αντιβιοτικό ευρέος φάσματος: Μαρτίου 2008

Σάββατο 29 Μαρτίου 2008

Παρασκευή 28 Μαρτίου 2008

Σήμερα είναι μια παράξενη μέρα.
Είναι η μέρα που οι φίλοι μου αποφάσισαν να μου γκρινιάξουν.
Το αστείο είναι ότι γκρινιάζουν για το ίδιο ουσιαστικά πράγμα, ότι "χάθηκα", αλλά από την αντίθετη πλευρά ο καθένας!
Έτσι, το πρωί είδα τυχαία τον κολλητό μου, τον Λουκά, στο σούπερ μάρκετ και με μάλωσε γιατί δεν με έχει δει από την Τρίτη που ήρθα, αλλά μαθαίνει τα νέα μου από το μπλογκ και το μπλογκ είναι πιο σημαντικό από εκείνον και μπλαμπλαμπλα!
Μετά, που γύρισα στο σπίτι, βρήκα αυτό το σχόλιο από τον Τζονάκο:

"Ο/Η tzonakos είπε...

Καλημέρα. Εχεις πάρει ενα σωρό απουσίες απο την μπλογκόσφαιρα.
Αμα δεν παρακολουθείς τι παίζεται θα μείνεις απο απουσίες.
Καιρός να γράψεις κατι απο αυτά που αρέσει να τα διαβάζει κανείς.
Εννοώ προσωπικές αληθινές ιστορίες νοσοκομείων και όχι μόνο.

28 Μάρτιος 2008 10:07 πμ"

Μα, θα τρελαθώ σας λέω!
Έχουν κάτι τα φεγγάρια πάλι σήμερα;;;
Στο φίλο μου τα είπα κατ' ιδίαν, στον Τζονάκο λέω ν'απαντήσω δημόσια, ακολουθώντας τον τρόπο που εκείνος διάλεξε

:

Αγαπητέ δάσκαλε Τζονάκο,

πριν από 10,5 μήνες, με τη δική σου βοήθεια, άνοιξα αυτό το μπλογκάκι.

Όταν κουβεντιάζαμε γι αυτό και με παρότρυνες να το φτιάξω είχα τις αντιρρήσεις μου και τις ανασφάλειές μου, για το τι θα γράφω, πως θα το κρατάω ενδιαφέρον και πως θα το συντηρώ.

Τελικά όλα πήγαν καλά, με την έννοια ότι τώρα, σχεδόν ένα χρόνο μετά, το Αντιβιοτικούλι μας είναι "alive and kicking" με συνεχώς αυξανόμενο αριθμό επισκεπτών, που χθες έκανε ρεκόρ με 113 επισκέπτες, βγήκε "μπλογκ της μέρας" στο MAD TV μέσα στο Μάρτιο, έχω κάνει μέσα από αυτό ένα σωρό υπέροχους φίλους και έχω γνωρίσει πολύ ενδιαφέροντες ανθρώπους και καταφέρνω να το συντηρώ και ανανεώνω, όπως και όποτε μπορώ, ακόμα και κατά την απουσία μου!
Δεν μου αρέσει ν' απολογούμαι, ούτε να γκρινιάζω και για να πω την αλήθεια, δεν καταλαβαίνω τι ακριβώς θέλεις από την Ενεσούλα!

Αυτό το ιστολόγιο είναι απλά το προσωπικό ημερολόγιο μιας παραζαλισμένης, πολύ ερωτευμένης, ταξιδιάρας νοσηλεύτριας που αγαπάει, ταξιδεύει, κουράζεται στη δουλειά, θυμώνει ενίοτε, γελάει, κλαίει, λυπάται, ακούει μουσική, βλέπει κινηματογράφο, διαβάζει βιβλία και μπλογκάρει όσο μπορεί και όσο της το επιτρέπει η ζωή "εκεί έξω"!

Βαριέμαι την πολιτική (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δε με απασχολούν προβλήματα όπως το ασφαλιστικό και η ένταξη του επαγγέλματός μου στα "βαρέα και ανθυγιεινά") και δεν ασχολούμαι με αθλητικά.

Δε θέλω να γκρινιάζω και επιλέγω να είναι το νετ περισσότερο χώρος χαλάρωσης και ψυχαγωγίας και λιγότερο προβληματισμού και ανάλυσης!

