Ο Παναγιώτης, μια εθνική επέτειος, τρίχες, στρατός και οι φίλοι του.

Έχω ένα φιλαράκι, έχω πολλά δηλαδή, δόξα τω Θεώ, αλλά σήμερα θα επικεντρώσω σε ένα από αυτά.
Τον λένε Παναγιώτη.
Ο Παναγιώτης λοιπόν, τον επόμενο μήνα κλήθηκε να υπηρετήσει τη Μαμά Πατρίδα. Φανταράκι!
Και πολύ το άργησε, λόγω σπουδών, αλλά ήρθε και η ώρα του.
Δε θα αναλύσω την ματαιότητα της Ελληνικής θητείας, ούτε το πόσο κόβει στα δυό την επαγγελματική σταδιοδρομία των αντρών, ούτε το πόσο γενικά τους σημαδεύει, θετικά και αρνητικά ως εμπειρία.
Αυτό είναι μια πολύ μεγάλη κουβέντα που όμως δεν τέθηκε σε αυτή την περίπτωση.
Το κυριότερο πρόβλημα του Π. ήταν οι...τρίχες!!!
Μαλλιά μακριά, ως τη μέση και γενειάδα που έφτανε στο ύψος του στήθους ήταν το στυλ που του άρεσε και που είχε για αρκετά χρόνια τώρα.

Ε, όχι κι έτσι! Είπαμεεεεε!

Η τελετή "αποκαθήλωσης" της κόμμης είχε καθοριστεί για την Κυριακή, 28η Οκτωβρίου, αμέσως μετά την παρέλαση.
Γιατί ο Π. είναι εραστής της παράδοσης και καταπληκτικός χορευτής και παρέλασε μαζί με άλλους φίλους με το χορευτικό σύλλογο του οποίου είναι άξιο μέλος.
Ντύθηκε με τη φουστανέλλα του και ήταν ίδιος με τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη, αν και σε λάθος γιορτή!

Όλα τα χρόνια της ενήλικης ζωής του ο Π., καλός και συμπονετικός ως εκεί που δεν παίρνει, ήταν πάντα έτοιμος να τρέξει και στην άλλη άκρη της Ελλάδας μόνο και μόνο για να βοηθήσει ένα φίλο του.
Μια ζωη θυσία στο βωμό της φιλίας, χωρίς ποτέ να λογαριάσει ταλαιπωρία ή κόστος!
Και ήρθε η ώρα της ανταμοιβής...
Μερικοί πολύ καλοί του φίλοι του έκαναν την μεγάλη έκπληξη.
Τα κανόνισαν κρυφά και ήρθαν ξαφνικά στην Κρήτη, από τη Βέροια και την Αλεξανδρούπολη, με μουσικά παραδοσιακά όργανα και του εμφανίστηκαν, φάντης μπαστούνι, την ώρα που ντύνονταν για την παρέλαση!
Τι όμορφη στιγμή, τι υπέροχο δώρο!
Η παρέλαση έγινε και μετά άρχισε η γιορτή.
50 άτομα μαζευτήκαμε σε μια αυλή, βλέπετε ο Π. είναι παντού εξαιρετικά δημοφιλής, εκτός ίσως από την σχολή του!!!
Η τσίκνα από τα κοψίδια ανέβαινε στον ουρανό, το κρασί έρεε, αφθονο, μουσική από ζουρνάδες και νταούλια, μπουζούκι και μπαγλαμά, κρητική λύρα και λαούτο, τρώγαμε πίναμε και χορεύαμε.

Μια σκηνή από το γλέντι. Ο χορός λέγεται Δημητρούλα.

Κι εγώ ήμουν τόσο χαρούμενη!
Εκτός του ότι είχα συγκινηθεί από την όλη φάση, τα παιδιά που ήρθαν είναι φίλοι, αδερφικοί και τον ένα από αυτούς είχα να τον δω 3 χρόνια.
τους αγκάλιαζα, τους χάιδευα και μιλούσαμε, χορεύαμε, τραγουδούσαμε, ως αργά το απόγευμα.
Το τιμώμενο πρόσωπο, έπινε και έπινε και χόρευε και πάλι έπινε, κανείς δεν κατάλαβε πόσο, βλακεία του, γιατί δεν ήθελε να καταλαβαίνει και πολλά κατά τη διάρκεια του κουρέματος!

