Πρωτοχρονιά στην εντατική

Παραμονή πρωτοχρονιάς και δουλεύω πρωί και νύχτα.
Πάλι θα αλλάξω χρόνο στο νοσοκομείο, δουλεύοντας, όπως και πολλές άλλες αργίες. Συνηθισμένα τα βουνά στα χιόνια, θα μου πεις.
Η αδερφή μου θα κάνει ρεβεγιόν κι εγώ θα απουσιάζω, δε θα είναι η πρώτη φορά.
Ετοιμάζομαι για το νυχτερινό με βαριά καρδιά και αρκετά κουρασμένη.
Δεν κοιμήθηκα το μεσημέρι, ξάπλωσα και χτύπησαν για τα κάλαντα, τι να πεις,
πως να κρατήσεις κακία ή θυμό, που να ξέρουν τα παιδάκια;
Είχα υποσχεθεί και στην αδερφή μου ότι θα φτιάξω τη βασιλόπιτα, είμαι καλή στα γλυκά, μου αρέσει κιόλας! Οπτικά μια χαρά βγήκε, για τη γεύση θα περιμένω εντυπώσεις από το τηλέφωνο.

Πήγε 10 η ώρα, πρέπει να φύγω.
Ε, ας πάω λίγο πιο νωρίς, να φύγουν οι απογευματινοί, ν' αλλάξουν χρόνο στο σπίτι τους, τουλάχιστον.
Ελπίζω να μην έχει δουλειά απόψε, δεν έχω όρεξη.
Ντύνομαι πρόχειρα, με φόρμες, τι σημασία έχει;
Οι δρόμοι είναι έρημοι, τα σπίτια φωτισμένα, μυρωδιές φαγητών βγαίνουν από τα παράθυρα, τζάκια καπνίζουν.
Σαν το "κοριτσάκι με τα σπίρτα" αισθάνομαι.
Νιώθω σα να με έχουν αποκλείσει από τη γιορτή.
Λες και θα περνούσα καλύτερα στο ρεβεγιόν...
Βαρετά και υποκριτικά χαρούμενα, όπως έγινε και άλλες χρονιές.
Ίσως καλύτερα έτσι.
Εξάλλου και στη δουλειά ετοιμάζουμε γιορτή.
Κάναμε τις προμήθειές μας, καθένας θα κρατάει και κάτι, θα φάμε, θα πιούμε και θα γλεντήσουμε, όπως μπορούμε, κατά βάρδιες, γιατί οι μισοί πρέπει να "φυλούν τις Θερμοπύλες".
Θυμάμαι εκείνο το φρικτό Πάσχα που παίρναμε εισαγωγές και τρέχαμε όλη τη νύχτα, η μαγειρίτσα πάγωσε στα πιάτα, ααχχ, ελπίζω απόψε να είναι ήσυχα!

Αύριο θα έχει αφιερώματα στην τηλεόραση, πάλι. Οι ήρωες εργαζόμενοι την Πρωτοχρονιά, μπλα μπλα μπλα.
Τόσοι και τόσοι άνθρωποι δουλεύουν τέτοιες μέρες, να φροντίσουν ώστε οι υπόλοιποι να διασκεδάσουν, να φάνε, να κινηθούν με ασφάλεια, πάρα πολλά διαφορετικά επαγγέλματα, σε μερικά δεν πάει ο νους μας.
Δε νιώθω ηρωίδα. Είναι μέρος της δουλειάς μου και το έχω αποδεχτεί, όμως δεν παύει να με πιάνει μια μελαγχολία, κάθε φορά.
Σκέφτομαι και τους ασθενείς, όσους βέβαια έχουν συναίσθηση της μέρας,
σπάνιο φαινόμενο στην εντατική, ευτυχώς.
Σκέφτομαι συχνά και τους συγγενείς τους. Οι καημένοι...
Είναι οι παραμελημένοι της υπόθεσης, χωρίς ψυχολογική στήριξη, κανένας δεν τους σκέφτεται, κανένας δεν τους μοιράζει δώρα, κανείς δεν τους αναφέρει και κανένας δεν τους συμπαραστέκεται.
Δεν υπάρχει χρόνος από την πλευρά μας, συχνά οι καταστάσεις μας πιέζουν ακόμα και να τους μιλήσουμε απότομα ή άσχημα, όταν "μπλέκονται στα πόδια μας", όταν γίνονται επίμονοι να μάθουν ,να μπουν μέσα, να μείνουν κοντά στους αρρώστους τους...
Στην εντατική όμως, αυτό είναι, συχνά, ανέφικτο.
Έτσι, τέτοιες γιορτινές μέρες, ξεροσταλιάζουν απ' έξω, μακριά από τα λαμπερά φώτατης γιορτής, περιμένοντας τον νέο χρόνο να τους χτυπήσει τον ώμο και να τους φέρει την ελπίδα...

