-Θα πάω σου λέω!
-Καλά, είσαι σοβαρή; Θα το
αντέξεις;
-Γιατί; Μια χαρά θα είμαι!
Μια κιουρία!
-Ξανασκέψου το Κατερινάκι. Εσύ
δεν είσαι που βγάζεις φλούμπες και μόνο στην αναφορά του ονόματός του;
-Ναι, μωρέ, αλλά μου έσπασε
τα νεύρα ο άχρηστος! Ακούς εκεί, να με πάρει τηλέφωνο μετά από τόσο καιρό για
να μου πει ότι καλεί την κόρη του στη βάφτιση της μικρής του. Τώρα τη θυμήθηκε;
Επίσημη καλεσμένη, λέει, και μάντολες μπλε! Έξω φρενών με έκανε και απαιτεί να
στείλω το Χριστινάκι μόνο του από τη Νάξο 1 μέρα πριν τελειώσουν οι διακοπές μας.
Αυτές που με τόσο κόπο κανόνισα, να μπορεί και ο Νάσος μου, που δουλεύει σα
σκυλί.
-Ω, αλήθεια, πέφτει και πάνω στις
διακοπές σας…
-Εμ, τι άλλο θα συνέβαινε; Αυτός,
παιδί μου, γεννήθηκε για να με βασανίζει!
- Ρε φιλενάδα, πως στραβώθηκες
και τον παντρεύτηκες;
- Ήμουν μικρή, μωρέ και δεν είχα
καταλάβει τον πραγματικό του εαυτό. Ευτυχώς να λέω που η ζωή μου έδωσε μια δεύτερη
ευκαιρία. Λυπάμαι μόνο την κακομοίρα τη δεύτερη που δεν την άφησε και να δουλεύει,
για να την έχει δεμένη, μην του φύγει κι αυτή. Μμμμ, ο πλούσιος, που δεν έχει δώσει
1 ευρώ για το παιδί όλα αυτά τα χρόνια. Αλλά, να σου πω, στη βάφτιση θα πάω για
να του τη σπάσω! Να δω τα ξινισμένα μούτρα του και να χαρώ. Εξάλλου η μικρή με έχει
ανάγκη, ρε, πώς να την αφήσω στο στόμα του λύκου μόνη;
- Και θέλει να πάει;
- Ε, η αδερφή της βαφτίζεται,
δεν έχει κι άλλη, την αγαπάει κι ας την έχει δει μια φορά όλη κι όλη. Όμως τον
ακατανόμαστο ούτε να τον δει. Προχθές με ρωτούσε πως γίνεται ν’αλλάξει επίθετο
και να πάρει του Νάσου!
-Αλήθεια; Γίνεται;
-Ναι, το ψάχνουν με τον Νάσο.
Έχουν μεγάλη αγάπη τα δυο τους, μη σου πω ότι την αγαπάει πιο πολύ από τα δικά
του. Να, προχθές της έδωσε και τα λεφτά για το δώρο (χρυσαφικό ντε, είμαστε
υπεράνω εμείς) και του είπε: «Σ’ ευχαριστώ μπαμπά που πήρες δώρο για την αδερφή
μου»! Σουρεάλ καταστάσεις. Μωρέ, λες να μην πάω;
-Ξαναρωτάω, θα το αντέξεις;
-Ουφ, δεν ξέρω! Δύσκολο θα είναι.
Λίγοι καλεσμένοι, πως θα αντιδράσουν οι συγγενείς του να με δουν μετά από τόσα
χρόνια…
- Τι να σου πω ρε κοπελιά,
δυσκολάκι, όντως! Εγώ δεν ξέρω αν θα το έκανα…
- Το παιδί όμως θα είναι πολύ
δυνατό με εμένα δίπλα του και εξάλλου δε θα πάω ακάλεστη. Με καλεί η «επίσημη
προσκεκλημένη», η κόρη μου!
- Θα του το πεις; Μη μου πεις
ότι θα κουβαλήσεις και το Νάσο μαζί;
- Όχι μωρέ, γιατί να βασανίσω
το μωρό μου; Και στον ακατανόμαστο δε σκοπεύω να πω κουβέντα. Να χαλάσω την «έκπληξη»;
Γι αυτό ζω! Αλλά μήπως θα ήταν καλύτερα να την πήγαινα και να έφευγα;
-Μμμμ, ότι νομίζεις φιλενάδα.
Αϊ ρεστ μάι κέις!
- Μπα, το αποφάσισα! Θα
στολιστώ, θα γίνω μια υπερπαραγωγή και ΘΑ ΠΑΩ!