Τελικά, κάθε φίλος έκοψε και μια τούφα και τα μαλλιά μαζεύτηκαν σε κοτσίδα, αλλά ο Π. ήταν σχεδόν αναίσθητος.
Πήγα στο νοσοκομείο, έφερα υλικά "αναζωογόνησης" , αλλά μέχρι να γυρίσω είχε συνέλθει και ακολούθησε το ξύρισμα!
Τελικά, έγινε ένας κούκλος!
Λίγη ξεκούραση και το βράδυ η συνέχεια στο κουτούκι ενός φίλου, με ρεμπέτικα και νερό πια, μόνο νερό για εκείνον!

Όμορφη μέρα η χθεσινή και πολύ φορτισμένη συγκινισιακά!


Άντε, Παναγιώτη! Καλός φαντάρος, καλός πολίτης και να είσαι πάντα αυτό το αγνό, καλόκαρδο, φιλότιμο πλάσμα που ξέρουμε και αγαπάμε!

Βερολίνο, λοιπόν! Μέρος Β'

Το Βερολίνο είναι μια σύγχρονη, μεγάλη μητρόπολη, με πολύ ξεχωριστό χρώμα, μοντέρνο κόσμο και διάθεση, αρκετά χαρούμενη και πολύ ενδιαφέρουσα.
Μια πόλη που μέχρι το 1990 ήταν κομμένη στα 2 και που πλέον, 17 χρόνια μετά, λίγα πράγματα θυμίζουν το θλιβερό παρελθόν.

Το Βερολίνο διατρέχει ο ποταμός Spree και έχει ένα μεγάλο πάρκο, το Tiergarten.

Έχει επίσης ένα μεγάλο και πολύ όμοφο ζωολογικό κήπο που αξίζει οπωσδήποτε μιας επίσκεψης (Berliner Zoologisher Garten).
Μια πολύ όμορφη που αξίζει να της αφιερώσεις αρκετές μέρες για να έχεις την ευκαιρία να απολαύσεις πολλές από τις χάρες της, ακόμα κι εκείνες που δεν είναι πολύ εμφανείς στον βιαστικό τουρίστα των 2-3 ημερών.
Πέρασα 5 υπέροχες μέρες εκεί και ευχαρίστως θα ξαναπήγαινα.
Λάθος χρόνο χρησιμοποίησα!
Σίγουρα θα ξαναπάω.
Αλλά ας αφήσω να μιλήσουν οι εικόνες!

Η διάσημη Πύλη του Βραδεμβούργου (Branderburger Tor) ,
πόλης κοντά στο Βερολίνο, πολύ χαραχτηριστικό σημείο της πόλης, ένα σήμα κατατεθέν με το άγαλμα της Θεάς Αθηνάς στην κορυφή (είναι γνωστή η λατρεία των Γερμανών στον αρχαιοελληνικό πολιτισμό).

Ο Πύργος των Τηλεπικοινωνιών. Είναι πάνω από 600 μέτρα ψηλός και έχει παρατηρητήριο και εστιατόριο στην κορυφή απ' όπου βλέπεις όλο το Βερολίνο.

Το κόκκινο δημαρχείο του Βερολίνου (Berliner Rathaus).


Στο πάρκο Tiergarden βρίσκεται και το Σπίτι της Κουλτούρας (Haus der Kulturen der Welt), κάτι σαν το Μέγαρο Μουσικής. Eκεί υπάρχει και αυτό το στρογγυλό αλλοπρόσαλο άγαλμα που το ονομάζουν: "το γκαστρωμένο στρείδι" (!?) και το μεγάλο καμπαναριό με, αν θυμάμαι καλά, 170 τόσες καμπάνες, που την Κυριακή ακούγονται από όλη την πόλη.

Αυτό το αρχαιοελληνικότροπο κτήριο είναι το Κοινοβούλιο (Berliner Reichstag). Στην περίβολο έκαναν παρέλαση οι Ναζί.

