Ένα ανέκδοτο και η παράνοια της Ελληνίδας μάνας...

Καιρό έχουμε να γελάσουμε...

Είναι τέσσερις άντρες σε μια βάρκα και ψαρεύουν.
Ο ένας αναστενάζει και λέει:
-Αχ, για να μ'αφήσει η γυναίκα μου να έρθω της έταξα να της αγοράσω καινούρια έπιπλα.
-Εγώ, λέει ο δεύτερος, που της έταξα ν'αλλάξουμε σπίτι, τι να πω;
-Εγώ παιδιά, λέει ο τρίτος, μάλλον την έβγαλα καθαρή με ένα ταξίδι στην Καραϊβική.
Ο τέταρτος απλά χαμογελούσε και δε μιλούσε.
Λέγε ρε, του είπαν οι άλλοι, εσύ τι της έταξες;
-Ακούστε παιδιά, τα πράγματα είναι απλά. Εγώ έβαλα το ξυπνητήρι 5 και μισή και τη ρώτησα: Σεξ ή ψάρεμα;
Ένα πουλόβερ να πάρεις, μου είπε!!!

******************************************************

H μαμά μου μαγειρεύει συνήθως και για τα 3 σπίτια. Έρχεται ένα πρωί και μου λέει:
-Τι να μαγειρεψω πάλι αύριο;
-Δεν κάνεις καμιά μακαρονάδα που είναι κι εύκολη, της λέω.
-Όχι, μπιφτέκια θα κάνω, αλλά, θα φας;
Μα, αφού είχε αποφασίσει, γιατί με ρώτησε???

Είναι τα αυτοάνοσα νοσήματα απόρροια ψυχοσωματικών εκδηλώσεων;

Είχαμε προχθές στη δουλειά μια σοβαρή συζήτηση (ναι, σπάνια μεν αλλά κάνουμε και τέτοιες:Ρ) για τα αυτοάνοσα νοσήματα και το κατά πόσο μια επιβαρυμένη ψυχολογική κατάσταση, μια καταθλιπτική προσωπικότητα μπορεί να πάθει ένα τέτοιου είδους νόσημα, καθως είναι παθήσεις με άγνωστη αιτιολογία, όπου ο οργανισμός στρέφεται εναντίον του ίδιου του εαυτού του.
Αλλά για να καταλάβουν όλοι για τι πράγμα μιλάω ας δούμε μερικά στοιχεία που βρήκα γι αυτά τα νοσήματα μετά από μια σύντομη περιήγησή μου στο διαδίκτυο.

Αυτοάνοσα νοσήματα

Tί είναι τα Αυτοάνοσα Νοσήματα

Το ανοσοποιητικό σύστημα είναι ένα πολύπλοκο δίκτυο από κύτταρα και συστατικά κυττάρων (που ονομάζονται μόρια). Ο φυσιολογικός ρόλος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι να προστατεύει τον οργανισμό και να αντιμετωπίζει τις λοιμώξεις που προκαλούνται από βακτήρια, ιούς και άλλα μικρόβια που εισβάλλουν στο σώμα. 'Όταν κάποιος πάσχει από ένα αυτοάνοσο νόσημα, το ανοσοποιητικό του σύστημα λανθασμένα επιτίθεται εναντίον του ίδιου του σώματός του, στοχεύοντας τα κύτταρα, τους ιστούς και τα όργανά του.
Υπάρχουν πολλά και διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα, καθένα από τα οποία μπορεί να προσβάλλει τον οργανισμό με διαφορετικούς τρόπους. Για παράδειγμα, η αυτοάνοση αντίδραση στρέφεται εναντίον του εγκεφάλου στη Σκλήρυνση κατά Πλάκας π.χ. εναντίον του εντέρου στη νόσο του Crohn. Σε άλλα αυτοάνοσα νοσήματα, όπως ο Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος, οι ιστοί και τα όργανα που προσβάλλονται μπορεί να διαφέρουν από ασθενή σε ασθενή, όλοι όμως πάσχουν από την ίδια νόσο.

Ποίοι προσβάλλονται από τα Αυτοάνοσα Νοσήματα

Πολλά από τα αυτοάνοσα νοσήματα είναι σπάνια. Ως ομάδα νοσημάτων όμως, τα αυτοάνοσα νοσήματα προσβάλλουν εκατομμύρια ανθρώπων. Τα πιο πολλά απ' αυτά προσβάλλουν τις γυναίκες πιο συχνά από τους άντρες. Πιο συγκεκριμένα, προσβάλλουν γυναίκες που βρίσκονται σε ηλικία όπου μπορούν να εργαστούν και να κάνουν παιδιά.

Αιτίες Αυτοάνοσων Νοσημάτων.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα δεν είναι μεταδοτικά.
Τα αυτοάνοσα νοσήματα δε μεταδίδονται σε άλλους ανθρώπους όπως οι λοιμώξεις. Δε σχετίζονται με το σύνδρομο επίκτητης Ανοσοανεπάρκειας (AIDS), ούτε αποτελούν κάποια μορφή καρκίνου.

