Η εκδίκηση των ασθενών

Με λένε Ασθενούλη
Τζονάκο ατακτούλη
ζουπάω νοσοκόμες
όμορφες γαλαντόμες

Αμα θέλω την πάπια
βιάσου να μου τη φέρεις
κάνε μου τα γινάτια
σκύψε να υποφέρεις !

Ο ορός μου τελειώνει
μου γίναν σαν μπαλόνι
σήκω απ την καρέκλα
μα την Αγία Θέκλα

Πονώ , φωνάζω, σκούζω
παυσίπονο ζητώ
να σ εχω κολαούζο
επλέρωσα να μπώ.

Πόσες μονάδες έχεις
τηλέφωνα αντέχεις
οι ασθενείς ζητάνε
να πιούνε και να φάνε

Ολο μαλλί το φτιάχνεις
και δεν πολυμιλάς
στον ασθενή να γιάνει
τον πόνο του αψηφάς

Τι φάρμακα ειναι τούτα,
ληγμένα με σκορβούτα,
μείωση στο προσωπικό
μα όχι και στο σκατό !

Ελα γλυκιά μου ελα
λαχταριστή και τρέλλα
τα στήθια κούνια μπέλα
θα βάλω φουστανέλα
ο άμοιρος μοιραία
σηκώνω τη σημαία.

Θα σε παρεξηγήσω
θα διαμαρτυρηθώ
εκτός και αν μαζί σου
πάω να .... μηθώ

Κάτω οι παλιοενέσεις
πάνω οι ασθενείς
να ζούμε με ανέσεις
και όχι αφανείς.

Χα !