H ψησταριά της καρδιακής προσβολής!!!

Mόνο στην Αμερική συμβαίνουν αυτά!
Δεν ξέρω αν πρέπει να διασκεδάσω με το σαρκασμό και την εφευρετικότητά τους ή να θυμώσω με τα χάλια τους!

Μπέργκερ τριπλό μπαϊ-πας???!!!

Έχουν ντύσει και νοσοκόμες τις γκαρσόνες, τρομάρα τους!

Τον αδυνατούλη λίγο τρομαγμένο τον βλέπω, για να πω την αλήθεια!:Ρ

Εσύ, καλέ μου δες το προηγούμενο ποστ και γρήγορα στον χειρουργό, για να μη γίνει προφητικό το όνομα του μαγαζιού!

Εμ, με τέτοιο "θάνατο" που κουβαλάς, καλά σε μαυροφόρεσαν εσένα!

Ω, ναι! Πουλάνε και τσιγάρα, για μια ολοκληρωμένη αντιμετώπιση!
Να δεις που συνεργάζονται και με κανένα γραφείο κηδειών!!!
Τι να πω τώρα;

Η ζωή μου με τον δακτύλιο

Πάντα ήμουν παχύσαρκη.
Γλυκιά, χαριτωμένη και στρογγυλούλα.
Πάντα με ενοχλούσε αυτό.
Για πολλά χρόνια είχε επηρεάσει σημαντικά και την ερωτική, σεξουαλική μου συμπεριφορά.
Άργησα πολύ να καταλάβω ότι οι άλλοι παίρνουν αυτό που τους πουλάς και σε αντιμετωπίζουν ανάλογα με το πως εσύ βλέπεις τον εαυτό σου.
Όπως και να έχει, ως νοσηλεύτρια που στην αρχή της καριέρας μου ήμουν σε χειρουργική κλινική που ασχολούνταν και με χειρουργική της παχυσαρκίας, φλέρταρα για χρόνια με την ιδέα να υποβληθώ σε μια τέτοια επέμβαση, για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας μου, που μπορεί να μη μου δημιουργούσε ακόμα προβλήματα υγείας, με δυσκόλευε πολύ όμως σε κοινωνικό, ερωτικό και ψυχολογικό επίπεδο.
Δύο στοιχεία ήταν αποτρεπτικά: Το ότι δεν ήμουν στην κατηγορία της νοσογόνου παχυσαρκίας, αν και ο Δείκτης Μάζας Σώματός μου ήταν κοντά στο όριο και ο φόβος για τις επιπλοκές της επέμβασης, καθώς και πολλά είχαν δει τα μάτια μου (καλύτερη η άγνοια σε τέτοιες περιπτώσεις) και όλα τα στραβά συμβαίνουν σε αυτόν ακριβώς που θες να προσέξεις!
Έτσι, συνέχισα να προσπαθώ να χάσω βάρος με δίαιτες, ισορροπημένες και παράλογες, σε ινστιτούτα αδυνατίσματος, ακόμα και με χάπια.

Το αποτέλεσμα ήταν φυσικά το γνωστό φαινόμενο "γιο-γιο", όπου το παχύσαρκο άτομο χάνει βάρος και μετά το ανακτά όλο και λίγο παραπάνω κ.ο.κ.

Το καλοκαίρι του 2007, χωρισμένη από έναν άντρα που με καταπίεζε φοβερά σε αυτό το θέμα αποφάσισα να αντιμετωπίσω δραστικά το θέμα της παχυσαρκίας μου, πριν ξεκινήσουν οι βλαβερές συνέπειες για την υγεία μου. Το αποφάσισα για μένα και μόνο, για να νιώσω όμορφη, ποθητή, να φοράω τα ρούχα που θέλω, να γουστάρω τον εαυτό μου.
Πριν το χειρουργείο γνωριστήκαμε, ερωτευτήκαμε και έχουμε μια υπέροχη σχέση με το φανταράκι μου, που εκπλήρωσε μεταξύ άλλων ένα όνειρο που πάντα είχα:
Να αγαπηθώ γι αυτό που πραγματικά είμαι, κάτω από τα παραπάνω μου κιλά, πέρα από το σαρκίο που με περιβάλλει. Αυτός είναι ένας από τους λόγους κάνουν αυτό τον άντρα πολύ ξεχωριστό στην καρδιά μου και ακατόρθωτο να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτόν!