Μια βάρδια, όπως όλες οι άλλες, αλλά φέρνει τόσες σκέψεις και τόσα έντονα συναισθήματα.
Ένα νουμεράκι τόσο δα θα αλλάξει απόψε κι όμως ο ντόρος που προκαλεί είναι αντιστρόφως ανάλογος του μεγέθους του.
Έχουμε την ανάγκη εμείς οι άνθρωποι να δημιουργούμε ευκαιρίες για γιορτή, αλλά και για σκέψεις, ανασκόπηση και ανασυγκρότηση.

Η βάρδια ξεκινάει, στο οφφίς το τραπέζι στρώνεται, τρέχουμε να προλάβουμε να ρυθμίσουμε τις δουλειές μας, να μη μας βρει ο νέος χρόνος δουλεύοντας.
Για να δούμε, ποιος θα έχει το πρώτο τηλεφώνημα της χρονιάς, ποιος θα μας κάνει "ποδαρικό", σε ποιον θα πέσει το φλουρί.
Αχ, σας παρακαλώ, μη φάτε πολύ και πάθετε καρδιακό ή παγκρεατίτιδα, προσέχετε με τα βεγγαλικά και κυρίως μην οδηγείτε πιωμένοι!
Γενικά, προσέχετε την υγεία σας, μήπως περάσουμε κι εμείς μια ήσυχη πρωτοχρονιά!!!
Να έχετε όλοι μια καλή και υγιή χρονιά.

Υ.Γ. Φέτος δε δουλεύω νύχτα στην αλλαγή του χρόνου. Αφιερώνω αυτό το ποστ σε όσους θα δουλέψουν και κυρίως στους συγγενείς των ασθενών μας.
Ας έχουν υπομονή, ελπίδα και καλά νέα για τους αγαπημένους τους με τη νέα χρονιά.

Γουρουνοχαρές!

Τέτοιες μέρες, σε όλη την Ελλάδα, ένα από τα παραδοσιακά έθιμα είναι να σφάζουν το γουρούνι της οικογένειας και να το γιορτάζουν!
Σε πολλές περιοχές και στην Κρήτη, ακόμα και σήμερα, διοργανώνονται γιορτές και πανηγύρια με θέμα τη σφαγή του χοίρου, τις μέρες των Χριστουγέννων.
Στα χωριά αυτό δηλαδή, γιατί στις πόλεις, να ναι καλά ο κρεοπώλης της γειτονιάς!!!
Η μαμά μου θυμάται τότε που ήταν μικρή στο χωριό, πως περίμεναν αυτή τη μέρα, να φάνε, να γλεντήσουν, ακόμα και να παίξουν, με μπαλόνι την ουροδόχο κύστη του γουρουνιού!
Η τελετή κρατούσε όλη τη μέρα ή και πολλές μέρες με τις οικογένειες να σφάζουν διαδοχικά τα ζώα που μεγάλωναν για τα χριστούγεννα και τη συμμετοχή όλων, μικρών και μεγάλων..
Εκτός από το γλέντι υπήρχε και πολλή δουλειά να ετοιμαστεί και να αποθηκευθεί όλο αυτό το κρέας, καθώς υπήρχαν ζώα που ξεπερνούσαν τα 100 κιλά!
Όλα τα μέρη του γουρουνιού και κάπου χρησίμευαν. Βραστό, πηκτή, τηγανιά, λίπος, πατσάς, καπνιστό, σηκωταριά, μπριζόλες, προμήθειες που κρατούσαν για καιρό.
Εξάλλου η κρατοφαγία πριν από 50-60 χρόνια ήταν μόνο για τις γιορτινές μέρες!

