Παλίνδρομος κύηση

Οι συγκυρίες ή η μοίρα, εάν προτιμάτε, με έφτασαν στα 40 μου χωρίς να έχω νιώσει τη χαρά της μητρότητας.
Δεν είμαι από τις γυναίκες που ήθελαν παιδί για τη χαρά "της κοιλιάς", για την επιβεβαίωση της θηλυκότητάς μου ή γιατί είναι αυτός ο προορισμός μιας γυναίκας, μπλαμπλαμπλα.
Πολύ συνειδητά ήθελα παιδί από τα 25 μου, απλά γιατί ξέρω ότι θα έχω πολύ αγάπη να του δώσω και πολύ όρεξη να το μεγαλώσω, όσο καλύτερα μπορώ.
Η τύχη στην προσωπική μου ζωή μου χτύπησε την πόρτα πριν 2,5 χρόνια και μου έφερε έναν υπέροχο σύντροφο, ό,τι ήθελα, αλλά δεν πίστευα ότι υπάρχει, ό,τι δεν τολμούσα να ονειρευτώ.
Πάλι οι συγκυρίες δεν μας επέτρεψαν μέχρι πρόσφατα να προσπαθήσουμε γι αυτό που ήθελα τόσο και ίσως ακόμα να μην είναι οι σωστές, αλλά κάτω από την πίεση του χρόνου αποφασίσαμε πριν λίγους μήνες να προσπαθήσουμε για την απόκτηση του πολυπόθητου μωρού.
Δε μπορώ να πω ότι δυσκολευτήκαμε πολύ, ούτε ότι ταλαιπωρήθηκα ιδιαίτερα.
Είχα πολύ άγχος στην αρχή και είχα πρήξει τους πάντες γύρω μου, αλλά στην πορεία ηρέμησα και τότε συνέβη...
Έμεινα έγκυος μετά από 3 μήνες συντονισμένων προσπαθειών (έχω και πολυκυστικές ωοθήκες και έπρεπε να εξασφαλίσω ωορρηξία).
Η χαρά ήταν πολύ μεγάλη, το άγχος και ο φόβος επίσης, όλα ανάκατα.Στον ένα μήνα που παρέμεινα έγκυος και το ήξερα, είχα μια ομαλή εγκυμοσύνη με όλα τα μικρά συμπτώματα (πρησμένο στήθος, κούραση και υπνηλία, ζαλάδα και ποναλάκια στην κοιλιά) χωρίς κανένα ανησυχητικό (αιμοραγγίες ή έντονους πόνους).
Λίγο πριν το τέλος της 6ης εβδομάδας που πήγαμε για τον 2ο υπέρηχο, όπου θα ακούγαμε και καρδούλα, η γιατρός μου βρήκε το μωρό μικρότερο του αναμενόμενου και με 90 σφύξεις που ήταν το κατώτερο όριο και μου είπε ότι κινδυνεύω να κάνω παλίνδρομη κύηση, δηλαδή να σταματήσει η ανάπτυξη του εμβρύου και να πεθάνει το κύημα.
Είχα ελπίδες μέχρι τον επόμενο υπέρηχο όμως, καθώς τα συμπτώματα της εγκυμοσύνης συνέχιζαν και τα "κακά" απουσίαζαν πλήρως.
10 μέρες μετά (έπεσε και το Πάσχα μέσα), ο νέος υπέρηχος μας έφερε τα κακά νέα. Έμβρυο χωρίς κίνηση, 1,5 εβδομάδα πίσω σε μέγεθος και χωρίς καρδιακό ρυθμό.
Απλά πέθανε, χωρίς να δώσει κανένα σημάδι.
Όχι, δεν το περίμενα, δεν το είδα να έρχεται, αυτά είναι από τα πράγματα που πάντα συμβαίνουν στους άλλους, όχι σε μας.
Το κύημα έπρεπε να βγει και με τη γιατρό μου επιλέξαμε να πάρω φάρμακα για να γλυτώσω την απόξεση, αρκετά επωδυνη διαδικασία, αλλά γλυτώνεις τα παρεμβατικά και μετά από 1 μόνο μήνα μπορείς να ξαναπροσπαθήσεις για εγκυμοσύνη. Το προτίμησα για να κερδίσω χρόνο, αντέχω τον πόνο.
Πέρασα ένα πολύ άσχημο απόγευμα, αλλά ευτυχώς η αποβολή ήταν επιτυχής.

Ο λόγος της αποβολής;
Πιθανότατα θα παραμείνει άγνωστος αφού οι εξετάσεις μου είναι καλές (μένει μόνο ένας έλεγχος θρομβοφιλίας), μία ίσον καμία, λέει η γιατρός, ο φύση μάλλον φρόντισε να μη ζήσει ένα προβληματικό έμβρυο.
Αυτό σκέφτομαι κι εγώ και παρηγορούμαι.
Δε χρειάζεται να αναλύσω τα συναισθήματά μου, όλοι μπορούν να καταλάβουν, το ξεπερνάω όμως σχετικά εύκολα, ίσως πιο εύκολα απ' ότι φοβόμουν.Είναι πολύ σημαντικό ότι έχω έναν υπέροχο, πολύ υποστηρικτικό και τρυφερό σύντροφο, που κι αυτός σοκαρίστηκε, αλλά δεν αντέχει να με βλέπει να πονάω.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Είναι προφανές ότι δεν προσπαθώ να εκμαιεύσω λύπηση, ούτε, ακόμα, συμπάθεια.
Είμαι απλώς μια από τα εκατομύρια γυναίκες που έχουν βιώσει μια αποβολή και θα το ξεπεράσω πολύ σύντομα, ακόμα καλύτερα με μια επόμενη, καλή εγκυμοσύνη που θα μας δώσει ένα γερό παιδί.
Είναι που, εκείνες τις μέρες, κάνοντας βόλτα στο ίντερνετ με ερωτήσεις για την παλίνδρομη, την αποβολή κτλ, έπεσα σε εκατοντάδες μαρτυρίες γυναικών, σε χειρότερη ψυχολογική κατάσταση από εμένα, που ζητούσαν απεγνωσμένα λίγη επικοινωνία, κάποιον να τους καταλάβει.
Αν λοιπόν το ποστ μου πέσει στην αντίληψή σας κορίτσια, εδω είμαι.
Αυτή είναι η μικρή ιστορία που αφήνω πίσω μου, αισιόδοξη ότι σύντομα όλα αυτά θα είναι στη μνήμη μας μια κακή εμπειρία με καλή συνέχεια.

Λοιπόν, το να μην είμαι πια έγκυος έχει και τα καλά του.
α) Κάνω σεξ όποτε θέλω!
β) Είμαι δυνατή ξανά και όχι διαρκώς υπναλέα!
γ) Έβαψα ξανά τα μαλλιά μου κατακόκκινα!
και τελευταίο και πολύ σημαντικό
δ) Θα πάμε ένα 4ήμερο ταξιδάκι στην Πράγα!!!
Το έχουμε και οι 2 ανάγκη, φεύγουμε αύριο και μάλιστα το περίεργο είναι ότι η ιδέα ήταν του καλού μου, που δεν είναι ταξιδιάρα ψυχή σαν εμένα!
Ταξιδιωτικό ποστ θα ακολουθήσει...