Πέμπτη 2 Αυγούστου 2007

Η ρωγμή στον τοίχο


Σου μιλάω στο τηλέφωνο και το βλέμμα μου πλανιέται στο χώρο.
Ένα χώρο οικείο και γνώριμο, ως την πιο μικρή λεπτομέρεια.
Στέκεται σε μια ρωγμή στον τοίχο.

Την ξέρω αυτή τη ρωγμή, αλλά αυτή τη φορά τα μάτια μου μένουν εκεί.
Υπάρχει εκεί από παλιά,
ένα σημάδι ότι ζούμε σε σεισμογενή περιοχή,
μια ένδειξη για την προσωρινότητα των πραγμάτων,
μια υπενθύμιση ανασφάλειας.
Η ρωγμή στον τοίχο...

Δεν με τρομάζει πιά!
Συνεχίζω να σου μιλάω, να φλυαρώ για χίλια δυο, αλλά νιώθω,
χωρίς να συνειδητοποιήσω το γιατί,
πιο χαρούμενη, πιο αισιόδοξη!
Βλέπω ξαφνικά ότι, αυτή η γνώριμη ρωγμή, μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα.

Ότι ακόμα και τα στεγανά διαπερνώνται,
ότι οι "τοίχοι" μπορούν να σπάσουν και ακόμα,
ότι ένα τυχαίο γεγονός μπορεί ν' αλλάξει την εικόνα,
την κατάσταση,
με τρόπο που δε φανταζόμαστε,
που δεν περιμένουμε
και οι εξελίξεις δεν είναι κατ' ανάγκη άσχημες,
αλλά μας σημαδεύουν για πάντα!
Μπορεί να πληγωθούμε, μπορεί να τραυματιστούμε,
αλλά να μείνουμε όρθιοι και φαινομενικά ίδιοι,
"ραγισμένοι", αλλά δυνατοί!
Η ρωγμή στον τοίχο είναι το αποτέλεσμα της έκπληξης,
του αναπάντεχου,
αυτού που δε μπορείς να υπολογίσεις,
να ελέγξεις,
των παιχνιδιών της μοίρας...

Δεν σου ανέφερα τίποτα για τη ρωγμή στον τοίχο μου.
Έχουμε να "γεμίσουμε" τις δικές μας ρωγμές.
Αλλά, αυτό δεν είναι ζωή;

10 σχόλια:

giorgio είπε...

ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΕΠΑΘΑ!
ΕΙΔΑ ΤΗ ΡΩΓΜΗ!

raffinata είπε...

πόσους σεισμούς μπορεί ν' αντέξει ένα σπίτι; πόσες "ρωγμές" μια ύπαρξη; με φοβίζει η πτώση αλλά και το σοβάντισμα που τις καλύπτει

Σπύρος είπε...

Mην φοβάσαι τίποτα! είσαι πολύ δυνατή!

Ενεσούλα είπε...

Καλημέρα σας.
πω πω Ραφινάτα, έχεις πολύ δίκιο!
Αυτό το σοβάντισμα, το απατηλό, είναι το χειρότερο...

kat. είπε...

πολλές ρωγμές μπορεί να αντέξει ένα σπίτι..
απλώς δεν χρειάζεται να τις μετράς..

Ενεσούλα είπε...

Κατ. μου, δεν το πιστεύω!
Την ώρα που σχολίαζα στο μπλογκ σου ήρθε μήνυμα ότι άφησες σχόλιο στο δικό μου μπλογκ!!!
Φιλιά!

Πίκος Απίκος είπε...

Ας ελπίσουμε ότι η Πολεοδομία δεν διαβάζει το μπλογκ σου...:)

Όσο για τις ρωγμές στον δικό μου τοίχο έχω πάψει να τις παρακολουθώ και να με προβληματίζουν... Έχουν γίνει πια πιστοί μου συνοδοιπόροι στο ταξίδι της ζωής μου. Προτιμώ να προκαλώ ρωγμές στον τοίχο της αδιαφορίας και του κυνισμού των άλλων... Πολύ πιο συναρπαστικό!

tzonakos είπε...

Eτσι ! Προχωράς μαζί με τις ρωγμές κι επιλέγεις ποιές θέλουν επισκευή, ποιές όχι και ποιές σου δίνουν μια ευκαιρία :
Ειναι αρκετά μεγάλες ωστε αφήνουν να δείς μεσα απο αυτές, κάτι άλλο παραπέρα που πριν δεν σ άφηνε ο τοίχος να δείς.
Καλό απόγευμα nurse.

the BluElephant είπε...

και με την ρωγμή του χρόνου τι θα γίνει?

Ενεσούλα είπε...

@ Πικουλίνι μου, καλό είναι να τις ξέρουμε τιε ρωγμές και να τις θυμόμαστε, έτσι νομίζω!
@Τζονάκο μου, αυτό, ακριβώς!
@Ελεφαντάκι μου, δεν ξέρω!
Αυτή προσπαθώ να μη την σκέφτομαι!
Καλή σας νύχτα.