Δευτέρα 25 Αυγούστου 2008

Ιστορίες από την κρύπτη. Ο "extreme sportsman"


Ο Νίκος είναι ένα παληκάρι σαν τα κρύα τα νερά, που λένε.

Στα 32 του, αθλητικό κορμί, λεπτό και νευρώδες, ευγενική φυσιογνωμία, χαμηλών τόνων.

Δουλεύει απίστευτες ώρες σε μια εταιρία. Πρώτος πάει, τελευταίος φεύγει.

Ζει στην επαρχία, μακριά από γονείς και οικογένεια, άφησε την πρωτεύουσα για σπουδές και μετά μια μικρή επιστροφή αποφάσισε ότι δεν αντέχει τη ζωή εκεί και επέστρεψε στην πόλη που σπούδασε. Είχε βέβαια τους λόγους του.

Του Νίκου του αρέσουν πολύ τα extreme sports.

Όχι όμως "μπάντζυ τζάμπινγκ" και άλλες τουριστικές ψευτιές, αλλά τα αυθεντικά!


Ορειβασία, καταρηχήσεις, εξερεύνηση σπηλαίων, ράφτινγκ, καταδύσεις, κάνει ό,τι μπορεί για να είναι διαρκώς σε κίνηση! Και τι κίνηση, ε;

Δεν έχει αυτοκίνητο, κυκλοφορεί, φυσικά, με ποδήλατο, τρέφεται υγιεινά, (δεν τον πείθει κανείς να φάει πίτσα, όσο κι αν πεινάει) και συμμετέχει σε ακτιβιστικές ενέργειες οικολογικών οργανώσεων και στον Ερυθρό σταυρό.

Αν του τύχαινε μια ευκαιρία να πάει σε επικίνδυνη αποστολή σε κάποιο μέρος του κόσμου όπου θα έχουν συμβεί μεγάλες καταστροφές, σίγουρα θα έτρεχε εθελοντικά.
Ο Νίκος δεν έχει κοπέλα.

Πιθανότατα δεν είχε ποτέ.

Ναι, φυσικά και του αρέσουν οι γυναίκες.

Μήνες τώρα προσπαθεί να προσεγγίσει εκείνη τη γλυκιά κοπελίτσα από τον Ερυθρό Σταυρό, τη λογίστρια με τα γυαλάκια και το υπέροχο χαμόγελο που του φωτίζει τη μέρα, αλλά είναι πολύ ντροπαλός μάλλον κι εκείνη δεν έχει καταλάβει τίποτα από το ενδιαφέρον του. Ίσως πάλι και να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Ζει τελείως μόνος κι έχει ελάχιστους φίλους.
Είναι που είναι τόσο κλεισμένος στον εαυτό του, είναι που τρομάζει τους άλλους με τις ασκητικές απόψεις του (όχι αυτές του Ασκητή, αυτές του Άγιου Ονούφριου), είναι που αρνείται να συμμετέχει σε μεγάλες παρέες.

Δεν το αντέχει. Προτιμά τη μοναξιά και την ηρεμία και αντιπαθεί να γνωρίζει καινούριο κόσμο.
Δεν είναι ότι δε μπορεί να κάνει μια ευχάριστη, φιλική συζήτηση, κάθε άλλο. Είναι που φοβάται. Τι; Μη δεθεί, μην αγαπήσει, μην πονέσει μάλλον, δεν είναι και τόσο σίγουρος τι ακριβώς.

Ο Νίκος έχει πολύ κακή σχέση με τον πατέρα του. Αυτή είναι η πηγή της διαμόρφωσης της συμπεριφοράς του.
Αυταρχικός, επιβλητικός και επιτυχημένος, αυτοδημιούργητος βιοτέχνης, πάντα πίστευε στην αυστηρή και λιτή διαπαιδαγώγηση του μοναχογιού του.

Σπαρτιάτικες συνθήκες, να σκληραγωγηθεί, να γίνει ικανός ν' αναλάβει την επιχείρηση.

Γι αυτό τον σπούδασε μάρκετιγκ ενώ εκείνος ήθελε νοσηλευτική. (εγώ δε θα κάνω το γιο μου...νοσοκόμα!).

Γι αυτό, αμέσως μετά το φανταρικό, τον πήρε στη δουλειά, ως...εργάτη, χωρίς ρεπό, χωρίς ωράριο και χωρίς λεφτά, εκτός ίσως από λίγα € χαρτζιλίκι.

