...το μυαλό δεν γαληνεύει, τρέχει, σκοντάφτει, πέφτει και δύσκολα μαζεύεται.
Χάνεται σε πολύγωνα, μισοφαγωμένα πορτοκάλια, ένστικτα που ανάβουν το λαμπάκι "προσοχή!" και ανταριασμένες, κρύες θάλασσες.
Ταξιδεύει με τιμόνι τις χαμένες αγάπες, τους ανεκπλήρωτους πόθους, τις μεγάλες προσδοκίες και τις αδιέξοδες σχέσεις.
Βουλιάζει, χτυπώντας σε ύφαλους με ονόματα όπως: εγωϊσμός, πείσμα, ανασφάλεια, δυσπιστία, φόβος, ενοχή.
Δε βρίσκει το δρόμο το σωστό, ούτε τον λάθος και χάνεται στην ομίχλη της σκέψης.
Η καρδιά ματώνει, κλαίει, αγαπά, μισεί, θυμώνει, ελπίζει και περιμένει να ξημερώσει, να τελειώσουν αυτά,
τα περίεργα μεσάνυκτα
και το μυαλό να βρει το δρόμο να έρθει κοντά της, να πορευτούν μαζί.
τα περίεργα μεσάνυκτα
και το μυαλό να βρει το δρόμο να έρθει κοντά της, να πορευτούν μαζί.
Νύχτα πλανεύτρα, άραγε, μήπως τότε είμαστε πιο αληθινοί;
...ακόμα και οι δυνατοί...
...ακόμα και αυτοί που έχουν ταλέντο να δίνουν και συνήθως τους φτάνει αυτό...
... θέλουν κάποτε...
μια τρυφερή κουβέντα
ένα γλυκό φιλί
ένα απαλό χάδι
μιά ζεστή αγκαλιά...ακόμα και οι καουμπόισσες νοσηλεύτριες μελαγχολούν...
Πριν 10 μήνες είχα γράψει αυτό το κείμενο, σε ένα φόρουμ. Ο τίτλος του θρεντ ήταν ακριβώς αυτός και η ώρα που το έγραψα γύρω στις 2 το πρωί.
Αντικατροπτίζει ακριβως την ψυχολογία μου, εκείνη την περίοδο.
Διαβάζοντάς το ξανά αισθάνομαι πολύ τυχερή που δε μπορώ να γράψω πια κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν είναι όμορφο...
Ευτυχώς, η ζωή μας κρύβει και ευχάριστες εκπλήξεις πίσω από τις στροφές και μερικές φορές βγαίνει και ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα...
Πριν 10 μήνες είχα γράψει αυτό το κείμενο, σε ένα φόρουμ. Ο τίτλος του θρεντ ήταν ακριβώς αυτός και η ώρα που το έγραψα γύρω στις 2 το πρωί.
Αντικατροπτίζει ακριβως την ψυχολογία μου, εκείνη την περίοδο.
Διαβάζοντάς το ξανά αισθάνομαι πολύ τυχερή που δε μπορώ να γράψω πια κάτι τέτοιο, ακόμα κι αν είναι όμορφο...
Ευτυχώς, η ζωή μας κρύβει και ευχάριστες εκπλήξεις πίσω από τις στροφές και μερικές φορές βγαίνει και ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα...
10 σχόλια:
Καλή χρονιά ζουζούνα με υγεία και ποτέ να μη χρειαστεί να ξαναγράψεις κάτι τέτοιο ;) :))
Νο κόμμεντ γιατι ήμουν παρών στην πρώτη δημοσίευση και το έχουμε συζητήσει αλλού.
Ειναι πολυ προσωπικό θέμα και χρειάζεται να το σεβαστεί κανεις.
Καλημέρες απο την ψοφοκρυοαθήνα :)
Καλημέρα κυρία προισταμένη!
Έχω δει πολύ φίλο μου να είναι στα πρόθυρα,αν όχι του θανάτου,πάντως της καταστροφής και σωματικής και ψυχικής, από δική του πολύ προσωπική υπόθεση,ερωτική βέβαια,και μιλάω για άνθρωπο που έμπαινε κάπου κι έφευγε με είκοσι τηλέφωνα και γνωριμίες και γενικότερα ήταν όλο ζωή και πολύ χαρά και γέλιο!Αλλά και πάλι έτσι είναι!!!Βέβαια αν περάσεις κάτι μεγάλο πάντα αφήνει μια σκιά κάπου,ένα μικρο ψαλίδισμα στα φτερά σου,αλλά ο χρόνος και ...χέσε τον χρόνο!η αγάπη μόνο είναι αυτό που γιατρεύει τη ψυχή,όποιος πει ό,τιδήποτε άλλο ,απλά δε ξέρει τι του γίνεται ή δε ξέρει για ποιό πράγμα μιλάει!Κι είναι έτσι ακριβώς όπως το είπες,ένα ουράνιο τόξο μετά από καταιγίδα,βαθιά ανάσα μετά από κατάδυση σε βαθιά νερα που δεν έβρισκες την επιφάνεια!
