Γιατί μετά από 17 καλοκαίρια δουλειάς δε μπορώ να πάρω άδεια τον ρημάδη τον Δεκαπενταύγουστο, που έχω έναν πολύ σημαντικό γάμο στα Καμμένα Βούρλα (το βούρλο!)?
Γιατί 8+ χρόνια που είμαι στη ΜΕΘ τα κρεβάτια συνεχώς αυξάνουν ενώ το (πάντα ελλειπές) προσωπικό μένει σταθερό σε αριθμό?
Γιατί παίρνω λιγότερα λεφτά σε υπερωρίες από το 2004, ενώ δουλεύω τις ίδιες βάρδιες?
Γιατί πληρώνομαι χειρότερα από όλες τις (παλιές) χώρες της Ε.Ε?
Γιατί οι νοσηλευτές δε μπορούμε να βρούμε ένα επιτυχημένο τρόπο να διεκδικήσουμε τα δικαιώματά μας, αφού δε μπορούμε να κάνουμε ουσιαστικά απεργία?
Πότε θα πάψουν να με κοροϊδεύουν μες τη μούρη με ψεύτικες ελπίδες και φρούδες υποσχέσεις?
Πότε θα πάψω να γκρινιάζω για τ' αυτονόητα στη δουλειά μου?
Συγνώμη για το ξέσπασμα, απλά μερικές φορές μαζεύονται πολλά...
Δευτέρα 23 Ιουνίου 2008
Απορίες μιας παραζαλισμένης νοσοκόμας
Ετικέτες
παραζαλισμένα νοσηλευτικά
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Γιατί γλυκιά μου υπάρχουν άνθρωποι που γεμίζουν τις τσέπες τους με... κουζίνες και τηλεφωνικά κέντρα και χιέστηκαν για τον εργαζόμενο ;)
Φιλιά ζουζού :)
Δεν χρειάζεται να απολογείσαι επειδή απλά εκφράζεσαι, νομίζω, εξάλλου το bloging είναι για να εκφραζόμαστε!
Και σε τελική ανάλυση, αλήθειες λες!!
Υπομονή!
Καλή σου ώρα!
Το μονο standar ειναι οτι θελεις αμεσα διακοπες...
Αυτά καλή μου να τα θυμιθείς και όταν πρέπει ε!!!!
Καλή εβδομάδα
Πιστεύω ότι η δουλεία σου είναι από τις πιο δύσκολες και ευαίσθητες και το πόστο που είσαι εσύ ακόμα πιο δύσκολο και έπρεπε και να έχετε πολλούς συναδέλφους και καλά πληρωμένοι όλοι αλλά ποιος ακούει τα αυτονόητα; Το γλυκό χαμόγελο μιας νοσοκόμας δίνει κουράγιο όταν κάτι δεν πάει καλά μέχρι να εμφανιστεί ο γιατρός, το δροσερό της χέρι δίνει την πρώτη βοήθεια, εκείνη θα δεχτεί την πρώτη επίθεση για κάτι στραβό ....... Και ποσά αλλά που αυτοί που πρέπει κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ..άντε πάλι ξέσπασα φιλία καλή μου J ( τις ενέσεις λέω να μην τις αναφέρω αχαχαχα)
Η πάνω ανώνυμη είμαι εγώ πως το κατάφερα δεν κατάλαβα:))))))
εγώ χτες έμαθα ότι σχεδιάζουν να μας ανεβάσουν το όριο συνταξιοδότησης άλλα 7 χρόνια. Τι τέλεια! Κι έλεγα με το Alzheimer και το Parkinson τι ωραία που πρέπει να είναι να κάνεις εγχειρήσεις! Γιούπιιι
Γιατί κορίτσι μου δεν σκέφτεσαι πριν ψηφίσεις.
Mπινελικίαση και εσυ΄!
Ειναι η εποχή ...
Επιτέλους, βρήκα λίγη ώρα, τουλάχιστον να φανώ ευγενική και να σας απαντήσω!
Λοιπόν:
@Confused μου,
το θέμα γλυκιά μου είναι τι κάνουμε εμεις γι αυτό!
@Πολυάσχολη μελισσούλα, καλώς ήρθες!
Ναι, δε χρειάζεται ν'απολογούμαι αλλά για μένα το μπλόγγινγκ δεν είναι μια ευκαιρία να βγάλω τις γκρίνιες και τις μιζέριες μου πάνω στους πτωχούς αναγνώστες μου!
@Πρέζα, δυστυχώς, μόλις επέστρεψα!
@Αλέξη,
εγώ τα θυμάμαι και θα τα ξαναθυμηθώ!
Οι υπόλοιποι να δούμε!
@Παλίρροια,
δύσκολη δουλειά, αλλά κάποιος πρέπει να την κάνει!
Το σωστό είναι να την κάνουμε με χαμόγελο και προσπαθούμε, πίστεψέ το.
βοήθεια δε βλέπω να έρχεται από πουθενά όμως...
@Mad,
με βλέπω με το "Π" να κάνω νυχτερινά στην εντατική και να κλέβω οξυγόνο από τους ασθενείς μου!!
@Σουελάκο,
με κόβεις για κυβερνητικιά;;;:Ρ
@Τζονάκο μου,
γι αυτά τα προβλήματα δε φταίνε τα φεγγάρια!
Φιλάκια πολλά σε όλους, δε σας ξεχνώ!
Δημοσίευση σχολίου