Τι να τα κάνει τα πολλά; Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δε βγαίνει, άντε κανένα σινεμά το πολύ πολύ. Εξάλλου, μια μέρα όλη αυτή η ανθούσα επιχείρηση θα είναι δικιά του, έτσι δεν είναι;

Να δουλέψει τώρα που είναι νέος, να μάθει πως βγαίνουν τα λεφτά και έχει χρόνο και για διασκεδάσεις και για γκομενοδουλειές και απ' όλα!

Και όλα αυτά χωρίς μια γλυκιά κουβέντα, χωρίς επιβραβεύσεις, αντίθετα, οι βρισιές και οι κατηγόριες ήταν σε ημερήσια διάταξη.

Η αδερφή του είναι τυχερή. Είναι κορίτσι βλέπεις. Δεν είναι ο... διάδοχος. Σπούδασε αυτό που ήθελε, κάνει τη ζωή που γουστάρει. έμαθε να καλύπτει τα νώτα της, ξέρει να χειριστεί τον "πάτερ φαμίλια "με γαλιφιές και ναζάκια. Δεν έχει ανάγκη αυτή!

Ο Νίκος κατάπινε, κατάπινε και μια μέρα δεν άντεξε άλλο.

Πήρε τηλέφωνο έναν από τους ελάχιστους φίλους στην πόλη των σπουδών του και του ζήτησε, με μεγάλη δυσκολία είναι η αλήθεια, βοήθεια. Ένα μέρος για να μείνει προσωρινά, δανεικά για να ξεκινήσει και μια δουλειά, οποιαδήποτε...

Δεν του ήταν εύκολο.

Το έκανε σε μια στιγμή απελπισίας.

Ήταν το πρώτο και ίσως το μόνο αυθόρμητο πράγμα που έκανε ποτέ!

Να τον λοιπόν, πίσω στην πόλη που σπούδασε, με 2-3 φίλους, μια δουλειά που τον ικανοποιεί και την ανεξαρτησία που τόσο λαχταρούσε. Γρήγορα ξεπλήρωσε τα δανεικά και έστησε το δικό του σπιτικό.

Έχουν ήδη περάσει 5 χρόνια από τότε που έφυγε και με τον πατέρα του δεν έχει ανταλλάξει ούτε λέξη.
Εκείνος κάνει σαν να μην έχει γιο, σαν να μην είχε ποτέ. Ακόμα πολύ εγωιστής για να παραδεχτεί τα λάθη του, ακόμα ελπίζει ότι ο Νίκος θα έρθει πίσω, ηττημένος και θα πέσει στην ανάγκη του. Σκέφτεται ότι τότε θα δείξει μεγαλοψυχία και θα τον συγχωρέσει.

Ο Νίκος είναι μια μοναχική ψυχή, ένας λύκος της στέπας που τα βράδια ουρλιάζει για αγάπη και καταπονεί το σώμα του ψάχνοντας να βρει λύτρωση για την ψυχή του.

Άραγε θα βρεθεί η μοναδική εκείνη που θα τον αγαπήσει, θα τον βγάλει από τη μιζέρια του, θα τον κάνει να σταθεί συναισθηματικά στα πόδια του και θα διώξει τους δαίμονες μακριά; Θα τον βοηθήσει η τύχη ή η μοίρα ή ο Θεός στον οποίο βαθιά πιστεύει;

Μακάρι, γιατί ο ίδιος δε θα βοηθήσει τον εαυτό του και θα συνεχίσει να τρέχει, να σκαρφαλώνει, να βουτά και να κωπηλατεί μακριά από την αγάπη, που τόσο λαχταρά...

20 σχόλια:

KitsosMitsos είπε...

Καταπληκτική ιστορία. Αληθινή ή όχι δεν ξέρω, αλλά ο τρόπος που την περιγράφεις είναι μοναδικός.
Η δύναμη της ζωής όμως είναι αυτή που στο τέλος κερδίζει. Δεν συμφωνείς;

Alexis B είπε...

Καλημέρα, όμορφη ιστορία(??)
και να ήταν μόνο ο Νίκος???
Και ποσοι άλλοι....
Τουλάχιστον αυτός ξέφυγε(??)
Οι άλλοι όμως????
Τί να πείς
Δυστυχεία

Ενεσούλα είπε...

