Τρίτη 10 Φεβρουαρίου 2009

Πήγαινε - Έλα



Μας τέλειωσε και ο στρατός!
Και τώρα;
Η ζωή μου τον τελευταίο χρόνο έμοιαζε να είναι ένα αέναο πήγαινε- έλα, ένιωθα συνέχεια "in transit", με το ένα πόδι στη ζωή μου στην Κρήτη και το άλλο στη ζωή μου κοντά του, όπου και όποτε!
Και άγχος, άγχος, άγχος.
Να τρέξω, να προλάβω, να φύγω, να έρθω, " ...μετράω τις νύχτες για να 'ρθω, μετράω τις μέρες για να φύγω..."
Δανείζομαι (λίγο παραφρασμένη) την τελευταία φράση της Άρμια από το τελευταίο της ποστ που μου άρεσε πολύ και λέω:
"Η ζωούλα μου είχε καταντήσει ένα πλήθος παρενθέσεων,κι εγώ έψαχνα το μπλάνκο..."


Να κάνω βάρδιες, να δω φίλους, να ταχτοποιήσω τις μικρές, καθημερινές υποχρεώσεις και να βρω χρόνο να μιλήσω, να επικοινωνήσω με το ταίρι μου, να τον νιώσω κοντά μου με όποιο τρόπο μπορώ, να παλέψω με την Απουσία, την Απόσταση, την Ανάγκη, την Αγάπη, την Ανυπομονησία.
Όλες οι σημαντικές λέξεις μου αρχίζαν με "άλφα", αλλά η δική μου λαχτάρα ήταν να φτάσω στο τέλος της αλφαβήτου, στο "Χι", στον Χρήστο μου!


Χαζομάρες λέω τώρα, μια ακόμα ερωτευμένη γράφει τη ρομαντική κομεντί της ζωής της, νομίζοντας ότι είναι μοναδική.
Όπως και να έχει, δε θέλω να εστιάσω εκεί πάλι και ας έρχεται η εμπορική γιορτή των ερωτευμένων, που λόγω "πυροβολισμού" των αισθήσεών μας από παντού, μας κάνει όλους να να σκεφτόμαστε, ποιους αγαπάμε, ποιοι μας αγαπούν, πόσο και πως.
Η υποχρεωτική απόσταση έλαβε τέλος και τώρα είμαστε προ των πυλών για την κοινή μας ζωή.
Επιτέλους!
Επιτέλους;
Νέο άγχος, νέες ανασφάλειες (να τα πάλι τα "άλφα" μου), πολλές εκκρεμότητες να ταχτοποιηθούν, κάποιες από αυτές ιδιαίτερα σημαντικές, τόσο που η μη διευθέτησή τους μπορεί να φέρει προστριβές, φόβο,... ρήξη (?).


Αααα, δε θέλω να σκέφτομαι αρνητικά, αισιοδοξώ και "καλώ" τη θετική ενέργεια από το σύμπαν να βοηθήσει να πάνε όλα καλά!:Ρ Δεν έχετε διαβάσει το "Μυστικό"; Ούτε κι εγώ, η αδερφή μου με έπρηξε με αυτό, χαχαχα!
Όπως λέει και ο Πίκος μου, αυτή η χρονιά, που για μας τώρα ουσιαστικά ξεκινά, θα είναι ταραγμένη, αλλά οπωσδήποτε ενδιαφέρουσα.
Φοβάμαι ότι κανείς από τους δυό μας δεν έχει φροντίσει για μέτρα ασφαλείας, αν κάτι πάει στραβά, αλλά όπως και να έχει, χωρίς κράνος, χωρίς ζώνη ασφαλείας, χωρίς αλεξίπτωτο και χωρίς σωσίβιο, ξεκινάμε ένα νέο ταξίδι, όχι ένα βαρετό πήγαινε- έλα, αλλά το ταξίδι στα μεγάλα νησιά του μυαλού και του χάρτη της καρδιάς μας.


Για να δούμε...

10 σχόλια:

Πίκος Απίκος είπε...

Ήταν μια δύσκολη χρονιά για εμάς για διάφορους λόγους. Απόσταση, απρόοπτα προβλήματα, ενίοτε η δική μου ανασφάλεια λόγω της θητείας για το επαγγελματικό μέλλον μου να βγαίνει έντονη στις συζητήσεις μας. Κι εσύ εκεί, δυνατή - η καρδούλα σου το ξερει - στήριγμα, σύντροφος, φίλη.Να μην γκρινιάζεις, να συμβουλεύεις, να βοηθάς , να στηρίζεις τον άνθρωπό σου γεμάτη κατανόηση.