Έτσι λοιπόν κι εμείς, είπαμε φέτος ,για μια ακόμα χρονιά να τηρήσουμε, κατά το δυνατόν,αυτό το λατρεμένο έθιμο, που κάνει καλό στις τσέπες των κρεοπωλών, ικανοποιεί την ακόρεστη όρεξή μας για γουρούνι και πιθανόν φέρνει νέους πελάτες στους γιατρούς της περιοχής μας!

Ευτυχώς δηλαδή που ζούμε σε πόλη και δεν τηρούμε το έθιμο ακριβώς, γιατί η αλήθεια είναι ότι δεν θα ήθελα να γίνω κοινωνός της σφαγής, που ξέρω ότι είναι κάτι δύσκολο και βάρβαρο, για τα ευαίσθητα αστικά αυτιά και μάτια μου! Προτιμώ βλέπετε, να μη συσχετίζω αυτό που τρώω με ζωντανό και χαριτωμένο πλάσμα.
Είπαμε, λοιπόν, να φτιάξουμε τα παραδοσιακά λουκάνικα και "απάκια" (λωρίδες καπνιστού, χοιρινού κρέατος), τα κρητικά, καπνιστά και ξυδάτα.
Με τη μαμά πρωτεργάτη, μιας και ξέρει καλά όλη τη διαδικασία, αγοράστηκε το σωστό κομμάτι χοίρου (μπούτι), το μισό κόπηκε σε μακρόστενες λωρίδες και το άλλο σε μικρά-μικρά κομμάτια, αφού αφαιρέθηκε σχεδόν όλο το λίπος.
Το λίπος το βράσαμε και βγάλαμε ένα λευκό βούτυρο, τη "γλίνα", πολύ καλό για να αποθηκεύσεις μέσα σε αυτό τα λουκάνικα,

"σύγλινα",
για κουραμπιέδες και για τηγανητά αυγά!
Για χοληστερίνες και τέτοια δε ρωτάμε, εντάξει; :Ρ

Όλα τα κομμάτια κρέατος αλατίστηκαν, μπήκαν καρυκεύματα (πιπέρι, ρίγανη, κίμινο) και μπήκαν αποβραδύς στο ξύδι.
Τα έντερα καθαρίστηκαν και φυλάχτηκαν χωριστά με φέτες νεραντζιού.
Την επόμενη μέρα πήγαμε στο χωριό.

Εκεί, ανάψαμε τη φωτιά (αυτοσχέδια εστία, γιατί δεν έχουμε τζάκι, όπου κανονικά καπνίζονται) και μαζέψαμε εκτός από τα ξύλα και κλαδιά κυπαρισσιού, φασκομηλιάς και πορτοκαλιάς (κάνει οποιοδήποτε αρωματικό φυτό, χλωρό) για τον καπνό.

Η μαμά έκοψε "λουκανίστρες" από σκίνο, δηλαδή εύκαπτα κλαδάκια για να κρατάμε το έντερο ανοικτό και να το γεμίζουμε με τον κιμά, τελευταία στιγμή, πριν τα κρεμάσουμε, για να μην κόψει το έντερο.
Μετά το τέλος του ψησίματος- καπνίσματος, τα λουκάνικα και τα απάκια βράζονται για λίγο με ξύδι, για να καθαριστούν από τις στάχτες και να διατηρηθούν για καιρό, είτε στο χοιρινό λίπος είτε σε δροσερό μέρος.
Τα κρητικά λουκάνικα και απάκια έχουν έντονη γεύση και δε μοιάζουν με τα υπόλοιπα, εξαιτίας του ξυδιού.
Είναι γεύση που ή αγαπάς ή απεχθάνεσαι.
Είναι όμως θερμιδικά (κυρίως τα απάκια που είναι σκέτο κρέας) πολύ ελαφρύτερα από τα λουκάνικα της υπόλοιπης Ελλάδας και φυσικά πολύ καλός μεζές για κρασάκι και τσικουδιά.
Άντε, καλή μας όρεξη και... στην υγειά σας!

Ο Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίς για μένα φέτος

Τέτοιες μέρες, κάθε χρόνο έρχεται η ώρα για ενδοσκόπηση, για ανασκόπηση της χρονιάς που φεύγει και αποφάσεις για τη χρονιά που έρχεται, που συνήθως, φυσικά, δεν τηρούνται!

