Τρίτη 22 Ιουλίου 2008

Iστορίες από την κρύπτη. Η «Σουζανίτα», μέρος τρίτο (και τελευταίο)



Ναι, ρε φιλενάδα.

Γκέυ τελικά, όπως το ακούς! Ομοφυλόφιλος ως τα 35, είδε το ενδιαφέρον σου και αποφάσισε, πολύ συνειδητά, όντας απογοητευμένος από το άδοξο τέλος της μακροχρόνιας σχέσης του με ένα συνάδελφο, κουρασμένος από την κρυφή ζωή και αποφασισμένος να «αποκατασταθεί» στα μάτια της οικογένειάς του και να κάνει παιδιά, να κάνει σχέση μαζί σου.

Μην ανησυχείς! Υποσχέθηκε στον εαυτό του ότι έδωσε τέλος στην παλιά ζωή και ότι θα σε παντρευτεί και θα σου είναι πιστός.

Καημένε Γιώργο! Λες και η ομοφυλοφιλία είναι καμιά ασθένεια που γιατρεύεται με το κατάλληλο φάρμακο, ή καμιά κακή συνήθεια, όπως το κάπνισμα και θα το κόψεις!

Ποιον καροιδεύεις; Τον εαυτό σου μάλλον. Αλλά, για πόσο;

Σε συμπαθεί, μη φοβάσαι, σχεδόν σε αγαπά, κολακευμένος από τη δική σου αγάπη και θαυμασμό, είσαι κι εσύ το «θύμα»για το δικό του project.

Τι, δε με πιστεύεις;

Δε σου κάνει εντύπωση το γεγονός ότι όλοι του οι φίλοι είναι γκέυ; Ότι τρελαίνεται για τη Γιουροβίζιον; Ότι βλέπει και ρομαντικές κομεντί και ποτέ έργα βίας; Ότι ακούει Μαρινέλλα; Ότι δε βλέπει ποδόσφαιρο και δε μιλάει ποτέ για πρώην σχέσεις; Ότι μπορεί να σου δώσει συμβουλές για καλλυντικά, μακιγιάζ και ρούχα, και συμβουλές διακόσμισης,αλλά δεν ξέρει που είναι η μπαταρία του αυτοκινήτου του; Ότι δε γυρίζει ποτέ να κοιτάξει μια ωραία γυναίκα που περνάει, παρά μόνο ίσως για να την σχολιάσει κακεντρεχώς; Ότι το σεξ είναι βιαστικό, σχεδόν ενοχικό και όχι πολύ συχνό; Τίποτα από όλα αυτά δε σε προβληματίζουν;

Ακόμα και ο κολλητός του, ο αδερφικός του φίλος, εκείνος ο γλυκούλης δάσκαλος από την Αθήνα, που πέρισυ διορίστηκε στην πόλη σας, αφού του τσάκισες τα νεύρα με τα προξενιά, αναγκάστηκε να σου ομολογήσει ότι είναι ομοφυλόφιλος.

Και μην κάνεις ότι δεν το είχες καταλάβει.Πάντα σε προβλημάτιζε η εξάρτηση που έδειχνε ο καλός σου για εκείνον. Το πως μιλούσαν με τις ώρες στο τηλέφωνο. Τα μουρμουρητά και τα γελάκια, τα μυστικά. Ξέχασες τις σπιουνιές που είχες βάλει για εκείνον στη μανούλα του Γιώργου; Έπιασαν τόπο και ο κολλητός εξοστρακίστηκε, μόνο κρυφά τον βλέπει πια ο Γιώργος. Εσύ βέβαια του το παίζεις φίλη. Καλύτερα να τον έχουμε από κοντά, έτσι;

Την ηθελες σύμμαχο τη μητέρα, αλλά τη σπιουνιά πολλοί εκτίμησαν, το σπιούνο ουδείς! Πάει λοιπόν και η πεθερούλα. Σε θεωρεί «κατίνα» (μα, έτσι δε σε λένε;) και δε σε θέλει για νύφη. Το δήλωσε ξεκάθαρα στο γιό της.

Ωστόσο, εσύ εκεί! Σταθερή στις αποφάσεις σου. Πιστή στο σχέδιό σου!

Συγχαρητήρια Σουζανίτα!

Είσαι έγκυος.

Και αρχίζει ο πόλεμος από τα πεθερικά, οι συζητήσεις, οι γκρίνιες και οι διαπραγματεύσεις.

Ε, όχι!

Δεν έπρεπε να είναι τόσο δύσκολο αυτό το στάδιο!

Είσαι η μελλοντική μάνα των παιδιών του και των εγγονιών τους. Πως τολμούν να σου φέρονται με τόση απαξίωση;

Ευτυχώς ο Γιώργος είναι πολύ χαρούμενος με την εγκυμοσύνη και μπορείς να τον χειριστείς όπως θέλεις!

«Αχ, Γιώργο μου, πήγαινε πιο σιγά, το μωρό κλωτσάει!» (8 εβδομάδων!!!)

Τελικά, μετά από μερικές εβδομάδες συζητήσεων και στεναχώριας όλα πήγαν κατ ευχήν!

("Αφού πήγες και την γκάστρωσες, τι να κάνουμε, θα τη λουστούμε", είπαν με τα πολλά οι γονείς του.)

Έγινε και ο πολιτικός γάμος, σε στενό οικογενειακό κύκλο με πλήρη απουσία των φίλων του γαμπρού, φυσικά.

Και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς...

Ωπ, για, μια στιγμή!

