Το φεγγάρι απόψε αιμορραγεί...
Μια ακόμα δύσκολη νύχτα για τη χώρα μας, κάπως έτσι πρέπει να είναι και σε περιπτώσεις πολέμου.
Κοντά, αλλά όχι έξω από την πόρτα σου, σκέφτεσαι μήπως η επόμενη επίθεση χτυπήσει εδώ.
Κλαις για τους συνανθρώπους σου, για την πατρίδα σου και αισθάνεσαι τυχερός που εσύ είσαι ασφαλής.
Είμαι στην εντατική και έχει δουλίτσα, όλοι όμως ασχολούνται με το γνωστό θέμα.
Και οι μπλόγκερς έχουν παγώσει...
Έχουμε κολλήσει εκεί.
Θέλω να σταματήσει αυτό!
Ίσως είναι εγωιστικό και φυγόπονο, αλλά θέλω να πάψουμε να κουβεντιάζουμε μόνο για τις φωτιές και να προχωρήσουμε τις ζωές μας.
Θα πάω την Τετάρτη στη συγκέντρωση.
Ποιος ξέρει, ίσως κάτι αλλάξει.
Σίγουρα, πάντως εμείς αλλάζουμε. Έχουμε σημαδευτεί με πύρινο σημάδι.
Δε είναι ότι θέλω να ξεχάσω.
Θέλω να συνεχίσω να ζω...
Απόψε ήταν η πανέμορφη, αυγουστιάτικη πανσέληνος, αλλά όσοι κοίταξαν ψηλά ήταν για να ψάξουν για πυροσβεστικά αεροπλάνα.
Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007
Mατωμένη πανσέληνος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
18 σχόλια:
Προσωπικά θα περιμένω λίγες -ελπίζω- μέρες να καταλαγιάσει λίγο αυτή η συναισθηματική φόρτιση που όλοι νιώθουμε μέσα μας και το μπλογκ θα συνεχίσει με τη γνωστή θεματολογία του.
Μακάρι και το τραύμα στην ψυχή μας να επουλωνόταν με την ίδια ευκολία...
Καλημέρα.
Kαλέ μου φίλε, εκφράζεις ακριβώς την άποψή μου!
Ας είναι αυτή η μέρα καλύτερη από τις προηγούμενες και χειρότερη από τις επόμενες!
Εγω συμφωνώ. Ολοι ετσι νιώθουμε. Παντού μούδιασμα κι ανοιχτές πληγές να χάσκουν.
Απουσία κράτους, απουσία ασφάλειας.
Η ζωή συνεχίζεται, δεν υπάρχει άλλη επιλογή, απλώς τωρα δεν μπορούμε να ξεχάσουμε, θα προχωρήσουμε γιατι υπάρχει κι άλλη ζωή, αλλα πλεον αλλάξαμε.
Παιδιά δε θέλουμε να ασχολούμαστε με τέτοια άσχημα γεγονότα αλλά κάτι μας τραβάει και γράφουμε.Για μένα αυτός είναι ο λόγος.Εγώ θέλω να πιστεύω πως μέσα σε αυτές τις ημέρες θα τελειώσουν οι πυρκαγίες και θα δείτε όταν σταματήσουν μέσα σε δυο εβδομάδες θα έχει ξεχαστεί ζούμε στην χώρα στην οποία θυμούνται λίγο.Αυτά, εγώ πάντως σήμερα ή αύριο αλλάζω ροή στην θεματολογία μου.
Όλοι γύρω μου λένε οτι "η ζωη συνεχίζεται" αλλά κανείς δεν μου λέει το ¨πως" δυστυχώς για όλους μας και πιο πολύ για εκείνους αυτή είναι η ψυχρή αλήθεια οτι πρέπει να πάμε παρακάτω και να βρούμε τη δύναμη να ξεχάσουμε όπως και όποτε μπορεί ο καθένας.Δεν αντέχω άλλο με πονάει τόσο που δεν αντέχω ούτε το ράδιο να ανοίξω πια.
ΚΟΥΡΑΓΙΟ
Αρκετοί όμως δε μπορούσανε να δούνε την πανσέληνο. Την έκρυβε ο καπνός και οι φλόγες. Άλλοι πάλι τη βλέπανε, από την καμμένη στέγη του άλλοτε σπιτιού τους. Πάει και αυτή η πανσέληνος. Πάει ο ερωτισμός που την περιβάλλει. Αντικαταστάθηκε από το μαύρο, όχι της φωτιάς αλλά της ψυχής μας.