Φυσικά, όλα χρειάζονται, ανάλογα με το τάιμινγκ και τη διάθεση.
Προς το παρόν αυτή είναι η διάθεσή μου, αυτός και ο χρόνος μου.
Συγνώμη δάσκαλε αν "μπλογγικά" δεν είμαι αυτό που θα ήθελες, αλλά αυτό μου βρίσκεται προς το παρόν!
Ελπίζω κάποια στιγμή να φανώ άξια των προσδοκιών σου για μένα.
Όμως, πρώτα πρέπει να μάθω αυτές τις προσδοκίες, εντάξει;

Φιλικά
η μαθήτριά σου
Ενεσούλα - Βιβή

Πέμπτη 27 Μαρτίου 2008

Έρωτας... ούτως ή άλλως!

Είναι καιρός τώρα που χρωστάω στον
Dunno
να παίξω ένα παιχνιδάκι με τα τραγούδια που ψυθιρίζω στο αυτί του αγαπημένου μου.
Ιδού, λοιπόν, κάλλιο αργά παρά ποτέ, τα 2 πιο πολυτραγουδισμένα! (τα ταλαίπωρα τ' αυτάκια του καλού μου, τι έχουν ακούσει!)

Αυτό το τραγούδι μου είχε κολλήσει και το τραγουδούσα συνέχεια όταν πρωτογνωριστήκαμε. Κι έλεγα μέσα μου: "Λες?" και τελικά ...ΝΑΙΑΙΑΙ!!!

Giannias - S' agap...

Αυτό είναι το δικό μας τραγούδι, αυτό που θα ήθελα να χορέψουμε, αν ποτέ παντρευτούμε, αλλά σε διασκευή και με τη φωνή της φίλης και κουμπάρας μου Άννης
Οι στίχοι:
Είναι βραδιές που ψάχνω μες τα όνειρά μου
παλιές αγάπες μου που χάθηκαν στο χρόνο.
που έλεγαν πάντοτε πως θα έμεναν κοντά μου,
όμως στις δύσκολες στιγμές με άφησαν μόνο.

Πόσα μοιράστηκα,
πόσο κουράστηκα,
πόσο περίμενα ώσπου φάνηκες εσύ
σαν τη βροχή στη διψασμένη μου ψυχή.

Σ' αγαπώ,
δεν έχω τίποτα άλλο πια για να θυμάμαι,
στην αγκαλιά σου θέλω μόνο να κοιμάμαι
και τη μορφή σου να αντικρύζω σαν ξυπνώ
σ' αγαπώ,
δεν έχω τίποτα άλλο πια να περιμένω
μέσα στα χέρια σου γεννιέμαι και πεθαίνω
και ότι ονειρεύτηκα κοντά σου μόνο ζω.
σ' αγαπώ...

Όλη η ζωή μου ένα παράξενο ταξίδι
άλλαζα πάντοτε σταθμούς μα έψαχνα τέρμα.
οι αγάπες παίζανε του πόνου το παιχνίδι
και γω ζητούσα την αλήθεια μες το ψέμα.

Πόσα μοιράστηκα,
πόσο κουράστηκα,
πόσο περίμενα ώσπου φάνηκες εσύ
σαν τη βροχή στη διψασμένη μου ψυχή.

Σ' αγαπώ,
δεν έχω τίποτα άλλο πια για να θυμάμαι,
στην αγκαλιά σου θέλω μόνο να κοιμάμαι
και τη μορφή σου να αντικρύζω σαν ξυπνώ

Σ' αγαπώ,
δεν έχω τίποτα άλλο πια να περιμένω
μέσα στα χέρια σου γεννιέμαι και πεθαίνω
και ότι ονειρεύτηκα κοντά σου μόνο ζω.
Σ' αγαπώ...

Είναι βέβαια και η άλλη πρόσκληση, αυτή που έλαβα από τον φίλο
Lockheart
και που ζητάει να πω μερικά λίαν προσωπικά σεκουσουαλικά δεδομένα!
Ο.Κ., ας ξεμπροστιαστώ, η ξενδιάντροπη, αφού θέλετε να τα μάθετε, πάρτε τα!

1) Αγαπημένη στάση:

Αυτές που τα σώματα ακουμπούν όσο το δυνατόν περισσότερο. Μου αρέσει η ποικιλία και οι δοκιμές!

2) Όργιο:

Ναι, είμαι όργιο! Τι ρωτάτε; Αφού το ξέρατε ήδη!

Μόνο σε γευστικά όργια έχω συμμετάσχει! Για μένα ο έρωτας είναι υπόθεση για 2 και μόνο!

3) Επικίνδυνο/κουλό/αγαπημένο μέρος εκτός σπιτιού :

Μέσα στη θάλασσα, μέσα στο Terios (στενόοοοο), μέσα στο λεωφορείο του ΚΤΕΛ! Είμαι παιχνιδιάρα και ριψοκίνδυνη η άτιμη!

