Do not disturb!

Please......

in progress!!!



Ε, εντάξει, αφήστε ένα γεια, να ξέρω ότι με θυμάστε, απλά δείξτε λίγη υπομονή, μπορεί να μην απαντήσω άμεσα!
Φιλιά σε όλους!

Θα σπάσω κούπες...

Μου αρέσει να πίνω καφέ.
Αυτό, οι παλιοί αναγνώστες του μπλογκ, ίσως και να το θυμούνται, μιας και έχω γράψει ένα ολόκληρο ποστ για τον καφέ. Αν θέλετε να το θυμηθείτε, πατήστε ΕΔΩ.
Έχω όμως και πάθος με τις κούπες. Δεν μου αρέσει να είναι σετ, δεν θέλω να είναι τυποποιημένες, αδιαφορώ αν είναι διαφημιστικές ή τις έχω αγοράσει, υπάρχουν πολύ απλά οι κούπες που μου κάνουν κλικ και που θέλω σε αυτές να πίνω τον καφέ μου.
Στενοχωριέμαι αν σπάσουν, αλλάζω γούστα κατά καιρούς, πετάω και χαρίζω, πάντα έχω πολλές, πάρα πολλές κούπες του καφέ.
Εδώ και λίγο καιρό παίζει ένα μπλογκοπαίχνιδο, όπου οι μπλογκερς καλούνται να δείξουν τις κούπες τους.
Περίμενα, περίμενα, κανείς δεν με κάλεσε, οπότε αυτοπροσκαλούμαι για να σας δειξω μερικές από τις πιο αγαπημένες κούπες που βρίσκονται αυτή τη στιγμή στα ντουλάπια μου.
Θέλετε δε θέλετε, το ίδιο μου κάνει, είμαι αποφασισμένη!!!

Η πιο αγαπημένη μου είναι αυτή η αγαπησιάρικη και διαφημιστική κούπα. Μου αρέσει που είναι μεγάλη, λεπτή και έχει αυτές τις καταπληκτικές ροζ καρδούλες!

Συλλεκτική των Ολυμπιακών Αγώνων Αθήνα 2004

Αλάσκα, αγορασμένη από εμένα, μου θυμίζει το ταξίδι εκεί.

Πράγα δεν έχω πάει, αλλά μου την έφερε μια αγαπημένη φίλη.

Μια χριστουγενιάτικη, λιτή και απέρριτη, δώρο μιας καλής μου φίλης.

Αυτό το ζευγαράκι για ελληνικό ή εσπρέσσο είναι από την Ελβετία και το έχω στολίσει στην κουζίνα μου ως διακοσμητικό.

Βερολίνο. Μια ίδια πήρα και στον καλό μου, μιας και το πορτοκαλί είναι και το δικό του αγαπημένο χρώμα.

Από το τελευταίο μου ταξίδι στον Καναδά. Λατρεύω τα χρώματα των φύλλων το φθινόπωρο.

Πορτοκάλι και φράουλα. Αγαπημένα φρούτα, αγαπημένες, χαρούμενες κούπες!

Αυτό το γουρουνάκι το έχω πάρα πολλά χρόνια και συνεχίζει να μου αρέσει το ίδιο! Δεν είναι πολύ χαριτωμένο;

Από το Λονδίνο, με καπάκι και σουρωτήρι για το τσάι μου, δώρο από την αδερφούλα μου.

Αυτές είναι λοιπόν! Κερνάω καφεδάκι, διαλέξτε σε ποια θέλετε να το πιείτε!
Προσκαλώ στο παιχνίδι την Ούρσουλα γιατί εξέφρασε επιθυμία και τον Τζονάκο γιατί ως καλλιτεχνική φύση υποπτεύομαι ότι θα έχει όμορφες κούπες να δείξει. Ας τις βάλει στο Βοτσαλάκι του.

Nιαγάρας. Οι διασημότεροι καταρράκτες του κόσμου.

Ένα ταξιδιωτικό όνειρο όνειρο εκπληρώθηκε.
Νiagara falls, been there, done that!;)
Ναϊάγκρα λέγαν οι Ινδιάνοι τον ποταμό που σημαίνει Τhundering Waters και πραγματικά δεν ξέρω πως να το μεταφράσω τόσο ποιητικά.
Οι καταρράκτες του Νιαγάρα, φυσικό σύνορο των Ηνωμένων πολιτειών με τον Καναδά είναι οι διασημότεροι καταρράκτες του κόσμου.
Το μεγαλείο τους έχει αποτυπωθεί σε πολλές ταινίες και άνθρωποι έχουν πεθάνει πέφτοντας καταλάθος ή επίτηδες στα μανιασμένα νερά. Κάποιοι βρήκαν τρόπους να πέσουν και να σωθούν μέσα σε βαρέλια, με πρώτη μια 61χρονη δασκάλα, στα τέλη του 1800, ενώ από ελεύθερη πτώση σωθηκε μόνο ένα 9χρονο αγοράκι το 1961, όταν αναποδογύρισε η βάρκα στην οποία επέβαινε και βρέθηκε μόνο με ένα σωσίβιο στα παγωμένα, αφρισμένα νερά.
Πραγματικά προκαλούν, το λιγότερο, δέος!

