Αγγλία - Σκωτία μέρος 3ο, Εδιμβούργο

Μετά τη σύντομη επίσκεψή μας στο Leeds συνεχίσαμε βόρεια, περάσαμε τα όρια της Αγγλίας και μπήκαμε στη Σκωτία.
Σταθμός μας το Εδιμβούργο, για το οποίο είχαμε ακούσει πολλά καλά λόγια και επίσης έχω μια φίλη και συνάδελφο που κάνει διδακτορικό εκεί, την Κλαίρη.
Μείναμε σε ένα γραφικό ξενώνα, με πολύ καλά σχόλια από το booking.com, το The Lairg, πολύ κοντά στο κέντρο της πόλης και δίπλα στο σταθμό του τρένου Haymarket. Πολύ καλή και οικονομική επιλογή καθώς με 55 λίρες τη βραδιά/το δωμάτιο είχαμε όλα τα κομφόρ ενός αξιοπρεπέστατου 3* ξενοδοχείου και ένα γευστικότατο πλούσιο πρωινό, το καλύτερο από τα 3 ξενοδοχεία που μείναμε.

Ο δρόμος του ξενοδοχείου

Το Εδιμβούργο, πρωτεύουσα της Σκωτίας δεν είναι η μεγαλύτερη πόλη της, αλλά σίγουρα είναι η πιο όμορφη.
Έχει γύρω στους 500 χιλιάδες κατοίκους, ενώ η Γλασκώβη φτάνει το 1,2 εκατομμύρια με τη Σκωτία, αρκετά αραιοκατοικημένη μετά την εκκένωση των Υψιπέδων της (sic, highlands!), φτάνει μόλις τα 6 εκατομμύρια κόσμο.
Είναι χτισμένο όλο με μαύρη πέτρα που του δίνει μια απόκοσμη, λίγο θλιβερή και μεσαιωνική όψη, σα να το βομβάρδισαν πρόσφατα ή να έγινε μια μεγάλη πυρκαγιά.

Αυτό μας έκανε μεγάλη εντύπωση αλλά δικαιολογήθηκε γρήγορα από τη γνώση ότι το Εδιμβούργο χτίστηκε στον κρατήρα αρχαίου ηφαιστείου (!) και όλα τα πετρώματα είναι άρα ηφαιστειογενή, μαύρα, λάβα!Βλέπετε πόσο μαύρα είναι τα κτήρια;

Το "πρόβλημα" του κέντρου αυτή την περίοδο είναι ότι φτιάχνουν γραμμές τραμ, με αποτέλεσμα να είναι κλειστοί οι κεντρικοί δρόμοι και η κυκλοφορία να γίνεται, με δυσκολία, από περιφερειακές διαδρομές. Προτιμήστε να πάτε σε κανένα χρόνο, να έχετε και τράμ.

Σε αυτή τη βραδυνή λήψη φαίνονται και οι κορίνες που κλείνουν το δρόμο

Το κέντρο περπατιέται άνετα και ευχάριστα, αν φυσικά το επιτρέπει ο καιρός.

Η αλήθεια είναι ότι κάνει αρκετό κρύο και βρέχει πολύ συχνά κι εμείς οι Έλληνες ίσως να μηντο αντέχαμε για περίπτωση μόνιμης εγκατάστασης.

Το κάστρο του Εδιμβούργου

Για επίσκεψη πάντως είναι μια χαρά. Εμείς μάλιστα ήμασταν και τυχεροί καθώς τις 3 μέρες που μείναμε έκανε καλό και σχετικά ζεστό καιρό.
Η πόλη έχει αξιοθέατα και κάστρο και γοτθικά μνημεία και μουσεία, γενικά υπάρχουν πράγματα να κάνει και να δει κάποιος.

Το υπερμοντέρνο καινούριο κτήριο της βουλής, που δε μοιάζει με κανένα άλλο και δε μου φαίνεται να "κολλάει" στο τοπίο

Πήραμε μια ξενάγηση με λεωφορείο (από αυτά τα hop on-hop off που έχει σε διάφορες πόλεις του κόσμου) και είχαμε έναν 70άρη ξεναγό που είχε πάρα πολύ πλάκα.