4) Μονογαμία ή πολυγαμία;

Μονογαμική, αυστηρά... μόνο όταν είμαι ερωτευμένη!!!:Ρ

5) Σημείο σώματος που σ’ανάβει (στον άλλο):

Αυτό---> και αυτά--->...εντάξει, εντάξει και αυτό!--->
6) Φαντασίωση:

Σίγουρα έχω κάνει μερικές, όπως π.χ... της νοσοκόμας!

Όρεξη υπάρχει, φαντασία μπόλικη, όλο και κάτι γίνεται! Απλά μερικές φαντασιώσεις είναι καλύτερα να μένουν εκεί, στη φαντασία μας!

7) Τι σου αρέσει περισσότερο να σου κάνουν πάνω στο sex:

Να με φιλούν... παντού!

Να καλέσω κι εγώ μερικούς λοιπόν, γι αυτό το δεύτερο σεξοπαίχνιδο και οι θαρραλέοι ας πράξουν ανάλογα!
Λοιπόν, η φιλεναδίτσα μου η Dreamer, ο ΚίτσοςΜήτσος, ο Swell και ο Γκρινιάρης.
Δικό σας τώρααααααα!

Τρίτη 25 Μαρτίου 2008

Ωραία ήταν!

Πίσω πάλι λοιπόν, στα πάτρια εδάφη.
Δε γινόταν αλλιώς, αύριο επιστροφή στη δουλειά και το απόγευμα μάθημα στα ΤΕΙ.
Το πρωί νοσηλεύτρια και το βράδυ... δασκάλα, δλδ! (ναι, ρε, δασκάλα, τι νομίζατε ότι θα έλεγα, ε;)
Ξεκίνησα για να λείψω 4-6 μέρες και την έκανα "αρμένικη" τη βίζιτα (βίζιτα=επίσκεψη, που πήγε πάλι το μυαλό σας;)

Πρώτα πήγα στα Γιάννενα.

Όμορφη πόλη, ρομαντική, αν και λίγο καταθλιπτική λόγω καιρού, όμως πανέμορφη στο φως της άνοιξης και πολύ ερωτική, είδαμε ένα σωρό ζευγαράκια, κάθε ηλικίας, να σουλατσάρουν, όπως κι εμείς, πιασμένα χέρι χέρι!

Μετά, σειρά είχε η Άρτα.
Εκεί πήγα για 2η φορά, μιας και είχα πάει και στο πρώτο επισκεπτήριο.
Ευτυχώς, μετά την 4ήμερη άδεια, πήρε και έξοδο ο καλός μου!!!

Έφυγα για Αθήνα...
Είπα μιας και είχα ελαστικό πρόγραμμα να δω τους φίλους μου εκεί.
Και τους είδα! Σχεδόν όλους, λέμε!
Μεγαλόπνοο το πρότζεκτ, αλλά τα κατάφερα!
Γνώρισα και τον Κίτσο-Μήτσο και το Λαχανάκι!
Γλύκες και οι 2, θέλω πολύ να ξαναπιούμε μπυρίτσα μαζί, παιδιά!
Τζονάκο, την επόμενη φορά θα το οργανώσουμε καλύτερα, να είμαστε περισσότεροι! Παρεπιπτόντως, σ' ευχαριστώ για όλα φίλε!
Εντωμεταξύ, ο καλός μου τέλειωσε από Άρτα και ήρθε στην Αθήνα για εκπαίδευση!
Κι έτσι, τον ξανάδα κι άλλες 4 μέρες, οι 2 ολόκληρες!!!

Όλα όμως τα ωραία, τελειώνουν κάποτε!
Καλά ήταν, δεν έχω παράπονο!
Είδα τον καλό μου 9 μέρες, είδα φίλους, παλιούς και καινούριους, είδα μέρη της Ελλάδας μας, όμορφα, είδα 4 ταινίες στον κινηματογράφο, έφαγα, ήπια, αγάπησα και αγαπήθηκα!
Μέσα τα κεφάλια τώρα.
Δουλειά, ρουτίνα και έρωτας μέσω sms, mms, msn... και λοιπών εξωτικών συντομεύσεων,χαχαχα!
Άντε, 10 μήνες θητείας μας έμειναν!
(Αν και αυτό , όταν το είπα στη μαμά μου, έσκασε στα γέλια και μου απάντησε με μια παροιμία που λέει: "9 φουστάνια λείπομαι, για να τα κάμω 10"!!! Γμτ, η ίδια μου η μάνα με δουλεύει!)

Υ.Γ. Πάω για βόλτα από τα μπλογκάκια σας τώρα, ίσως μου πάρει μέρες να σας δω όλους, αλλά θα το κάνω! Δεν ξεχνώ ότι έχω να απαντήσω και σε κάτι προ(σ)κλήσεις, θα γίνει κι αυτό!
Φιλάκια σε όλους!