Tο μυστήριο μιας γυναικείας τσάντας

Πριν ένα μήνα (ακριβώς!) η "Φάβα" κάλεσε εμένα και πολλούς άλλους να δείξουμε τις τσάντες μας.
Κάτι το καλοκαίρι, κάτι που δεν είπε τίποτα, χαμπάρι δεν πήρα.
Χθες τυχαία το έμαθα από το ποστ του Τζονάκου και πήγα να δω και είδα και τη δική μου πρόσκληση!
Μου αρέσει αυτό το θέμα και αφού θέλει να τις κάνει κολάζ και κολάζ δεν είδα ακόμα, μάλλον προλαβαίνω!
Να την, λοιπόν, την καλοκαιρινή μου τσάντα, ατάκτως ερηγμένη στην τραπεζαρία, διαλεγμένη, όπως πάντα, από την καινούρια συλλογή της Kipling (αυτές με το πιθηκάκι, λατρεμένες), μεγαλούτσικη και με μακρύ λουρί για να την φοράω "ταχυδρομικά", όπως βολεύει και για τη βέσπα!

θέλετε να δείτε και μέσα;

Μα επιτέλους, τι έχει αυτή η τσάντα; Ευκαιρία να την αδειάσω, να δω κι εγώ!


Απορίες:
Τι τα θέλω τόσα στικ γλυκαντικού αφού πίνω τον καφέ μου σκέτο;
Γιατί έχω αναπτήρα και σπίρτα, αφού δεν καπνίζω;
Γιατί έχω αναβράζοντα depon, αλλά όχι κανονικά;
Πότε λήγουν τα χαπάκια;
Από πότε είναι εκεί η απόδειξη της πιστωτικής και τι ακριβώς είχα αγοράσει;
Γιατί δε μπορώ να βρω ποτέ αυτό που ψάχνω στην τσάντα μου???

Ράχες Φθιώτιδος

Οι Ράχες και συγκεκριμένα η παραλία Ραχών είναι ένας μικρός παραθεριστικός οικισμός 25 χιλιόμετρα βόρεια από τη Λαμία, στο άνω άκρο του πετάλου του Μαλιακού κόλπου.
Καλοκαιρινό παραθαλάσσιο θέρετρο κτισμένο στη θέση της αρχαίας πόλης "Αλόπη".
Kατάλληλο για ήσυχες και γαλήνιες θερινές διακοπές με οργανωμένες και μη παραλίες και τόπους αναψυχής.

Oι παραλίες σφίζουν από ζωή τους καλοκαιρινούς μήνες (εξάλλου οι επιλογές στο νομό Φθιώτιδας είναι περιορισμένες) , με θαλάσσια σπορ, κολύμβηση, beach-volley και άλλες δραστηριότητες.
Δύο, κυρίως beach bars, το La Playa και το Bojo, τραβούν τη νεολαία (και όχι μόνο) της περιοχής.
Κοντά είναι και η Αγία Μαρίνα, με πολύ καλές ψαροταβέρνες.

Καλό κρέας θα φάτε στον Κώστα, ενώ η μοναδική πιτσαρία της περιοχής, η La piazza είχε τόση επιτυχία που άνοιξε και στη Λαμία!
Η θάλασσα είναι μέτρια (όπως σε όλο τον Μαλιακό, εκτός ίσως από τον Άγιο Κωνσταντίνο) αλλά το περιβάλλον γραφικό και ήσυχο και οι Ράχες αποτελούν μια καλή επιλογή για αποδράσεις των Λαμιαίων, εναλλακτική πρόταση των -παρηκμασμένων- Καμμένων Βούρλων και κατάλληλος παραθεριστικός προορισμός για ήσυχες, οικογενειακές διακοπές.

Σίγουρα δεν είναι ένα μέρος που θα σας ξετρελάνει με την εξωτική του ομορφιά, ή θα σας εντυπωσιάσει με τις ιδιαιτερότητες του τοπίου του, αλλά είναι ένα μέρος που γνώρισα πρόσφατα και αγάπησα, για το οποίο ελάχιστα πράγματα έχουν γραφτεί και που θέλησα να μοιραστώ μαζί σας.

Προσωπικά, λατρεύω το μέρος το χειμώνα, με ησυχία, γαλήνη και καρτποσταλικά τοπία!

Ιστορίες από την κρύπτη. Ο "extreme sportsman"

Ο Νίκος είναι ένα παληκάρι σαν τα κρύα τα νερά, που λένε.