Eίναι τα αυτοάνοσα νοσήματα κληρονομικά;
Τα γονίδια που κληρονομούν οι άνθρωποι συνεισφέρουν στην προδιάθεση για την εκδήλωση κάποιου αυτοάνοσου νοσήματος. Κάποιες νόσοι, όπως η ψωρίαση, μπορούν να εμφανιστούν σε μέλη της ίδιας οικογένειας. Για να εμφανίσουν όμως δε φτάνουν τα γονίδια, χρειάζεται να δράσουν και άλλοι παράγοντες. Επιπλέον, ορισμένα μέλη μιας οικογένειας μπορεί να κληρονομούν και να έχουν της ίδια ομάδα μη φυσιολογικών γονιδίων και όμως να εμφανίσουν διαφορετικά αυτοάνοσα νοσήματα. Για παράδειγμα, ένας πρώτος ξάδελφος μπορεί να έχει Λύκο, ένας άλλος Δερματομυοσίτιδα και μια από τις μητέρες να έχει Ρευματοειδή αρθρίτιδα.

Άλλοι Παράγοντες που Πιθανόν να Επηρεάσουν την Εμφάνιση ενός Αυτοάνοσου Νοσήματος.
Είναι γνωστό ότι κάποια αυτοάνοσα νοσήματα πρωτοεμφανίζονται ή επιδεινώνονται από κάποια ερεθίσματα, όπως ιογενείς λοιμώξεις. Το φως του ήλιου όχι μόνο ενεργοποιεί το Λύκο, αλλά μπορεί να επιδεινώσει την πορεία της νόσου. Είναι σημαντικό να γνωρίζει κανείς τους παράγοντες, των οποίων η αποφυγή βοηθά στην πρόληψη ή ελαχιστοποίηση της βλάβης που προκαλεί κάποιο αυτοάνοσο νόσημα.

Συνήθη Αυτοάνοσα Νοσήματα

*Ρευματοειδής Αρθρίτιδα
Στη Ρευματοειδή αρθρίτιδα, στόχος του ανοσοποιητικού συστήματος είναι ο αρθρικός υμένας (ο υμένας που καλύπτει τις αρθρώσεις).

*Σκλήρυνση κατά Πλάκας
Η Σκλήρυνση κατά Πλάκας είναι μια νόσος στην οποία το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει το Κεντρικό Νευρικό Σύστημα. Πολύ συχνά, η βλάβη στο ΚΝΣ συμβαίνει κατά περιόδους επιτρέποντας έτσι στον ασθενή να ζήσει μια σχετικά φυσιολογική ζωή. Στο άλλο άκρο, τα συμπτώματα μπορεί να γίνουν συνεχή, με αποτέλεσμα μια προοδευτικά επιδεινούμενη νόσο, με πιθανή τύφλωση, παράλυση και πρόωρο θάνατο.

*Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου Ι
Ο Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου Ι αναπτύσσεται λόγω της αυτοάνοσης καταστροφής των κυττάρων του παγκρέατος που παράγουν ινσουλίνη. Η ινσουλίνη είναι απαραίτητη για την διατήρηση του σακχάρου του αίματος (γλυκόζη) σε φυσιολογικά επίπεδα. Τα υψηλά επίπεδα γλυκόζης ευθύνονται για τα συμπτώματα και τις επιπλοκές της νόσου. Ωστόσο, τα περισσότερα κύτταρα που παράγουν ινσουλίνη καταστρέφονται πριν ο ασθενής αναπτύξει τα συμπτώματα του διαβήτη. Στα συμπτώματα αυτά περιλαμβάνονται η κόπωση, η συχνοουρία, η πολυδιψία και πιθανώς η αιφνίδια σύγχυση.
Ο Διαβήτης τύπου Ι συνήθως διαγιγνώσκεται πριν την ηλικία των 30 ετών και μπορεί να διαγνωστεί ακόμη και τον πρώτο μήνα της ζωής.

*Φλεγμονώδεις Παθήσεις τον Εντέρου
Αυτός ο ιατρικός όρος χρησιμοποιείται για τη νόσο του Crohn και την Ελκώδη Κολίτιδα, δυο παθήσεις στις οποίες το ανοσοποιητικό σύστημα προσβάλλει το έντερο. Οι ασθενείς μπορεί να έχουν διάρροια, ναυτία, εμέτους, κοιλιακές κράμπες και πόνο που δύσκολα μπορεί να ελεγχθεί. Τα προσβεβλημένα άτομα μπορεί να πάσχουν τόσο από τη φλεγμονή του εντέρου, όσο και από τις παρενέργειες των φαρμάκων που χρησιμοποιούνται για τη νόσο.

*Συστηματικός Ερυθηματώδης Λύκος
Οι ασθενείς, που πάσχουν από Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο, συνήθως παραπονούνται για έντονη καταβολή και αρθραλγίες, ενώ εμφανίζουν εξανθήματα. Σε σοβαρές περιπτώσεις, το ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να προσβάλλει όργανα όπως οι νεφροί, ο εγκέφαλος ή οι πνεύμονες. Σε πολλούς ασθενείς τα συμπτώματα και οι διαταραχές που προκαλούνται από τη νόσο ελέγχονται με τα διαθέσιμα αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Ωστόσο, αν ο ασθενής δεν παρακολουθείται στενά, οι παρενέργειες από τα φάρμακα μπορεί να είναι αρκετά σοβαρές.