Το δίκτυο Μέσων Μαζικής Μεταφοράς του Βερολίνου είναι αρκετά εκτεταμένο, αν και λίγο μπερδεμένο. Τα τραίνα είναι τα S (υπέργεια) και U (υπόγεια). Μερικοί καινούριοι σταθμοί όπως αυτός της Friedrichstrasse, που βλέπεται εδώ από κάτω, έχουν πολύ ενδιαφέρον αρχιτεκτονικά καθώς είναι γυάλινοι και εντυπωσιακοί. Γενικά στο Βερολίνο υπάρχουν αρκετά γυάλινα κτήρια κρατικά (όπως και το σπίτι της Καγκελάριου), στα πλαίσια της "διαφάνειας" που επιθυμούν να υπάρχει στην πολιτική σκηνή.

Υπολείμματα του τοίχους υπάρχουν πια λίγα. Πολύ φορτισμένο συγκινισιακά είναι το Σημείο Ελέγχου Τσάρλυ (Checkpoint Charlie), το σημείο που είχαν συναντηθεί τα τανκς των Αμερικάνων και των Ρώσσων. Εκεί υπάρχει ένα καφέ που το έκοβε το τοίχος στα 2!!!

Διασημότερη πλατεία του Βερολίνου είναι η Alexanderplatz, του ανατολικού Βερολίνου, γνωστή από το βιβλίο του Alfred Doblin, Berlin Alexanderplatz και την ταινία του R.W. Fassbinder.

Το Βερολίνο έχει πολλά μουσεία. Αξίζει μια επίσκεψη το μουσείο κινηματογράφου (εξάλλου γίνεται και φεστιβάλ σε αυτή την πόλη), αλλά αυτό που δεν πρέπει να χάσετε είναι το Μουσείο της Περγάμου (Das Pergamon Museum), που βρίσκεται στο "Νησί των Μουσείων", με 5 μουσεία μαζεμένα και έχει αρχαιότητες από Μικρασιατικές πόλεις, Ρωμαϊκες, από τη Βαβυλώνα (βλέπετε το μπλε τοίχος) και Οθωμανικές.

Το Potsdam είναι μια πόλη πολύ κοντά στο Βερολίνο που πραγματικά αξίζει μιας επίσκεψης.
Έχει πολύ όμορφο ιστορικό κέντρο και τα θερινά ανάκτορα του Sansoussi, που εντυπωσίασαν τις φίλες μου, αλλά όχι εμένα. Οι κήποι μου άρεσαν περισσότερο!

Αυτή είναι η Εκκλησία της Μνήμης (Kaiser-Wilhelm Gedachtniskirche). Μια εκκλησία που βομβαρδίστηκε κατά τον 2ο παγκόσμιο πόλεμο και δεν την έφτιαξαν ποτέ, για να θυμίζει τη φρίκη του πολέμου.

Χαρακτηριστικό σνακ στους δρόμους του Βερολίνου είναι το carrywurst,λουκάνικο με κάρυ και κέτσαπ, που το πουλούν σε σταντς ή ακόμα και πλανόδιοι πωλητές, όπως βλέπετε!

Το αρκουδάκι είναι το σύμβολο του Βερολίνου.

Πήρατε, λοιπόν μια μικρή γεύση από αυτή την πολύχρωμη και ενδιαφέρουσα μητρόπολη.
Καλά μας ταξίδια, πάντα και να γεμίζει το μυαλό με εικόνες και εμπειρίες.
Φιλιά.

Επεισόδιο 7ο: strip show

Τι να κάνω πια κι εγώ;
Ήρθε η ώρα μου να συνεχίσω αυτή την ιστορία, την οποία παραλαμβάνω σε πολύ παρανοϊκό σημείο κιόλας! Μια φορά κι έναν καιρό, λοιπόν! Πάμεεεεε...

ΕΛΑ ΕΛΑ ντεν τέλω ντροπές...ΕΛΑ ΕΛΑ φόρα αυτό και τελείωνε η ΣΩΛΗΝΑ περιμένει....ντεν ακούς τη μουσική...ΤΕΛΕΙΩΝΕ ΒΓΑΙΝΕΙΣ".....

