κρήτης.
Πράσινα, κρυστάλινα νερά, ροζ άμμος, ακόμα και με κόσμο μπορείς ν' απομονωθείς και να ζήσεις το όνειρο!










Πάμε και μια μικρή βόλτα στα γραφικά Χανιά!

Ήταν ένα υπέροχο 2ήμερο...

Θα μπορούσε να είναι και τέλειο, εάν...

Οι φωνούλες, μέσα μου

Μια φωνούλα λέει κάν'το
και η άλλη λέει ΜΗ!
Ποια από τις δυο πρέπει ν' ακούσω;
Ποια να είναι η σωστή;

Έχω δίλημμα μεγάλο
η καρδιά και η λογική
πότε το ένα, πότε το άλλο
θα με κάνουνε τρελλή!

Το καλό και το κακό
Ποιος μπορεί να διακρίνει;
Ανήθικο ή ηθικό;
Έχω μπει σε μία δίνη.

Μία ναι και μία όχι
και γιατί και αν και ίσως
πιάστηκα μες την απόχη
από αγάπη και όχι μίσος

Αγγελούδι- Διαβολάκος
και τα δυο είμαι εγώ
κι αν θα κάνω πάλι λάθος
βρες εσύ ποιο είν' το σωστό!

Οι φωνούλες κάνουν μάχη
και η νύχτα σκοτεινή
νύστα έρχεται εν τάχη
ύπνος φέρνει τη σιωπή...

Διλήμματα, αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, η μάχη του καλού με το κακό και του σωστού με το λάθος!
Ερωτήματα που μας κρατούν άγρυπνους...


Αύριο είναι, όμως, μια καινούρια μέρα και ο ήλιος τα κάνει όλα πιο ξεκάθαρα!
Για να δούμε...
Καληνύχτα...

Ψωνίζω, άρα υπάρχω;

Η αλήθεια είναι ότι εμείς οι γυναίκες (οι περισσότερες δηλαδή) έχουμε μια μανία με τα ψώνια.
Όταν δεν αισθανόμαστε καλά, μια βόλτα στα μαγαζιά ή έστω στο σούπερ μάρκετ, θα μας αδειάσει την τσέπη, αλλά θα μας γεμίσει ικανοποίηση.Τι είναι αυτό που μας γεμίζει τόση χαρά;
Γιατί μερικές φορές νιώθουμε ότι ο καταναλωτικός οργασμός μοιάζει με το σεξουαλικό;
Ποια ανάγκη μας οδηγεί να θέλουμε όλο και περισσότερα αγαθά που δεν τα χρειαζόμαστε ουσιαστικά, αλλά που η απόκτησή τους μας δίνει μεγάλη ικανοποίηση;



Η αλήθεια είναι ότι το shopping therapy λειτουργεί!
Σημεία των καιρών, φαινόμενο της καταναλωτικής κοινωνίας, λάθος προσέγγιση των προβλημάτων μας, αποφυγή της σκληρής πραγματικότητας, , ένα πλασίμπο παυσίπονο... πείτε ό,τι θέλετε!

Εγώ ξέρω ότι μια βόλτα στα μαγαζιά, ειδικά με φίλες και η απόκτηση όμορφων πραγμάτων μπορεί να μου προσφέρει στιγμές ξενοιασιάς και να με κάνει χαρούμενη, τόσο όσο να ξεχάσω ακόμα και να φάω ( πράγμα σπάνιο και αφύσικο για μένα!)
Μπορεί να κοστίσει λιγότερο από μια επίσκεψη σε ψυχολόγο και μου μένουν και όσα αγόρασα!!!

Τς, τς, τς! Ίσως πρέπει να γραφτώ στους Α.Κ. (ανώνυμους καταναλωτές)
Με λένε Ενεσούλα και είμαι καλά!
Έχω να ψωνίσω 12 ώρες 23 λεπτά και 45 δευτερόλεπτα!

Είμαι σοβαρά, γιατρέ μου;