*Ψωρίαση
Η Ψωρίαση είναι μια διαταραχή του ανοσοποιητικού συστήματος που προσβάλλει το δέρμα και συχνά τα μάτια, τα νύχια και τις αρθρώσεις. Η ψω­ρίαση μπορεί να αφορά μικρές περιοχές του δέρματος ή να προσβάλλει ολόκληρο το σώμα με περιοχές κόκκινων λεπιών, που ονομάζονται πλά­κες. Οι πλάκες είναι διαφόρων μεγεθών, σχημάτων και σοβαρότητας και μπορεί να είναι τόσο επώδυνες, όσο και άσχημες. βακτηριακές λοιμώξεις και πίεση ή τραυματισμός του δέρματος μπορούν να επιδεινώσουν την ψω­ρίαση. Η αντιμετώπιση της νόσου βασίζεται κυρίως στην τοπική αγωγή για την ανακούφιση της φλεγμονής, του κνησμού και των λεπιών. Σε πιο σοβαρές περιπτώσεις δίνονται και φάρμακα από το στόμα.

*Σκληρόδερμα
Αυτό το αυτοάνοσο νόσημα προκαλεί πάχυνση του δέρματος και των αγγείων. Σχεδόν όλοι οι ασθενείς με Σκληρόδερμα παρουσιάζουν το φαινόμενο Raynaud, δηλαδή σπασμό των αγγείων στα δάχτυλα των χεριών και των ποδιών. Στις εκδηλώσεις του φαινομένου αυτού περιλαμβάνονται η αυξημένη ευαισθησία των δακτύλων των χεριών και των ποδιών στο κρύο, οι αλλαγές στο χρώμα του δέρματος, ο πόνος και τα συχνά έλκη στις θηλές των δακτύλων των χεριών ή των ποδιών. Στα άτομα με Σκληρόδερμα η πάχυνση του δέρματος και των αγγείων μπορεί να έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια της κινητικότητας και τη δύσπνοια ή σπανιότερα τη νεφρική, καρδιακή ή πνευμονική ανεπάρκεια.

*Αυτοάνοσες Θυρεοειδοπάθειες
Η Θυρεοειδίτιδα του Hashimoto και η νόσος Graves προκύπτουν από την καταστροφή ή διέγερση από το ανοσοποιητικό σύστημα του Θυρεοειδούς αδένα.


Θεραπεία

Η θεραπεία των αυτοάνοσων νοσημάτων είναι μακροχρόνια διότι πρόκειται περί χρόνιων νοσημάτων που παρουσιάζουν υφέσεις και εξάρσεις. Η θεραπεία βασίζεται στη χορήγηση ανοσοκατασταλτικών φαρμάκων που καταστέλλουν την αντίδραση του ανοσολογικού συστήματος και μειώνουν την φλεγμονή ( κορτιζόνη, μεθοτρεξάτη, κυκλοφωσφαμίδη , αζαθειοπίνη ) και στην αναπλήρωση της λειτουργίας του οργάνου που έχει προσβληθεί (πχ χορήγηση ινσουλίνης στο διαβήτη). Η διατροφή, η άσκηση αλλά και η καλή ψυχολογική κατάσταση παίζουν σημαντικό ρόλο στη διατήρηση της ασθένειας σε ύφεση και κάθε κρίση έντονου στρες ή επιβαρυμένης ψυχολογίας μπορεί να οδηγήσει σε έξαρση των συμπτωμάτων και απορύθμιση της κατάστασης της υγείας του ασθενούς.

Η αφορμή για τη συζήτηση δώθηκε μετά το θάνατο ασθενού μας που μάχονταν 20 χρόνια ενάντια στον Συστηματικό Ερυθηματώδη Λύκο και οι προβληματισμοί γύρω από την ψυχολογία αυτών των ανθρώπων στράφηκαν και στο παράδειγμα συναδέλφου που διαγνώστηκε φέτος με νόσο Crohn (φλεγμονές στον πεπτικό σωλήνα) που το έπαθε ενώ όλα πηγαίνουν καλά στη ζωή του και, φαινομενικά τουλάχιστον, δεν παρουσιάζει στοιχεία ανθρώπου καταθλιπτικού, υποχόνδριου ή δυσαρεστημένου από τη ζωή του.
Το έψαξα λίγο παραπάνω και δε βρήκα ξεκάθαρα πράγματα γύρω από αυτό το θέμα αν και συζητήσεις επ' αυτού έχουν γίνει και γίνονται συχνά.
Βέβαια, ενώ είναι φανερό ότι η ψυχολογική διάθεση παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ασθένειας, όχι μόνο στα αυτοάνοσα αλλά και σε όλα τα χρόνια νοσήματα, στο θέμα των αυτοάνοσων, που δεν είναι ξεκάθαρη η αιτιολογία τους, δε μπορώ να καταλάβω αν "η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα", δηλαδή αν οι άνθρωποι με επιβαρυμένη ψυχολογία είναι πιο επιρρεπείς σε τέτοιες ασθένειες (όπως και στον καρκίνο όπου έχει μελετηθεί και η λεγόμενη "καρκινική προσωπικότητα") ή η φύση τέτοιων ασθενειών,ακόμα και η φαρμακευτική αγωγή, κάνει τους ασθενείς καταθλιπτικούς.
Έχω αρκετά παραδείγματα που στηρίζουν και τις 2 θεωρίες αλλά, προφανώς η αλήθεια είναι κάπου στη μέση.
Αυτό πάντως που μου έχει δείξει η μακροχρόνια εμπειρία μου στο νοσοκομείο είναι ότι οι άνθρωποι που εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους, είναι αισιόδοξοι, τα έχουν βρει με τον εαυτό τους και έχουν στόχους στη ζωή τους, όχι μόνο κινδυνεύουν λιγότερο από τέτοιες ασθένειες, αλλά έχουν και καλύτερη έκβαση της υγείας τους.
Τώρα ξέρετε...;)

Ταξίδι στην Ιρλανδία...