Παρ'όλο που γελάω λίγο με αυτές τις ανασκοπήσεις, κάτι με έπιασε σήμερα και σκέφτομαι όλη μέρα το πως εξελίχθηκε η ζωή μου μέσα στο 2007.

Πριν από ένα χρόνο ακριβώς ήμουν ενεργό μέλος σε ένα φόρουμ, που έχει πια "πεθάνει" και απάντησα στο ερώτημα:
"Τι περιμένετε από το 2007;"
"...έχω την αίσθηση ότι το 2007 θα είναι μια χρονιά επαναπροσδιορισμού μου, με πολλές εκπλήξεις και ανατροπές...".
Όταν το έγραψα αυτό ήξερα μόνο ότι σύντομα θα λήξω μια μακροχρόνια, αδιέξοδη σχέση και νόμιζα ότι ήμουν ερωτευμένη με έναν άντρα που δε στάθηκε, σε κανένα επίπεδο, στο ύψος των περιστάσεων.
Τα μόνα οφέλη από αυτό το crash ήταν η οριστική ρήξη μου με τον "συγχωρεμένο".
Η χρονιά λοιπόν ξεκίνησε με την Ενεσούλα να προσπαθεί να ξαναβρεί τον εαυτό της, να κυνηγήσει τα θέλω της, να επαναπροσδιορίσει της ανάγκες της.
Έντονα συναισθήματα με χτυπούσαν σε κύμματα.
Χαρά, λύπη, πάθος, απογοήτευση, ελπίδα, φόβος, θυμός, τρυφερότητα, όλα μαζί ή σε ομάδες, έντονες εναλλαγές με εξουθένωναν, αλλά δεν το έβαζα κάτω.
Υπήρχαν στιγμές που φοβόμουν πολύ τα καινούρια ανοίγματα, τα βήματα προς μια καινούρια ζωή,που ήθενα να επιστρέψω στην ασφάλεια της ρουτίνας μου, αλλά αποφάσισα να μη γυρίσω πίσω, παρά το όποιο κόστος.
Εξάλλου, "ζούσα" ξανά, ουσιαστικά μετά από χρόνια στο ψυγείο και η απόψυξη είναι επώδυνη διαδικασία, όπως και να το κάνεις!
Ήταν μια χρονιά γεμάτη πάνω και κάτω, γεμάτη γενικά.
Μια σημαντική χρονιά.
Παντρεύτηκε η μοναδική (τις άλλες τις σκότωσα, χιχι), πολυαγαπημένη μου αδερφή.
Ασχολήθηκα, για πρώτη φορά, με τη φωτογραφία και το γράψιμο, έφτιαξα αυτό το μπλογκ, έκανα φίλους, καταπάτησα αρχές ζωής, χωρίς τύψεις, έκανα έρωτα, δε φοβήθηκα να εκτεθώ, να πονέσω, να κλάψω, να αγαπήσω και τήρησα μια μεγάλη υπόσχεση:
Να λέω μόνο αλήθειες στους ανθρώπους που νοιάζομαι, ακόμα κι αν αυτές πονάνε.

Οι σημαντικές ημερομηνίες του χρόνου έχουν ήδη καταγραφεί σε ποστ.

Η θύελλα καταλάγιασε το Σεπτέμβρη.
O Ξύλινος Σεπτέμβρης της Καρδιάς μου, έγινε κόκκινος και λαμπερός, ο καλύτερος μήνας του χρόνου! Περίεργο στ' αλήθεια, κάτι τρέχει με αυτό το μήνα κι εμένα!
Ερωτεύτηκα! Όχι για πρώτη φορά μέσα στο 2007, αλλά αυτή τη φορά δεν ήταν κάτι μόνο μέσα στο μυαλό μου, δεν ήταν Αδιέξοδο, ήταν ο Αληθινός, Μεγάλος Έρωτας.
Ένας υπέροχος άντρας, ένα γελαστό, πανέξυπνο, μεγάλο παιδί, προσγειώθηκε από το πουθενά στη ζωή μου και με έκανε, επιτέλους, ευτυχισμένη!
Ακόμα τσιμπιέμαι να δω αν ονειρεύομαι, καθώς είναι ό,τι ήθελα και αν δεν υπήρχε και έπρεπε να τον κατασκευάσω, δε νομίζω ότι θα τον έφτιαχνα καλύτερο!
Ω, ναι! Τόσο υπερβολική, όσο μόνο μια τρελλά ερωτευμένη γυναίκα μπορεί να γίνει!
Ο Άγιος Βασίλης ήρθε νωρίς για μένα φέτος...
Δεν είναι η πιο εύκολη των σχέσεων, υπάρχουν πρακτικές δυσκολίες που θα μας κρατήσουν μακριά όλο το 2008, αλλά, όπως και να έχει, είναι κάτι που αξίζει να το περιμένεις, όσο χρειαστεί!