H Σβετλάνα πέταξε στον πρώην Τζονάκο μια περούκα και κάτι ρούχα και φεύγοντας του είπε:

-Αλήτεια γλυκιά μου, πως είπαμε το ονοματάκι σου;
-Τζο..., Τζοάνα, ξεστόμισε εκείνος, μιας και άρχισε να το διασκεδάζει!
- Να είσαι έτοιμη σε ντέκα λεπτά. Τα ακούσεις το όνομά σου από τα μεγκάφωνα. Ελπίζω να είσαι καλή αλλιώς χάτηκες!
Ο Τζονάκος - Τζοάνα έμεινε μόνος.
Έβαλε την ξανθιά μακριά περούκα, τα υποτυπώδη εσώρουχα, το ροζ τοπάκι που βοηθούσε τα στήθη προβάλουν προκλητικά και τη λευκή φούστα που έμοιαζε περισσότερο με μεγάλη ζώνη.Φόρεσε και τις ψηλές λευκές μπότες στα καλλίγραμμα πόδια.
Χρησιμοποίησε τα είδη μακιγιάζ, όπως είχε τόσες φίλες του να κάνουν και κοιτάχτηκε στον μεγάλο καθρέφτη.

-Πω, πω ρε πούστη μου! Κούκλα είμαι! Εγώ θα με μπιπ ευχαρίστως, λέμε!
Και τώρα, σειρά έχει η νέα μας κοπέλα, η Τζοάνα! Υποδεκτείτε την!
Ακούστηκε από τα μεγάφωνα και ο ήρωάς μας πήρε μια βαθιά ανάσα και είπε:
-ΟΚ, αφού μπήκα στο χορό, ας χορέψω!
Η μουσική ακουγόταν ήδη δυνατά

H Τζοάνα βγήκε και άρχισε να χορεύει όπως θα άρεσε στο Τζονάκο να βλέπει strip show.
Οι άντρες από κάτω την θαύμαζαν και την πλησίαζαν για να της βάλουν €υρουλίνια στις μπότες.

Ωωωω, μα είναι ωραίο που έγινα γυναίκα και μάλιστα γκομενάρα, σκεφτόταν.

Τι ήταν να το πει;
Ξαφνικά έκει που χόρευε, ένιωσε μια έντονη φαγούρα, πόνο σε όλο του το σώμα, σπασμούς και το κορμί του άρχισε πάλι να μεταμορφώνεται στο γνωστό κορμί του Τζονάκου.
Το αντρικό του μόριο άρχισε να ξεπροβάλει από το μικρό στριγκάκι και το σουτιέν τον πίεζε ασφυκτικά στην πλάτη.
Ο κόσμος στο μαγαζί τον κοίταζε έκπληκτος και η Σβετλάνα, απόλυτα, παγωμένα ψύχραιμη, έριξε μπόλκο καπνό, από εκείνον που μυρίζει σάπια λουλούδια!
Μέσα στην φασαρία, την αναμπουμπούλα και τον καπνό, ο Τζονάκος πέταξε τα μικροσκοπικά γυναικεία εσώρουχα και έτρεξε στα αποδυτήρια. Πήρε βιαστικά τα παλιά σχισμένα του ρούχα και χάθηκε από την έξοδο κινδύνου στη σκοτεινιά του του δρόμου.
Εκεί, μόνος πια, ανέκτησε την ανάσα του, ντύθηκε και σκεφτόταν:

Θέλω να ξαναγίνω πάλι Τζοάνα! Που θα βρω ένα ληγμένο Red Bull, ρε γμτ;;;


Τη συνέχεια την αναλαμβάνει το Σκουλίκι

Χρόνια πολλά, αδερφούλα.

Σήμερα λοιπόν, αυτή η μοναδική προσωπικότητα, αυτό το εξαιρετικό πλάσμα, αυτή η μοιραία γυναίκα (όπως κατάλαβες δεν έχει δώρο), η αδερφή μου η Μαρίνα, έχει γενέθλια.
Πολυσχιδής προσωπικότητα, δεν έχει αποφασίσει καν αν, εδώ και 30 τόσα χρόνια, αν θα είναι Ζυγός ή Σκορπιός!
Όπως και να έχει, είναι η μοναδική μου αδερφούλα και αν και συχνά μου σπάει τα νεύρα, καταβάθος (πολύ βάθος, όμως), την αγαπάω πολύ!

Tρελά ερωτευμένη!