Τυπική Ιρλανδική στιγμή (όταν έχει ήλιο)

Φίλε αναγνώστη, αγαπητέ μελλοντικέ ταξιδιώτα,

κατόπιν επανειλημμένων (έως και φορτικών) απαιτήσεων του φιλοθεάμονος κοινού (φυρί φυρί το πας να το φας το κεφάλι σου με άλλα λόγια), είπα κι εγώ να βάλω το ταπεινό μου λιθαράκι στο μεγάλο οικοδόμημα της ελληνικής blogoσφαιρας - ως φιλοξενούμενος προς το παρόν! Τι νομίζεις, πολύ θέλει ο άνθρωπος να γίνει ψώνιο και να νομίσει ότι αυτά - τα μύρια όσα - που κουβαλάει μέσα του ενδιαφέρουν ΚΑΙ άλλους ταλαίπωρους;;; Αλλά ας μην το ανοίξω το θέμα αυτό, ανήκει σε άλλο ποστ.

Και είπα να ξεκινήσω με κάτι ευχάριστο: last Easter για να παραφράσω το γνωστό άσμα, είπα να πρωτοτυπήσω: βαρέθηκα πια την κατάνυξη της Μ. Εβδομάδας, τα έργα με τους χιτώνες, τα μουστοκούλουρα, τ'αρνάκια-Αθανάσιους Διάκους, τα τζατζίκια (εξαιρείται αυτό της Ενεσούλας που μόνο όποιος το'χει φάει μπορεί να καταλάβει για τί μιλάμε), τα παραδοσιακά τραγούδια της πατρίδας μας και γενικά όλο το ελληνικό πασχαλινό φολκλόρ και είπα να ταξιδέψω εις τας Ευρώπας, όπου γενικώς το Πάσχα είναι πολύ λιγότερη φασαρία και πιο διακριτικό - άσε που όταν πήγα το είχαν ήδη γιορτάσει. Και είπα να πάω στην Ιρλανδία.

Τώρα, γιατί και πως Ιρλανδία μην τα ρωτάς! Ένα μόνο θα σου πω και να μου πεις εσύ τι θα'κανες: είχαμε δύο επιλογές: Ιρλανδία και Κάλυμνο, στο σπίτι ενός φίλου.
α) Κόστος μετάβασης Ηράκλειο-Ιρλανδία-Ηράκλειο: 133 Ευρώ το Ηρα-Αθη-Ηρα και 175 Ευρώ το Αθη-Δουβλίνο-Αθη (ναι, σωστά διαβάζεις, ναι, αλλε-ρετούρ, ναι, και οι φόροι μέσα, ναι, με καλή εταιρεία, την Lufthansa, και όχι καμία τυχάρπαστη). Σύνολο: 308 Ευρώ.
β)Κόστος μετάβασης Ηρα-Κάλυμνος-Ηρα: 275 Ευρώ το άτομο!!!
Και ερωτώ: ΕΣΥ που θα πήγαινες, φίλε αναγνώστα;; εεεε;; ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ;;;; Σωστά! Στην Ιρλανδία!

H Ιρλανδία....αχ, η Ιρλανδία...

Η Ιρλανδία, που λες, γενικά είναι μια πάρα πολύ όμορφη χώρα. Καταπράσινη, σε βαθμό κακουργήματος, δηλαδή έρχεται και κουράζεται το μάτι σου και θες να κλείσεις διακοπές για Φολέγανδρο, τόσο πολύ πια. Πάρκα, πάρκα με κάστρα, πάρκα με λιμνούλες, πάρκα σκέτα, (όλα αυτά συνήθως το ένα δίπλα στο άλλο), ποταμάκια, λιβάδια, λιβάδια, λιβάδια, λιβάδια, λιβάδια με αρνάκια, λιβάδια με αγελάδες, κι άλλα λιβάδια….Η κλασική ευρωπαϊκή/βόρεια αρχιτεκτονική (σπίτια-μονοκατοικίες με επικλινείς στέγες, κηπάκους και μικρό χαριτωμένο καθεδρικό ναό με μυτερό καμπαναριό – μόνο που σε πάρα πολλές περιοχές βάφουν τα σπίτια τους με έντονα χρώματα (γιατί λόγω κλίματος βλέπουν μονίμως γκρίζο οι κακομοίρηδες…) και αυτό είναι ιδιαίτερο.