Τελικά, η χρονιά αυτή ξεπέρασε τις προσδοκίες και την φαντασία μου και έγινε η καλύτερη της ζωής μου, αφού, όμως, πρώτα πέρασα "δια πυρός και σιδήρου".
Για το 2008 θέλω μόνο να έχουμε όλοι την υγεία μας (που ξεχνάμε πόσο σημαντική είναι) και να διατηρήσω τα κεκτημένα και αγαπημένα του 2007.
Αφήνω πίσω μου λάθη, πίκρες και θυμό και κλειδώνω την πόρτα.
Τα καλύτερα έρχονται!
Να έχετε όλοι μια υπέροχη χρονιά!

Καιρός για δώρα

Καιρός για δώρα λοιπόν!!!
Ο Άγιος Βασίλης είναι προ των πυλών κι εγώ έφτιαξα ένα κατάλογο για το τι θέλω να φέρει στον καθένα σας.
Πάμε;
Στον Τζονάκο, θα ήθελα να φέρει μια γραμματέα με πολλά προσόντα[(.)(.)], πρόθυμη και ατακτούλα.
Στο Πικουλίνι, ένα λεωφορείο να μας χωρέσει όλους!
Στην Ούρσουλα, ένα νέο λάπτοπ, για να ξανάρθει γρήγορα κοντά μας.
Στον Deadpoolite, την Siryn, γρήγορα κοντά του!
Στον Σουέλ, ένα δεύτερο δίπλωμα... παραλλαγής, για να κινείται ελεύθερα.
Στον Λόκχαρτ, κλειδάκια πολλά για την καρδούλα του.
Στο Σκουλίκι, ένα άλμπουμ του Αρκά, το "Ξυπνάς μέσα μου το ζώο".
(σ.σ. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το Σκουλίκι!)




Στον Βλαμμένο, ένα νέο μυαλό!
Στο Λαχανάκι, ένα μάλλινο φόρεμα, που ήθελε.
Στο Φτυαράκι, πολλά, πολύχρωμα φτυαράκια, για να έχει να αλλάζει!
Στον Κιτς-Μιτς, ένα σακουλάκι πολύχρωμα,γευστικά σκουλικάκια, που ξέρω ότι του αρέσουν!!!;)
Στη Γλαρένια, μια όμορφη τσάντα για τα ψώνια της.

Στον Βρασίδα, μια καλή μεταγραφή για τον Ολυμπιακό.


Στην Άρμια, ένα εισητήριο ελευθέρας για το πιο αγαπημένο της multiplex.
Στον Εφιάλτη, την Όμορφα Όνειρα, για να τον εξουδετερώνει (και εξουθενώνει)!

Στην Confused, ένα καραβάκι και ήρεμες θάλασσες.


Σε όλους τους υπόλοιπους φίλους μπλόγκερς, μια μεγάλη αγκαλιά !

Τις καλύτερες ευχές μου σε όλους, να περάσετε υπέροχα!

25+1 αρχές που έμαθα από τη μαμά μου

1. ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ

"Αν πρόκειται να σκοτωθείτε με την αδερφή σου, πηγαίνετε έξω.

Μόλις τελείωσα το σφουγγάρισμα."

2. ΠΡΟΣΕΥΧΗ

"Κάνε την προσευχή σου να βγει ο λεκές από το χαλί."

3. ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΣΤΑ ΤΑΞΙΔΙΑ

"Αν την άλλη Πέμπτη που θα πάω στο σχολείο σου για το τρίμηνο,

δεν έχεις καλούς βαθμούς, καλύτερα να έχεις φύγει από το σπίτι πριν γυρίσω!

