Πήγαινε - Έλα

Μας τέλειωσε και ο στρατός!
Και τώρα;
Η ζωή μου τον τελευταίο χρόνο έμοιαζε να είναι ένα αέναο πήγαινε- έλα, ένιωθα συνέχεια "in transit", με το ένα πόδι στη ζωή μου στην Κρήτη και το άλλο στη ζωή μου κοντά του, όπου και όποτε!
Και άγχος, άγχος, άγχος.
Να τρέξω, να προλάβω, να φύγω, να έρθω, " ...μετράω τις νύχτες για να 'ρθω, μετράω τις μέρες για να φύγω..."
Δανείζομαι (λίγο παραφρασμένη) την τελευταία φράση της Άρμια από το τελευταίο της ποστ που μου άρεσε πολύ και λέω:
"Η ζωούλα μου είχε καταντήσει ένα πλήθος παρενθέσεων,κι εγώ έψαχνα το μπλάνκο..."


Να κάνω βάρδιες, να δω φίλους, να ταχτοποιήσω τις μικρές, καθημερινές υποχρεώσεις και να βρω χρόνο να μιλήσω, να επικοινωνήσω με το ταίρι μου, να τον νιώσω κοντά μου με όποιο τρόπο μπορώ, να παλέψω με την Απουσία, την Απόσταση, την Ανάγκη, την Αγάπη, την Ανυπομονησία.
Όλες οι σημαντικές λέξεις μου αρχίζαν με "άλφα", αλλά η δική μου λαχτάρα ήταν να φτάσω στο τέλος της αλφαβήτου, στο "Χι", στον Χρήστο μου!


Χαζομάρες λέω τώρα, μια ακόμα ερωτευμένη γράφει τη ρομαντική κομεντί της ζωής της, νομίζοντας ότι είναι μοναδική.
Όπως και να έχει, δε θέλω να εστιάσω εκεί πάλι και ας έρχεται η εμπορική γιορτή των ερωτευμένων, που λόγω "πυροβολισμού" των αισθήσεών μας από παντού, μας κάνει όλους να να σκεφτόμαστε, ποιους αγαπάμε, ποιοι μας αγαπούν, πόσο και πως.
Η υποχρεωτική απόσταση έλαβε τέλος και τώρα είμαστε προ των πυλών για την κοινή μας ζωή.
Επιτέλους!
Επιτέλους;
Νέο άγχος, νέες ανασφάλειες (να τα πάλι τα "άλφα" μου), πολλές εκκρεμότητες να ταχτοποιηθούν, κάποιες από αυτές ιδιαίτερα σημαντικές, τόσο που η μη διευθέτησή τους μπορεί να φέρει προστριβές, φόβο,... ρήξη (?).


Αααα, δε θέλω να σκέφτομαι αρνητικά, αισιοδοξώ και "καλώ" τη θετική ενέργεια από το σύμπαν να βοηθήσει να πάνε όλα καλά!:Ρ Δεν έχετε διαβάσει το "Μυστικό"; Ούτε κι εγώ, η αδερφή μου με έπρηξε με αυτό, χαχαχα!
Όπως λέει και ο Πίκος μου, αυτή η χρονιά, που για μας τώρα ουσιαστικά ξεκινά, θα είναι ταραγμένη, αλλά οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα.
Φοβάμαι ότι κανείς από τους δυό μας δεν έχει φροντίσει για μέτρα ασφαλείας, αν κάτι πάει στραβά, αλλά όπως και να έχει, χωρίς κράνος, χωρίς ζώνη ασφαλείας, χωρίς αλεξίπτωτο και χωρίς σωσίβιο, ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι, όχι ένα βαρετό πήγαινε- έλα, αλλά το ταξίδι στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη της καρδιάς μας.


Για να δούμε...