Πάρκο με κάστρο Πάρκο με λιμνούλα (και κάστρο)

Επίσης έχει πανέμορφες πόλεις! Η πιο όμορφη από τις οποίες ΔΕΝ είναι το Δουβλίνο! Και εξηγούμαι: το Δουβλίνο είναι μια πολύ ωραία πόλη με την κλασική ποιότητα ζωής της βόρειας Ευρώπης: τεράστιους πεζόδρομους, ποτάμι, βόλτες δίπλα στο ποτάμι, εμπορικά κέντρα, μαγαζιά κάθε είδους, ατελείωτα καταπράσινα πάρκα, όρεξη να’χεις να περπατάς, επιβλητικά μπαρόκ/γεωργιανά/ελισαβετιανά κτίρια, κι άλλα πάρκα και καθεδρικούς, αρκετά μουσεία , πάρκα είπα; - είπα! , μια γραφική παλιά συνοικία στο κέντρο (το Temple Bar), τύπου Ψυρρή (ξέρεις, λίγο εναλλακτική, λίγο βρωμικούλα, λίγο χίπυ, λίγο "τώρα- ανανεώνομαι -δεν-εχω-τελειώσει-ακόμη-gimme-a-break", λίγα παλιά κτίρια... Κάτι μεταξύ Ψυρρή και Γκάζι φαντάσου, στο πιο γραφικό (λίγο). Παρόλα αυτά όμως, γενικά μένεις με μια αίσθηση τύπου: «δεν εντυπωσιάστηκα». Κυρίως αν έχεις δει, ας πούμε, τη Βαρκελώνη ή τη Ρώμη! Καμία σχέση. Έχει άλλωστε και ένα αρκετά μεγάλο μοντέρνο κομμάτι, με βιομηχανικά κτίρια, πολυκατοικίες, γερανούς και αρκετή τυπικά βρετανική μιζέρια (μη τους το πεις ποτέ αυτό, δεν θέλουν να τους συγκρίνουν με τους Βρετανούς, θα στεναχωρηθούν πολύ – αλλά θα το ξεπεράσουν πίνοντας άλλη μια pint of Guiness beer). Φυσικά η πόλη έχει περίπου 3.422.178.924 παμπ (τόσες πρόλαβα να μετρήσω πρόχειρα, έξω οι συνοικίες).

Γραφικό δρομάκι στο γραφικό Temple Bar του γραφικού(;) Δουβλίνου

Αντίθετα το Limerick στα δυτικά, στις ακτές του ατλαντικού, και κυρίως το Cork, στα νότια, είναι πολύ γοητευτικές πόλεις, με περισσότερο χαρακτήρα – και πάλι όμως χωρίς ιδαίτερα «μνημεία» να δεις. Απλά πανέμορφες: με το ποτάμι τους, το πάρκο τους, το κάστρο τους κλπ κλπ. Έχει και κάτι περίεργα μουσεία τύπου «Μουσείο Βουτύρου» (τι να κάνουμε, βούτυρο παράγουν οι άνθρωποι…με τους τόνους όμως έτσι;;;; και το τρώνε παντού, πάντα, με όλα! Όθεν και δεν θα τους πεις και ακριβώς καλλίγραμμα μοντέλα – οι περισσότεροι έχουν κοιλίτσες, πιασίματα, καπούλια κλπ. Νεφρά δεν ξέρω αν έχουν – με τόσο που πίνουν, μάλλον θα έχουν αντικατασταθεί με μικρά διυλιστήρια-αποστακτήρια! Αλλιώς δεν μπορεί να μεταβολίζεται τόσο αλκοόλ!!!).

Glendalough, το αρχαιότερο σωζόμενο μοναστηριακό συγκρότημα της Ιρλανδίας, από τον 10o αι. παρακαλώ!

Συνοψίζοντας:

-Οι Ιρλανδοί είναι πάρα πολύ καλοί και ευχάριστοι άνθρωποι. Τους ρωτάς για το δρόμο ας πούμε και είναι ικανοί να πάρουν το αυτοκίνητό τους και να πάνε μπροστά μέχρι να σε βγάλουν στην εθνική. Έχουν τρελή συμπάθεια για τους Έλληνες και την Ελλάδα και γενικά είναι πιο χαρούμενοι και έξω καρδιά από τους Βρετανούς. Και ευγενικοί, με γνήσια ευγένεια. Δεν ξέρω πώς το καταφέρνουν… μήπως έχει να κάνει με το ότι είναι μονίμως μεθυσμένοι;;;;; Σοβαρολογώ! Δεν σου δίνουν ποτέ την εντύπωση – ούτε Δευτέρα στις 10 το πρωί ας πούμε – ότι είναι εντελώς εντελώς νηφάλιοι! Από τις 4 και μετά δε που σχολάνε και αρχίζουν να γεμίζουν οι παμπ, αρχίζει να απλώνεται μια γενική χαρά πάνω από την πόλη, μέχρι τις 11 που κλείνουν τα πάντα και σέρνονται και οι τελευταίοι στα σπίτια τους για ύπνο. Τη χαρά αυτή δεν την πολυαισθάνεσαι βέβαια, παρά μόνο αν βρεθείς κοντά σε παμπ…γιατί έτσι και κλείσουν τα μαγαζιά φίλε μου, πλακώνει μια ερημιά άλλο πράγμα. Ακόμα και στο Δουβλίνο αναρωτιέσαι που πήγαν όλοι!!!!! Μετά τις 10 το βράδυ δε δεν έχουν φώτα ούτε τα σπίτια, σου μιλάω για πολύ σκοτάδι και πολλή ερημιά!