Εντάξει.
Η αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό το έχω παραμελήσει το μπλογκάκι μου.
Δεν γράφω πια τόσο συχνά ούτε και με τόσο πάθος.
Σήμερα μια φίλη μου είπε ότι αυτό φαίνεται και ότι από μένα περιμένει περισσότερα.
Δεν ξέρω τι περιμένει και δεν ξέρω κι εγώ τι θα γίνει στο μέλλον.
Θέλω να συνεχίσω να γράφω και είμαι σίγουρη ότι θα βρω ξανά τους ρυθμούς μου πολύ σύντομα, απλά όλος ο Σεπτέμβρης ήταν ένας τρελός μήνας που κατέληξε σε ένα μεγάλο έρωτα!
Χμμμ, μάλλον θα το έχετε ήδη καταλάβει από ένα προηγούμενο ποστ!
Η Ενεσούλα είναι τρελά ερωτευμένη!
Και το καλύτερο είναι ότι έχω πλήρη ανταπόκριση!
Ο Χρήστος μου με αγαπάει πολύ!
Συγχωρήστε λοιπόν τη φίλη σας, την αδερφή Ενεσούλα, αν σας παραμέλησε λιγάκι, γιατί πλέει σε πελάγη ευτυχίας και θα επανακάμψει στον κόσμο του μπλόγκινγκ πολύ σύντομα!
Ήδη τα πράγματα έχουν μπει σε ένα καλό δρόμο. Τώρα μπορώ να ασχοληθώ παράλληλα με τον ΕΡΩΤΑ και με άλλα σπορ!
Φιλαράκια μου, δεν θα σας ξεχάσω! Το υπόσχομαι!

Edit: Μόλις πρόσεξα ότι αυτό ήταν το 100στο ποστ!
Μια χαρά, λοιπόν! Το κατάλληλο ποστ, στην κατάλληλη θέση.
Άντε βρε, και στα 1000 μου, με το καλό!

Hairspray! Η επανέκδοση του καλτ μιούζικαλ

Πήγα λοιπόν μετά από αρκετό καιρό αποχής από τα κινηματογραφικά δρώμενα (ξεφτίλα σινεφίλ)προχθες στο καινούριο μούλτιπλεξ της πόλης μου, το Talos Plaza,με 8 υπερσύγχρονες αίθουσες, να δω το Hairspray.
Eίχα δει την παλιά καλτ εκδοχή του 1988 και δεν ήξερα τίποτα για την καινούρια, μόνο ότι παίζουν ο Τραβόλτα και η Φάιφερ.
Καλά, αυτός ειδικά ήταν μια αποκάλυψη!Παίζει την παχύσαρκη μάνα τόσο καταπληκτικά που ξεχνάς ότι είναι άντρας! Το Όσκαρ στον κύριο Τραβόλτα, παρακαλώ!

Τι να πω; Τα λόγια είναι πολύ φτωχά. Πέρασα καταπληκτικά! Έμεινα ενθουσιασμένη από τις ερμηνείες, από τη μουσική, από όλο το κονσεπτ. Θα το αγοράσω σε dvd, σίγουρα!
Θα μάθω και τις χορογραφίες και τα τραγούδια!
Παίζουν καταπληκτικά οι:

John Travolta, Michelle Pfeiffer(τέλεια, ξυνή και ανορεξική), Christofer Walken, Amanda Bynes, James Marsden(κουκλί), Queen Latifah(η απόλυτη μαύρη Θεά), Zac Efron (κορίτσια, λυσσάξτε!) και η νεοεμφανιζόμενη μικρή, ζουπιχτή και τρισχαριτωμένη Nikki Blonsky στο ρόλο της Tracy Turnblad.

Βρήκα μερικά βιντεάκια για να πάρετε μια γεύση...

Το τρέιλερ


You Can't Stop The Beat. Το τέλος...


The Nicest Kids In Town



Goodmorning Baltimore. Η αρχή...


Big blonde ane Beautiful


Timeless to me



H παλιά ταινία του 1988 με τη θρυλική Divine στο ρόλο της μαμάς. Η Divine πέθανε 2 εβδομάδες μετά την πρεμιέρα της ταινίας.

Με τις φίλες μου αποφασίσαμε να ντυθούμε ηρωίδες του Hairspray για τις απόκριες!
Αααα, θα έχουμε μεγάλο σουξέ και πολύ γέλιο!
Καλή διασκέδαση!

Βερολίνο, λοιπόν! Μέρος Α'

Ας πούμε λοιπόν μερικά γενικά πράγματα για το Βερολίνο που μου έκαναν εντύπωση και θα ακολουθήσει το Β μέρος με φωτογραφικό ρεπορτάζ με τα αξιοθέατα.

