Αγγλία - Σκωτία μέρος 1ο, Λονδίνο

Γυρίσαμε λοιπόν!
"...Είδαν πολλά τα μάτια μου στις γειτονιές του κόσμου..." που λέει και το τραγουδάκι και συγκεκριμένα τις γειτονιές της Γηραιάς Αλβιώνας και, όπως πάντα, λαχταρώ να τα μοιραστώ μαζί σας.
Το ταξίδι μας στη Μεγάλη Βρετανία περιελάμβανε διανυκτερεύσεις σε 3 πόλεις, το Λονδίνο, το Leeds και το Εδιμβούργο. Σε κάθε πόλη είχαμε να δούμε φίλους, εξάλλου ποιος άλλος λόγος θα μας έκανε να σταματήσουμε στο Λιντς, δεν είμαστε και τόσο τρελοί (ή είμαστε;):Ρ.

Το Λονδίνο, αγαπημένος προορισμός για πολλούς Έλληνες ταξιδιώτες - shopaholics, ήταν μέρος γνωστό για μένα και τόπος διαμονής του καλού μου για 4 χρόνια, μιας κι εκεί σπούδασε.
Ήταν μια καλή ευκαιρία να το δω μέσα από τα μάτια του, αλλά κι εκείνος να το ξαναδεί με τα μάτια του τουρίστα.
Είπαμε να κάνουμε τα κλασικά τουριστικά κι έτσι πήγαμε στο μουσείο της Μαντάμ Τισσό με τα κέρινα ομοιώματα, κάναμε κρουαζιέρα στον Τάμεση, ανεβήκαμε στο London Eye, βολτάραμε στην υπαίθρια αγορά του Πορτομπέλο στο Νότινγκ Χιλλ και κάναμε ένα Ελληνικότατο "shop 'till you drop"στην Oxford str.

To London Eye το βράδυ

Βγάλαμε πολλές φωτογραφίες τη Βουλή και το Big Ben καθώς και την London Bridge, φάγαμε σε κινέζικα μπουφέ και fish 'n' chips, ανεβοκατεβήκαμε πολλές φορές το εξυπηρετικότατο μετρό της πόλης και βγάλαμε βραδινές φωτογραφίες στο Piccadily Circus.



Aυτά που δεν κάναμε (και δεν μας έλειψαν εν τέλει) ήταν βόλτες στα πάρκα, να πιούμε μπύρα σε παμπ, να δούμε την αλλαγή φρουράς στο Μπάκινχαμ, να επιμορφωθούμε σε κάποιο μουσείο ( enough is enough, lol), να ψωνίσουμε στα Harrods (πανάκριβο ντε, ωραίες βιτρίνες, όμως) και να παρακολουθήσουμε κάποιο μιούζικαλ του West End (εμένα δλδ δε θα με χαλούσε καθόλου να δω μερικά αλλά εκείνος, κλασικός άντρας, δεν το έχει καθόλου με αυτά τα... "γκέι μουσικά"!).
Ωραία ήταν!
Το καταευχαριστηθήκαμε!

Η θέα από τη γέφυρα στο Embarkment το βράδυ

Και η γέφυρα τη μέρα

Ο καιρός ήταν αρκετά καλός, ψυχρούτσικος βέβαια και με μια γερή μπόρα την Κυριακή 8/3 το απόγευμα, αλλά γενικά δε μας ταλαιπώρησε.
Οι Λονδρέζοι, πολυφυλετικοί και πολυπολιτισμικοί (τι λέξεις!), είναι ευγενικοί, ως Βρετανοί, αλλά με τη γνωστή διάβρωση της προσωπικότητας που προκαλεί η ζωή σε τόσο μεγάλη πόλη.
Είχε πλάκα να βλέπεις ζευγάρια σε όλους τους πιθανούς και απίθανους συνδυασμούς φυλής, ηλικίας, μεγέθους, φύλου κτλ.
Ο καθένας μπορεί να φορέσει στην κυριολεξία ό,τι του κατέβει και κανένας δε νοιάζεται αν βγεις με βατραχοπέδιλα στην Baker street.
Οι μετακινήσεις είναι πολύ ακριβές. Τα γνωστά μαύρα ταξί είναι απλησίαστα και τα βλέπεις μόνο ως αξιοθέατο και όχι ως μέσον μεταφοράς. Η απλή διαδρομή με μετρό κοστίζει 4 λίρες (!) ενώ η ημερήσια κάρτα 5,2.

