Κωπηλατώντας μακριά από την Εντατική

Μετρούσα βάρδιες ως την άδεια και τη συνάντηση με τον αγαπημένο μου.
Πολύ πιεσμένο πρόγραμμα, 4 νυχτερινά σε 7 μέρες.
Έκανα υπομονή και ξεκίνησα χθες, νύχτα με ένα άσχημο νυχτέρι, με εισαγωγή και εκνευρισμό.
3 πμ άρχισε να πονάει ο δεξής μου ώμος. Δεν έδωσα πολύ σημασία, είπα, θα είναι από την κούραση, είχα κάνει και πρώτη φορά κωπηλατικό στο γυμναστήριο την περασμένη Τρίτη και συνέχισα τη βάρδια μου.
Ως το πρωί ο πόνος ήταν δυνατός και το χέρι δεν ανέβαινε πάνω από το ύψος του στήθους.
Ούτε πίσω πήγαινε.
Ξάπλωσα κατά τις 9πμ, χωρίς παυσίπονο, ελπίζοντας ότι θα ξεκουραστώ και θα περάσει και μετακινούμουν προσεκτικά δεξιά και αριστερά, για να βολέψω το χέρι μου.
12 και 30 ξύπνησα για τουαλέτα με τον ώμο να πονάει ακόμα.
Πάω να σηκωθώ, προσεκτικά και μου 'ρθε ντουβρουτζάς! Ζαλάδα, σκοτοδίνη και ανακατωσούρα.
Ένιωσα απαίσια. Άλλο πάλι κι αυτό!
Και ο πόνος, πόνος.
Πίεση, σφύξεις οκ, δεν ήταν υπόταση λοιπόν. Πυρετό και λοιπά συμπτώματα όχι.
Υπέθεσα ότι μπορεί να είναι από τον αυχένα μου, που με ψιλοενοχλούσε και αυτός.
Τελικά τηλεφώνησα σε ένα φίλο μου ορθοπαιδικό.
Είπε ότι ο ώμος έχει πιθανότατα θλάση. Ταλαιπώρησα κάποιον σύνδεσμο.
Πάγο, αντιφλεγμονώδη και ξεκούραση. Θα με δει την Τρίτη.

Αμφιβάλλει ότι ο ίλιγγος είναι από τον αυχένα.
Ίσως από το αυτί ή ίωση, θα δείξει.
Όπως και να έχει, να μη διανοηθώ να πάω στη δουλειά!
Γμτ, πείτε με μαμακοπίτουρα, αλλά στενοχωριέμαι να σκέφτομαι ότι, έτσι, τελευταία στιγμή, θα αφήσω ακάλυπτη τη Μονάδα για το 3ήμερο. Είχα 3 βάρδιες. Αύριο πρωί και την Κυριακή πρωί και νύχτα. Δύσκολο ν' αντικατασταθούν.

Τώρα που γράφω ο ώμος συνεχίζει να πονάει και η ζαλάδα έφυγε σχεδόν, αφήνοντας μια θολούρα.
Δεν με πειράζει ο πόνος. Τον αντέχω. Τον ίλιγγο δε μπορώ. Νιώθω ανίσχυρη, ανασφαλής. Άσε που σιχαίνομαι να μην ξέρω τι ακριβώς έχω...
Όπως και να έχει, πρέπει να μείνω σπίτι και να ξεκουραστώ. Χμμμ, δεν είναι το καλύτερό μου!

Ξέρω, ξέρω! Δεν πρέπει να είμαι στο πισί πολύ ώρα, ούτε να πληκτρολογώ, αλλά βαριέμαι να είμαι ξαπλωμένη.
Εξάλλου, εγώ είμαι νοσηλεύτρια, όχι...ασθενής!Αυτός δεν είναι ο ρόλος μου; Μη μου τ' αλλάζετε τώρα! Είναι γνωστό σε όλους ότι οι υγειονομικοί είναι οι χειρότεροι και οι πιο απείθαρχοι ασθενείς. Ποιος είπε ότι εγώ θέλω ν' αποτελέσω εξαίρεση;