Επίσης έχουν σοβαρό θέμα με το ντύσιμο. Φοράνε ό,τι να’ναι, το ταιριάζουν με ό,τι να’ναι και αυτό όποτε να’ναι και γενικώς ό,τι λάχει! Σου μιλάω τώρα ειλικρινά: φόρμα αθλητική με γούνα, γούνα με αθλητικό παπούτσι, κουστούμι με σανδάλι, μη σου μιλήσω δε για τα χρώματα, θα μας συλλάβει η αστυνομία μόδας. Οι γυναίκες είναι ΑΚΥΡΕΣ εντελώς!
Το ταξίδι αξίζει τον κόπο με την προϋπόθεση ότι θα πάρεις αυτοκίνητο και θα γυρίσεις στη χώρα. Έχει πολύ εντυπωσιακά μέρη να δεις, αλλά θέλει αυτοκίνητο. Εμείς αυτό κάναμε.

Οι βράχοι του Moher, στις ακτές του Ατλαντικού. Εντυπωσιακότατοι και επιβλητικότατοι! (όπως και η ανηφόρα για ν' ανέβεις!!!)

Η οδήγηση αριστερά δεν είναι τίποτα, μη σε τρομάζει, η σήμανση είναι σε γενικές γραμμές καλή, οι δρόμοι ΑΘΛΙΟΙ (ειδικά δε έτσι και φύγεις από εθνική και πας σε επαρχιακό δρόμο, σου μιλάω ότι οι δρόμοι της Ελλάδας θα σου φανούν highways)!. Ευτυχώς πήραμε αυτόματο αυτοκίνητο και δεν είχαμε θέμα με τις ταχύτητες!. Οδηγούν γρήγορα γενικά, πετάγονται – θυμίζουν αρκετά Έλληνες! Είναι όμως πιο αυστηροί οι νόμοι φυσικά (εμείς φάγαμε και κλήση). Αν πας ΜΟΝΟ Δουβλίνο και δεν δεις ούτε το Κορκ ας πούμε ενδέχεται να μην εντυπωσιαστείς ιδιαίτερα. Εν πάση περιπτώσει, αν θες να κάνεις μόνο Δουβλίνο υπολόγισε 3 νύχτες/4 μέρες και είσαι μια χαρά (δεν θέλει παραπάνω). Άντε μια έξτρα νύχτα αν θες να δεις ότι μουσείο έχει και δεν έχει. Σου μιλάω βέβαια για πρόγραμμα "φεύγω - πρωί - και - γυρίζω - βράδυ" όπως κάναμε στο δικό μας ταξίδι.

Αυτό είναι διάνοιξη δρόμου, όχι εμείς που καθόμαστε και φτιάχνουμε κοτζάμ σήραγγες!

Και, last but not least, ΠΟΛΥ ακριβή!!! Τρελές τιμές, το 25-30 ευρώ το άτομο για φαγητό είναι ''very reasonable'' και σου μιλάω τώρα να φας fish and chips με μια σαλάτα έτσι;;; Για πιο σοβαρό φαί πάμε για 40άρι και πάνω! Νερό: 1,55 ευρώ το μπουκαλάκι σχεδόν παντού, το βρήκαμε και 2 αλλά και 2,50. Ακριβές είσοδοι παντού, ενώ οι τουριστικοί χώροι σε σκίζουν όπου και όπως μπορούν: σάντουιτς με τυρί-ζαμπόν 6,50 Ευρώ!!!!! Ας ακούσω κανένα να παραπονιέται για τις τιμές στην Ελλάδα και το νερό στην Ακρόπολη και θα του πω εγώ! Έχει κάποιες φτηνές υπηρεσίες, πχ νοικιάσαμε φτηνά αυτοκίνητο, βενζίνη περίπου όπως Ελλάδα (στις πιο ακριβές τιμές της), αλλά γενικά είναι πολύ ακριβή χώρα και θέλει προσοχή στη διαχείριση των χρημάτων.
Σου βάζω και μερικές φωτογραφιούλες, έτσι για να σε φτιάξω ακόμα περισσότερο και να γλυκαθείς και να ΤΡΕΞΕΙΣ να βρεις εισιτήριο...
Και κάπου εδώ θα σε αφήσω...τρέχω να φτιάξω μακαρόνια με άφθονο τυρί Kerrygold Regato (το οποίο, παρεμπιπτόντως, πρέπει να είναι κάτι σαν αστικός μύθος: δεν υπάρχει ΠΟΥΘΕΝΑ στην Ιρλανδία, ούτε που το έχουν ακουστά! Η κομητεία Kerry όμως, η πιο όμορφη της χώρας, βγάζει άπειρα τυριά και βούτυρα, κανένα από τα οποία δεν το λένε Kerrygold Regato. Δεν το πολυέψαξα γιατί είμαι τρελός φαν του τυριού αυτού και δεν ήθελα να γκρεμίσω το όνειρο ότι και καλά πήγα στη χώρα όπου το φτιάχνουν...)
Και σόρρυ για το σεντόνι Πειραϊκή-Πατραϊκή, αλλά θυμήσου - ΕΣΥ το ζήτησες! Αν ξαναγράψω πόστ, υπόσχομαι να είμαι πολύ πιο σύντομος.

