Έχω μια φίλη που είναι με έναν άντρα που, κατά τη γνώμη μου, δεν της ταιριάζει.
Της πέφτει λίγος βρε αδερφέ, σε όλα τα επίπεδα.
Το έχει συνειδητοποιήσει κι εκείνη, αλλά δεν το παραδέχεται, θέλοντας να υπερασπιστεί την επιλογή που την οδήγησε στα σκαλιά μιας εκκλησίας!
Αλλά, τη βλέπω, δεν είναι ικανοποιημένη από τη ζωή της.
Έκανε ένα λάθος. Είναι με τον λάθος άνθρωπο!
Τώρα που το ξανασκέφτομαι, έχω μερικές τέτοιες φίλες, αλλά και φίλους!
Τελικά, είναι πολλά ζευγάρια γύρω μου, που δεν ξέρω γιατί παραμένουν μαζί!
Μαλώνουν διαρκώς, έχουν αυτό το ανικανοποίητο στο βλέμμα, μια μόνιμη γκρίνια και μιζέρια. Είναι φανερό ότι αυτό που τους ένωσε τους έχει πλέον τελειώσει.
Ακόμα όμως κι αν το πεις, ακόμα κι αν προσπαθήσεις να βοηθήσεις, θα γίνεις εσύ ο κακός, δε θα το παραδεχτούν, αν και είναι οφθαλμοφανές, μπορεί ακόμα και να σου θυμώσουν!
Θα μου πεις, τις δυναμικές ενός ζευγαριού και τους λόγους που τους κρατούν κοντά δε μπορεί να τους καταλάβει ένας τρίτος, όσο κοντά στο ζευγάρι κι αν είναι.
Ωραία, θα το δεκτώ.
Αυτό που βλέπω εγώ, όμως, είναι δύο ανθρώπους που δεν ταιριάζουν να προσπαθούν να συνεχίσουν να είναι μαζί, για όλους τους λάθος λόγους, εγκλωβισμένοι σε μια σχέση που δεν τους ικανοποιεί, γιατί φοβούνται, τρέμουν να κάνουν το επόμενο βήμα, να πουν:
"Για στάσου! Για τη δική μου ζωή πρόκειται. Δε θέλω να είμαι δυστυχής, δε θέλω ν'αρκούμαι πια με ημίμετρα, θέλω να ζήσω , ακόμα και μόνος, όσο καλύτερα μπορώ, θέλω να το παλέψω!"
Οι δικαιολογίες , οι άμυνες για το φόβο, πολλές, ουουου, μάτσο, πάρε να έχεις!
-Το παιδί μου πρέπει να μεγαλώσει και με τους δύο γονείς του.
-Είναι οικονομικό το θέμα. Μόνη δε θα τα βγάλω πέρα.
-Είναι επιλογή μου και οφείλω να το παλέψω.
-Δε θέλω να μείνω μόνη-ος.
-Δε θέλω να ξαναμπώ στη διαδικασία του φλερτ.
-Μα, είναι καλός άνθρωπος και με αγαπάει, δε θέλω να τον πληγώσω.
-Μια χαρά είμαι, υπάρχουν και χειρότερα
-Τι θα πει ο κόσμος;
-Θα στενοχωρηθούν οι γονείς μου....
Ο κατάλογος είναι μακρύς!
Πριν λίγο καιρό, μια φίλη μου έκανε δώρο ένα μικρό βιβλιαράκι μάρκετινγκ και αυτοβελτίωσης με μια ωραία παραβολή, το
"Ποιος πήρε το τυρί μου"
Ήδη το έχω δωρίσει και δώσει να το διαβάσουν σε μερικούς.
Ερμηνεύεται σε πολλά διαφορετικά επίπεδα και ταιριάζει σε πολλές περιπτώσεις, αλλά
για μένα η φράση κλειδί είναι μία και μοναδική:
Τι θα έκανες αν δεν φοβόσουν;
Λοιπόν, φίλοι και φίλες μου, κι εγώ υπήρξα δειλή στο θέμα των σχέσεων, όσοι με γνωρίζεται προσωπικά το ξέρετε καλά.
