Η ρωγμή στον τοίχο

Σου μιλάω στο τηλέφωνο και το βλέμμα μου πλανιέται στο χώρο.
Ένα χώρο οικείο και γνώριμο, ως την πιο μικρή λεπτομέρεια.
Στέκεται σε μια ρωγμή στον τοίχο.

Την ξέρω αυτή τη ρωγμή, αλλά αυτή τη φορά τα μάτια μου μένουν εκεί.
Υπάρχει εκεί από παλιά,
ένα σημάδι ότι ζούμε σε σεισμογενή περιοχή,
μια ένδειξη για την προσωρινότητα των πραγμάτων,
μια υπενθύμιση ανασφάλειας.
Η ρωγμή στον τοίχο...

Δεν με τρομάζει πιά!
Συνεχίζω να σου μιλάω, να φλυαρώ για χίλια δυο, αλλά νιώθω,
χωρίς να συνειδητοποιήσω το γιατί,
πιο χαρούμενη, πιο αισιόδοξη!
Βλέπω ξαφνικά ότι, αυτή η γνώριμη ρωγμή, μπορεί να σημαίνει και άλλα πράγματα.

Ότι ακόμα και τα στεγανά διαπερνώνται,
ότι οι "τοίχοι" μπορούν να σπάσουν και ακόμα,
ότι ένα τυχαίο γεγονός μπορεί ν' αλλάξει την εικόνα,
την κατάσταση,
με τρόπο που δε φανταζόμαστε,
που δεν περιμένουμε
και οι εξελίξεις δεν είναι κατ' ανάγκη άσχημες,
αλλά μας σημαδεύουν για πάντα!
Μπορεί να πληγωθούμε, μπορεί να τραυματιστούμε,
αλλά να μείνουμε όρθιοι και φαινομενικά ίδιοι,
"ραγισμένοι", αλλά δυνατοί!
Η ρωγμή στον τοίχο είναι το αποτέλεσμα της έκπληξης,
του αναπάντεχου,
αυτού που δε μπορείς να υπολογίσεις,
να ελέγξεις,
των παιχνιδιών της μοίρας...

Δεν σου ανέφερα τίποτα για τη ρωγμή στον τοίχο μου.
Έχουμε να "γεμίσουμε" τις δικές μας ρωγμές.
Αλλά, αυτό δεν είναι ζωή;