Στα 32 του, αθλητικό κορμί, λεπτό και νευρώδες, ευγενική φυσιογνωμία, χαμηλών τόνων.

Δουλεύει απίστευτες ώρες σε μια εταιρία. Πρώτος πάει, τελευταίος φεύγει.

Ζει στην επαρχία, μακριά από γονείς και οικογένεια, άφησε την πρωτεύουσα για σπουδές και μετά μια μικρή επιστροφή αποφάσισε ότι δεν αντέχει τη ζωή εκεί και επέστρεψε στην πόλη που σπούδασε. Είχε βέβαια τους λόγους του.

Του Νίκου του αρέσουν πολύ τα extreme sports.

Όχι όμως "μπάντζυ τζάμπινγκ" και άλλες τουριστικές ψευτιές, αλλά τα αυθεντικά!

Ορειβασία, καταρηχήσεις, εξερεύνηση σπηλαίων, ράφτινγκ, καταδύσεις, κάνει ό,τι μπορεί για να είναι διαρκώς σε κίνηση! Και τι κίνηση, ε;

Δεν έχει αυτοκίνητο, κυκλοφορεί, φυσικά, με ποδήλατο, τρέφεται υγιεινά, (δεν τον πείθει κανείς να φάει πίτσα, όσο κι αν πεινάει) και συμμετέχει σε ακτιβιστικές ενέργειες οικολογικών οργανώσεων και στον Ερυθρό σταυρό.

Αν του τύχαινε μια ευκαιρία να πάει σε επικίνδυνη αποστολή σε κάποιο μέρος του κόσμου όπου θα έχουν συμβεί μεγάλες καταστροφές, σίγουρα θα έτρεχε εθελοντικά.

Ο Νίκος δεν έχει κοπέλα.

Πιθανότατα δεν είχε ποτέ.

Ναι, φυσικά και του αρέσουν οι γυναίκες.

Μήνες τώρα προσπαθεί να προσεγγίσει εκείνη τη γλυκιά κοπελίτσα από τον Ερυθρό Σταυρό, τη λογίστρια με τα γυαλάκια και το υπέροχο χαμόγελο που του φωτίζει τη μέρα, αλλά είναι πολύ ντροπαλός μάλλον κι εκείνη δεν έχει καταλάβει τίποτα από το ενδιαφέρον του. Ίσως πάλι και να κάνει ότι δεν καταλαβαίνει.

Ζει τελείως μόνος κι έχει ελάχιστους φίλους.

Είναι που είναι τόσο κλεισμένος στον εαυτό του, είναι που τρομάζει τους άλλους με τις ασκητικές απόψεις του (όχι αυτές του Ασκητή, αυτές του Άγιου Ονούφριου), είναι που αρνείται να συμμετέχει σε μεγάλες παρέες.

Δεν το αντέχει. Προτιμά τη μοναξιά και την ηρεμία και αντιπαθεί να γνωρίζει καινούριο κόσμο.
Δεν είναι ότι δε μπορεί να κάνει μια ευχάριστη, φιλική συζήτηση, κάθε άλλο. Είναι που φοβάται. Τι; Μη δεθεί, μην αγαπήσει, μην πονέσει μάλλον, δεν είναι και τόσο σίγουρος τι ακριβώς.

Ο Νίκος έχει πολύ κακή σχέση με τον πατέρα του. Αυτή είναι η πηγή της διαμόρφωσης της συμπεριφοράς του.

Αυταρχικός, επιβλητικός και επιτυχημένος, αυτοδημιούργητος βιοτέχνης, πάντα πίστευε στην αυστηρή και λιτή διαπαιδαγώγηση του μοναχογιού του.

Σπαρτιάτικες συνθήκες, να σκληραγωγηθεί, να γίνει ικανός ν' αναλάβει την επιχείρηση.

Γι αυτό τον σπούδασε μάρκετιγκ ενώ εκείνος ήθελε νοσηλευτική. (εγώ δε θα κάνω το γιο μου...νοσοκόμα!).

Γι αυτό, αμέσως μετά το φανταρικό, τον πήρε στη δουλειά, ως...εργάτη, χωρίς ρεπό, χωρίς ωράριο και χωρίς λεφτά, εκτός ίσως από λίγα € χαρτζιλίκι.