Δε μπορώ να σας βοηθήσω με άλλο τρόπο.
Αν δεν καταλάβετε μόνοι σας ότι το "τυρί", η σχέση τελείωσε και πρέπει να φύγετε από εκεί για να μη "λιμοκτονήσετε", εγώ λυπάμαι, αλλά απλά θα σας βλέπω να συνεχίζετε να δυστυχείτε και θα στενοχωριέμαι!
θάρρος λοιπόν, γενναίοι μου, πάμε να φύγουμε από εδώ!
Ή έχετε καμιά καλύτερη ιδέα για να έχουμε "και την πίτα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο";:Ρ
Παρασκευή 11 Απριλίου 2008
Ποιος πήρε το τυρί μου, λοιπόν;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
19 σχόλια:
Δε μπορώ να καταλάβω γιατί δε σχολιάσατε σε αυτό το ποστ.
2 τινά μπορέι να συμβαίνουν:
ή το θέμα δε σας άρεσε
ή άγγιξε πολλούς, προσωπικά!
Νομίζω ότι είναι ένα καλό ποστ, πάντως!:(
Γενναιο ποστ αλλα οταν ερχεται εκεινη η ώρα τα ξεχναμε ολα εκτος απο τις ανασφαλειες μας...
Για μενα η λυση ειναι απλη (δεν μπορω βεβαια να σου πω ποσο απλη θα ηταν αν συνεβαινε σε μενα τον ίδιο). Τελειωνεις το "βαλτωμενο" θέμα και πας για καινουρια. Χωρις εξαρσεις, χωρις θυμους, σκηνες και τετοια. Η ζωή συνεχιζεται και καμμια δικαιολογια περι παιδιων, χρηματων , γονεων και ταλιμπαν δεν ειναι αρκετη για να θυσιασεις το μελλον σου σε μια σχεση που προδιαγραφεται μαύρη και κολλημενη...
Βρε ενεσουλινι μπας και νομιζε ο κοσμος οτι γραφεις για σενα και "κολλησε";
Βρασιδάκο μου, εγώ παραμένω στην ίδια ερωτευμένη κατάσταση, και στην καλύτερη και ελπίζω τελευταία σχέση της ζωής μου!!!
Φιλάκια καλέ μου!
Εγώ έχω μια λύση διαφορετική όπς εσύ προτείνεις :):):):):):):)
έχεις τον/την αντρα/γυναίκα σου και αφού δεν σε καλύπτει τότε καλήπτεσαι με άλλούς/ες άντρες/γυναίκες.
μια δεύτερη λύση είναι να κάνεις το σπίτι κοίνόβιο (λίγο προσοχή να οργανοθούμε μόνο :):):):) )
ούφ βαρέθηκα προς το παρόν αυτές τις λύσεις έχω αν προείνω.
κακά τα ψέματα όμως έξω από τον χορό όλοι είμαστε μέσα στις καλές συμβουλές μόνο που όταν τα σκ.τα χτηπάν την πόρτα μας και συμβαίνουν σε εμάς αδυνατούμε να ακολουθήσουμε της δικές μας συμβουλές
ΠΕΣ ΤΑ ΜΕΓΑΛΗ!!!!
Αααχχχ...ας μην ανοίξω το στόμα μου γι αυτό το θέμα (δημοσίως), ας μην το ανοίξω! Διατριβή θα μπορούσα να γράψω!