Τι θυμάμαι από το Βερολίνο:
Ότι για 5 μέρες τα πόδια μου έβγαλαν φωτιά!
Μεγάλη πόλη βρε παιδί μου, με πολλά πράγματα για να δεις!
3,5 ώρες στον ζωολογικό, μια μέρα στο Πότσνταμ και μια φίλη μου "χτύπησε" κανονικά 8 ωρη βάρδια στο KaDeWe, το μεγαλύτερο πολυκατάστημα στο Βερολίνο και το 2ο της Ευρώπης μετά τα Χάρολντς.Αυτό το μαγαζί έχει στον 6ο όροφο το μεγαλύτερο ντελικατέσσεν που ξέρω και τη δυνατότητα να δοκιμάσουν οι γευσιγνώστες επιτόπου, τις νοστιμότερες και φρεσκότατες λιχουδιές απ' όλο τον κόσμο!

Ότι για 5 μέρες έφαγα πολύ και καλά!
Οι Βερολινέζικες γεύσεις ταιριάζουν στους Ελληνικούς ουρανίσκους. Κρέατα με πατάτες, λουκάνικα και ξυνολάχανο, μηλόπιτα με παγωτό και πάστες και ψωμιά, πολλά διαφορετικά και σε ποσότητα, όχι όπως στην υπόλοιπη Ευρώπη.

Αυτό είναι το διάσημο currywurst
Λουκάνικο με κάρρυ και κέτσαπ που συνοδεύεται από ψωμί ή τηγανιτές πατάτες και είναι παραδοσιακό Βερολινέζικο φαγητό που πουλούν στους δρόμους.
Σε αφθονία επίσης και με καλή ποιότητα τα κεμπάμπ και τα ντονέρ και αρκετά φθηνά, καθώς με 3€ τρως ένα γιγαντιαίο κεμπάμπ με αραβική πίτα.

Ότι βαρέθηκα να πίνω μπύρα!
Και δεν την θέλω, λέμε! Μου προκαλεί φούσκωμα και την ανάγκη για διαρκή σύνδεση με την τουαλέτα!
Ξανθές, μαύρες, κόκκινες, φτηνές και σε τεράστια μεγέθη, πιείτε όσο σας κάνει κέφι!
Νερό μη ζητήσετε μόνο, θα το ακριβοπληρώσετε και μάλλον, όπως και να το ζητήσετε θα το φέρουν με ανθρακικό!

Ότι σιχάθηκα να βλέπω υποτιθέμενα κομμάτια του τοίχους σε σουβενίρ!
Αΐ παρατήστε μας ρε! Δε θέλω κομμάτι από το παλιοτοίχος!Το τοπ τουριστικό αξιοθέατο το μισητό τοίχος της ντροπής, μη χ*σω!
Ρίγος και συγκίνιση με έπιασε, κυρίως στο checkpoint Charlie, σημείο συνάντησης Αμερικανικών και ρώσικων τανκς και στην αναφορά των ονοματων, ηλικιών κτλ των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους στο τοίχος, όλα τα χρόνια.

Ότι για να κυκλοφορήσεις είναι καλύτερα να χρησιμοποιήσεις τα μέσα μαζικής συγκοινωνίας, με κάρτες απεριοριστών διαδρομών και να αποφύγεις τα ταξί, λόγω κόστους.
Δίκτυο εκτεταμένο, αλλά προσοχή γιατί δεν είναι πολύ κατανοητοί οι χάρτες.
Εάν είσαι φιτ, νοίκιασε ποδήλατο. Εάν είσαι πεζός, προσοχή στους ποδηλατόδρομους, πάνω στα πεζοδρόμια, την πάτησα πολλές φορές και δεν το έχουν σε τίποτα να σε πατήσουν!

Γιατί, διαπίστωσα επίσης ότι οι Γερμανοί είναι ως επί το πλείστον, άσχημοι και αγενείς!

Greeks do it better, ρεεεεΨιλοάσχετο, αλλά δεν παύει να αποτελεί μια σωστή παρατήρηση! χαχαχαχα

Σημείωση:Επειδή ο σέρβερ σήμερα είχε μαύρα χάλια και δεν με άφηνε να ανεβάσω φωτογραφίες, αρκεστείτε σε αυτές τις ετοιματζίδικες και επιφυλάττομαι!