Τι να τα κάνει τα πολλά; Δεν πίνει, δεν καπνίζει, δε βγαίνει, άντε κανένα σινεμά το πολύ πολύ. Εξάλλου, μια μέρα όλη αυτή η ανθούσα επιχείρηση θα είναι δικιά του, έτσι δεν είναι;

Να δουλέψει τώρα που είναι νέος, να μάθει πως βγαίνουν τα λεφτά και έχει χρόνο και για διασκεδάσεις και για γκομενοδουλειές και απ' όλα!

Και όλα αυτά χωρίς μια γλυκιά κουβέντα, χωρίς επιβραβεύσεις, αντίθετα, οι βρισιές και οι κατηγόριες ήταν σε ημερήσια διάταξη.

Η αδερφή του είναι τυχερή. Είναι κορίτσι βλέπεις. Δεν είναι ο... διάδοχος. Σπούδασε αυτό που ήθελε, κάνει τη ζωή που γουστάρει. έμαθε να καλύπτει τα νώτα της, ξέρει να χειριστεί τον "πάτερ φαμίλια "με γαλιφιές και ναζάκια. Δεν έχει ανάγκη αυτή!

Ο Νίκος κατάπινε, κατάπινε και μια μέρα δεν άντεξε άλλο.

Πήρε τηλέφωνο έναν από τους ελάχιστους φίλους στην πόλη των σπουδών του και του ζήτησε, με μεγάλη δυσκολία είναι η αλήθεια, βοήθεια. Ένα μέρος για να μείνει προσωρινά, δανεικά για να ξεκινήσει και μια δουλειά, οποιαδήποτε...

Δεν του ήταν εύκολο.

Το έκανε σε μια στιγμή απελπισίας.

Ήταν το πρώτο και ίσως το μόνο αυθόρμητο πράγμα που έκανε ποτέ!

Να τον λοιπόν, πίσω στην πόλη που σπούδασε, με 2-3 φίλους, μια δουλειά που τον ικανοποιεί και την ανεξαρτησία που τόσο λαχταρούσε. Γρήγορα ξεπλήρωσε τα δανεικά και έστησε το δικό του σπιτικό.

Έχουν ήδη περάσει 5 χρόνια από τότε που έφυγε και με τον πατέρα του δεν έχει ανταλλάξει ούτε λέξη.
Εκείνος κάνει σαν να μην έχει γιο, σαν να μην είχε ποτέ. Ακόμα πολύ εγωιστής για να παραδεχτεί τα λάθη του, ακόμα ελπίζει ότι ο Νίκος θα έρθει πίσω, ηττημένος και θα πέσει στην ανάγκη του. Σκέφτεται ότι τότε θα δείξει μεγαλοψυχία και θα τον συγχωρέσει.

Ο Νίκος είναι μια μοναχική ψυχή, ένας λύκος της στέπας που τα βράδια ουρλιάζει για αγάπη και καταπονεί το σώμα του ψάχνοντας να βρει λύτρωση για την ψυχή του.

Άραγε θα βρεθεί η μοναδική εκείνη που θα τον αγαπήσει, θα τον βγάλει από τη μιζέρια του, θα τον κάνει να σταθεί συναισθηματικά στα πόδια του και θα διώξει τους δαίμονες μακριά; Θα τον βοηθήσει η τύχη ή η μοίρα ή ο Θεός στον οποίο βαθιά πιστεύει;

Μακάρι, γιατί ο ίδιος δε θα βοηθήσει τον εαυτό του και θα συνεχίσει να τρέχει, να σκαρφαλώνει, να βουτά και να κωπηλατεί μακριά από την αγάπη, που τόσο λαχταρά...

Προσοχή...σκοτώνει!

Δουλεύω αρκετά χρόνια στην Εντατική και το βλέπω να γίνεται συνέχεια...
Ξέρω ότι θα με αγνοήσετε αλλά εγώ θα σας τα πω.
Μακάρι να τα έπαιρνε σοβαρά έστω και ένας άνθρωπος, συμπεριλαμβανομένων και των "δικών" μου στη δουλειά.
Αφορμή γι αυτό το μικρό ποστ σήμερα η αγανάκτησή μου από το θάνατο μιας 40χρονης υπερπαχύσαρκης (250 κιλά), καπνίστριας.
Απλά αυτοκτόνησε, αργά και βασανιστικά :(

Η παχυσαρκία σκοτώνει
Το κάπνισμα σκοτώνει

Ελέγξτε το βάρος σας και σταματήστε να καπνίζετε.
Μην περιμένετε να φανεί κάποιο πρόβλημα για να ακούσετε το καμπανάκι του κινδύνου, ίσως είναι αργά...