ΥΓ Αντε Ενεσούλα, με αυτό το ποστ (που θα μπορούσα να το είχα γράψει εγώ ΑΚΡΙΒΩΣ έτσι, για τέτοια ταύτιση μιλάμε...) με ΑΝΑΓΚΑΣΕΣ να σχολιάσω για πρώτη φορά. Συγχαρητήρια χε χε :-)
ΥΓ 2 Εμένα γιατί δεν μου έχεις δανείσει αυτό το βιβλίο με το τυρί;;;ε;;;; εεεε;;;; ΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;;
ΥΓ3 αυτή η συγκεκριμένη φίλη πάντως, αν είναι αυτή που νομίζω, πάει όντως χαμένη....γκκκρρρρρρρρρρ
Daffyduck
και για τους φίλους: Λουκάς :-)
Ενεσούλα καλημερα.
Τωρα ειδα πως αναρωτιέσαι γιατι δεν υπήρχαν σχόλια. Κατ αρχήν εγω τωρα μπηκα γιατι ειχε χαλάσει το PC μου.
Υστερα, τον τελευταίο καιρό οι μπλόγκερς αναπαύονται κάπως, δεν υπάρχει μεγάλη κίνηση γενικότερα.
Και τρίτον, το θέμα σου το καταλαβαίνουν μόνο οσοι λίγο ή πολύ το έχουν βιώσει.
Α, τέταρτον, οτι ανάρτηση γράφει ο καθενας στο βλόγκι του/της, το γράφει για τον εαυτό του πιο πολύ και απλά το μοιράζεται. Ο κόσμος θέλει εύκολα θέματα, ;) you know, το έχουμε συζητήσει.
Δεν εξαντλείται το θεμα αυτο εύκολα αφου ο καθένας θα εχει να πει διάφορα "ναι μεν, αλλα...".
Το κυριότερο πιστεύω ειναι οτι "επενδύοντας" σε εναν άνθρωπο δεν θέλεις μετά να πάει χαμένη η "επένδυση" και κάνεις υπομονή. Ολα βέβαια εχουν κάποιο όριο.
Κάποιο σημείο βρασμού. Εκρηξη ή απλά αποχώρηση; Σημερα υπάρχει και το οικονομικό θέμα, δύσκολα πάει κανεις που μοιράζεται ενα σπίτι να βγει εξω.
Καλημερα και καλή συνέχεια :)
@Φάτσα,
χμμμ, εμφανίζεσαι μετά από τόσο καιρό στα σχόλια και έχεις να προτείνεις τέτοιες λύσεις!
Σε ευχαριστούμε βρε, κι εγώ και οι φίλοι μου!
Μας έσωσες!:Ρ
Φιλάκια
@Daffyduck, καλώς ήρθες καλέ μου και στα σχόλια!
Αν δεν ταιριάζαμε...
Το βιβλίο θα στο χαρισω αφού σου κίνησε το ενδιαφέρον, αλλά εσύ δεν την έχεις ανάγκη την αυτοβελτίωση!:Ρ
Το ξέρεις ότι εκτιμώ πολύ την...πένα σου (και όχι μόνο) και θα ήθελα να σε ξαναδώ στα σχόλια και γιατί όχι, και με δικό σου μπλογκάκι!
Φιλάκια κολλητούλη!
@Τζονάκο μου,
ήξερα ότι έχεις πρόβλημα με το πισί, αλλά η αλήθεια είναι ότι περίμενα το δικό σου σχόλιο με ανυπομονησία, καθώς με προτρέπεις να γράφω τέτοιου είδους ποστάκια.
Τελικά, σκέφτομαι ότι ο μπλογκόκοσμος αποφεύγει τα σοβαρά θέματα, έχεις δίκιο, αλλά στην ουσία δεν έχει και τόση σημασία, πόσα σχόλια θα πάρεις, αρκεί να δουν το ποστ ένας; πέντε; άνθρωποι που θα ήθελες να το διαβάσουν επί της ουσίας, να το σκεφτούν και ίσως να το σχολιάσουν, ακόμα κι αν διαφωνούν με όσα γράφεις, ή ακριβώς τότε.
Δε θέλω να συμφωνούν όλοι με αυτά που λέω, απλά θα ήθελα μια συζήτηση πάνω σε ένα θέμα τόσο σοβαρό, όσο οι προσωπικές σχέσεις.
