Σινεμά, ένας ακόμα παράδεισος...

Με κάλεσε λοιπόν η φιλενάδα μου η Παλίρροια (μα τι γλυκιά κοπέλα που είναι!) υποψιαζόμενη προφανώς την αμέλεια και την απροθυμία των τελευταίων μηνών να μπλογκάρω, να γράψω για τις 5 πιο αγαπημένες μου ταινίες.
Χμμμ, πάτησε το σωστό κουμπάκι!
Λατρεύω την 7η τέχνη και έχω δει χιλιάδες ταινίες σε σινεμά, τηλεόραση βίντεο και dvd. Το ρεκόρ μου είναι 80 ταινίες τη σεζόν στον κινηματογράφο και 3 ταινίες καπάκι η μια πίσω από την άλλη ενώ η μυρωδιά του ποπκορν είναι για μένα δελεαστική, όσο η γύρη για τις μελισσούλες!
Δύσκολο να ξεχωρίσω 5 φυσικά.
Γράφω μόνο 5, με πόνο καρδιάς, αποφασίσα να είναι οι πρώτες που μου έρχονται στο μυαλό, 1 από κάθε βασική κατηγορία ταινιών που βλέπω συνήθως, όχι πολύ καινούριες, για να προλάβουν να είναι αγαπημένες και έχω άλλες 50, 500 στο μυαλό μου, που ψάχνουν να βρουν το δρόμο προς την κορυφή!

Και ποιους να καλέσω να παίξουν;
Ας πω τον Τζονάκο, αν και φαντάζομαι θα έχει πολλές τέτοιες προτάσεις, το Πικουλίνι μου που και σινεφίλ είναι (b-movάς δλδ αλλά άστον να νομίζει ότι βλέπει ποιότητα, :Ρ) και η ιδέα φάνηκε να του αρέσει, την Άρμια και την Dreamer που γράφουν πολύ όμορφα, αλλά πολύ σπάνια πια.
Πάμε όμως στις ταινίες, αρκετά με τη φλυαρία μου!

Ρομαντική κομεντί: Love Actually
Οι ρομαντικές κομεντί είναι το είδος της ταινίας που μου αρέσει να βλέπω περισσότερο, όταν δε θέλω να προβληματιστώ, αλλά, απλά να περάσω 2 ευχάριστες ώρες.
Πιθανολογώ ότι τις έχω δει όλες! Δύσκολο ωστόσο να με πείσει κάποια για την αληθοφάνειά της.
Το "Αγάπη είναι", όταν το είχα δει στον κινηματογράφο μου έφτιαξε τη διάθεση για μία εβδομάδα και είναι από τις λίγες ταινίες που ζήτησα ως δώρο σε dvd, γιατί μπορώ να δω ξανά και ξανά, με μεγάλη ευχαρίστηση.
Θέλω κι άλλες τέτοιες!

Κωμωδία: Top Secret
Εντάξει, δύσκολο είδος.
Και από αυτές έχω δει αρκετές. Καλές, μέτριες και κακές. Λίγες με έκαναν να γελάσω πραγματικά.
Θυμάμαι το "Πάρτυ" με τον Πίτερ Σέλερς και το "Κελεπούρι" με τον Τομ Χάνκς, τις ταινίες των Μόντυ Πάιθονς, αλλά αυτή που με έκανε να γελάσω με την καρδιά μου και θα ήθελα να ξαναδώ και αυτή τη στιγμή είναι το "Τοπ Σίκρετ", από τη δεκαετία του '80, η πρώτη ταινία του Βαλ Κίλμερ και η πρώτη που είδα με τέτοιο παρανοϊκό χιούμορ.

Θρίλερ: "Seven"
Όχι από τα είδη που τρελαίνομαι να βλέπω, ειδικά αυτά με τα αίματα, τα σπλάτερ, αν και νοσηλεύτρια με αηδιάζουν ή μου προκαλούν...νύστα!!!
Τα ψυχολογικά ή τα αστυνομικά είναι τα είδη που με εκφράζουν περισσότερο.
Από αυτά θα ξεχωρίσω το "Σέβεν" που είναι πολύ καλογυρισμένο, υποβλητικό, με συγκλονιστικές ερμηνείες και χρησιμοποιεί πολύ έξυπνα τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα.
Από τις ταινίες που σκεφτόμουν για μέρες...

Κοινωνικά: "Magnolia"
Εδώ ήταν πραγματικά πολύ δύσκολη επιλογή, καθώς πρόκειται για πολύ αγαπημένη κατηγορία ταινιών. Πέρισυ είδα μια πολύ καλή το "Πριν ο Διάβολος Καταλάβει ότι Πέθανες", αλλά είναι νωρίς για να τη βάλω τόσο ψηλά στη λίστα μου.
Έτσι θα πω την πρώτη που μου ήρθε στο μυαλό και μια ακόμα ταινία με υπέροχη σκηνοθεσία από τον Πολ Τόμας Άντερσον και συγκλονιστικές ερμηνείες από όλους τους ηθοποιούς. Την ξανα-ματαβλέπω.

Περιπέτεια: Οι Κυνηγοί της Χαμένης Κιβωτού
Η πρώτη ταινία της λατρεμένης σειράς με τον Ιντιάνα Τζόουνς έχει ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου.
Την είδα όταν πήγαινα σχολείο ακόμα, στον κινηματογράφο και χάθηκα στη μαγεία της.
Θεωρώ την τρίτη ταινιά της σειράς, αυτή με τον Σον Κόνερι καλύτερη, αλλά θα πω την πρώτη για καθαρά συναισθηματικούς λόγους.
Κι εδώ η επιλογή δεν ήταν εύκολη καθώς έχω δει περιπέτειες και περιπέτειες που με έχουν κρατήσει καρφωμένη στην οθόνη μου, όπως ας πούμε το "Speed", ή το "Κυνηγώντας το Πράσινο Διαμάντι" και τόσες άλλες.

Εκτός συναγωνισμού θα αναφέρθώ ακόμα σε μια κατηγορία, που δε με αφορά άμεσα καθώς πέρασε πολύ καιρός από τότε που ήμουν παιδάκι και δικά μου δεν έχω ακόμα, αλλά είναι είδος κινηματογράφου που ευτυχώς ανθεί και εξελίσσεται πολύ ευχάριστα, οι ταινίες κινουμένων σχεδίων. Αν με ρωτούσατε πριν λίγο καιρό θα σας έλεγα ως αγαπημένη μου το "Ice Age 2", αλλά είδα σε dvd πριν καναδυό μήνες το Wall-E και πραγματικά συγκλονίστηκα από την τρυφερότητα, τα μηνύματα, την ιδέα.


Υ.Γ. Βρήκα αυτό το βερνίκι νυχιών που το λένε serial blogger (!!!) και το παράγγειλα!
Καλά έκανα, ή δεν μου αξίζει πια???