Καλημέρα.
@Κιτσάκο,
αληθινή η ιστορία, με "λογοτεχνική" διαμόρφωση (?!), όπως έχω πει ότι θα είναι όλη η σειρα ιστοριών με αυτό το tag.
Η ιστορία δεν τελειώνει, όπως δεν τελειώνει και η ζωή, δε μπορώ όμως να συμεριστ'ω την αισιόδοξη άποψη που εκφράζεις.
Ίσως το παληκάρι φανεί τυχερό, ίσως όμως και όχι!
Φιλάκια, καλό μου.

Σπύρος είπε...

Καταπληκτικό :)!!! απλα ο ΝΙΚΟΣ χρειάζεται και έχει ανάγκη την κατάκτηση της αγάπης που θα τον μεταμορφώση κυριολεκτικά :)

Ενεσούλα είπε...

@Αλέξη,
ο "Νίκος" είναι μόνο ένα όνομα, μια αφορμή.
Δεν ξέφυγε κυριολεκτικά γιατί ακόμα δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του.
Δυστυχία; Χμμμ, δε μοιάζει δυστυχισμένος. Ίσως λίγο θλιμμένος και πολύ μόνος.
Φιλάκια

Ενεσούλα είπε...

@lockheart,
ναι, ακριβώς αυτό πιστεύω κι εγώ!
Και αυτό ήθελα να πω!
Φιλάκια Σπυράκο μου!

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

΄Ομορφη περιγραφή.
Συμβαίνουν και αυτα. Με τη διαφορά πως το βρίσκω ιδιαίτερα δύσκολο, όσο και αν ο έρωτας λειτουργήσει καταλυτικά, να μπορέσει ένας τέτοιος μοναχικός τύπος να απαλλαγεί οριστικά από τον τρόπο που σκέφτεται και συμπεριφέρεται
Καλό σου μεσημέρι,

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

Ενεσούλα είπε...

@Γλαρένια μου, δίκιο έχεις, πιθανόν.
Αλλά, αν έχει μια ελπίδα, πιστεύω ότι είναι με τον έρωτα.
Φιλάκια

Ανώνυμος είπε...

Πολύ όμορφη ιστορία πράγματι..
Μου θυμίζουν κάποια πράγματα απ' τον εαυτό μου.
Ιδίως στο θέμα της ορειβασίας και γενικά της σκληραγώγησης.
Φέτος στις διακοπές μου έμεινα στο καταφύγιο Χ.Κάκκαλος στα 2700 υψ. στον Όλυμπο. Μόνος ανέβηκα. Μάλιστα είχα την τύχη να έχει μερικές μέρες καλό καιρό οπότε ανέβηκα στην κορυφή - 2917 υψόμετρο. Ξέρετε πως είναι ο κόσμος από εκεί πάνω;
Τόσο αστεία μικρός που γελάς με τις μικρές ανοησίες της καθημερινότητας εδώ κάτω, στο επίπεδο της θάλασσας..
ΥΓ: Πολλοί αναρωτιούνται γιατί δεν πήγα θάλασσα φέτος- μήπως είμαι άλιεν;

Ανώνυμος είπε...

απίστευτη ιστορία! Και πολύ πολύ ΠΟΛΥ ωραία γραμμένη (ήρθε η ώρα να το μάθετε όλοι λοιπόν: πίσω από την ενεσούλα κρύβεται διασημότατη ελληνίδα λογοτέχνις (γεν.: "της λογοτέχνιδος") που απλά "ξεσκάει" με αυτό το μπλογκ - στα διαλείμματα που κάνει από τα απανωτά best sellers που γράφει!

Εγώ τώρα τον ξέρω αυτόν τον Νίκο άραγε;;; χμμμμμ

ΘΕΛΩ ΚΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΡΥΠΤΗ (έτσι κι αλλιώς έχει ράμματα αυτή η κρύπτη....για όλους μας! Αν ανοίξει, θα καταστραφούν υπολήψεις και θα καεί κόσμος και κοσμάκης χε χε )

Ενεσούλα είπε...

@Stardust30,
όχι καλέ, δεν είσαι άλιεν, γούστα είναι αυτά!
Κιπ κλάιμπινγκ!
Είναι κι εκείνο το "χέζε ψηλά κι αγνάντευε" που όσο και να πεις έχει μια γοητεία!!!:Ρ
Φιλιά

Ενεσούλα είπε...