Στις 23/11/2007 υποβλήθηκα σε χειρουργική επέμβαση τοποθέτησης Ρυθμιζόμενου Γαστρικού Δακτυλίου, για την αντιμετώπιση της παχυσαρκίας. Λόγω διαφόρων διαδικαστικών θεμάτων με την ασφάλεια του Δημοσίου κτλ καθυστέρησα 4 μήνες από τότε που πρωτοπρογραμματίστηκα και εντωμεταξύ πάχυνα λίγο ακόμα.
Ήμουν 109 κιλά, με ύψος 1,63 και ΔΜΣ=40,9, είχα πια περάσει δλδ το όριο και ήμουν νοσογόνα παχύσαρκη.
Λόγω της ηλικίας μου και της καλής γενικής μου κατάστασης, χωρίς προβλήματα υγείας, είχα πολύ μικρές πιθανότητες επιπλοκής.
Και όλα πήγαν καλά.

Η επέμβαση είναι ολιγόλεπτης διάρκειας, απλή για κάποιον με πείρα στην τεχνική της και γίνεται λαπαροσκοπικά, δλδ χωρίς τομή.
Η νοσηλεία μου κράτησε λίγες ώρες και η μετεγχειρητική μου πορεία ήταν ομαλή.
Είχα τη βοήθεια και την αμέριστη συμπαράσταση της οικογένειας και του αγαπημένου μου, αλλά από τη δεύτερη κιόλας μέρα, αν εξαιρέσεις λίγο πόνο, αισθανόμουν μια χαρά.
Την πρώτη εβδομάδα τρεφόμουν με υγρά, ακολούθως για 3 εβδομάδες με αλεσμένα και μετά, σιγά σιγά πέρασα σε πιο φυσιολογικό διαιτολόγιο.

Ο δακτύλιος ρυθμίζεται εξωτερικά και μου τον έχουν σφίξει ήδη 3 φορές ως τώρα. Δε θα τον ξανασφίξουμε, μου είπε ο γιατρός μου, ο καθηγητής Κος Γιάννης Μελισσάς, στον οποίο οφείλεται η επιτυχής έκβαση της επέμβασης και τον ευχαριστώ για όλα.

Σε δύο μέρες κλείνω ένα χρόνο. Έχω χάσει λίγο πάνω από 30 κιλά και απέχω λιγότερο από 15 για τον τελικό μου στόχο, που είναι τα 65 κιλά.
Τώρα πια η απώλειά μου είναι πολύ μικρή μηνιαίως αλλά δε βιάζομαι.
Είμαι, ήδη, αρκετά ικανοποιημένη με τ'αποτελέσματα.
Η ζωή με το δακτύλιο δεν είναι εύκολη διατροφικά.

Δεν υπάρχει εκείνο το μαγικό κουμπάκι που θα σε κάνει ξαφνικά αδύνατο.
Υπάρχουν κανόνες που οφείλει κάποιος ν'ακολουθήσει για να έχει τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Υπάρχουν δυσκολίες στην επιλογή των γευμάτων, προβλήματα πέψης, διαταραχές στη λειτουργία του εντέρου.
Πρέπει να μασάς καλά και να τρως αργά, διαφορετικά πνίγεσαι και αυτό, η λαίμαργη Ενεσούλα δεν το έχει καταφέρει ακόμα , 1 χρόνο μετά!
Μετά από λίγους μήνες πρέπει να υπάρχει και συστηματική άσκηση, για βοήθεια στην απώλεια και σύσφιξη του σώματος.

Έχω περάσει από διάφορα στάδια, απογοήτευσης για την αργή απώλεια, θυμού όταν δε μπορώ να φάω συγκεκριμένες τροφές, ενοχής γιατί έφαγα παγωτό, ενώ δεν έπρεπε.
Ποτέ όμως, ούτε μια στιγμή, δε μετάνοιωσα για την απόφασή μου.
Ο δακτύλιος είναι η δικλείδα ασφαλείας μου ότι δε θα ξαναπαχύνω, ότι θα παραμείνω σε επίπεδα ασφαλείας για την υγεία μου, ότι θα συνεχίσει να μου αρέσει ο κομψός μου εαυτός, ότι θα φοράω τα ρούχα που θέλω, ότι θα είμαι ποθητή στον αγαπημένο μου (ακόμα κι αν εκείνος δε έθεσε ποτέ τέτοιο θέμα).


