Ταξίδι στην Ιρλανδία...

Τυπική Ιρλανδική στιγμή (όταν έχει ήλιο)

Φίλε αναγνώστη, αγαπητέ μελλοντικέ ταξιδιώτα,

κατόπιν επανειλημμένων (έως και φορτικών) απαιτήσεων του φιλοθεάμονος κοινού (φυρί φυρί το πας να το φας το κεφάλι σου με άλλα λόγια), είπα κι εγώ να βάλω το ταπεινό μου λιθαράκι στο μεγάλο οικοδόμημα της ελληνικής blogoσφαιρας - ως φιλοξενούμενος προς το παρόν! Τι νομίζεις, πολύ θέλει ο άνθρωπος να γίνει ψώνιο και να νομίσει ότι αυτά - τα μύρια όσα - που κουβαλάει μέσα του ενδιαφέρουν ΚΑΙ άλλους ταλαίπωρους;;; Αλλά ας μην το ανοίξω το θέμα αυτό, ανήκει σε άλλο ποστ.

Και είπα να ξεκινήσω με κάτι ευχάριστο: last Easter για να παραφράσω το γνωστό άσμα, είπα να πρωτοτυπήσω: βαρέθηκα πια την κατάνυξη της Μ. Εβδομάδας, τα έργα με τους χιτώνες, τα μουστοκούλουρα, τ'αρνάκια-Αθανάσιους Διάκους, τα τζατζίκια (εξαιρείται αυτό της Ενεσούλας που μόνο όποιος το'χει φάει μπορεί να καταλάβει για τί μιλάμε), τα παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας μας και γενικά όλο το ελληνικό πασχαλινό φολκλόρ και είπα να ταξιδέψω εις τας Ευρώπας, όπου γενικώς το Πάσχα είναι πολύ λιγότερη φασαρία και πιο διακριτικό - άσε που όταν πήγα το είχαν ήδη γιορτάσει. Και είπα να πάω στην Ιρλανδία.

Τώρα, γιατί και πως Ιρλανδία μην τα ρωτάς! Ένα μόνο θα σου πω και να μου πεις εσύ τι θα'κανες: είχαμε δύο επιλογές: Ιρλανδία και Κάλυμνο, στο σπίτι ενός φίλου.
α) Κόστος μετάβασης Ηράκλειο-Ιρλανδία-Ηράκλειο: 133 Ευρώ το Ηρα-Αθη-Ηρα και 175 Ευρώ το Αθη-Δουβλίνο-Αθη (ναι, σωστά διαβάζεις, ναι, αλλε-ρετούρ, ναι, και οι φόροι μέσα, ναι, με καλή εταιρεία, την Lufthansa, και όχι καμία τυχάρπαστη). Σύνολο: 308 Ευρώ.
β)Κόστος μετάβασης Ηρα-Κάλυμνος-Ηρα: 275 Ευρώ το άτομο!!!
Και ερωτώ: ΕΣΥ που θα πήγαινες, φίλε αναγνώστα;; εεεε;; ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;; Σωστά! Στην Ιρλανδία!

H Ιρλανδία....αχ, η Ιρλανδία...

Η Ιρλανδία, που λες, γενικά είναι μια πάρα πολύ όμορφη χώρα. Καταπράσινη, σε βαθμό κακουργήματος, δηλαδή έρχεται και κουράζεται το μάτι σου και θες να κλείσεις διακοπές για Φολέγανδρο, τόσο πολύ πια. Πάρκα, πάρκα με κάστρα, πάρκα με λιμνούλες, πάρκα σκέτα, (όλα αυτά συνήθως το ένα δίπλα στο άλλο), ποταμάκια, λιβάδια, λιβάδια, λιβάδια, λιβάδια, λιβάδια με αρνάκια, λιβάδια με αγελάδες, κι άλλα λιβάδια….Η κλασική ευρωπαϊκή/βόρεια αρχιτεκτονική (σπίτια-μονοκατοικίες με επικλινείς στέγες, κηπάκους και μικρό χαριτωμένο καθεδρικό ναό με μυτερό καμπαναριό – μόνο που σε πάρα πολλές περιοχές βάφουν τα σπίτια τους με έντονα χρώματα (γιατί λόγω κλίματος βλέπουν μονίμως γκρίζο οι κακομοίρηδες…) και αυτό είναι ιδιαίτερο.