Είμαστε τυχεροί που η λίρα έχει πέσει σχεδόν στο επίπεδο του Ευρώ και έτσι είναι πολύ φτηνότερα ρούχα και παπούτσια, ενώ οι επιλογές στο φαγητό είναι πραγματικά απεριόριστες και για όλα τα γούστα και βαλάντια.
Οι Βρετανοί δε φημίζονται για την καθαριότητά τους επίσης γι αυτό προσέξτε.
Τα ξενοδοχεία στο Λονδίνο (μόνο και θα σας πω στα επόμενα ποστ) είναι στενά και πολύ ακριβά γι αυτά που προσφέρουν.
Εμείς μείναμε σε ένα μικρό 3* στο κέντρο της πόλης (δίπλα στο μουσείο με τα κέρινα) το Bladford που ήταν καθαρό και αξιοπρεπές και δώσαμε 135€ τη βραδιά για το δίκλινο με πρωινό. Για τα δεδομένα του Λονδίνου ήταν πολύ καλά, όπως συμφωνεί και ο κολλητός μου που δούλεψε και ως ταξιδιωτικός πράκτορας, πριν αφιερωθεί στη μόρφωση των εφήβων του νομού Ηρακλείου!!!
Στο Λονδίνο είχα πάει πρώτη φορά πριν 19 χρόνια, όταν έκανε επέμβαση καρδιάς ο πατέρας μου.
Μικρή εγώ, πολύ φάσιον βίκτιμ της εποχής, ήμουν ενθουσιασμένη με τα πάντα!

Μου φαίνονταν όλα τόσο μοντέρνα, τόσο προχωρημένα! Τα πολυκαταστήματα, τα δισκοπωλεία, το μετρό, οι υπαίθριες αγορές, το mood της πόλης, η αύρα της, ταίριαζαν πολύ με την εφηβική μου ιδιοσυγκρασία. Είχα φάει πρώτη φορά σε Pizza Hut και σε Mc Donalds, είχα πάρει αρκετά cd, (ή βινίλια, ούτε που θυμάμαι), είχα δει ταινία σε multiplex (χωρίς διάλειμμα και με γλυκά ποπκορν ανα χείρας), είχα πιει μισή μπύρα σε παμπ (τι απογοήτευση που δεν είχε μουσική!) είχα φάει το μετρό με το κουτάλι και αφού όλα πήγαιναν καλά και με την υγεία του μπαμπά μου, πέρασα τέλεια.
Τώρα πια η αίγλη στα μάτια μου έχει χαθεί.

Αν και το Λονδίνο θα είναι πάντα για μένα ένας γοητευτικός προορισμός, ακόμα, ίσως και ένα μέρος που θα μπορούσα να ζήσω, βλέπω τα σκουπίδια, τη φθορά, το αρχαίο και ταλαιπωρημένο μετρό, βλέπω την οικονομική κρίση να αφήνει τα σημάδια της παντού και την πάλαι ποτέ κραταιή Βρετανική Αυτοκρατορία στη χειρότερη παρακμή της.
Κάποια πράγματα μου φαίνονται ακόμα και τριτοκοσμικά και αυτό είναι θλιβερό.
Αλλά το Λονδίνο δεν παύει να είναι το Λονδίνο και εφόσον η Aegean έχει τέτοιους φτηνούς ναύλους και εφόσον υπάρχουν πράγματα να ψωνίσω και άνθρωποι να δω εκεί, πάντα, πολύ ευχαρίστως θα επιστρέφω...

H φανταστική διαφήμιση της Aegean!

Συνεχίζεται με την επίσκεψη στο Leeds.