Προσευχή...

Θεούλη μου,
ή όποιος, εκεί πάνω, εκεί κάτω, εκεί έξω, δεν ξέρω και για να σου πω την αλήθεια έχω μπερδευτεί, χρειάζομαι κάπου, κάτι να πιστέψω κι εγώ, όπως όλοι οι άνθρωποι, πιστεύω λοιπόν κι αν κάνω λάθος και δεν υπάρχεις δεν πειράζει γιατί, αν πιστεύω, Υπάρχεις!
Θεούλη μου, λοιπόν, όχι δεν έχω ανάγκη την άμεση βοήθεια Σου και Σε θυμήθηκα τώρα, δεν έχω εγώ η κάποιος αγαπημένος μου μια σοβαρή ασθένεια (φτου, μακριά απ' όλους), δεν έχω προσωπικά ή επαγγελματικά προβλήματα, δόξα σε Σένα δηλαδή, αλλά να, Θεούλη μου, αυτό ακριβώς είναι που με απασχολεί και γι αυτό Θεούλη μου Σε καλώ, γιατί ανησυχώ.
Άργησες Μεγαλοδύναμε να μου δώσεις την προσωπική ευτυχία και τώρα ανησυχώ μη γίνει κάτι και μου την πάρεις πίσω.
Σε παρακαλώ λοιπόν, άσε με να κάνω αυτά που είναι στο πρόγραμμα τους επόμενους μήνες και άσε με να ζήσω μια απλή, κοινότοπη ζωούλα με τον αγαπημένο μου.
Δε ζητάω δόξα, ούτε χρήματα, ζητάω, εδώ, στο κατώφλι των 40, να έχω το απλό, το αυτονόητο, το συνηθισμένο.
Κι αν παρόλα αυτά δε σε έπεισα ότι μέχρι τώρα έχω πληρώσει και με το παραπάνω και μου οφείλεις αυτά που ζητάω, αν πρέπει να πληρώσω κάποιο τίμημα, ξανά (έμαθα καλά το μάθημα ότι τίποτα στη ζωή δεν έρχεται τσάμπα), τότε Θεούλη μου υπόσχομαι
να μην ξαναπάω ποτέ κρουαζιέρα,
να μην ξαναγοράσω εσώρουχο μέχρι τα 100 βρακιά μου να λιώσουν ως την τελευταία 10άδα,
να μην ξαναφάω σολωμό και
να μην ξανακάνω σκι στις Άλπεις (μεγάλη θυσία αυτή, ξέρεις Εσύ!)
Αμήν