Η Αμερικάνικη πλευρά είναι λιγότερο αναπτυγμένη καθώς μια γέφυρα μακριά είναι η Καναδέζικη πλευρά, απ' όπου μπορεί να θαυμάσει κάποιος όλο το μεγαλείο και των 2 κομματιών.
Οι Καναδέζικοι ονομάζονται "horse shoe " , "πέταλο" δηλαδή, λόγω του σχήματός τους.
Μεγάλη ποσότητα ηλεκτρικής ενέργειας παράγεται από τη δύναμη του νερού και ηλεκτροδοτεί αρκετές πόλεις μεταξύ των οποίων και το Τορόντο, των 6 εκατομυρίων κατοίκων.
Η Καναδέζικη πόλη Niagara Falls, έχει πάρα πολλά ξενοδοχεία, όλες τις γνωστές αλυσίδες 5* και 2 καζίνο. Φωταγωγημένη και πολύχρωμη, μοιάζει αρκετά με το Λας Βέγκας.
Ο χειμώνας είναι βαρύς στην περιοχή, ωστόσο και οι κρουζιέρες με τα ποταμόπλοια σταματούν στα μέσα Οκτώβρη.
Χιονίζει συχνά και πολύ (κι εμείς είδαμε τις πρώτες νιφάδες), αλλά τα νερά πάγωσαν μόνο μια φορά, το 1964, όπου οι καταρράκτες σταμάτησαν για 30 ολόκληρες ώρες!
Πραγματικά, η επίσκεψη στους καταρράκτες ήταν το highlight του ταξιδιού μου στον Καναδά και άξιζε κάθε ταλαιπωρία και οικονομική επιβάρυνση.

2007, οι ημερομηνίες μου

Να γράψω λέει για τις σημαντικές ημερομηνίες της ζωής μου!
Είναι πάρα πολλές!
Εγώ λέω να σας πω μόνο για το 2007, που ήταν μια πολύ δυνατή χρονιά, με πολλά πάνω και κάτω, με πολλές εκπλήξεις και έντονες συγκινήσεις.
Το 2007, τελειώνει σε 1 μήνα και κάτι, αλλά έχει βάλει υποψηφιότητα ως η καλύτερη χρονιά της ζωης μου!!!
Πάμε λοιπόν:
12/2: Χώρισα μετά από μακροχρόνια σχέση.
20/3: Πεθαίνει μια καλή μου φίλη και συνάδερφος, 37 ετών, από καρκίνο.
17/5: Δημιουργείται η Ενεσούλα και το Αντιβιοτικό. Με τη βοήθεια τουΤζονάκου, για να μην ξεχνιόμαστε!;)

6/6: Γενέθλια.
9/6: Ο γάμος της αδερφής μου.
27/8: Γνώρισα το Χρήστο μου.
5/10: Βερολίνο.
11/10: Μμμμμμμ...
3/11: Καναδάς.

Και αναμένονται:
23/11: Κάτι δύσκολο, αλλά ελπιδοφόρο.
27/11: Έρχεται πάλι κοντά μου!

Σε αυτό το παιχνίδι με κάλεσε ο Eφιαλτούλης.
Εγώ δεν καλώ κανέναν γιατί κανένας δε με κάλεσε να δείξω τις κούπες μου, που ήθελα!:Ρ

Quebec, στην καρδιά του γαλλόφωνου Καναδά

Μια μικρή πόλη (800 χιλ κάτοικοι), πρωτεύουσα της ομώνυμης επαρχίας, η καρδιά του γαλλόφωνου Καναδά χτυπά εκεί!
Δε μπορώ να πω ότι γνώρισα την πόλη σε μια μονοήμερη εκδρομή, μια βροχερή μέρα του Νοέμβρη.
Πήρα μόνο μια ιδέα για το πόσο γραφική και χαριτωμένη είναι.
Πρώτα επισκευθήκαμε τους καταρράκτες Montmorency, κοντά στην πόλη, με μαύρα τρομαχτικά νερά, 30 μέτρα πιο ψηλοί από εκείνους του Νιαγάρα, αλλά πολύ πιο στενοί.



Μετά ανεβήκαμε σε ένα πύργο επικοινωνιών, να δούμε την πόλη απο το παρατηρητήριο, από ψηλά.