Ολοι λιγο πολυ εχουμε τα ιδια συναισθηματα.Ειναι σαν ο κοσμος να εχασε τα χρωματα του και να χει μεινει μονο το ασπρο,το μαυρο και οι αναμειξεις τους.Και αυτο δεν επικρατει μονο στην ατμοσφαιρα,αλλα και στις ψυχες μας.Μακαρι μ'εναν μαγικο τροπο ολα αυτα να παρουν ενα τελος,και ο χρονος να γατρεψει τις πληγες που εχουν δημιουργηθει λιγοτερο σε μας,περισσοτερους σε εκεινους που το ζουν...
Παρεπιπτοντως η πανσεληνος εχω την εντυπωση πως ειναι αποψε μαζι με το φαινομενο του Αρη που ελεγαν εδω και καιρο πως θα συμβει.Οχι πως σημερα προκειται να την απολαυσουμε....
Σίγουρα θα πάρει καιρό να γιατρευτούν οι πληγές των ψυχών μας, αλλά θα πάρει πολύ περισσότερο να γιατρευτούν οι πληγές στη χώρα μας.
Μακάρι να σταματήσει εδώ ήδη έκανε μεγάλο κακό στη φύση μας , κόστισε και ζωές...επιτέλους ας σταματήσει ας μας λυπηθεί ο Θεός να στείλει μία βροχή...κι εγώ θα είμαι στη Θεσσαλονίκη στη συγκέντρωση
Καλή τύχη σε όλους οσοι την ζουν απο κοντά
Διαφωνώ με τον Πίκο απίκο. Ότι έγινε, έγινε. Δεν θα κάτσω να μοιρολογώ. Να πάμε όλοι στην διαδήλωση να τους θυμίσουμε ότι υπάρχουν ακόμα μερικοί που σκέφτονται.
Να κάνουμε τον χορό της βροχής!!!!
Παρεπιπτόντως, τι σημαίνει άραγε Κήρυξη της χώρας σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης; Απαντήσεις τύπου τραγούδι του Μακρόπουλου είναι απλά εκτός θέματος.
Ενδιαφέρον άρθρο της rodia. Μπορείς να βρεις το link στο ιστολόγιό μου.
THA PREPEI MA THIMOMASTE AFTO TO KOKINO FEGGARI MAZI ME AFTOUS POU MAVRISANE TIN ELLADA MAS..LOGO TO OTI KITAME NA KSEXNAME EINAI TO ETIO POU TA KSANAZOUME.
Θα κλείσω για την πάρτη μου το κεφάλαιο "οργή και θλίψη" με την παρακάτω στοφή:
Αυτός που σπέρνει δάκρυα και πόνο
θερίζει την αυγή ωκεανό
μαύρα πουλιά τού δείχνουνε το δρόμο
Κι έχει τη ζωγραφιά κοντά στον ώμο,
σημάδι μυστικό και ριζικό
πως ξέφυγε απ' τον ʼΑδη κι απ' τον κόσμο...
(Γαργανουράκης, Ελευθερίου, Μαρκόπουλος)
Θα το ανεβάσω αργότερα και στο blog μου για όποιον θέλει να το ακούσει.
Το φεγγάρι ήταν υπέροχο. Η πανσέληνος γέμιζε φως τον ουρανό. Ήταν υπέρλαμπρη, τόσο που δεν έβλεπες άλλα ουράνια σώματα.
Γιατί να τα δεις εξάλλου. Πήρα το τηλεσκόπιο (ψέμματα, κυάλια από τους Ρώσσους ήταν) και χάζευα ό,τι μπορούσα γιατί τα χέρια μου έτρεμαν.
Έβγαλα και απόφαση. Δεν θέλω να πάω να μείνω στο φεγγάρι. Προτιμώ να το χαζεύω από εδώ και να φαντάζομαι ότι πάω να μείνω εκεί. Και η ελπίδα μας χρειάζεται τα καρδιοτονωτικά της, εκεί στο θάλαμο ανάνηψης που την αφήσαμε.
@Νιούμπορν, το τραγούδι "Τα λόγια και τα χρόνια" είναι συγκλονιστικό!
Και περιγράφει μοναδικά την κατάσταση.
Το είχα ποστάρει κι εγώ παλιότερα σε κάποιο φόρουμ...
Ελπίζω από Γαργανουράκη και όχι από Κότσιρα! :Ρ
Δημοσίευση σχολίου