4. ΛΟΓΙΚΗ

"Δεν έχει γιατί. Γιατί έτσι είπα εγώ."

5. ΤΕΤΡΑΓΩΝΗ ΛΟΓΙΚΗ

"Αν πέσεις και ματώσεις τα γόνατά σου, θα φας το ξύλο της χρονιάς

σου γιατί θα έχεις σκίσει και το παντελόνι σου."

6. ΠΡΟΝΟΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

"Άλλαξε βρακί, ρε παιδάκι μου. Αν χτυπήσεις και σε πάνε στο νοσοκομείο τι θα πουν οι γιατροί;"

7. ΕΙΡΩΝΕΙΑ

"Σταμάτα να κλαις δίχως λόγο γιατί θα σε κάνω να κλάψεις με λόγο."

8. ΕΥΛΥΓΙΣΙΑ

"Ωραίο πλύσιμο έκανες! Δεν βλέπεις τον σβέρκο σου που είναι μαύρος;"

9. ΩΣΜΩΣΗ

"Κλείσε το στόμα σου και φάε το φαΐ σου."

10. ΑΝΤΟΧΗ

"Δεν θα σηκωθείς από το τραπέζι αν δεν τελειώσεις τα ρεβίθια σου."

11. ΚΑΙΡΙΚΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ

"Το δωμάτιό σου είναι σαν να το χτύπησε τυφώνας."

12. ΥΠΟΚΡΙΣΙΑ

"Ό,τι σου λέω εγώ σου φαίνεται παράλογο. Εσύ τα ξέρεις όλα κι εγώ είμαι παράλογη, έτσι;"

13. ΒΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ

"Συνέχισε την γκρίνια και θα δεις! Εγώ σε γέννησα, εγώ σε θα σε

σκοτώσω."

14. ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

"Που τα έμαθες αυτά, ρε παιδάκι μου; Γιατί δεν βλέπεις την αδερφή σου; Έτσι κάνει;"

15. ΖΗΛΕΙΑ

"Εγώ στην ηλικία σου δεν είχα παπούτσια να φορέσω. Χιλιάδες παιδάκια σήμερα γυρνάνε ξυπόλητα. Μην είσαι αχάριστη."

16. ΔΙΟΡΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

"Περίμενε να πάμε σπίτι και θα δεις."

17. ΥΠΟΜΟΝΗ

"Θα το ανοίξουμε όταν πάμε σπίτι."

18. ΙΑΤΡΙΚΗ ΣΥΜΒΟΥΛΗ

"Σταμάτα να αλληθωρίζεις γιατί στο τέλος θα μείνεις αλλήθωρη."

19. ΥΠΕΡΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ

"Βάλε το πουλόβερ σου. Κάνει κρύο και δεν το καταλαβαίνεις."

20. ΧΙΟΥΜΟΡ

"Αν κοπείς με το μαχαίρι μην έρθεις κλαίγοντας σε μένα γιατί θα τις

φας από πάνω."

21. ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ

"Αν δεν φας όλο το φαΐ σου δεν θα μεγαλώσεις."

22. ΓΕΝΕΤΙΚΗ

"Όλα τα χούγια της αδερφής του πατέρα σου πήρες."

23. ΚΑΤΑΓΩΓΗ

"Όταν σου δίνουν κάτι να λες ευχαριστώ. Μην είσαι βλάχα."

24. ΣΟΦΙΑ

"Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις."

25. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

"Θα κάνεις και συ παιδιά μια μέρα. Μακάρι να σου κάνουν ότι κάνεις

εσύ σε μένα."

+1 ΑΜΕΤΡΟΕΠΕΙΑ

(αμέσως μετά τον γάμο)

"Aντε, κάντε κι ένα παιδάκι τώρα. Εγώ είμαι εδώ, εγώ θα το

μεγαλώσω».

(ένα-δυο χρόνια αργότερα:)

"Όποιος έχει παιδί κάθεται στο σπίτι του και το μεγαλώνει. Αρκετά!

Εγώ τα δικά μου τα μεγάλωσα."

Ε, εντάξει, είναι λίγο υπερβολικό το ποστάκι (χιουμοριστική αδεία), όμως όλες οι μαμάδες είναι κάπως έτσι και η δική μου δε διαφέρει και πολύ από αυτό το διάσημο μοντέλο της Ελληνίδας μάνας!