Κουάκ!

2 χρόνια σε αντιβίωση και ακόμα ασθενής!

Γενέθλια λοιπόν!

Σήμερα το "Αντιβιοτικό" κλείνει 2 χρόνια ταξιδιού στη μεγάλη μπλογκοθάλασσα και ακόμα το σκαρί του μοιάζει ν' αντέχει τις τρικυμίες και τις φουσκοθαλασσιές.

Τα γενέθλια των 2 χρόνων από τη μέρα που με πολύ όρεξη το έφτιαξα με βρίσκουν λίγο αποστασιοποιημένη, λίγο να βαριέμαι και λίγο να χαίρομαι τη ζωή μου εκτός διαδικτύου.

Ωστόσο είμαι αποφασισμένη να κρατήσω αυτό το ημερολόγιο τόσο ζωντανό, όσο και "ευρέος φάσματος".

Θέλω ο αναγνώστης που τυχαία ή ηθελημένα θα βρεθεί στις σελίδες του να νιώσει όμορφα, άνετα και, γιατί όχι να σκάσει ένα χαμόγελο.

Θέλω οι εικόνες να συνοδεύουν τις λέξεις και το αποτέλεσμα να είναι τόσο ευχάριστο στα μάτια όσο και στο μυαλό.

Κάποιες φορές το πετυχαίνω, κάποιες όχι και τόσο. Γενικά πάντως είμαι ευχαριστημένη, εγώ πρώτη και πολύ αυστηρή κριτής του εαυτού μου, από το αποτέλεσμα.

Γι αυτό θα συνεχίσω...

Πέρισυ είχα κάνει ένα όμορφο ποστ γενεθλίων, σας παραπέμπω σε αυτό--> "Όλα άρχισαν ένα μαγιάτικο βράδυ σαν και αυτό" και υποσχομαι να είμαι κάπου εδώ κοντά για πολύ καιρό ακόμα!

Χρόνια πολλά Αντιβιοτικό μου

Πιάτο - πιάτο τον καημό μου...

Mέχρι να δεήσει ο αγαπητός πάπιος μας να καταθέσει το πρώτο του ποστ και επειδή βαρέθηκα να περιμένω, λέω να σας πω μια μικρή πονεμένη ιστορία, από το πρόσφατο παρελθόν μου.
Λίγο μετά το Πάσχα κάναμε ένα τραπέζι στο σπίτι με σκοπό να γνωρίσουν τα ξαδέρφια μου, από την πλευρά του πατέρα μου, τον καλό μου.
Καμιά άλλη τέτοια ευκαιρία δεν είχε δωθεί ως τώρα, καθώς από τη μία δεν έχει περάσει πολύς καιρός από τότε που εκείνος ήρθε εδώ και από την άλλη σε αυτή την οικογένεια έχει πέσει ο μεγάλος θανατικός, με 3 θανάτους τους τελευταίους 9 μήνες, ευτυχώς μεγαλούτσικων μελών.
Έτσι αποφασίσαμε μια σεμνή μάζωξη στο σπίτι, για όσα ξαδέρφια βρίσκονταν στην πόλη.
Όλα καλά και όλα ανθηρά λοιπόν, το φαγητό ήταν καλό μιας και εγώ και η αδερφούλα μου, όχι να το παινευτούμε δηλαδή :Ρ, είμαστε καταπληκτικές μαγείρισσες, η ατμόσφαιρα χαλαρή και φιλική και έπεσε πολύ γέλιο.
Τα ξαδέρφια έκριναν σκόπιμο να φέρουν δώρο στο "καινούριο" ζευγάρι ένα δώρο για το σπίτι, πάντα χρήσιμο και πρακτικό... πιάτα!
Και ακολουθεί η παρακάτω στιχομυθία:
(Μπαίνει ξαδέρφη, ας την ονομάσουμε ξαδέρφη Α, μετά συζύγου και με 5 μεγάλες τσάντες από τα Zara home)
Ενεσούλα: Καλέ, τι κουβαλήσατε;
Ξαδέρφη Α: Δώρο, απ' όλους μας! Πιάτα!
Ενεσούλα: Α, τι ωραία και ότι σκεφτόμαστε να πάρουμε! Ευχαριστούμε πολύ.
Ξαδέρφη Α: Δεν τα διάλεξα εγώ. Η ξαδέρφη Β.
Ξαδέρφη Β: Ναι, νομίζω ότι θα σου αρέσουν. Είναι...πολύχρωμα.
Ακούω κι εγώ τη λέξη "πολύχρωμα" και είμαι κατενθουσιασμένη. Ελπίζω μόνο να είναι μοντέρνα και γιατί όχι, τετράγωνα γιατί κάτι τέτοια είχαμε στο μυαλό μας να αγοράσουμε.
Ανυπομονώ να ανοίξω τα κουτιά και προς το τέλος της σύναξης, ενώ ξαδέρφες Α και Β έχουν ήδη αποχωρήσει, αφήνω τ'αγόρια να παίζουν ενθουσιασμένα μπόουλινγκ στο Wii και τρέχω στην κουζίνα.
Πιάνω την πρώτη κούτα και την ανοίγω. Πιάτο βαθύ...