Φιλάκια πολλά και σε ευχαριστώ που, για μια ακόμα φορά, σχολίασες αφού διάβασες ουσιαστικά και όχι επιδερμικά!
Α,και που ειστε; Το τυρι ουτε που το εδειξε στον ποντικο η ασπλαχνη νοσοκόμα .... (μουτρα)
Μμμμμουτς
Χμμ! Σκέφτομαι ότι όταν είμαστε έξω από μία σχέση, μπορούμε πιο εύκολα και σωστά να κρίνουμε. Όταν τη ζούμε από μέσα, δυσκολευόμαστε πολύ. Άτιμο πράγμα το συναίσθημα, ειδικά όταν λειτουργεί σαν βαρίδι.
Πάντως όταν έρχεται η ώρα, καλό είναι να τελειώνει η ιστορία...
Καλημέρα!
Μερικές φορές αν δεν διαβάσουν η και σχολιάσουν αυτοί που θα θελα να πούν μια γνώμη, περιμένω και δεν γράφω κατι νέο.
Εχει σημασία για μένα.
Ειτε ειναι το 5ο, ειτε το 41ο σχόλιο. Περιμένω.
Φαντάζομαι Τζόνυ ότι θες να πεις ότι θα έπρεπε να αφήσω το ποστ λίγο παραπάνω.
Το σκέφτηκα κι εγώ, λόγω ΣΚ, αλλά δεν κρατήθηκα να μην κάνω λινκ αυτό το εξωφρενικά, κατά τη γνώμη μου, αστείο ποστ του Πικουλινίου μου.
Εξάλλου, 1ον ξέρω ότι το είδαν άτομα των οποίων τη γνώμη εκτιμώ και 2ον όσοι θέλουν να το βρουν, θα το βρουν!
φιλάκια φίλε μου!
Οχι, δεν εννόησα αυτό. Εχεις λάθος.
Το ειπα επειδή ετσι κάνω εγώ.
Το τι κάνει καθένας στον χώρο του ειναι δικό του θέμα :)
Κι όπως λες, όποιος θέλει, ανοιχτά τα έχουμε, διαβάζει, σχολιάζει ή απλά φεύγει.
Ειναι και δύσκολα μερικά θέματα... χαχαχα, πάω να διαβάσω το επόμενο θεμα σου.
Εγώ όπως πάντα καθυστερημένος, να'ναι καλά οι συσκέψεις και η δουλειά του ΣβΚ. Αααα και οι πολυβιταμίνες για να αντέχω και το Gym.
Το τυρί συνοδεύεται κι από μια φάκα συνήθως ε? Ποια είναι αυτή;
Όσο για τον Πίκο απίκο πάνω, πολύ καλά έκανες και μας ενημέρωσες. Φιλιά αγαπητή μου :)
@Εκουιλάκο,
η φάκα ε;
Ε, μωρέ δεν έχει παντού φάκες!
Αν σκεφτόμαστε έτσι δε θα προχωρήσουμε ποτέ!
Είπαμε, δεν αφήνουμε το φόβο να νικήσει!
Φιλάκια γλυκούλη μου!
Το βιβλίο καλό?Θα με βαλει σε σκέψεις?Μαρεσουν τετοιου είδους βιβλία!
Kαλώς την όμορφη!
Το βιβλίο είναι πολύ καλό και ταιριάζει όπως είπα σε πολλούς ανθρώπους που αρνούνται να βιώσουν τις αλλαγές στη ζωή τους είτε σε επαγγελματικό είτε σε κοινωνικό, είτε σε προσωπικό επίπεδο.
Ο καθένας που το διαβάζει "βλέπει" διαφορετικά πράγματα.
Σίγουρα θα σε βάλει σε σκέψεις.
Εγώ δε διαβάζω συνήθως τέτοια βιβλία, αλλά αυτό ήταν πραγματικά αποκάλυψη!
Φιλάκια
Δημοσίευση σχολίου