Πληγές

Στη ζωή μας βιώνουμε καθημερινά απώλειες.
Κάποιες είναι σημαντικές.
Μερικές μας χαράζουν πληγές που αργούν να κλείσουν,
βαθιές,
που πονούν όταν αλλάζει ο καιρός
και ματώνουν ξανά αν τις πιέσεις λιγάκι.
Ζούμε με αυτές, ξέρουμε που είναι ,
τις χαιδεύουμε κάποια φορά,
τις χτυπάμε κατά λάθος
ή ακόμα δοκιμάζουμε να δούμε αν ξαναπονέσουμε.
Μερικές φορές ο πόνος είναι έντονος, όσο παλιά κι αν είναι η πληγή.
Ίσως στο βάθος να είναι και ανακουφιστικό το ότι θυμόμαστε ακόμα,
το ότι μπορούμε και πονάμε.

Ίσως, όμως, να είναι καλύτερα να τις αφήσουμε ήσυχες και να ξεκινάμε για νέες μάχες, νέες πληγές, νέες παράπλευρες απώλειες.
Κάθε μας πληγή είναι και ένα κομμάτι της ζωής μας και έχει να διηγηθεί μια ενδιαφέρουσα ιστορία, με δυνατά συναισθήματα.
Σας αφήνω να κλείσετε, πληγούλες μου.
Ανυπομονώ να αποκτήσω νέες!
Εξάλλου, τι σκατά νοσηλεύτρια θα ήμουν, αν δε μπορούσα να τις περιποιηθώ σωστά, ωστε να μην διαπυηθούν, ε;