Έβρεχε, αλλά είχε κάποιους πολύ όμορφους πίνακες με φωτό του Κεμπεκ και κάποιες από αυτές αντέγραψα και σας δείχνω!
Ό,τι μπορώ κάνω η ταξιδιωτική κατάσκοπος!:Ρ

Το Κεμπεκ είναι η μοναδική πόλη του Καναδά που έχει τείχη.
Το 2008 θα γιορτάσουν τα 400 χρόνια από την ίδρυση της πόλης και θα έχουν όλο το χρόνο εκδηλώσεις.

Ως εκ τούτου, ετοιμάζονται πυρετωδώς και η πόλη είναι ένα τεράστιο εργοτάξιο αυτή τη στιγμή.

Τα κτήρια είναι όλα πολύ γαλλικού στυλ με πολύχρωμες οροφές, χαριτωμένα μπιστρό και ένας αέρας φινέτσας και γοητείας πλανάται στην ατμόσφαιρα.
Χαρακτηριστικό σημείο της πόλης είναι ο πύργος Chateau Fontenac, σήμερα ένα υπέροχο, 5* ξενοδοχείο.
Η πόλη είναι πολύ άνετη, με φαρδείς δρόμους και πολλά πάρκα.
Ο ποταμός St Laurence διασχίζει και το Κεμπεκ για να εκβάλλει, λίγο μετά στον Ατλαντικό.

Αυτά τα ολίγα γι αυτή τη μικρή και χαριτωμένη βόρεια πόλη του Καναδά.
Θα ακολουθήσει η επίσκεψή μου στους καταρράκτες του Νιαγάρα.

Ως τότε, ας αφήσουμε πάλι τις εικόνες να μιλήσουν...

Μόντρεαλ, Καναδάς

Το Μόντρεαλ είναι η μεγαλύτερη πόλη του γαλλόφωνου Καναδά και η 2η μεγαλύτερη πόλη μετά το Παρίσι. Έχει 3 εκατομύρια κατοίκους που ανήκουν σε πάνω από 50 εθνικότητες που συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους.
Έχει ψηφιστεί από την Unesco ως η πόλη του design και αυτό μάλλον γιατί έχει κτήρια όμορφα αρχιτεκτονικά, με το στυλ urban να κυριαρχεί και παλιά και νέα συνυπάρχουν αρμονικά μεταξύ τους.
Είναι μια πόλη ασφαλής, που την περπατάς ευχάριστα, προσανατολίζεσαι αρκετά εύκολα με βάση το ποτάμι, τον St Laurence, και που τα αξιοθέατά της είναι κυρίως τα κτήρια της, η παλιά της πόλη, το λιμάνι στο ποτάμι και η όμορφη ατμόσφαιρα της!
Νιώθεις πολύ καλά όταν περπατάς στο Μόντρεαλ!
Δεν υπάρχει ρατσισμός, δεν υπάρχει η κατσούφικη φάτσα των μεγαλουπόλεων, οι κάτοικοι δε φαίνεται να υποφέρουν από στρες, είναι φιλικοί και χαλαροί.
Κάτω από την πόλη υπάρχει εκτεταμένο δίκτυο μετρό και 33 χιλιόμετρα με πεζόδρομους και μαγαζιά. Την λένε underground city, αλλά εγώ προσωπικά, προτίμησα να μείνω πάνω, στον δροσερό, καθαρό αέρα, στα γκράφιτι και στα όμορφα κτήρια!
Έχει και όμορφους Βοτανικούς κήπους και αρκετά μουσεία, αλλά να πω την αμαρτία μου, δεν επισκεύτηκα τίποτα από αυτά!
Τρως πολύ καλά στο Μόντρεαλ, η πολυπολιτισμικότητα της πόλεις επεκτείνεται και στην κουζίνα και έτσι μπορείς να δοκιμάσεις κουζίνες και γεύσεις απ' όλο τον κόσμο!
Έντονο και το Ελληνικό στοιχείο, αρκετοί Έλληνες κατοικούν στην περιοχή, με τη δική τους γειτονιά, όσοι συναντήσαμε ήταν φιλικοί και έτοιμοι να μας εξυπηρετήσουν σε ό,τι χρειαζόμαστε.
Τουριστικά πήγαμε στο τέλος της σεζόν, οι περισσότερες εκδρομές είχαν σταματήσει, οριακά προλάβαμε το Νιαγάρα και τα μαγαζάκια είχαν κλείσει ή έκαναν "ξεπούλημα".
Δεν ήταν φτηνός ο Καναδάς.
Έτρωγες και έπινες σχετικά φθηνά, αλλά τα υπόλοιπα βαρούσαν!
Δείτε τις φωτό, πάρτε μια γεύση από αυτή την όμορφη, πολύχρωμη πόλη και θα επανέλθω με το Κεμπέκ και τους καταρράκτες του Νιαγάρα.
Ελπίζω να σας ταξιδέψω...