Ιστορίες από την κρύπτη. Η "Σουζανίτα", μέρος πρώτο

Η Σουζανίτα.

Όπα ρε κοπελιά!

Στα 30 και κάτι (λίγο, μη φανταστείς) έχεις λαλήσει και θες οπωσδήποτε άντρα! Όχι γκόμενο!

Σοβαρή σχέση με σκοπό το γάμο. Οπωσδήποτε όμως.

Είσαι έτοιμη από καιρό. Έτοιμη να ζήσεις όλη τη γκλαμουριά του "λόγου" (λογοδοσμένη που λένε, με μονόπετρο και απ' όλα!), του αρραβώνα (ε, να μην καλέσουμε και 100 ανθρώπους στο σπίτι, με κέτερινγκ φυσικά, λεφτά υπάρχουν!) και βέβαια του γάμου!

Ω, ναι!

Ονειρεύεσαι διακαώς την πολυπόθητη μέρα που θα βάλεις το νυφικό σου και θα είσαι εσύ η βασίλισσα της βραδιάς και καμιά άλλη δε θα σε επισκιάσει!

Καμιά δε θα σου πάρει το "θάντερ"!

Είσαι μια Σουζανίτα (από τη Μαφάλντα, θυμάστε; Αυτή που στα 6 ονειρευόταν πότε θα παντρευτεί και θα κάνει γιο που θα τον σπουδάσει γιατρό) και πολύ το χαίρεσαι, δεν έχεις κανένα ενδοιασμό και ουέ και αλίμονο στον όποιον αδαή τολμήσει να σταθεί εμπόδιο στα σχέδιά σου.

Το σχέδιο δράσης έχει καταστρωθεί και το project έχει σαφές πλάνο και καθορισμένο deadline.

Δε μένει παρά να βρεις εκείνον, τον πτωχό (που λέει ο λόγος... ίσως στο πνεύματι!), πλην όμως τίμιο άντρα που θα δεχτεί (έστω και δια της βίας, σε οποιαδήποτε μορφή) να μοιραστεί τη ζωή του μαζί σου και να γίνει ο σύντροφός σου!

Και γιατί να μη βρεθεί δηλαδή;

Τι σου λείπει;

Ομορφούλα είσαι (εκείνα τα 20 κιλά που έχασες πριν 5 χρόνια σκοπεύεις να μην τα ξαναπάρεις... πριν το γάμο, τουλάχιστον,χεχεχε), το μαλλί έχει όσο οξυζενέ χρειάζεται για να θεωρηθείς μια ευπρεπής ξανθιά, τη δουλίτσα σου στο δημόσιο την έχεις (ε, με μέσον βέβαια!), σπίτι και αυτοκίνητο δικά σου και την περιουσία από τους γονείς, προίκα ας το πούμε!

Μα τότε, γιατί;

Που είναι εκείνος που θα σε βγάλει από τη μιζέρια (όπως εσύ το βλέπεις) και θα σε οδηγήσει στα σκαλιά της εκκλησίας;

Κάνεις μερικές απεγνωσμένες προσπάθειες εύρεσης το ιδανικού και πέφτεις πάντα σε μούφες.
Προβληματικοί και ακατάλληλοι, μα που πήγαν όλοι οι (ελεύθεροι) άντρες;

Ώσπου μια μέρα...

Τον βλέπεις!

Ξέρεις από την πρώτη στιγμή ότι είναι εκείνος!

Ψηλός, όμορφος, 35άρης και καθηγητής! Και από εύπορη οικογένεια. Συναντιέστε σε μια παρέα και πιάνετε μια ευχάριστη κουβεντούλα περί ανέμων και υδάτων!
Αχ, ο χρυσός μου! Έχει και χιούμορ, είναι κι έξυπνος.
Γελάς χαριτωμένα με ότι αστείο λέει, πεταρίζεις τις βλεφαρίδες, τινάζεις πίσω τα μαλλιά, το σώμα σου φωνάζει "φλεεεερρρρττττ", έχεις ανάψει το πράσινο φως αλλά εκείνος το παίζει δύσκολος.
Μιλάει για μια ταινία που θέλει πολύ να δει κι εσύ υποκρίνεσαι το ίδιο (παρόλο που δεν έχεις ιδέα περί τίνος πρόκειται) και τελικά τον πείθεις να πάτε μαζί!
Ναιαιαιαι! Τα κατάφερες κοριτσάρα μου, έχεις ραντεβού με τον παίδαρο και υποψήφιο πατέρα των παιδιών σου (άλλο αν εκείνος δεν το ξέρει ακόμα)!

Την επόμενη μέρα παίρνεις τηλέφωνο τη φίλη που σου τον σύστησε.
"Ο Γιώργος; Ναι, ναι, καταπληκτικό παιδί, αλλά βρε Κατερινάκι μου, δεν ξέρω! Οι φήμες λένε ότι είναι !. Είδες κι εσύ. Έχει μια χαριτωμενιά στον τρόπο που κινείται και μιλάει. Ένα "σπάσιμο" στις αρθρώσεις Μάλλον "την καίει τη βάτα"!"
Εσύ δεν είδες τίποτα. Κακοήθειες! Ζήλια, που δεν πρόσεξε αυτήν! Αλλά, στο κάτω κάτω,δε πα' να 'ναι ότι θέλει; Εσύ θα τον κάνεις να μπει στο σωστό δρόμο. Κανείς δεν είναι τέλειος!

συνεχίζεται...

(Αφιερωμένο στον DaffyDuck. Ξέρει εκείνος...)