Ηράκλειο Κρήτης, η πόλη μέσα από τα μάτια μου (μέρος 2ο και βλέπουμε....)

Σήμερα θα σας πάω μια μεγάλη βόλτα στην πόλη του Ηρακλείου.
Θα σας ξεναγήσω στην πόλη που γεννήθηκα, μεγάλωσα και συνεχίζω να ζω.
Μια πόλη ασχημούλα, που δέχεται ένα ρετουσάρισμα τον τελευταίο καιρό και που σίγουρα έχει μερικά "δυνατά σημεία".
Θέλετε να δείτε;
Δέστε τις ζώνες σας γιατί έχει λακούβες από τα έργα!
Έτοιμοι;
Φύγαμεεεεε!
Πρώτη μας στάση, η διάσημη πλατεία των Λιονταριών.

Λιοντάρια

Η πλατεία ονομάστηκε έτσι από αυτό το συντριβάνι με τα Λιοντάρια, την κρήνη Μοροζίνι, που όπως βλέπετε στο ένθετο φτιάχτηκε το 1629, επί ενετικής κατοχής.
Η πλατεία είναι σε πολύ κεντρικό σημείο, χρόνια τώρα τόπος συνάντησης των Ηρακλειωτών.
Εδώ μπορείτε να φάτε και τη διάσημη μπουγάτσα του Ηρακλείου και τα τεράστια σουβλάκια-πίτα με πατάτες, που καθένα από αυτά αποτελεί γεύμα πλούσιο και θανατηφόρο σε θερμίδες!

Η πλατεία το σούρουπο.

Εκεί κοντά βρίσκεται και η Βασιλική του Αγίου Μάρκου, της ίδιας περιόδου, που τώρα λειτουργεί ως Δημοτική Πινακοθήκη.
Εκεί είχε γίνει πριν χρόνια μια μεγάλη έκθεση με έργα του Ελ Γκρέκο.

Η Βασιλική του Αγίου Μάρκου

Δίπλα στην πλατεία είναι και το πάρκο του Θεοτοκόπουλου, του διάσημου ζωγράφου της αναγέννησης, που έγινε γνωστός ως "Ελ Γκρέκο" και που η καταγωγή του είναι από ένα χωριό 25 χιλιόμετρα δυτικά του Ηρακλείου, το Φόδελε, ένα πολύ όμορφο και γραφικό χωριό, που τυγχάνει να είναι και το χωριό της μητέρας μου!
Για το Φόδελε και τον Ελ Γκρέκο όμως αξίζει κάποια στιγμή να κάνω ξεχωριστό ποστ.

Το πάρκο του Θεοτοκόπουλου, με το άγαλμα του ζωγράφου στην είσοδο

Απέναντι από το πάρκο, στην αρχή της 25ης Αυγούστου βρίσκεται η Λότζια.
Είναι ένα πανέμορφο, ενετικό κτήριο, που στεγάζει το δημαρχείο μας.

Το Δημαρχείο, η Λότζια

Λεπτομέρεια από το εσωτερικό του κτηρίου.

Λίγο πιο κάτω βρίσκεται η πιο όμορφη εκκλησία της πόλης, ο Άγιος Τίτος, που ήταν ο πρώτος Αρχιεπίσκοπος Κρήτης.
Από τις πλέον αγαπημένες μου γωνιές της πόλης, με μια ήσυχη και χαριτωμένη πλατεία!

Η εκκλησία του Αγίου Τίτου το πρωί...

...και το απόγευμα μιας Κυριακής του Σεπτέμβρη

Κατηφορίζουμε τώρα την 25ης Αυγούστου, το δρόμο με τα νεοκλασικά, τον πιο όμορφο δρόμο του Ηρακλείου, που πολύ πρόσφατα έγινε μονόδρομος.

Ο δρόμος στις αρχές του 20ου αιώνα

Η αρχή της 25ης αυγούστου, έξω από τη Λότζια

Κατηφορίζοντας προς το λιμάνι

Κατηφορίζουμε λοιπόν για να βγούμε ακριβώς στο παλιό λιμάνι του Ηρακλείου, με το μεσαιωνικό κάστρο "Κούλες", ένα εντυπωσιακό διώροφο κάστρο.
Το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για αποθήκευση τροφίμων και πολεμοφόδιων, ως πολεμικό αρχηγείο και φυλακή. Χτίστηκε από τους Γενοβέζους το 1303 και ξαναχτίστηκε από τους Τούρκους μετά την καταστροφή του από ένα σεισμό. Το εντυπωσιακότατο αυτό φρούριο έχει τρεις χαρακτικές παραστάσεις του λιονταριού του Αγίου Μάρκου. Αυτή που βλέπει προς τη θάλασσα είναι η πιο καλοδιατηρημένη. Το δεύτερο πάτωμα είναι ανοιχτό θέατρο και λειτουργεί τους καλοκαιρινούς μήνες.

Το παλιό λιμάνι, με τον Κούλε

Η αρχή του λιμενοβραχίονα και το κάστρο Κούλες, απ' όπου και το όνομα της πόλης, "Μεγάλο Κάστρο"

ο Κούλες σε πρωινή και βραδυνή εκδοχή

Εκεί είναι και "Τα Νεώρια", στεγασμένοι επιμήκεις χώροι για την κατασκευή και επισκευή των καραβιών του βενετσιάνικου στόλου.

Τα νεώρια του Ηρακλείου υπήρξαν ένα μεγαλεπήβολο τεχνικό έργο, η κατασκευή του οποίου χωρίζεται σε τέσσερις φάσεις από τον 15ο-17ο αιώνα. Συνολικά χτίστηκαν 19 νεώρια στο Ηράκλειο.

Σήμερα διατηρούνται μόνο 5-6 νεώρια από τα 19. Πρέπει να αναφερθεί ότι τα νεώρια που κοιτούν προς το ενετικό λιμάνι δεν σώζονται σε όλο τους το μήκος, αλλά μεγάλο μέρος τους κατεδαφίστηκε για να φτιαχτεί ο παραλιακός δρόμος.

Η παραλιακή και τα Νεώρια

Τα Νεώρια από μέσα

Βλέπω όμως ότι έχετε κουραστεί κι εγώ έχω να σας δείξω πολλά ακόμα!
Γι αυτό θα σταματήσουμε εδώ τη σημερινή μας περιήγηση και υπόσχομαι να συνεχίσουμε τη βόλτα μας στο Ηράκλειο πολύ σύντομα.
Εξάλλου, ο καιρός είναι και θα παραμείνει καλός για πολύ ακόμα!

Οι φωτογραφίες είναι όλες δικές μου και οι περισσότερες από αυτές τραβηγμένες εντελώς ερασιτεχνικά με το κινητό μου, ΝΟΚΙΑ Ν73. Συγχωρέστε με...