Πάρκο με κάστρο Πάρκο με λιμνούλα (και κάστρο)

Επίσης έχει πανέμορφες πόλεις! Η πιο όμορφη από τις οποίες ΔΕΝ είναι το Δουβλίνο! Και εξηγούμαι: το Δουβλίνο είναι μια πολύ ωραία πόλη με την κλασική ποιότητα ζωής της βόρειας Ευρώπης: τεράστιους πεζόδρομους, ποτάμι, βόλτες δίπλα στο ποτάμι, εμπορικά κέντρα, μαγαζιά κάθε είδους, ατελείωτα καταπράσινα πάρκα, όρεξη να’χεις να περπατάς, επιβλητικά μπαρόκ/γεωργιανά/ελισαβετιανά κτίρια, κι άλλα πάρκα και καθεδρικούς, αρκετά μουσεία , πάρκα είπα; - είπα! , μια γραφική παλιά συνοικία στο κέντρο (το Temple Bar), τύπου Ψυρρή (ξέρεις, λίγο εναλλακτική, λίγο βρωμικούλα, λίγο χίπυ, λίγο "τώρα- ανανεώνομαι -δεν-εχω-τελειώσει-ακόμη-gimme-a-break", λίγα παλιά κτίρια... Κάτι μεταξύ Ψυρρή και Γκάζι φαντάσου, στο πιο γραφικό (λίγο). Παρόλα αυτά όμως, γενικά μένεις με μια αίσθηση τύπου: «δεν εντυπωσιάστηκα». Κυρίως αν έχεις δει, ας πούμε, τη Βαρκελώνη ή τη Ρώμη! Καμία σχέση. Έχει άλλωστε και ένα αρκετά μεγάλο μοντέρνο κομμάτι, με βιομηχανικά κτίρια, πολυκατοικίες, γερανούς και αρκετή τυπικά βρετανική μιζέρια (μη τους το πεις ποτέ αυτό, δεν θέλουν να τους συγκρίνουν με τους Βρετανούς, θα στεναχωρηθούν πολύ – αλλά θα το ξεπεράσουν πίνοντας άλλη μια pint of Guiness beer). Φυσικά η πόλη έχει περίπου 3.422.178.924 παμπ (τόσες πρόλαβα να μετρήσω πρόχειρα, έξω οι συνοικίες).

Γραφικό δρομάκι στο γραφικό Temple Bar του γραφικού(;) Δουβλίνου

Αντίθετα το Limerick στα δυτικά, στις ακτές του ατλαντικού, και κυρίως το Cork, στα νότια, είναι πολύ γοητευτικές πόλεις, με περισσότερο χαρακτήρα – και πάλι όμως χωρίς ιδαίτερα «μνημεία» να δεις. Απλά πανέμορφες: με το ποτάμι τους, το πάρκο τους, το κάστρο τους κλπ κλπ. Έχει και κάτι περίεργα μουσεία τύπου «Μουσείο Βουτύρου» (τι να κάνουμε, βούτυρο παράγουν οι άνθρωποι…με τους τόνους όμως έτσι;;;; και το τρώνε παντού, πάντα, με όλα! Όθεν και δεν θα τους πεις και ακριβώς καλλίγραμμα μοντέλα – οι περισσότεροι έχουν κοιλίτσες, πιασίματα, καπούλια κλπ. Νεφρά δεν ξέρω αν έχουν – με τόσο που πίνουν, μάλλον θα έχουν αντικατασταθεί με μικρά διυλιστήρια-αποστακτήρια! Αλλιώς δεν μπορεί να μεταβολίζεται τόσο αλκοόλ!!!).

Glendalough, το αρχαιότερο σωζόμενο μοναστηριακό συγκρότημα της Ιρλανδίας, από τον 10o αι. παρακαλώ!

Συνοψίζοντας:

-Οι Ιρλανδοί είναι πάρα πολύ καλοί και ευχάριστοι άνθρωποι. Τους ρωτάς για το δρόμο ας πούμε και είναι ικανοί να πάρουν το αυτοκίνητό τους και να πάνε μπροστά μέχρι να σε βγάλουν στην εθνική. Έχουν τρελή συμπάθεια για τους Έλληνες και την Ελλάδα και γενικά είναι πιο χαρούμενοι και έξω καρδιά από τους Βρετανούς. Και ευγενικοί, με γνήσια ευγένεια. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν… μήπως έχει να κάνει με το ότι είναι μονίμως μεθυσμένοι;;;;; Σοβαρολογώ! Δεν σου δίνουν ποτέ την εντύπωση – ούτε Δευτέρα στις 10 το πρωί ας πούμε – ότι είναι εντελώς εντελώς νηφάλιοι! Από τις 4 και μετά δε που σχολάνε και αρχίζουν να γεμίζουν οι παμπ, αρχίζει να απλώνεται μια γενική χαρά πάνω από την πόλη, μέχρι τις 11 που κλείνουν τα πάντα και σέρνονται και οι τελευταίοι στα σπίτια τους για ύπνο. Τη χαρά αυτή δεν την πολυαισθάνεσαι βέβαια, παρά μόνο αν βρεθείς κοντά σε παμπ…γιατί έτσι και κλείσουν τα μαγαζιά φίλε μου, πλακώνει μια ερημιά άλλο πράγμα. Ακόμα και στο Δουβλίνο αναρωτιέσαι που πήγαν όλοι!!!!! Μετά τις 10 το βράδυ δε δεν έχουν φώτα ούτε τα σπίτια, σου μιλάω για πολύ σκοτάδι και πολλή ερημιά!