Και κάτι ακόμα:
'Οχι άλλο αίμα στην άσφαλτο, αμάν πια κάθε καλοκαίρι (και όχι μόνο), έχω βαρεθεί να βλέπω νέους να σκοτώνονται, να μένουν "φυτά" ή ανάπηροι.
Φοράτε ζώνη και κράνος και μην οδηγείτε όταν έχετε πιεί.

Κουράστηκα...

Ήσυχες μέρες του Αυγούστου

...ή όχι,

...μάλον όχι,

...σίγουρα όχι!

Στο Ηράκλειο (μα δεν ησυχάζει ποτέ αυτή η πόλη;) η κίνηση είναι αυξημένη και ο τουρισμός (ντόπιος και ξένος) έχει κατακλύσει κάθε εστιατόριο, καφετέρια, μπαράκι, κάθε εμπορικό!

Εγώ δουλεύω απόψε νυχτερινή (πέρισυ βλέπετε δεν δούλεψα, για πρώτη(!) φορά στα 15 χρόνια και πρέπει να το πληρώσω) και μετά αμέσως φεύγω για ένα γάμο στα Καμμένα Βούρλα στις 16/8.
Οι φίλοι μου...τα βούρλα, μετά από σκληρή κι επίπονη σκέψη και μετά από αρκετά χρόνια αρραβώνα (ή φαγούρας;), αποφάσισαν να τελέσουν -επιτέλους- εκεί τον πολυαναμενόμενο γάμο τους και να μας ταλαιπωρούν 15αυγουστιάτικα, να τρέχουμε από την Κρήτη (όπου και εκείνοι κατοικούν) σε αυτό το υπέροχο και εξωτικό μέρος, όπου τα ξενοδοχεία και τα ενοικιαζόμενα κλείνουν μίνιμουμ 3ήμερο και μάλιστα σε αρκετά τσουχτερές τιμές, λόγω της περιόδου.
Να μην πω για τα αεροπορικά!
Άσε που το Σάββατο θα έχει Πανσέληνο και έκλειψη και είναι (λέει) πολύ κακή μέρα για γάμους, αλλά και μετακινήσεις κτλ!
Δεν τους λέω τίποτα!
My lips are sealed!
Όλα του γάμου δύσκολα, που λένε!

Δεν πήρα άδεια τελικά, υπήρχαν δυσκολίες, πάλι λόγω των συγκεκριμένων ημερών και θα επιστρέψω την Τρίτη το βράδυ.
Θα επανέλθω τότε λοιπόν, με νέα ανάρτηση και μια μεγάαααλη βόλτα στην μπλογκόσφαιρα, που δεν έχω καταφέρει εδώ και μέρες.
Δουλειές, βάρδιες και το μποτέ του γάμου, ζέστη και η γενικότερη ηρεμία που επικρατεί, με κράτησαν μακριά εκ του λαπτοπιδίου μου!

Η επιθυμία μου για να έχει η μέρα 30 ώρες δεν έχει ακόμα εισακουστεί από Τον Μεγαλοδύναμο κι έτσι προσπαθώ να τα βολέψω, όπως μπορώ, Αυγουστιάτικα η καημένη, με ένα πενιχρό 24ωρο!

Τις ευχές μου σε όλους για ένα όμορφο 3ήμερο Δεκαπενταύγουστου, χωρίς ταλαιπωρίες, καθυστερήσεις και δυσκολίες.

Χρόνια πολλά σε Μαρίες (σήμερα στην Κρήτη γιορτάζουν μόνο...οι παντρεμένες, οι...παρθένες το γιορτάζουν τον Νοέμβρη :Ρ), Μάριους, Παναγιώτηδες και Παναγιώτες.

Να περάσετε όμορφα.

Έλα ρε! (απορίες κι απαντήσεις)

Προσοχή!

Ακολουθούν και ρατσιστικές και "πολίτικλυ ινκορρέκτ" απορίες, που έχουν όμως πλάκα.

Δείτε το χιουμοριστικά (και μόνο)!

Οι "ευαίσθητοι" ας προσπεράσουν!

Γιατί ο ενας από τους τρεις μάγους ήταν μαύρος;

Για να κουβαλάει τα δώρα.

