Mετά από απαίτηση χιλιάδων θαυμαστών μου, τολμώ να πω, σε άπταιστην Ελληνικήν, άντερ πάμπλικ ντιμάντ, ορίστε μερικά ακόμη αστεία περιστατικά από τη ζωή μου στο ευαγές, αυτό, ίδρυμα.
- Αγανακτισμένος άντρας συνάδελφος από την έλλειψη προσωπικού στο νοσοκομείο λόγω αδειών μητρότητας και το βαρυφορτωμένο του πρόγραμμα, αναφωνεί:
- Γιατρός: Την χωνεύει την τροφή του ο ασθενής;
- συνάδελφος ενεσούλας: Πω, πω! Είναι πολύ πρησμένο το όσχεο του ασθενούς (τα @@)
- ενεσούλα: Γιατρέ, το πέος του ασθενή έχει πρηστεί, τι να κάνω;
- ενεσούλα:(κρατώντας ένα καλώδιο για μόνιτορ) Μου το βάζεις σε παρακαλώ από πίσω;
γιατρός: Δεν φάνηκε;
ενεσούλα: (κοιτάζοντας το μόνιτορ και περιμένοντας να φανεί η παράμετρος) Όχι!
γιατρός: Πω, πω ήττα που έφαγα!
- Νεαρή γιατρός, απευθυνόμενη σε ασθενή της εντατικής που μόλις έχει ξυπνήσει και δεν ξέρει ακόμα που είναι και τι έπαθε:
- γιατρός: Πως είστε σήμερα;
γιατρός: Δε σας πέρασε με τα παυσίπονα που σας έστειλα; (υπόθετα)
ασθενής: Όχι και να μη μου τα ξαναδώσετε γιατί είναι πολύ μεγάλα και δυσκολεύομαι να τα καταπιώ!
- γιατρός: (την ώρα του επισκεπτηρίου) Γιατί δεν έχει χρόνους (πήξεως, αιματολογική εξέταση) αυτός ο ασθενής;
- ενεσούλα: Μα που είναι πια αυτός ο μεταφορέας και έχω αέρια: (αιματολογική εξέταση που πρέπει να εξεταστεί το δείγμα άμεσα)
Το παρτ θρι μπορεί να καθυστερήσει λιγάκι, αλλά θα γραφτεί κάποτε. Μόνο να μαζέψω την ασθενή (κι αυτή ) μνήμη μου, να θυμηθώ κι άλλα! Γιατί σίγουρα υπάρχουν...