Επίσης έχουν σοβαρό θέμα με το ντύσιμο. Φοράνε ό,τι να’ναι, το ταιριάζουν με ό,τι να’ναι και αυτό όποτε να’ναι και γενικώς ό,τι λάχει! Σου μιλάω τώρα ειλικρινά: φόρμα αθλητική με γούνα, γούνα με αθλητικό παπούτσι, κουστούμι με σανδάλι, μη σου μιλήσω δε για τα χρώματα, θα μας συλλάβει η αστυνομία μόδας. Οι γυναίκες είναι ΑΚΥΡΕΣ εντελώς!
Το ταξίδι αξίζει τον κόπο με την προϋπόθεση ότι θα πάρεις αυτοκίνητο και θα γυρίσεις στη χώρα. Έχει πολύ εντυπωσιακά μέρη να δεις, αλλά θέλει αυτοκίνητο. Εμείς αυτό κάναμε.

Οι βράχοι του Moher, στις ακτές του Ατλαντικού. Εντυπωσιακότατοι και επιβλητικότατοι! (όπως και η ανηφόρα για ν' ανέβεις!!!)

Η οδήγηση αριστερά δεν είναι τίποτα, μη σε τρομάζει, η σήμανση είναι σε γενικές γραμμές καλή, οι δρόμοι ΑΘΛΙΟΙ (ειδικά δε έτσι και φύγεις από εθνική και πας σε επαρχιακό δρόμο, σου μιλάω ότι οι δρόμοι της Ελλάδας θα σου φανούν highways)!. Ευτυχώς πήραμε αυτόματο αυτοκίνητο και δεν είχαμε θέμα με τις ταχύτητες!. Οδηγούν γρήγορα γενικά, πετάγονται – θυμίζουν αρκετά Έλληνες! Είναι όμως πιο αυστηροί οι νόμοι φυσικά (εμείς φάγαμε και κλήση). Αν πας ΜΟΝΟ Δουβλίνο και δεν δεις ούτε το Κορκ ας πούμε ενδέχεται να μην εντυπωσιαστείς ιδιαίτερα. Εν πάση περιπτώσει, αν θες να κάνεις μόνο Δουβλίνο υπολόγισε 3 νύχτες/4 μέρες και είσαι μια χαρά (δεν θέλει παραπάνω). Άντε μια έξτρα νύχτα αν θες να δεις ότι μουσείο έχει και δεν έχει. Σου μιλάω βέβαια για πρόγραμμα "φεύγω - πρωί - και - γυρίζω - βράδυ" όπως κάναμε στο δικό μας ταξίδι.

Αυτό είναι διάνοιξη δρόμου, όχι εμείς που καθόμαστε και φτιάχνουμε κοτζάμ σήραγγες!

Και, last but not least, ΠΟΛΥ ακριβή!!! Τρελές τιμές, το 25-30 ευρώ το άτομο για φαγητό είναι ''very reasonable'' και σου μιλάω τώρα να φας fish and chips με μια σαλάτα έτσι;;; Για πιο σοβαρό φαί πάμε για 40άρι και πάνω! Νερό: 1,55 ευρώ το μπουκαλάκι σχεδόν παντού, το βρήκαμε και 2 αλλά και 2,50. Ακριβές είσοδοι παντού, ενώ οι τουριστικοί χώροι σε σκίζουν όπου και όπως μπορούν: σάντουιτς με τυρί-ζαμπόν 6,50 Ευρώ!!!!! Ας ακούσω κανένα να παραπονιέται για τις τιμές στην Ελλάδα και το νερό στην Ακρόπολη και θα του πω εγώ! Έχει κάποιες φτηνές υπηρεσίες, πχ νοικιάσαμε φτηνά αυτοκίνητο, βενζίνη περίπου όπως Ελλάδα (στις πιο ακριβές τιμές της), αλλά γενικά είναι πολύ ακριβή χώρα και θέλει προσοχή στη διαχείριση των χρημάτων.
Σου βάζω και μερικές φωτογραφιούλες, έτσι για να σε φτιάξω ακόμα περισσότερο και να γλυκαθείς και να ΤΡΕΞΕΙΣ να βρεις εισιτήριο...
Και κάπου εδώ θα σε αφήσω...τρέχω να φτιάξω μακαρόνια με άφθονο τυρί Kerrygold Regato (το οποίο, παρεμπιπτόντως, πρέπει να είναι κάτι σαν αστικός μύθος: δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ιρλανδία, ούτε που το έχουν ακουστά! Η κομητεία Kerry όμως, η πιο όμορφη της χώρας, βγάζει άπειρα τυριά και βούτυρα, κανένα από τα οποία δεν το λένε Kerrygold Regato. Δεν το πολυέψαξα γιατί είμαι τρελός φαν του τυριού αυτού και δεν ήθελα να γκρεμίσω το όνειρο ότι και καλά πήγα στη χώρα όπου το φτιάχνουν...)
Και σόρρυ για το σεντόνι Πειραϊκή-Πατραϊκή, αλλά θυμήσου - ΕΣΥ το ζήτησες! Αν ξαναγράψω πόστ, υπόσχομαι να είμαι πολύ πιο σύντομος.

Κουάκ!