Ξέρω ότι επί ένα χρόνο προσάρμοσες όλη σου τη ζωή στα τερτίπια της στρατιωτικής βλακείας, για να βρεθείς έστω κι ένα λεπτό παραπάνω με τον καλό σου. Ήσουν εκεί όποτε σε χρειάστηκα, ενώ δίπλα μου φαντάροι και φαντάροι μαλώναν με τις γκόμενες, τις κοπέλες τους, τις αρραβωνιαστικές και τις γυναίκες τους για λόγους εντελώς ηλίθιους υποταγμένοι στην "καφρίλα του υποχρεωτικού χακί".

Σε ευχαριστώ που με αγαπάς τόσο.

Ας σχεδιάσουμε τώρα το μέλλον μας στον καμβά της κοινής μας ζωής κι ας δούμε αν θα ναι αριστούργημα ή μια ακόμα συνηθισμένη γκραβούρα. Είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που η λέξη "συνηθισμένο" δεν με ενοχλεί καθόλου. Εσύ κι εγώ ξέρουμε πολύ καλά τι εννοώ...

Καλή μας αρχή μωρό μου!

Crazy Tourists είπε...

Παιδιά εύχομαι να πάνε όλα καλά!! Να είστε όσο ευτυχισμένοι (και περισσότερο) και όσο αγαπημένοι (και περισσότερο) είστε σήμερα!
Οι ανασφάλειες μες στη ζωή είναι, αλλά η αγάπη τις διώχνει!
Φιλιά πολλά

Τρελοτουρίστρια

Dr. Feleki είπε...

Αντε , ήρθε η ώρα σας. Ειδες Ενεσουλινι δεν ήταν τελικα τοσο ... κακός ο στρατος. Σα χθες ήτανε... (και μερικες χιλιαδες χιλιομετρα πριν...)

armiagr είπε...

Πάντοτε υπάρχουν οι φόβοι και οι ανασφάλειες και το τρέξιμο.Κι ακόμη κι αν είναι φορείς αρνητικής σημασίας,μας κάνουν να εκτιμάμε περισσότερο τις καλές μας στιγμές!Να'χεις δίπλα σου τον άνθρωπο που αγαπάς,ουσιαστικά,κι όχι σε θέμα απόστασης.Αυτό έχει σημασία!

Το secret το διάβασα το καλοκαίρι και το θεωρώ αρκετά αφελές και βαρετό βιβλίο,που δεν είναι καν βιβλίο!
Επαναλαμβάνει σε εκατον κάτι σελίδες,αυτό που θα μπορούσε να χε γράψει μόνο σε μία.
Αλλά,το εκθείασαν όλοι.Το διάβασε και η Πετρούλα και πουλάει μούρη!

Να περνάς καλά και να κάνεις σωστή διαχείριση του "Αγχους" σου;)
Καληνύχτα!

Ράνια είπε...

Ευχόμαι απο καρδιάς ένα καλό ξεκίνημα στην κοινή πλέον ζωή σας!!!να είστε πάντα καλά,ευτυχισμένοι και πάντα ερωτευμένοι!!!πολλα φιλια!!!

tzonakos είπε...

Το να σχολιάσω ενα θέμα σαν αυτό που κανει σαν να μπαίνω σε άλλων τα προσωπικά.
Οπότε και επειδή σπάνια εως ποτέ δεν με ενδιαφέρουν αυτά εντός νετ, θα ευχηθώ καλή συνέχεια και δύναμη.
Οταν ερθει η ωρα να πάψει το ασταμάτητο πήγαιν-έλα θα το καταλάβεις.
Να σαι καλά και τις ευχές μου και πάλι για καλη συνέχεια.

Πάω στην Αρμια.

KitsosMitsos είπε...

Ο έρωτας δίνει τρελή δύναμη... Να σας χαίρεστε, αυτό είναι που αξίζει πάνω απ'όλα!

Γιωργος Μανουσακης είπε...

τώρα αρχίζουν τα δύσκολα...

Ανώνυμος είπε...

Αν σκεφτείς πως περασε η προηγούμενη χρονιά, πιστεύω πως αυτή θα είναι πολύ καλύτερη. μη σκέφτεσαι από τώρα τις ζώνες ασφαλείας, όλα καλά θα πάνε!! φιλάκιαααα

Ανώνυμος είπε...

και κάτι που η Ενεσούλα παρέλειψε να αναφέρει...

ΣΗΜΕΡΑ ΓΙΟΡΤΑΖΕΙ!!!!!!!

Οπότε πάμε πάλι ξανά όλοι από την αρχή με μηνύματα κλπ κλπ...:-)

Χρόνια πολλά, "αγάπη" (τώρα μας διαβάζει πια κι ΑΥΤΟΣ και πρέπει να προσέχουμε βλέπεις, όθεν και τα εισαγωγικά, για το "ξεκάρφωμα") ;-)!

Να σε χαιρόμαστε και να έχεις όλα τα καλά που επιθυμείς, όπως, όποτε, όπου τα επιθυμείς, Χ 2 κι ακόμα παραπάνω!

Το παπί