Οι περισσότεροι φίλοι μου ήταν αντίθετοι στην απόφασή μου να χειρουργηθώ για την παχυσαρκία.
Το λάθος που κάνουμε όλοι είναι να μην αντιμετωπίζουμε την παχυσαρκία ως ασθένεια, που πραγματικά είναι.
Πίστευαν ότι είναι επικίνδυνο, ακόμα και ότι μπορεί, η απώλειά βάρους, να επηρεάσει αρνητικά το χαρακτήρα μου, να αλλάξει τη σχέση μου μαζί τους!
Αν είναι δυνατόν!
Σήμερα, 31 κιλά ελαφρύτερη, όλοι ξέρουν ότι είμαι η ίδια Ενεσούλα που ήμουν πάντα, απλά πιο σίγουρη για την εξωτερική μου εμφάνιση, υγιής, δυνατή και έτοιμη να συνεχίσω να προσπαθώ για τον τελικό μου στόχο.
Έχω δρόμο ακόμα...

Δεν ήμουν σίγουρη μέχρι πριν λίγες μέρες ότι ήθελα να μοιραστώ μαζί σας τέτοια προσωπικά δεδομένα. Δεν ήθελα, ίσως, να σας καταρίψω και το μύθο της σέξυ νοσοκόμας, για όσους δε με ξέρουν προσωπικά. Νίκησε η νοσηλεύτρια μέσα μου που φώναζε ότι και ένας άνθρωπος μόνο να επηρεαστεί από αυτό το ποστ και να προσπαθήσει ν'αλλάξει τη ζωή του, θα είναι κέρδος.
Σκέφτηκα και για το αν θα έπρεπε να σας δείξω φωτογραφίες μου αλλά θα φαινόταν λίγο σα φτηνή διαφήμιση κέντρου αδυνατίσματος και δε θα πρόσφερε κάτι ουσιαστικό, οπότε δεν βάζω.

Το σλόγκαν της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για το 2008 είναι:
Βάλτε χρόνια στη ζωή σας και ζωή στα χρόνια σας
Αυτό προσπαθώ κι εγώ να κάνω....

Mήπως δε μπορείτε να φουσκώσετε ένα μπαλόνι;

Σήμερα, 19/11, είναι η παγκόσμια ημέρα για την Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, τη γνωστή...άγνωστη νόσο, τη πιο συχνή νόσο των καπνιστών.

Υπολογίζεται ότι στη χώρα μας έχουν προσβληθεί 500.000 άνθρωποι.

Η Χ.Α.Π. είναι μια νόσος με χαρακτηριστικό τη στένωση των πνευμονικών βρόγχων, με αποτέλεσμα ν'αδειάζουν δύσκολα οι πνεύμονες στην εκπνοή. Αυτό οδηγεί σε δύσπνοια και αίσθημα εύκολης κόπωσης.

Αν είστε καπνιστές και άνω των 40 ετών και έχετε τον γνωστό πρωινό τσιγαρόβηχα με φλέματα και εύκολη κόπωση, τότε πιθανότατα έχετε ΧΑΠ.

Πρέπει ν'απευθυνθείτε σε πνευμονολόγο, να υποβληθείτε σε σπειρομέτρηση και ν'ακολουθήσετε την κατάλληλη αγωγή.

Αν σας είναι δύσκολο να φουσκώσετε ένα μπαλόνι και συνυπάρχουν και 3 από τα 5 παρακάτω τότε ήρθε η ώρα για μια επίσκεψη στον πνευμονολόγο.

*Ενεργός ή πρώην καπνιστής

*Πάνω από 40 ετών

*Καθημερινός, συχνός βήχας

*Φλέματα 1 ή 2 φορές την ημέρα

*Δυσκολία στην αναπνοή περισσότερο από τους συνομήλικούς σας

Η θεραπεία της ΧΑΠ περιλαμβάνει την άμεση διακοπή του καπνίσματος, τη χορήγηση βρογχοδιασταλτικών φαρμάκων, ακόμα και την οξυγονοθεραπεία στο σπίτι σε περίπτωση αναπνευστικής ανεπάρκειας.

Αν σας φαίνονται ασήμαντα αυτά να σας συμπληρώσω ότι μια παρόξυνση ΧΑΠ (από μια απλή λοίμωξη του αναπνευστικού) μπορεί να οδηγήσει σε οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια και εισαγωγή σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας, με ό,τι αυτό συνεπάγεται...

Πηγή πληροφοριών:Φυλλάδιο Ελληνικής Πνευμονολογικής Εταιρίας

Ας μην είμαστε αχάριστοι...

Υπάρχουν πολλές εικόνες που θα σας τραβήξουν την προσοχή, αλλά λίγες θ' αγγίξουν την καρδιά σας...

