Τελικά υπάρχουν και καλές Δευτέρες!

Είναι γνωστό σε όσους με ξέρουν ότι μισώ τις Δευτέρες και κυρίως τις Δευτέρες πρωί.
Βασικός λόγος είναι η λαϊκή που γίνεται κάτω ή γύρω από το σπίτι μου, όσα χρόνια θυμάμαι τον εαυτό μου και όχι αυτό δεν είναι καλό πράγμα, γκρρρ!
Βρωμιά (σκέψου να έχεις τα ψάρια έξω από την πόρτα σου), φασαρία, τεράστιο πρόβλημα πάρκινγκ από το βράδυ της Κυριακής (γίνονται ομηρικές μάχες για μια θέση και ουέ και αλίμονο και βγεις Κυριακή βράδυ) και τρομερό πρόβλημα μετακινήσεων από και προς το σπίτι σου με οποιοδήποτε μέσον, ακόμα και με τα πόδια (μια εποχή είχαν κάνει τη βεράντα μας δοκιμαστήριο για ρούχα!).
Όσοι δεν το έχουν ζήσει δε μπορούν να το φανταστούν!

Άλλος βασικός λόγος είναι ότι το πρωινό της Δευτέρας στη δουλειά είναι το πιο δύσκολο, πολλές "τακτικές" εργασίες να γίνουν, εκκρεμότητες του σαββατοκύριακου, συν όσοι γυρίζουν "ναυλωμένοι" από την ανάπαυλα και έτοιμοι για μεγάλη επιστήμη :Ρ

Μα και αν δε δουλεύεις και πας να κάνεις δουλειές, μιας και αυτό είναι το μόνο ελεύθερο πρωινό της εβδομάδας παντού κίνηση, καθυστερήσεις και εκνευρισμός.

Όλα συνηγορούν σε αυτό που λέω χρόνια: Η Δευτέρα πρωί δεν θα έπρεπε να υπάρχει!


...Σήμερα όμως ήταν μια άλλη Δευτέρα...
Οι δουλειές γίνονταν χωρίς ταλαιπωρία, οι οδηγοί στο δρόμο ήταν ήρεμοι και ευγενικοί, μέχρι και στο νοσοκομείο που πήγα για μια διοικητική διεκπεραίωση, εξυπηρετήθηκα αμέσως και χωρίς να χρησιμοποιήσω την ιδιότητά μου ως "μέσον"!

Ρε παιδιά, μπας και δεν ήταν Δευτέρα σήμερα και έχω χάσει τις μέρες, χαχαχα!