Μικρό πικενεσουλίνι under construction!

Ήρθε η ώρα να το ανακοινώσω...

Μετά την αποβολή έμεινα αμέσως (μόλις 1 μήνα μετά!) ξανά έγκυος και διανύω ήδη τον 4ο μήνα!!!

Έχουμε 5 μήνες ακόμα με τον Πίκο μου να προετοιμαστούμε για το δυσκολότερο ρόλο της ζωής μας, το ρόλο του γονιού!

Ήταν κάτι ανέλπιστο, όσο ευχάριστο, τόσο και τρομακτικό.

Τα συναισθήματα πολύ ανάμεικτα.

Χαρά, πολύ μεγάλη χαρά φυσικά, αλλά και φόβος, να πάνε όλα καλά αυτή τη φορά.

Ανυπομονησία να δούμε ότι το μωράκι είναι υγιές και άγχος μήπως κάνω πάλι παλίνδρομη, μήπως κάτι πάει πάλι στραβά.

Ουφ, είμαι και φαν του διαδικτύου βλέπεις και είχα γραφτεί από την αρχή σε 2-3 σάιτ που σου τα λένε όλα, βδομάδα τη βδομάδα.

Μετά την αποβολή διαγράφτηκα από την εβδομαδιαία αναφορά αλλά ήδη ήξερα αρκετά, περισσότερα από αυτά που θα έπρεπε!

Καλό είναι να ξέρεις κάποια πράγματα , η γνώση δίνει δύναμη λένε, αλλά μετά το άγχος σου γίνεται και συγκεκριμένο.

Και μετά από μια αποτυχημένη κύηση, ακόμα περισσότερο.

Από την αρχή η γυναικολόγος μου προσπάθησε να μας διώξει κάθε σύνεφο αμφιβολίας.

Αυτή η κύηση ήταν μια καλή κύηση. Το μωράκι μεγάλωνε σωστά, η καρδούλα του χτυπούσε ρυθμικά και όσο πρέπει γρήγορα, αλλά από υπέρηχο σε υπέρηχο πάντα είχα (και έχω) άγχος και ανησυχία.

Ξανά ενημέρωση από το διαδίκτυο...

«Τώρα σχηματίζεται ο έσω ακουστικός πόρος και ο φακός του ματιού, τώρα τα δακτυλάκια, τώρα το μικρό σας θαύμα έχει μέγεθος μικρού φασολιού …» όλο διάβαζα, διάβαζα και αναρωτιόμουν: Άραγε, το δικό μου φασόλι τα κάνει όλα αυτά στην ώρα που πρέπει και σωστά;

Ξέρω για το μικρούλι μας λίγα πράγματα προς το παρόν. Ότι από μένα θα πάρει την ανυπομονησία, γιατί η χοριακή μου (η ορμόνη που αυξάνεται ραγδαία στην εγκυμοσύνη) αυξήθηκε πάνω από τα αναμενόμενα και την υπεκινητικότητα καθώς όλο κουνιέται στους υπερήχους και ότι θα είναι υπναράδικο σαν τον πατέρα του γιατί θέλω να κοιμάμαι συνέχεια, χαχαχαχα! Συμπεράσματα κι αυτά ε; Επιστημονικά αποδεδειγμένα!

Ως τώρα έχω μια αρκετά καλή εγκυμοσύνη με ζαλάδες και ανακατωσούρες κυρίως ως τη 10η εβδομάδα αλλά τίποτα ιδιαίτερα επίπονο. Αν εξαιρέσουμε μια μεγάλη δερματική αλλεργία που έκανα από τις αντιθρομβωτικές ενέσεις (που πρέπει να κάνω σε όλη την εγκυμοσύνη γιατί μετά την αποβολή έκανα ειδικές εξετάσεις και βρέθηκε ότι έχω γεννετική προδιάθεση στη θρομβοφιλία), όλα καλά.

Και τις βολτούλες μου κάνω και τα μπανάκια μου και έχω χάσει και 2 κιλάκια (να 'ναι καλά ο δακτύλιος!)