Είπε π.χ.: Σε αυτό το παρεκκλήσι έκανε η Αγκάθα Κρίστι το 2ο γάμο της με έναν αρχαιολόγο. πολύ καλή επιλογή γιατί όσο εκείνη γερνούσε, τόσο αυτός έδειχνε μεγαλύτερο ενδιαφέρον!

Μας άρεσε τόσο αυτός ο τύπος που κάναμε τη διαδρομή από την αρχή ως το τέλος για να τον ακούμε.Το Scott Monument, βικτοριανό και γοτθικό, δεσπόζει στο κέντρο της πόλης

Έχει 3 διαδρομές με αυτά τα λεωφορεία, 10 λίρες κάθε μία για 24 ώρες ή 13 όλες.

Ξεκινάνε και καταλήγουν όλα στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό Waverley, που είναι στο κατάκεντρο της πόλης στην Princes street.

Η Ρrinces με τα εμπορικά, κλειστή, λόγω έργων, για αυτοκίνητα

Για την 3η μέρα της παραμονής μας κλείσαμε εκδρομούλα με την γνωστή παγκοσμίως εταιρία Grey Lines, Highlands and Lochness, διάρκειας 12 ωρών, με 35 λίρες το άτομο.

Τα highlands

Τα τοπία ήταν πολύ ωραία, τα υψίπεδα άγρια και επιβλητικά, ο καιρός πέρασε και από τις 4 εποχές, η λίμνη μεγάλη και οι μύθοι για το τέρας καλλιεργούνται από όλους!

H Loch Ness με ουράνιο τόξο!

Ακόμα και η Σκωτσέζικη Βουλή όταν πρωτοσυστάθηκε έβγαλε το πρώτο της ψήφισμα για τη Νέσσυ, αν είναι δυνατόν, ε; Πληροφορίες για τη Νέσσυ εδώ.

To κάστρο Urquhart, στην άκρη της λίμνης, με τη δική του, μακριά, μεσαιωνική ιστορία

Όπως και να έχει έμεις τέρας δεν είδαμε αλλά περάσαμε πολύ καλά και πήγα και στο Ινβερνές που το είχα καημό από τότε που διάβασα το βιβλίο "Χειμερινό Ηλιοστάσιο".

Το Ινβερνές το είδα μόνο με βροχή και μέσα από το πούλμαν βέβαια, αλλά φαίνεται ωραία, γραφική πόλη. Tουλάχιστον: Inverness, been there, done that!

Η κτηνοτροφία είναι η αποκλειστική απασχόληση των βουνίσιων. Έχουν πρόβατα με μαύρο κεφάλι και μια πολύ όμορφη αγελάδα-πρόβατο, πολύ χαρακτηριστική.

Αυτός είναι ο Hamish

Η παραδοσιακή φορεσιά των Σκωτσέζων (των Χαιλάντερς όμως μόνο) είναι το Κιλτ, η φουστίτσα η καρρώ, κάτι σαν τη δικιά μας φουστανέλλα και η Γκάιντα είναι το παραδοσιακό τους μουσικό όργανο. Tο ύφασμα ονομάζεται tartan και κάθε οικογένεια (clan) έχει το δικό της σχέδιο. Yπάρχουν, νομίζω, 250 διαφορετικά σχέδια.
Λένε ότι οι σκωτσέζοι δε φοράνε τίποτα κάτω από το κιλτ τους. Αλήθεια ή μύθος;
Ανακαλύψτε το εδώ.
Όσο για τον Braveheart, μας είπαν πολλά πράγματα για την αληθινή ιστορία του William Wallace πολύ διαφορετικά από την ταινία. Το πιο αστείο από αυτά είναι ότι ο πραγματικός ήρωας ήταν πάρα, πάρα, πάρα πολύ ψηλός και το σπαθί του, που υπάρχει σε κάποιο μουσείο, είναι 1,5 ίντσα πιο μεγάλο από τον Μελ Γκίμπσον!
Δε θα σας κουράσω άλλο.
Νομίζω ότι σας έπεισα ότι η Σκωτία είναι ένας προορισμός που αξίζει τουλάχιστον μία επίσκεψή μας.
Και εις άλλα, με υγεία!