Όταν...

...όταν είσαι σε μια αγκαλιά και για σένα δεν υπάρχει τίποτα άλλο στον κόσμο και νιώθεις ότι επέστρεψες σπίτι...

...όταν θες να κοιμάσαι σε αυτή την αγκαλιά και να ξυπνάς με την ανάσα του να σου χαϊδεύει τα όνειρα...

...όταν, για μια φορά, παίρνεις ό,τι ακριβώς δίνεις και ίσως παραπάνω, συναισθήματα, λόγια, πράξεις, αγάπη ...

...όταν νιώθεις ότι μπορείς ν' αντιμετωπίσεις άφοβα κάθε πόνο, φόβο και δυσκολία αρκεί να κοιτάξεις αυτά τα δυο υπέροχα μάτια, που σε κοιτούν με λατρεία...

...όταν κάθε λεπτομέρεια γιγαντώνεται σε υπερβολή κάτω από το φακό του πάθους και όλα μοιάζουν πολύ εύκολα ή πολύ δύσκολα...

....όταν η απουσία λίγων ωρών μοιάζει με μια αιωνιότητα μοναξιάς, αλλά ξέρεις ότι, αν χρειαστεί, μπορεί να περιμένεις μια ζωή...

...όταν οι μικρές, καθημερινές στιγμές παίρνουν άλλη διάσταση όταν τις μοιράζεσαι, τα όμορφα γίνονται υπέροχα και τα κουραστικά χαριτωμένα...

...όταν αποζητάς μια ρουτίνα μαζί του και λαχταράς κάθε μικρή στιγμή, ακόμα και τα χαζοκαυγαδάκια...

...όταν κάθε καινούρια μέρα αστράφτει υπέρλαμπρη, κάτω από ένα γλυκό χαμόγελο...

...όταν νιώθεις ότι αυτές οι δυο μικρές, τρομακτικές λεξούλες "για πάντα" δεν είναι ουτοπία, αλλά ελπίδα, προσμονή, ανάγκη...

...όταν δεν το περίμενες, δεν θα τολμούσες ποτέ να το φανταστείς, αλλά αν δε φοβόσουν να το ονειρευτείς , το όνειρο θα έμοιαζε με αυτό που ζεις...

...όταν θέλεις να γίνεσαι καλύτερος άνθρωπος, για να του αξίζεις...

...όταν τα ζεις αυτά, τότε, σίγουρα,

ζεις ένα μεγάλο, δυνατό έρωτα,

σαν αυτό που πάντα έλπιζες ότι υπάρχει,

αλλά φοβόσουν ότι είναι ουτοπία,

χίμαιρα και κατασκεύασμα,

εμπορικό και αναλγητικό,

φτιαγμένο να δίνει φρούδες ελπίδες

και τη δύναμη να συνεχίσεις...

...κι όμως!

Για το Χρήστο μου. Σ' ευχαριστώ που ομορφαίνεις τη ζωή μου και δίνεις νόημα στην ύπαρξή μου.