Μήπως η ζωή σας σάς φαίνεται δύσκολη; Αυτοί τι να πουν;

Μήπως δε σας ικανοποιούν τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς; Κάποιοι δεν έχουν ούτε γέφυρες.
Νιώθετε ότι δεν έχετε αρκετούς φίλους; Υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν κανέναν.

Σας φαίνεται η δουλειά σας πολύ κουραστική; Τι να πει κι αυτός;

Πιστεύετε ότι η ζωή είναι άδικη απέναντί σας; Αυτό το κοριτσάκι τι πρέπει να πιστεύει;

Θεωρείτε ότι στη χώρα μας είναι λίγες οι παροχές πρόνοιας; Σε κάποιες χώρες δε γνωρίζουν καν τον όρο.

Υπάρχουν μέρες που θέλετε να τα παρατήσετε; Αυτός συνεχίζει να προσπαθεί...

Απολαύστε τη ζωή σας όσο καλύτερα μπορείτε και να θυμάστε ότι είμαστε πολύ πιο τυχεροί από άλλους ανθρώπους που δεν είχαν, απλά, την τύχη να γεννηθούν σε κάποια από τις"αναπτυγμένες" χώρες.

Φυσικά και πρέπει πάντα να προσπαθούμε για το καλύτερο, αλλά καλό είναι να στεκόμαστε μερικές φορές και να συλλογιζόμαστε πόσο τυχεροί είμαστε και πόσο άδικα γκρινιάζουμε...

Ας μην είμαστε αχάριστοι γι αυτά που έχουμε λοιπόν...

Day off = Ενεσούλα οφ!

7:15 ξύπνημα_πρωινό_τηλέφωνο στον καλό για καλημέρα_προσπάθεια να μπω με τον κωδικό που πήρα χθες από το σεμινάριο για το e-learning αποτυχημένη_2η,3η,4η το ίδιο, γκρρρρρ, λάθος θα είναι, άργησα_ένεση στο Γιώργο_ένα γεια στη μαμά απέναντι, να θυμίσω να παραλάβει σήμερα την νέα πολυθρόνα για το πισί_γρήγορα, άργησα_στο νοσοκομείο, εξυπηρέτηση σε συνάδελφο, ξενάγηση στη ΜΕΘ φοιτητών του ΤΕΙ_δίνω τον εξωτερικό σκληρό στην Κάλλια_ρωτάω τη Ρένα για τον κωδικό, εκείνη μπαίνει κανονικά, όπως διαπιστώνουμε, γμτ, άργησα_λεφτά από το ΑΤΜ και πληρωμή κάρτας_πάνω στο γραφείο διευθυνούσης να υπογράψω για το χθεσινό μάθημα, δε θα προλάβω_στο ΤΕΙ να δώσω χαρτί μισθοδοσίας που χρωστάω για τη σύμβαση και ένα γρήγορο τηλεφώνημα στο δρόμο σ' Εκείνον που καλεί, πωπω περνάει η ώρα_στο γυμναστήριο οριακά για τη γιόγκα, χαλάρωση, νύσταξα, ο κωδικός ρε γμτ_ στο γραφείο εκπαίδευσης, ναι λάθος έγινε, αντι για "q" σας γράψαμε "g", grrrr_πίσω στο σπίτι με στάση στη μαμά να συνενοηθούμε για το φαγητό και τον προγραμματισμό για το λιομάζωμα, απέναντι μένουμε και έχω να τη δω μέρες, ήρθε και η πολυθρόνα, πολύ όμορφη και άνετη φαίνεται_λέω να βάλω τα χαλιά σήμερα μα νιώθω πτώμα, κάθομαι λίγο στο πισί και μπαίνω επιτέλους στο e-learning_τηλεφώνημα μισής ώρας με τον αγαπημένο, ρε μωρό, πρέπει να βάλω τα χαλιά, σήμερα που έχω ρεπό και ακυρώθηκε το σεμινάριο, ναι κι εμένα μου λείπεις πολύ, ας κάτσω 5 λεπτά ακόμα_τρώω μακαρόνια με σάλτσα_βάζω πλυντήριο πιάτων, μια βδομάδα μάζευα, κούπες καφέ οι πιο πολλές_πλένω στο χέρι ευαίσθητα εσώρουχα [τις "προστυχιές";)]και τ'απλώνω, ευκαιρία που δε βρέχει σήμερα_με πιάνουν τύψεις και λέω να ξεκινήσω και ό,τι προλάβω, θα προλάβω;_σκούπισμα_σφουγγάρισμα_χαλιά, ουφ βαρύ το τραπέζι, αλλά δε θέλω να φωνάξω τη μαμά, δε θα προλάβωωωω_καφές με Κωνσταντίνα (αδερφή και άλλες φίλες) όσο τα παιδιά έχουν αγγλικά_πίσω στο σπίτι τηλεφώνημα με καλό και λίγο μουσουνού, ψάξαμε και κάτι, κλείνω μωρό, πρέπει να τρέξω_σινεμά τώρα, Quantum of solace, James Bond δλδ, τι να θέλει να πει ο ποιητής με τον τίτλο, πολύ βαβούρα, ζαλίστηκα,ε καλό ήταν, απλά καλό_πίσω στο σπίτι, ωραίο με τη χειμωνιάτικη του διάθεση, τα 'φτυσα λέμε, άντε να σας τα πω και να σας αφήσω_Ενεσούλας μέρα ρεπό_Ενεσούλα fade out...