@Daffyduck,
καλέ, μη τον ακούτε!
Είναι ο κολλητός μου και ΔΕΝ ειναι αντικειμενικός!
Πάντως τώρα που πήρα φόρα... ποιος με πιάνει!
Θα έχει πολλές τέτοιες!
Μπι πριπέαντ!
Φιλάκια πολλά πολλά!

tzonakos είπε...

Xaxa, εχεις κολλητό τον Daffyduck ?
Ειναι ο αγαπημενος μου καρτούν ήρωας.

Μπορεί κάποιοι σαν τον "Νίκο" να ζούν περισσότερο απο εμάς, όχι σε χρόνια, αλλα σε ποιότητα.
Πάντα κάτι μας λείπει.

Griz είπε...

Ξέρω πολλούς τέτοιους "νίκους" , άλλοι στάθηκαν τυχεροί, άλλοι έμειναν μόνοι..

Ανώνυμος είπε...

sit high and gaze! (το λέν' οι φίλοι μας οι Εγγλέζ')
Είναι και η άλλη ωραία ερώτηση:
"στου πηγάδ' κατούρησες;"
"ούχι, στου βουνού έχεζα.."

ΗΛΙΑΧΤΙΔΑ είπε...

ΠΟΛΥ μου άρεσε ο τρόπος με τον οποίο έγραψες την ιστορία ενεσούλα!
Τώρα για το "Νίκο" εγώ νομίζω (είμαι σχεδόν σίγουρη) πως θα τη βρει την άκρη! Και ΝΑΙ, θα αγαπήσει & θα αγαπηθεί βαθειά, αληθινά & πολύ! Όχι μόνο γιατί το αξίζει, αλλά & επειδή είναι παιδί που ξέρει τί κάνει & γιατί το κάνει! Απλά δεν είναι ακόμη έτοιμος για να κάνει & αυτή την υπέρβαση στη ζωή του, θέλει το χρόνο του. Αλλά δεν μου μοιάζει καθόλου "τεμπέλης", είναι άτομο που "δουλεύει" με τον εαυτό του & μόλις ετοιμαστεί θα κάνει & το επόμενο βήμα! Πιθανότατα τότε θα κάνει πολλά βήματα μαζί! Θυμήσου τα λόγια μου, θα δεις μια μέρα το φίλο-γνωστό σου να έχει προχωρήσει πολύ... Του το εύχομαι & το πιστεύω!

Ενεσούλα είπε...

@Τζονάκο,
σου φαίνεται ευτυχισμένος;
Σε όλους κάτι λείπει!
Υ.Γ. Ναι, είναι κολλητός μου ο Ντάφυ, να πω χαιρετίσματα;:Ρ

Ενεσούλα είπε...

@Griz,
έτσι είναι κούκλα μου!


@Stardust,
lol!

Ενεσούλα είπε...

@Hλιαχτίδα,
σ'ευχαριστώ που διάβασες προσεκτικά το κείμενό μου.
Κι εγώ, πραγματικά, θέλω να δω αυτόν τον άνθρωπο, να βρίσκει την ευτυχία.
Θα δείξει!
Όσο ζούμε ελπίζουμε και οι ανατροπές είναι μέσα στο παιχνίδι!

Φιλιά σε όλους!

Ανώνυμος είπε...

Πέρα από κάθε ωραιοποίηση ή όχι, αυτές οι ιστορίες είναι από τη φύση τους δραματικές γιατί μιλάμε για πληγωμένες ψυχές. Και αυτές οι πληγές είναι τις περισσότερες φορές σχεδόν ανίατες. Τι είδους θεραπεία μπορεί να υπάρξει με φάρμακο την αγάπη μιας γυναίκας. Η ιστορία αυτή έχει βάθος υπαρξιακό. Αν ο Νίκος ήταν κάποιο ανόητο παλικαράκι, με κυλιακούς και μπράτσα της μόδας, τα πράγματα θα ήταν πολύ πιο απλά. Όμως ο Νίκος της ενεσούλας, πήρε των ομματιών του, που λέμε,και δεν νομίζω πως ψάχνει πια. Ο Νίκος πάνω απ' όλα, τώρα, είναι είναι ένα άτομο φοβισμένο. ΔΕΝ ΨΑΧΒΕΙ ΜΕ ΟΡΟΥΣ ¨"ΕΥΤΥΧΙΑΣ". ΟΧΙ ΠΙΑ...