Μπεζ.

Μα, που είναι τα πολύχρωμα;
Λάθος έκανε;
Εντάξει μωρέ, καλούτσικο είναι.
Κούτα 2η, σαλατιέρα...

Ζαχαρί.

Ε, αυτή δεν είναι στο σετ, πήραν μια απλή, οκ!
Κούτα 3η, πιατάκι φρούτου...

Καφέ.

Ω, Θεέ μου, αυτό εννοούσε πολύχρωμα;
Μα, τι σκατουλί είναι αυτό;
Ευτυχώς που έφυγαν γιατί μια κραυγή φρίκης και απελπισίας μου ξέφυγε, της πολύχρωμης!
Τι χρώμα να είναι άραγε τα μεγάλα ρηχά;

Με φόβο και μια μικρή ελπίδα άνοιξα και την τελευταία κούτα, πιάτο ρηχό...

Χακί!

Μάλιστα κυρίες και κύριοι, χακί το λες, εμετί επίσης, το χειρότερο ήταν στο τέλος!
Και αυτό το σχεδιάκι, το ανάγλυφο, δε μου φαίνεται καθόλου βολικό στο καθάρισμα.
Μα, τι γούστο!
Δεν μου άρεσαν καθόλου, ούτε του καλού μου και την επόμενη, τα ζαλωθήκαμε, ήταν και πολύ βαριά και πήγαμε στο μαγαζί.
Zara Home, άνοιξε τα χριστούγεννα στο κέντρο του Ηρακλείου και γίνεται χαμός, ακόμα. Το ίδιο κι εκείνο το απόγευμα...
-Κάρτα αλλαγής έχετε;
-Δεν είδα στις σακούλες, μα δικά σας είναι, έχει τη φίρμα, παντού.
-Δε γίνεται χωρίς κάρτα, ή την απόδειξη, λυπάμαι!
-Να ξαναψάξω...
Δεν βρήκα, τους εξήγησα τον πόνο μου, ντρεπόμουν να πάρω τηλέφωνο την ξαδέρφη Α να τη ρωτήσω, δε βρήκα κατανόηση, κάνω την καρδιά μου πέτρα, παίρνω και ξαναπαίρνω τηλέφωνο, όμως μαμήθηκε ο Δίας εκείνη τη μέρα ή ήταν συνομωσία εναντίον μου, δεν ξέρω τι να υποθέσω και η cosmote δεν έπιανε (στο κέντρο της πόλης, ε;) και όταν έπιασε εκείνη δεν απάντησε!!!
Εντωμεταξύ, κοίταξα και τα υπόλοιπα πιάτα του καταστήματος, ήταν εξίσου χάλια και με τα νεύρα που είχα τίποτα δε μου άρεσε και αφού άλλη λύση δεν έβλεπα, ξαναζαλωθήκαμε τις σακούλες και γυρίσαμε απογοητευμένοι στο σπίτι.
Τα ξεπακετάρησα, τα έβαλα στο πλυντήριο πιάτων και αποφάσισα ότι θα ζήσουμε μαζί τους!
Την επόμενη η ξαδέρφη Α με πήρε να ρωτήσει τι ήθελα.
Άστο της λέω, δεν έχει πια σημασία, τι να της έλεγα;
Της έπιασα ωστόσο διακριτικά κουβέντα γύρω από το φλέγον θέμα και μου είπε ότι η ξαδέρφη Β τα διάλεξε γιατί ταιριάζουν στην προσωπικότητά μου!!!
Τι να πω;
Προτιμώ να πιστέψω ότι η ξαδέρφη μου δε με ξέρει καθόλου ή ότι δεν ξέρει ν'αξιολογεί τους ανθρώπους, παρά να πιστέψω ότι θεωρεί πως έχω μια εμετική-σκατοπροσωπικότητα!
Κανείς για σπάσιμο;;;

Μια πάπια, μα ποια πάπια

'Εχω ένα φιλαράκι, κολλητό με πολύ καλή πένα, καυστικό χιούμορ και δυνατό μυαλό (καλέ μου, ξέρεις που πρέπει ν'απευθυνθείς για την πληρωμή μου έτσι; Μα, δεν ήταν ανάγκη...καλά, έστω, θα τα πάρω αφού επιμένεις!) που καιρό τώρα ψήνω να φτιάξει δικό του μπλογκ.
Ο Κίτσος - Μήτσος τον έχει πει εκκολαπτόμενο μπλόγγερ, θυμάσαι Κίτσε;
Τελικά τον έπεισα να γράφει τουλάχιστον εδώ, προς το παρόν.
Μια πάπια είναι ανάμεσά μας!
Kυρίες και κύριοι... ο Duffy Duck!

Mη με καρφώσετε ότι σας το είπα αλλά πήγε και ένα τέλειο ταξίδι στην Ιρλανδία πρόσφατα, για το οποίο ο μόνος λόγος που δε σκάω από τη ζήλια είναι ότι έχω πάει και πιστεύω ότι θα μας γράψει γι αυτό.
Αναμένουμε...