Βοήθεια! Σφήνωσα!

Καλέ κύριε!
Μπορείτε να με βοηθήσετε;
Έχω σφηνώσει!
Αχ, ναι; Τι καλός!
***

Ε, μα... #$*@#...wtf?



Προσοχή!
Δεν είναι όλοι αυτό που δείχνουν στην αρχή.
Μην εκτίθεστε!
...Γενικώς...
Εγώ πότε θα το μάθω αυτό;
Δάσκαλε που δίδασκες...γκρρρρρ!

Παζλ για ξανθιές!

Και για όσες ή για όσους αισθάνονται έτσι! Ε, αν σας δυσκόλεψαν... το καταλαβαίνω! Είναι λίγο δύσκολα!!!:Ρ

Εκείνο το καλοκαίρι...

Το καλοκαίρι του 1999 ο τότε αγαπημένος μου, στα 31 του, έπαθε κακόηθες μελάνωμα στην κνήμη, από μηχανικό ερεθισμό (χτύπημα στο μαρσπιέ της μηχανής του) ενός ήδη υπάρχοντος σπίλου (ελιάς).
Τα νέα ήταν πολύ δυσοίωνα καθώς το μέγεθος και το βάθος της βλάβης ήταν ικανά να δώσουν μεταστάσεις.
Τελικά όλα πήγαν καλά και εκείνος 9 χρόνια μετά, γιόρτασε , υγιής, πριν λίγες μέρες, τα 40!
...Ωστόσο, εκείνο το καλοκαίρι ήταν το πιο δύσκολο της ζωής μου...
Θυμάμαι, ένα βράδυ πριν το χειρουργείο, μου τραγουδούσε το τραγούδι που θ'ακούσετε παρακάτω: "ένα καλοκαίρι η αγάπη χάθηκε..." από την ταινία "Εκείνο το καλοκαίρι" με την αξέχαστη (και αγαπημένη του) Έλενα Ναθαναήλ (στις 4 Νοεμβρη συμπληρώνονται 8 μήνες από το θάνατό της), που στην ταινία πεθαίνει από καρκίνο!
Πολύ μπλακ χιούμορ βλέπετε!
Από τότε, όποτε δω αυτή την ταινία, άσχετα από την αίσια έκβαση της ιστορίας και από το ότι από τη σχέση εκείνη έμειναν μόνο οι αναμνήσεις πια, δε μπορώ να σταματήσω να κλαίω.

Κρίμα που δε βρήκα το τραγούδι με την υπέροχη φωνή της Αφροδίτης Μάνου :(

Το ποστ αυτό έγινε με αφορμή το κάλεσμα του Lockheart για ένα παιχνίδι με τους εξής όρους:
Αναρτήστε σκηνές από την αγαπημένη σας ελληνική ταινία, πείτε γιατί σας αρέσει και αν θέλετε το συνοδεύετε με ένα τραγούδι. Στο τέλος καλείτε με τη σειρά σας άλλους τρεις για συμμετοχή.

Καλώ με τη σειρά μου τους:
Πίκος Απίκος, ναι καλέ μου, εσύ, 1ον γιατί ξέρω ποια Ελληνική ταινία θα βάλεις ;) και 2ον για να μη ζηλέψεις που ανέφερα τον πρώην!:Ρ
Τζονάκος, για...λέγετε περικαλώ και
Άρμια, που έχασε την έμπνευση, μπας και της ξανάρθει!