Πόσο λες να κρατήσει αυτή η επίφαση ευτυχίας;

Ο Γιώργος πόσο θ’ αντέξει να καταπιέζει τη φύση του και ν’αρνείται τον εαυτό του; Μήπως θα ψαρεύει αγοράκια κρυφά σε κακόφημα μπαράκια μετά από 10 χρόνια, τρέμοντας να μην τον ανακαλύψουν; Ή θα μαραζώσει, θα είναι σε μόνιμη κατάθλιψη, ένα ανθρωπάκι που δεν τα έχει καλά με τον εαυτό του, μια "χαμένη ψυχή", κλειδωμένη για πάντα;

Η Κατερίνα θα είναι ικανοποιημένη με την επιτυχή έκβαση του σχεδίου της ή θα καταλήξει μια κακομαμημένη υστερική 45άρα, που θα φέρεται άσχημα στα παιδιά της και θα προσπαθεί να καλύψει τις ανάγκες της χύνοντας τόνους ιδρώτα σε ένα γυμναστήριο, ή καταναλώνοντας χιλιάδες γλυκά, ή χιλιάδες € σε ψώνια;

Ο χρόνος θα δείξει.

Στο κάτω κάτω, ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις αποφάσεις του.

Μόνο που στις αποφάσεις ζωής δεν έχουμε 2η ευκαιρία!

6 σχόλια:

Vrakas Kostas είπε...

Καλα βρε Ενεσουλα...εγραψες 3 ποστς.
Γιατι δεν τα ενσωματωσες σε ενα;
Που να σχολιασουμε ...και τι;
Αφου το καθενα,που υποτιθεται ειναι η συνεχεια του αλλου,ανοιγει και ...νεους δρομους!!!
Πφφ!!!Μπορει και να μην καταλαβαινω;)
Αλλα, αν ενας ειναι φλουφλης μεχρι τα 35 του,αποκλειεται να ξεκοψει και να το παιξει εστω και λιγο ...αντρας!
Αδυνατον!Πολυ εξωπραγματικη η ιστορια σου.
Αμα την τελειωνες με μια δυο φρασουλες ακομα στο πρωτο μερος,αφηνοντας το ολον να αιωρειται,θα ηταν τελεια αναρτηση!
Δεν σε κατακρινω!Προς Θεου!
Μου αρεσει οπως γραφεις.Αλλα καπου χαθηκα!
Μπορει να ειναι και η γνωμη μου.
Και ποιος την ....!
Θα δω και τα σχολια των αλλων και θα επανελθω.(αν δεν με πεταξεις εξω με τιςκλωτσιες)!!!

Φιλακι!

Ενεσούλα είπε...

Αγαπητέ Κώστα, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο, δεκτή η κριτική, μην ανησυχείς.
Το έσπασα σε 3 μέρη γιατί ήθελα να τα γράψω όλα αυτά και θα έβγαινε τρελό σεντόνι!
Σου ορκίζομαι ότι η ιστορία μου είναι απολύτως αληθινή και τα πρόσωπα υπαρκτά.
Άλλαξα μόνο ονόματα και κάποια δημογραφικά στοιχεία, για ευνόητους λόγους.
Ε, και καποιες μικρολεπτομέρειες είναι αποκύημα της φαντασίας μου, αλλά τα βασικά της στοιχεία είναι αληθινά και πρόσφατα.
πχ, η "Σουζανίτα" διανύει τώρα τον 4ο μήνα κύησης και ο γάμος έγινε πριν 1 μήνα.
Ο φίλος στον οποίο το αφιέρωσα μπορεί να σε διαβεβαιώσει, αν δεν σε πείθω.
Τελικά όπως φαίνεται, οι πιο εξωπραγματικές ιστορίες είναι οι αληθινές.
Συγνώμη αν σε μπέρδεψα, το συγγραφικό μου ταλέντο δεν είναι επαρκές.
Είμαι μια απλή νοσοκόμα-μπλογκερ, εξάλλου!
φιλάκια

Vrakas Kostas είπε...

Το ξερω οτι θυμωσες Ενεσουλα μου.
Το ειδα στο κλεισιμο της απαντησης σου.Δεν ειχα προθεση για κριτικη!Δεν κρινω συγγραφεις!!!
Με φιλες/ους μπλογκερς συνομιλω!
Δεν χρειαζεται να μου αποδειξεις τιποτα!
Αυθορμητα εγραψα.
Σορρυ και παλι Ενεσουλα!
Μου αρεσεις οπως εισαι!
Υγ μην το παρεις κι αυτο στραβα!!!
Να πω...ενα νιαου;)

Ενεσούλα είπε...

Δε θύμωσα.
Λίγο λυπήθηκα που δεν έκανα σαφές αυτό που ήθελα να πω.
Αυτό είναι όλο.
Νόμιζα ότι είχε συνοχή το κείμενό μου.
Ίσως έκανα λάθος.
Δεν έχω άλλη γνώμη από τη δική σου, εξάλλου και του καλού μου δε μετράει!
Καλά έκανες και έγραψες πάντως και οπωσδήποτε να συνεχίζεις να λες αυτό που πιστεύεις!
Φιλάκια γατούλη.

Vrakas Kostas είπε...

:))))
xxx!

Alexis B είπε...

Τί να πεί κανείς.
Επίφαση ευτυχίας
Τελικά στην ζωή τα πιό τρελά είναι και τα πιο αληθινά.
Παράξενη κατάσταση.
Μακάρι να έχει καλό τέλος γιατί απ' ότι κατάλαβα δεν τελειωσε εδώ
Καλή Κυριακή