Στο τέλος του Ιουλίου κάναμε και την εξέταση που ονομάζεται "αυχενική διαφάνεια" και που ήταν ένα μεγάλο σκαλοπάτι για την εξέλιξη της εγκυμοσύνης. Ευτυχώς ήταν πολύ καλή και μας καθυσύχασε αρκετά γιατί μας έδωσε πολύ χαμηλά ποσοστά για χρωμοσωματικές ανωμαλίες :).

Τώρα το μικρό μωράκι θα έχει περίπου 10 ολόκληρα εκατοστά μήκος και περιμένω ότι κάπου σε αυτό το μήνα θα αρχίσω να το νιώθω να κινείται!

Πρέπει να είναι πολύ συγκλονιστικό αίσθημα αυτό.

Προς το παρόν το άκουσμα της καρδούλας και το να το βλέπουμε να κινείται μας έκανε να πετάξουμε στους 7 ουρανούς!

Φύλο δε μάθαμε ακόμα, αλλά καθώς λένε ότι αν είναι αγοράκι μάλλον θα φαινόταν στην αυχενική, συνεχίζω να έχω ελπίδες ότι είναι κοριτσάκι!!!

Θα ήθελα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης να κάνω μερικά ποστάκια γι αυτό.

Μέχρι τώρα, απλά περίμενα να πάνε όλα καλά, τώρα όμως που η ανησυχία μου μειώθηκε αισθητά, μπορώ να χαλαρώσω και ν'απολαύσω με το σύντροφό μου την εγκυμοσύνη μου.

Δεν έχω κανένα σκοπό να γίνω κλισέ και μελό, σα μια γνωστή μου που γέννησε πριν λίγους μήνες και που όταν ήταν 5 μηνών μας έλεγε, χαιδεύοντας την κοιλιά της: «Τώρα συνειδητοποιώ ότι μια αθώα ψυχούλα μεγαλώνει μέσα μου και είμαι πολύ συγκινημένη»! Μπλιάχ! Η παρατήρηση ενός λίγο καφρούλη φίλου μου που καθόταν δίπλα μου με έκανε να γελάσω πολύ: «Ελπίζω να κάνει κορίτσι γιατί αν είναι αγόρι, αδερφή θα το κάνει, από την κοιλιά»!

Ε, κορίτσι έκανε και σίγουρα θα το ντύνει στα ροζ και στα φρουφρού, μια μικρή μημουάπτου κουκλίτσα του καναπέ!

Επίσης έχω κι άλλα παραδείγματα προς αποφυγή.

Δε θέλω να γίνω σα την γνωστή μου που αφού απέκτησε παιδί μετά από πολλά χρόνια γάμου στα 42 της, δεν ξέρει πώς να διαχειριστεί την αλλαγή στη ζωή της και ενώ διατείνονταν ότι το θέλει πολύ, νιώθει ότι το παιδί τελικά την ξεβόλεψε από τις συνήθειες χρόνων και είναι αρκετά αδιάφορη και αμήχανη απέναντί του.

Και, προς θεού, δε θέλω να γίνω σα την συνάδελφο που αφού απέκτησε 2 αγόρια, μετά τα 35 της, λέει γεμάτη περηφάνια: «Εγώ τους γιούς μου θα τους έχω δεμένους εδώ, στο βρακί μου, μη μου τους πάρει καμία!»

Ωχ, ακόμα μία θανάσιμη Ελληνίδα πεθερά!

Γενικώς η συγκεκριμένη λέει πολλά του στυλ «άλλος παιδί δεν έκανε, μόνο η Μαριώ το Γιάννη» γι αυτό κι εγώ, πριν ακόμα μείνω έγκυος, έδωσα το δικαίωμα στις φίλες μου από τη δουλειά, αν ποτέ με δουν να συμπεριφέρομαι έτσι να μου δώσουν μια μπούφλα να πεταχτώ απέναντι, μπας και συνέλθω!!!

Ε, εντάξει, έχω και πολλά παραδείγματα φίλων μου που μια χαρά μεγαλώνουν τα παιδιά τους είτε έχουν ένα είτε τέσσερα.

Γονιός δεν ξέρω αν γεννιέσαι ή γίνεσαι, εγώ πάντως έχω όλη την καλή διάθεση να μάθω πώς να είμαι μια σωστή, ισορροπημένη μάνα.

Θα έχει ενδιαφέρον η εξέλιξη.

Για να δούμε…