Δε μπορώ να ξέρω ακριβώς,όμως φαίνεσαι ερωτευμένη και πλήρης και μου μοιάζεις να έχεις ένα μόνιμο χαμόγελο από ικανοποίηση και τι να πω...
ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΟΥ,στο εύχομαι μέσα απ τη καρδιά μου!
Βουλώνει η φλέβα κι ήρθα για λίγο καθαρό ορό,ρίξε!!σιγά είπαμε αδελφή...χαχαχα άντε καλή σου μέρα και πάλι ενεσούλα!
Ενεσούλα εύχομαι να είσαι πάντα έτσι.Να έχεις μονίμως ουράνια τόξα στην ζωή σου χωρίς να χρειαστεί να υπάρχουν καταιγίδες πρίν απο αυτά.!
Καλό Σαββατοκύριακο να έχουμε.
http://www.youtube.com/watch?v=tfEo6E6nElE&feature=related
Και κάπου εκεί μακριά, εκεί πού σημαδεύει η πλόρη, ο ήλιος ξαναβγαίνει η θάλασσα γαλινεύει, και το ταξιδι ξεναγίνετε ήρεμο, και απαλό, χωρίς σκαμπανεβάσαματα, χωρίς αγωνίες και χωρίς ζάλι
ΝΟΜΙΖΩ ΕΙΧΑ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΩ ΚΑΤΙ ΤΟΣΟ ΔΥΝΑΤΟ...ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΩ ΟΤΙ ΚΑΠΩΣ ΕΤΣΙ ΝΙΩΘΩ...
ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΠΟΙΟΥ ΑΛΛΟΥ ΝΑ ΣΟΥ ΑΚΟΥΓΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΜΑ ΤΟΣΟ ΟΙΚΕΙΑ ΕΕ?ΚΙ ΟΜΩΣ...ΧΑΙΡΟΜΑΙ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΕΤΣΙ ΤΩΡΑ...ΠΟΥ ΖΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΠ ΟΤΙ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΜΟΙΒΑΙΑ...ΑΝΤΕ 13 ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΟΥ ΜΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΤΗΝ ΤΙΜΗ ΝΑ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΩ...ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ...
@Confused, το ελπίζω καλή μου, καλή χρονιά να έχουμε.
@Τζονάκο, σε αυτό το μπλογκ επέλεξα το να εκθέτω πολύ προσωπικά δεδομένα.
Το προτιμώ, για να είμαι εγώ, για να είμαι αληθινή.
Ευχαριστώ που το θυμάσαι, αυτό σημαίνει ότι σε είχε "αγγίξει" σε κάποιο βαθμό και αυτό είναι συγκινητικό.
@Φειδία, τα πιο όμορφα κείμενα τα έχουν γράψει άνθρωποι σε μεγάλο πόνο.
Προτιμώ όμως να γράφω άθλια και να είμαι όπως τώρα!
Ναι, όντως η φλέβα σου θέλει αλλαγή, κάτσε, δε θα πονέσεις... πολύ!!!:Ρ
@Άκη, δυστυχώς αυτό το ρημάδι το ουράνιο τόξο μόνο μετά από καταιγίδες βγαίνει!
@Αλέξη, η ζωή είναι ένα όμορφο ταξίδι, με τις καταιγίδες και τις μπουνάτσες του.
@Πέννυ, καλή μου, εύχομαι μετά από λίγο καιρό να βγει και για σένα το ουράνιο τόξο. Υπομονή, πάντα έτσι γίνεται, αρκεί να περιμένουμε...
Η τιμή είναι δική μου!
Καλό βράδυ σε όλους!
Ο πολιτισμός ολόκληρος έχει γραφτεί πάνω σε μεγάλο πόνο!Για αυτό και πια,στην Ελλάδα τουλάχιστον δε παράγουμε τον πολιτισμό που παρήγαμε κάποτε,μας έχει κοιμήσει η ευμάρεια κι όλα αυτά που θεωρούμε δεδομένα!
Αλλά αφού υπάρχουν άνθρωποι που εκτιμούν τα λίγα αρκεί να έχουν αγάπη στη ζωή τους,κάτι γίνεται!!!
Καλό βράδυ τώρα.
Εντάξει η φλέβα δε μπορώ να πω,είσαι ικανή και super!
Είμαι πολύ τυχερός που σε βρήκα και απόλυτα διατεθειμένος να το παλέψω όσο μπορώ να συνεχίσουμε έτσι και καλύτερα.
Όσο περνάει από το χέρι μου δεν θα ξαναγράψεις τέτοιο κείμενο, ελπίζω να βγω αληθινός.
Καλό βράδυ μωρό μου.
Έλα που για να βγει το ουράνιο τόξο, χρειάζεται πρώτα η καταιγίδα... Τουλάχιστον, η καλοκαιρία να κρατάει πιο πολύ...
Δημοσίευση σχολίου