Γιατί ο Ηρακλής ήταν πάντα γυμνός και κρατούσε ρόπαλο;

Γιατί μαμούσε κι έδερνε.

Γιατί οι άντρες κάθονται με τα πόδια ανοιχτά;

Γιατί αν τα κλείσουν, υπάρχει κίνδυνος να διαλύσουν τον εγκέφαλό τους!

Γιατί οι κούρδοι έχουν Μουστάκι;

Για προσάναμμα.

Ποια ήταν η τελευταία ταινία που είδε ο Οτσαλάν;

Η ..μονωτική.

Ποια θεωρείται σήμερα καλή σύζυγος;

Αυτή που βοηθάει τον άνδρα της στο πλύσιμο των πιάτων.

Ποιο είναι το αντίθετο της φυσαρμόνικας;

Ρούφα-Μόνικα

Ποιο είναι το πιο δύσκολο μουσικό όργανο να μάθει κανείς;

Η φλογέρα γιατί ενώ παίζεις πρέπει να φυλάς και τα πρόβατα!

Σε τι διαφέρει ένα Ποντιακό εκτελεστικό απόσπασμα;

Έχει κυκλική διάταξη...

Τι είναι 10 εβραίοι που τραγουδάνε;

Σαπουνόπερα.

Τι είναι ένας λευκός ανάμεσα σε 5 μαύρους;

Προπονητής μπάσκετ.

Τι είπε ο Θεός όταν έφτιαξε τον πρώτο αράπη;

Φτου γμτ, κάηκε!

Τι έχει μια γριά ανάμεσα στα βυζιά της που δεν έχει μια νέα;

Toν αφαλό της...

Τι κάνει ένας Αλβανός στο θέατρο;

Κλέβει την παράσταση!!

Τι κάνει μια χελώνα πάνω σε μια άλλη;

Της μαμάει το σπίτι...

Τι κοινό έχει ο τεμπέλης με την διοξίνη;

Και ο τεμπέλης δύο ξύνει.

Τι κοινό έχουν η Κύπρος και το Viagra;

Την Ανόρθωση...

Τι μας κάνουν ένας Εβραίος κι ένας αράπης μαζί;

Χρωμοσαμπουάν.

Τι παπούτσια φορούν οι τρομοκράτες;

Τιμπερλάντεν...

Τι σημαίνουν τα αρχικά του σαπουνιού FA

From Auswitsch.

Τι κοινό έχει το παγώνι με το πεπόνι;

Το πεπόνι παγώνει αλλά το παγώνι δεν... πεπόνει!

Μα, ελάτε τώρα! Δεν είναι αστεία;;;

(Φυσικά και δεν είμαι ρατσίστρια)

Η τυχερή σας μέρα

08.08.08. σήμερα και μέρα έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων του Πεκίνου.
Το 8 είναι το τυχερό νούμερο των Κινέζων, γι αυτό αποφάσισαν, λέει, να ξεκινήσουν οι αγώνες σήμερα στις 08:08, τοπική ώρα.

Κάποιοι, έμαθα, παντρεύτηκαν σήμερα.
Για μένα ήταν μια μέρα όπως όλες οι άλλες, με διπλοβάρδια και ζέστη.
Τουλάχιστον έφτιαξα (ανέξοδα) τη βέσπα μου, που με είχε αφήσει την Τρίτη, έξω από το νοσοκομείο.

Θεωρείται αυτό τύχη;
Μπααα!
Υπάρχουν, νομίζω, τυχεροί και άτυχοι άνθρωποι, συγκυρίες, ευκαιρίες, αστάθμητοι παράγοντες και ίσως αυτό που λέμε "μοίρα", αλλά δεν πιστεύω σε τυχερούς και άτυχους αριθμούς ή μέρες.
Πέρισυ ο Τζονάκος μας παραπληροφόρησε ότι σήμερα είναι και παγκόσμια μέρα... οργασμού!!!
το "γκούγκλεψα" αλλά δε βρήκα κάτι τέτοιο.
Όπως και να έχει, βρίσκω το νούμερο αρμονικό, ερωτικό και προτρέπω, όποιους μπορούν να γιορτάσουν έτσι αυτή τη μέρα!

Καλούς Ολυμπιακούς Αγώνες να έχουμε με θέαμα και δυνατές στιγμές και καλές προσωπικές στιγμές πρωταθλητισμού... στο κρεβάτι!